Hoi, Ik ben 6 dagen geleden bevallen van de eerste . ik ben ingeleid en kneep hem ook bbehoorlijk , dat terwijl ik daarvoor helemaal niet zenuwachtig was. De bevalling viel reuze mee, was de laatste 2 uur wel kriegel van de in en uitloop van verschillende verpleegkundigen, stagaire , vk enzo. kon me daardoor niet goed concentreren op de weeen en dan deden ze meer pijn. Ik vind je ook helemaal geen zeikerd. Het is heel normaal dat je zenuwachtig bent en een beetje bang voor wat er komen gaat.
Dank jullie wel allemaal, Gelukkig ben ik niet de enige die opziet tegen de bevalling. Ik moet vrijdag naar de gynaecoloog dus ik zal het er met haar even over hebben. Vandaag gaat in ieder geval al beter. Gr. Allyssa
Ik hoor hier iemand over een prenatale depressie ....terwijl TS normale angsten heeft over iets wat komen gaat...(en trouwens, je mag als je zwanger bent praktisch niks "homeopathisch, ontspannends"). Ik ben dus ook wat benauwd voor de bevalling. Ik ben naar yoga gegaan, doe zelf al veel aan ontspanningsademhaling, en weet van mezelf dat als ik pijn heb, ik erg sterk ben. Ik ben dan ook voornamelijk bang voor dingen als een ruggeprik (zelfs zo erg, dat ik nu al zeg dat ik alle pijn wel verdraag, als ze maar met die naald wegblijven) en dat de normale bevalling een keizersnede gaat worden. Ik weet dat het geen zin heeft om me druk te maken, en dat het waarschijnlijk 100% meevalt. Maar goed, je gevoel kun je niet uitschakelen. Ik praat er veel over met mijn vriend, en heb het boek "veilig bevallen" gehaald, zodat ik weet wat er lichamelijk met me gebeurd. Het is tenslotte ook niet niks, zo'n bevalling! Probeer lekker tijd voor jezelf te nemen (ik gebruik de reistijd in de auto als janktijd, als ik dat nodig heb. Op mijn werk zouden ze ook wat raar kijken!), ik ga bijvoorbeeld veel fietsen met de hond. Fietsen vind ik echt heerlijk op dit moment (scheelt weer, want heb met mijn verjaardag een superblitse fiets gekregen!).
Ik ben echt blij dat ik niet de enige ben, maar vandaag gaat het juist weer hartstikke goed, misschien ook omdat mijn zusje die ook zwanger is en eigenlijk pas de 31ste oktober is uitgerekend, aan het bevallen is. Dus ik krijg er hopenlijk vandaag een neefje bij. Ik weet ook dat zij het op dit moment absoluut niet makkelijk heeft en dat ze erg veel pijn heeft. Ik zou zo graag nu naar haar toe gaan om haar even een lekkere knuffel te geven maar daar zit je denk ik niet op te wachten als je zoveel pijn hebt. Maar ja ik moet nog dus wie weet hoe het bij mij gaat. En ik ben niet bang voor de pijnstillers. Ik heb trombose gehad dus ik spuit elke dag fraxi. in mijn buik of benen. En het is niet zeker of ik uberhaupt wel pijnstillers mag. Een ruggeprik mag ik waarschijnlijk niet.
He tuurlijk is het spannend een bevalling...maar maak je zelf niet gek hoor...want als je je er te veel inverdiept dan zie je alleen maar horror bevallingen...en je kan het zeker wel en er zijn mensen bij je met veel ervaring die je erdoor heen slepen hoor...je lichaam regelt het wel ik vond het wel fijn om te weten hoe je je weeen kon weg puffen en voor ieder is het weer anders probeer rust te vinden en concentreer je op de baby... Sterkte
Ik geef alleen maar aan dat het zou kunnen. Het is een aandoening die niet zo bekend is, meestal wordt er meteen gezegd "meid maak je niet druk, ontspan gewoon en dan komt het wel goed." Maar dat gaat gewoon niet voor alle gevallen op. Daarom zei ik 'leg het voor aan je verloskundige'.