Vandaag ben ik precies 10 weken zwanger en ik ben hier heel blij mee. Nu is het echter zo dat ik overweeg om geen 20-weken echo te laten uitvoeren. Het lijkt mij bij een foute uitslag zo moeilijk om dan een beslissing te moeten nemen. Mijn vriendin heeft het wel gedaan en haar kindje bleek niet in orde te zijn waarna zij besloten om de zwangerschap af te breken. Dit heeft bij hun zoveel ongelooflijk veel verdriet veroorzaakt dat ik soms denk dat het voor mij wellicht beter is om deze echo niet te laten uitvoeren. Ik heb het van dichtbij meegemaakt en weet nu al dat ik zo'n beslissing niet durf/kan maken. Misschien vinden julie het raar dat ik dit onderwerp hier plaats maar doordat ik heel nauw betrokken ben geweest bij het verlies van het "vlindertje" van mijn vriendin, weet ik hoe zwaar zo'n beslissing is. Hoe staan jullie hier tegenover? Ik durf de 20-weken echo niet aan. Kunnen jullie dit begrijpen?
Ik begrijp je, niemand vind de 20 weken echo leuk. En zeker als je het van dichtbij heb meegemaakt maar ik zou het echt aanraden om het wel te doen. Want stel je voor dat je op de echo ziek dat je kindje een piep kleine afwijking heeft of iets wat gelijk behandeld moet worden na de geboorte, zoals een hart afwijking, dan wil je dat echt graag weten! Zometeen komt je kindje voor niks te overlijden omdat je het niet wist. Je hoeft ook niet je zwangerschap af te breken als er een afwijking is, je kan ook het kindje laten komen of de natuur z'n gang laten gaan.
Het is een keuze. Je hoeft geen 20weken echo te doen. Ik heb het wel laten doen, maar genoeg vrienden en familieleden bewust niet. Ze kregen wel een echo met 30weken aangeboden maar dan geen uitgebreide. Misschien helpt het om een mening te vormen over wat jullie zouden doen bij een slechte boodschap. Wat is voor jullie acceptabel en wat niet?
Dag MamaenMini, Dank voor je lieve reactie. Ik vind het echt zo moeilijk en de 20-weken echo is voor mij een zwaard van Damocles. Ik neig er eerder naar om de natuur z'n gang te laten gaan. We waren bezig met IUI maar uiteindelijk werd ik spontaan zwanger en dat is zo bijzonder. We waren even met de IUI gestop en dan zoiets moois. Ik heb het moeilijk met de beslissing om wel of geen 20-weken echo te laten uitvoeren. Groetjes, Ingres
Sorry maar nee....je hebt een kans om je kindje altijd ter wereld te laten komen wat de uitslag ook is van die echo...maar een kindje wat bijv direct na de bevalling geholpen moet worden om goed te kunnen leven zal door jouw keuze geen kans hebben omdat artsen er te laat achter komen.....waarom? Omdat je een slechte ervaring hebt gehad...dat zou juist de reden moeten zijn om ervoor te kiezen! Je wilt dit kindje dus zowiezo laten komen of het ziek is of niet..wat maakt het dan uit dat je dat weet of niet... (als je een kindje krijgt wat ziek is of wat dan ook zal je dat als klap bij de bevalling te horen krijgen, en misschien ook verliezen omdat je niet wist dat het dat had....terwijl er misschien dus wat aan gedaan kon worden) Denk aan een hartoperatie ofzo.......nee sorry ik zou het echt wel doen! Succes met je keuze en zoals het is...het is een keuze en dat is jouw keuze..niemand kan je daarin beinvloeden. Doe wat je hart je in geeft!
Hallo mol81, Dank voor je reactie. Wij zouden zelf een kind dat een ernstige afwijking heeft, geboren willen laten worden. Ik ben christelijk en mijn vriend niet. Als ons kindje gehandicapt zou blijken te zijn met de 20-weken echo, zouden de zwangerschap toch willen voldragen. Ik weet nu al dat ik het niet aan zou kunnen om de bevalling dan zelf kunstmatig met pillen op te wekken (wat dus bij mijn vriendin is gebeurd). Soms denk ik dat artsen je al een beetje in de richting "drukken" om de zwangerschap af te laten breken. Misschien is dit een onterecht vooroordeel van mij. Het is en blijft moeilijk. Hartelijke groet, Ingres
Je vergeet iets. Namelijk, niet alleen de keuze is moeilijk en verdrietig. Maar als je er bijvoorbeeld voor kiest om geen 20 weken echo uit te voeren en je kindje blijkt een zeer ernstige afwijking te hebben, kan het ook al overlijden in je buik. Ook in andere gevallen, bijvoorbeeld bloedpropjes in de placenta of placentaloslating kan je kind ook overlijden. Er is altijd een kans dat je je kind zal verliezen. Dus doe het niet om jezelf van eventueel verdriet of pijn te 'besparen'. Ik denk dat je wat te gekleurd bent door de ervaring van je vriendin. Zij hadden hoogstwaarschijnlijk verdriet om het feit dat ze hun kindje zouden gaan verliezen, niet vanwege het feit dat ze kozen voor zwangerschapsafbreking. Als ze geen 20 weken echo hadden laten uitvoeren en het kindje zou dus later overlijden, hadden ze minstens zoveel verdriet gehad.. toch? Je begrijpt denk ik wel wat ik wil zeggen. Áls er iets mis is met je kindje, zal het verdriet er toch wel zijn want op een dag kom je er toch achter.
