haha een amerikaanse bevalling kijken, die schreeuwen volgens mij zelfs door de ruggenprik heen, vind dat vaak van die dramaqueens, ik erger me door als ik zulke bevallingen zie, nee dan heb ik liever de nederlandse nuchterheid, gewoon rustig doe maar normaal dan doe je al gek genoeg (al heb je hier ook van die paniekvrouwen hoor) soms zie ik wel eens van die filmpjes van thuisbevallingen uit Amerika en die zijn dan WEL cool om te zien, zo rustig en mooi!
Sjalou, rare voorlichting dan. Nee meid, echt! Jij beslist over je lijf en niemand anders. Of er moet inderdaad geen tijd meer voor zijn
ik heb 4 privé lessen zwangerschapsyoga gehad. het heeft geholpen, 2,5 uur later en alleen een wat ongemakkelijk gevoel (heb geen pijn ervaren) was mijn kleine meid zonder ingrepen of poepas geboren misschien een geboorteplan opstellen en bespreken scheelt ook een stuk. bij ons is daar echt rekening mee gehouden
Tja, het ligt eraan hoe bang je bent, maar bij mij hielp geen cursus, geen boek, geen filmpje, geen meditatie; ik was gewoon panisch. Ook alle dingen die ik op internet las, alle bemoedigende woorden van anderen hielpen me niet. Ik ben toen in overleg met de gyn gegaan voor een ruggenprik in een vroeg stadium (bij 3 cm). Als je echt bang bent, ga je je eigen lijf tegenwerken en dan wordt een bevalling zeker heel pijnlijk. Dit was voor mij het beste en ik kijk terug op een geweldige bevalling. Het is niet meer nodig om ondraaglijk te lijden; ik heb kunnen genieten van de geboorte van mijn kindje, dat gun ik iedereen!
Ik heb geen moment ondraaglijk geleden. Dus dat hoeft niet noodzakelijkerwijs te gebeuren bij een bevalling. Verder ben ik blij dat we in een land leven waar vrouwen met 3cm een ruggenprik kunnen krijgen en vrouwen thuis kunnen bevallen. Zolang er op een juiste manier rekening wordt gehouden met de wensen van een barende vrouw krijgt zij de mogelijkheid om een fijne bevalling te hebben.
Sorry, misschien verkeerd geformuleerd met 'ondraaglijk', maar dat het heel veel pijn doet, bevallen, dat kan niemand ontkennen. Een warme douche, een bad, ontspanningsoefeningen; niet iedereen heeft daar baat bij. En dan is het inderdaad heel erg fijn dat er tegenwoordig niet meer zo idioot wordt gedaan over pijnbestrijding.
Ik dacht kortgeleden 'Dat bevallen doe ik wel effe en huppel met de baby in de Maxi-Cosi weer naar buiten', maar nu DE dag steeds dichterbij komt, begin ik hem echt heeeeel erg te knijpen. Waar ik vooral bang voor ben: is ze wel gezond? dit zal toch geen doodgeboorte worden he? Loopt de bevalling wel voorspoedig? Gaat het erg pijn doen? Waar haal ik die conditie vandaan? Ik heb de conditie van een 90-jarige
Nou ik heb gewoon de angst dat als ik dus straks moet bevallen, ik de pijn niet aankan of dat het zolang duurt en het idee dat er niks aan te doen is beangstigd me of dat er een verlos aan mijn bed staat met als antwoord je wou zelf een kindje, dit is ons op de voorlichtingsaaf verteld dat je daar maar aan moet denken, sorry maar weet hoe ik ben als ik pijn heb dan zit ik niet op zulke dingen te wachten. Zo zijn er meerdere dingen bij deze verlospraktijk waar ik niet te spreken over ben gebeurt. Zowiezo kaart ik aan dat ik een ruggenprik wil als ik denk ik red het niet en er is tijd zat. Heb gekozen voor een ziekenhuisbevalling dus dan is dit mogelijk neem ik aan??
Mijn bevalling was juist bijna helemaal pijnloos. En op het moment dat ik dacht: oh neee, dit doet wel erg pijn, ik denk dat ik maar eens om een ruggenprik ga vragen, want als dit nog erger wordt, weet ik zeker dat ik het niet vol ga houden - en mijn vriend een dokter liet halen, had ik volledige ontsluiting, braken ze mijn vliezen en ongeveer 10 minuten later had ik de baby op mij liggen. Dus tja, die tien minuutjes... De rest van de pijn waren prima te doen. Het kan echt zonder al teveel 'ondraaglijke' pijn.
