Hoe weet je of het begint...

Heel stom... je weet het gewoon .
Misschien denk je bij de eerste paar keer nog van.. hee, last van mijn buik of harde buiken..Maar het voelt gewoon echt anders.
Vertrouw op je gevoel .

Of.. je vliezen breken en het vruchtwater valt naar beneden

 

Inderdaad heel raar, maar je weet het. Ik dacht ook altijd hoe kan ik dat nou weten, ik ben nog nooit bevallen. De eerste paar weeën wist ik het ook niet meteen, maar daarna echt wel.

Een wee gaat langzaam naar een hoogtepunt en wordt daarna weer minder.

 

Ik wist het pas toen de verloskundige zei dat ik 3cm had en dat ik die dag ging bevallen
Ik had vanaf 8uur 's ochtends weeën. Maar ze waren niet echt pijnlijk. Gewoon menstruatie krampen. Ik dacht dat het voorweeen waren. Maar ze kwamen toch wel regelmatig, dus ik belde de veroskundige voor de zekerheid. Maar goed ook, want 2.5uur nadat de verloskundige er was had ik mijn baby vast

 

Dat weet je. Bij mij begon het met weeen. Had daarvoor al veel voorweeen gehad, maar ik kon het verschil duidelijk merken. Deed veel meer pijn. De pijn nam langzaam toe en de weeen kwamen ook steeds vaker. Je voelt een duidelijke golf: het begint met een soort van harde buik gevoel bovenin en gaat langzaam over in een pijngevoel onderin je baarmoeder. Je baarmoeder knijpt zich als het ware flink samen. Anders dan dat kan ik het niet omschrijven.

Of je vliezen breken, dat kan natuurlijk ook!

 

Jep, je weet het. Is niet uit te leggen eigenlijk!

 

Ik wist het niet.
Bij de eerste wel, toen braken mijn vliezen midden in de nacht, bij de derde dacht ik een wee te voelen, en meteen daarna braken mijn vliezen, dus wist ik het ook.
Maar bij de tweede had ik blijkbaar al een uur of 3 weeen, maar ik was gewoon shagrijnig, zoontje kon niks goed doen in mijn ogen, en dan ook die rotte buikpijn nog die helemaal geen zin had want ik was toch nog niet uitgerekend
Tot ik ging timen, bleek ik elke 3 minuten een wee te hebben van 1 minuut, en toen de vk kwam een uur later had ik al 5 cm.

Dus ik zeg nooit meer: je weet het gewoon
Maar uiteindelijk kwam het ook op deze manier goed hoor en is ze een uurtje of 2 later gewoon in bijzijn van vk en kraamzorg geboren

 

bij mij voelde het als menstruatie krampen.
na 3 kwartier dacht ik, hee ze komen regelmatig. Toen viel eindelijk het kwartje dat het begonnen was.

 

Ik wist het ook niet meteen hoor. Ik had al vanaf 21 weken veel harde buiken. Het voelde wel anders dan gewone harde buiken, maar of het nu voorwerk was of echte weeen wist ik pas echt na 4uur toen ik mezelf getoucheerd had en ik ontsluiting voelde, wat een paar uur eerder nog niet was
Die eerste uren weeen waren ook niet zo heel pijnlijk, dat kwam pas toen mijn vliezen braken en ik op 1uur van 3 naar 10cm ging. Bij die weeen weet je het wel ja

 

Ik deel de mening dat je het echt wel weet als het zover is niet!

Ik wist niet dat ik aan het bevallen was. Toen ik wat bloed verloor (heel klein beetje) de vk gebeld voor de zekerheid. Nog getwijfeld om langs te laten komen maar gezien termijn (39.6 wk) toch gedaan. Koffie gedronken en uiteindelijk even laten checken --> 7 cm ontsluiting. 2 uur later was dochter er.

Ik had wel wat last van mijn rug (zoals bij lichte menstruatie) en dat waren mijn weeën.

Dus je weet het niet altijd.

 

Bij de eerste had ik eerst een 'buikgriepje' (misselijk, spugen, diarree en darmkrampen) en plotseling een wee. En 5 minuten later weer 1. En 5 minuten daarna... De wee herkende ik meteen, deed flink pijn, de hele buik werd hard, en verdween ook weer helemaal na halve-hele minuut.

Bij de tweede werd ik in ochtend wakker van een wee. Wachten op een volgende, maar die kwam niet. Uren later weer een wee, 10 minuten later nog 1, wachten op de volgende maar die kwam niet. Eind van middag wakker uit middagslaapje weer een wee. Kwartier later nog 1, kwartier later nog 1 en toen dacht ik, ik zal ze eens goed gaan timen, lijkt nu toch wel regelmatig. En vanaf dat moment eigenlijk om de 5 minuten. En toen wist ik het.