Als je hoe dan ook dot kindje wilt voldragen zou ik zeker wel de 20weken echo laten doen. Alleen al om de vele redenen wat hierboven genoemd worden. Sterkte met de beslissing en wat verschrikkelijk voor je vriendin!
ik heb zowel bij dochter als bij zoon geen 20 weken echo gehad ... bij dochter lief was de reden omdat ik pas met 29/30 weken wist zwanger te zijn en bij zoon lief heb ik er bewust voor gekozen om het niet te doen want als er wat zou mankeren aan hem dan nog was hij meer dan welkom ! Dit keer heb ik het wel laten doen ( puur omdat ik nu de redenen wist om een 20 weken echo te laten doen) ook mocht er wat mis zijn dan kan er na de bevalling ingegrepen worden ....( dacht ik eerder nooit bij na ) als je nu om mijn mening zou vragen zou ik zeggen JA DOEN!
Bij mij is er een afwijking gevonden bij de 20 weken echo van mijn dochtertje*, bij mij wel te verstaan. Had ik deze echo niet gehad was ik misschien niet alleen mijn dochter* verloren, maar ook mijn zoon. Bij mijn zoontje is overigens ook een afwijking bij de 20 weken echo geconstateerd. Een vergroot nierbekken. Hier is hij nu voor onder controle bij het ziekenhuis. Vind dat toch een prettig idee, ze controleren de nieren namelijk om nierfalen te voorkomen. Naar mijn mening is het wel verstandig om een 20-weken echo te doen. Je vergroot er de kansen voor je kind mee, want de meeste medische problemen die gevonden worden zijn behandelbaar en dat is ook precies de reden dat er op gecontroleerd wordt. In het verlengde hiervan, je overweegt toch ook niet om de hielprik niet uit te voeren? Daar kunnen ook hele vervelende, maar toch behandelbare ziektes uit naar voren komen.
Persoonlijk zou ik het wel doen, niet alleen voor het kindje maar ook voor mij. Dan weten de artsen ook waar ze aan toe zijn en wat ze moeten doen. Succes met je beslissing!
Een van mijn kinderen heeft een aangeboren handicap. Als we dit niet van tevoren hadden geweten was hij waarschijnlijk thuis geboren. De kans is groot dat hij dan was overleden, ofwel direct of later aan een infectie. Nu kreeg hij meteen de zorg die hij nodig had omdat er een team van de nicu achter de deur klaarstond toen ik aan het bevallen was.
Ik vind het hard gezegd 'je kop in t zand steken'. Zoals al vaker genoemd is het soms belangrijk dingen van tevoren te weten.
Ik denk ook dat je alleen je kop in het zand steekt. We gaan er natuurlijk bij voorkeur van uit dat he goed gaat met je baby. Maar stel dat er iets niet goed is. Een echo verandert daar niks aan. Als je de echo laat doen, ontdek je het al met 20 weken. Anders ontdek je het later. Verdriet zul je er dan sowieso van hebben. Ook als er iets vervelends naar voren komt bij de echo, is het nog steeds jullie keuze of je het kindje laat komen of niet. Ik denk dat mijnn man en ik er in principe ook voor zouden kiezen ook zullen kiezen om het kindje te laten komen. (Hoewel ik daar nu iets meer twijfel over heb dan bij de eerste zwangerschap, maar de situatie is nu ook even anders. We hebben nu al een kind en we moeten er ook aan denken wat het met hem doet als er twee brusjes met ernstige afwijkingen geboren zouden worden.) Maar die keuze is en blijft voor de ouders!
Ja, ik kan dit begrijpen. Mijn zus heeft ook nooit echo's laten maken (helemaal geen.. alleen hartje geluisterd). Zij wist van te voren dat zij geen ingrepen zou doen bij afwijkingen en was bereid om alles te aanvaarden. Het is maar heel zelden 'gelukkig' om het van te voren te weten (behalve psychisch maar dat is voor iedereen anders)... Ik vind het zeker niet je kop in het zand steken.
Dag Cynet2, Dank voor je begripvolle reactie. Ik ben ook bereid om een kind met wat voor afwijking dan ook te aanvaarden. Heeft jou zus er ooit spijt van gehad dat ze nooit echo's heeft laten maken? Eigenlijk ben ik tegen abortus maar ben gewoon bang dat ik door een verkeerde uitslag van zo'n 20-weken echo toch op andere gedachten word gebracht. Het lijkt me zeer pijnlijk. Groetjes, Ingres
Niet om het één of ander maar toen ik 10 jaar geleden zwanger was van de eerste kreeg je de 20 weken echo alleen op medische indicatie. Ik vind het niet je kop in het zand steken. Het is een keuze en zolang jij achter je eigen keuze staat is dat goed. Wat een ander vindt en denkt is niet belangrijk.
Ik ben blij dat ik de 20 wekem echo heb gehad.. Bij onze jongste was die niet goed, maar ik ben blij dat ik het toen al wist. Ze heeft gelijk de nodige medicijnen gehad. En we konden ons er op voorbereiden.