@roan1981, mijn persoonlijke ervaring had ik helemaal niet zoveel pijn, maar misschien kwam dat wel omdat het me zo overviel en toen ik het door had, lag ze al in mijn armen. Heb gelachen, ik zei alleen bah er zit daar een velletje dubbel doe dat eens goed, want het schaaft daar. En het klopte ik had een klein schaafje. Ik heb maar 2 uur weeën gehad en daarna met 22 minuten is ze geboren. Het persen vond ik ook geen ramp. De wind kan links en rechtsom waaien. Ik denk dat de 2e voor mij enorm tegen gaat vallen na zo'n eerste bevalling.
Tja dat je spanning hebt is heel normaal en menselijk. En het is ook spannend aangezien je ook niet weet wat er komen gaat. Ik ben nu 8 weken geleden bevallen en het is prima 'bevallen'. Iedere bevalling is anders. Ik zeg altijd maar zo: Je leest en hoort veel negatieve verhalen. maar in de meeste gevallen gaat het goed en is het echt wel te doen. negatieve verhalen doen sneller de ronde dan de positieve. wat mij erg hielp was 's avonds als ik in bed lag fantaseren over hoe de bevalling zou gaan. in positieve zin natuurlijk. gewoon dat het vlotjes verliep en dat ik het aankon. en ik stelde me voor hoe het moment zou zijn als ik het kleintje in me armen kon houden. als je dit iedere avond doet dan word je daar rustig van en kijk je er positief tegenaan. (heb ik eens geleerd van een hypotherapeut ) staar je niet teveel blind op negatieve bevallingsverhalen. iedere vrouw kan het dus jij ook! geloof in jezelf! ik kon me de volgende dag niet eens meer herrineren hoe het nou voelde. en het moment waarop je denkt dit doet te pijn ik hou dit niet lang meer vol mag je persen. Ik hoop dat je hier wat aan hebt! Sterkte!
Sjalou, en alle anderen die zich gek maken of bang zijn. Lees het topic over hypnobirthing. Ik ben er erg enthousiast over. Heb zelfs nu al veel baat bij de ontspanningsoefeningen (om in slaap te komen en tijdens korte puazes op het werk). En hypnobirthing betekent niet perse dat je niet meer kunt kiezen voor pijnbestrijding of een ziekenhuis bevalling. Het betekent wel dat je zelf de regie houd, en vooraf aangeeft en bespreekt met alle betrokkenen wat je graag wilt.
Hier ook iemand die doodsbang is.. Heb zelfs wekenlang gehoopt dat het kindje andersom zou liggen en ik een keizersnee zou moeten, want de pijn van een operatie, revalidatie, opnieuw moeten leren lopen enz. enz. ken ik allemaal al.. Maar toen las ik hoeveel vrouwen het als 'falen' zien, en dat wil ik ook weer niet.. Dus wacht nu maar gewoon af hoe het gaat lopen. Ik probeer vooral GEEN verhalen te lezen/zien/horen, heb wel al hele lieve bemoedigende woorden gehad van een paar dames hier.. Heb ook een erg lieve verloskundige *ahum*, toen ik een paar traantjes liet bij het zien van de echo 'moest ik niet huilen maar sterk zijn, want ik werd nu moeder', dus ben benieuwd hoe doodstil ik straks moet zijn..
Jij ook al zon fijne verlos, hier ook, ze zeggen dat de baby echt niet blijft zitten (niet eens duh), en ja jullie willen zelf een baby dus daar hoort nou eenmaal de pijn van een bevalling bij, ook zijn er al miljoenen vrouwen jou voor gegaan dus zo erg is het niet. Ik zeg dus weinig over mijn angst bij de verlos, volgende afspraak mag ik gaan aangeven wat ik wel en niet bij de bevalling wil. Dat ben ik nu in mijn hoofd aan het doorlopen, dit brengt wel wat rust merk ik.
Mijn tips: blijf rustig, luister goed naar je lichaam en probeer er ook van te genieten. Het doet pijn, maar het is ook zo'n mooie ervaring.
Nou zeg. die vk's van jullie mogen je best wat serieuzer gaan nemen. Angst maakt een bevalling echt niet gemakkelijker. En heel simpel te zeggen dat 'er geeneen is blijven zitten' (hoe waar die opmerking ook is) daar heb je dus helemaal niks aan. Ik zou echt wel iets met die angst gaan doen en kijken of er bergeleiding, cursus of gesprekken met een psyg. Laat je ook goed voorlichten over pijnbestrijding (de voordelen EN mogelijke bijwerkingen). En laat weten dat je die achter de hand wilt hebben. Misschien geeft het je zoveel rust te weten dat je een ruggenprik (bijvoorbeeld) kunt krijgen, dat je daardoor juist de goede ontspanning kunt vinden. @Michan, En ik vind het echt geen falen hoor, als je niet op de natuurlijke manier bevalt!