Bij de derde braken mijn vliezen. Ik was erg verbaasd. Een uurtje of 2 later kreeg ik weeën. Het wachten op weeën vond ik wel zenuwslopend , want door de gebroken vliezen wist ik dat het nu wel (snel) zou gaan gebeuren (hetzij spontaan, hetzij door inleiding), en ik had platte bedrust opgelegd gekregen. Kon dus ook niets anders dan letterlijk liggen wachten ... en veel te gespannen om te kunnen slapen!

Dus... regelmatige weeën, dat was voor mij het belangrijkste. En ook niet te missen.

 

Bij de oudste begon het met wat losse krampje.. Toen twijfelde ik nog. Dat was 2 uur 's nachts.. Vanaf 5 uur kwam er echter meer regelmaat in, en vanaf 6 uur echt elke 5 minuten.
Eigenlijk wist ik om 2 uur wel, dat het echt was, die krampen had ik nog niet eerder gevoeld en was inmiddels 41+1...

Bij de jongste was in 39+4, ook 2:00. Toen ik wakker werd om naar het toilet te gaan en er onderweg meer water uitkwam dan mijn blaas kon hebben.. Vliezen gebroken, nou dan weet je ook dat het geen dagen meer gaat duren. Ook bij hem vanaf 5 uur meer regelmatige krampen etc.. En inderdaad die dag nog geboren.

 

Hier 2x gebroken vliezen, dus dat was gelijk duidelijk 😬

 

Begon met wat rugpijn 2 dagen. Toen werd ik wakker van buikpijn, vervolgens ging ik overgeven en dacht ik goh wat veel plas (was het vruchtwater). Toen kwamen de weeën en dacht ik nog even naïef dat het oefenweeën waren maar het was snel duidelijk.

inderdaad, ik 'wist' het gewoon

 

bij de oudste eerst vliezen gebroken, onder het rijden naar het zh kreeg ik de eerste weeën maar die herkende ik nog niet, pas in eht ziekenhuis had ik zoiets van "t is begonnen"

bij de tweede dacht ik dat het begonnen was, maar volgens de papieren heb ik er een uurtje of 8 over gedaan, voor mijn gevoel ruim 1,5 dag (maar het deed eerst niks, toch voorweeën geweest)

bij de derde brak de vk per ongeluk mn vliezen en binnen een halfuur voelde ik "iets" in mijn rug en bekken waardoor de vk en ik zoiets hadden van "het komt gelukkig gelijk op gang", maar pas na 7u werd het echt zo pijnlijk dat ik in de bevalstand ging, daarvoor nog naar het zh-restaurant geweest zodat man in ieder geval een gevulde maag had.


Maar ik vind het niet gek dat niet iedereen het gelijk herkend, zeker niet als het heel rustig opbouwt en het in het begin harde buiken lijken, die iets meer pijn gaan doen telkens

 

Ik schrok met 35+2 om iets voor 1 uur s nachts wakker met t gevoel dat ik in bed plaste. Al mopperend naar de wc, schone onderbroek aan. Bed was gelukkig niet vies geworden...ik plof weer in bed en ren gelijk terug naar de wc. Shit...dat is geen plas. Ik had gelijk een soort krampend gevoel in mn vagina en onderbuik en verloor veel roze/rood slijm. En dus vruchtwater, geen grote plons, maar in straaltjes langs mn benen zeg maar.

 

Nou..... 4x niet.

Bij alle 4 niks aan de hand en bij komst vk al 10 cm ontsluiting (behalve de 3de want dat was een medisch verhaal en moest ik bij een gedachte van "volgens mij begint t" al bellen) hahaha.
Nu vraag je je af "wanneer belde je dan"? Ik belde bij de eerste 3 dat ik vaker plaste dan normaal. En bij de 4de belde ik van... Volgens mij rolt hij/zij er zo uit (wat dus ook was). Dus hier nooit echt een duidelijke start gehad, nu maakt het hebben van geen enkele vorm van weeën het er ook niet makkelijker op om te denken van goh, zal t begonnen zijn.

 

Ik dacht ook hoe kan ik het weten? Maar ik wist ook bij de 1e wee dit is een wee. Moet wel zeggen dat een kwartier ervoor mijn vliezen gebroken waren door de verloskundige.

 

Nou ik had het ook niet door hoor. De 1e ingeleid dus die tel ik niet mee.
Maar bij de 2e dacht ik het gaat wel over.
Voorweeen ofzo. Vk mocht niet gebeld worden.
Man belde toch en ik bleek 10 cm te hebben toen de vk er was.
Hoppa