Gaat het niet luisteren van mijn dochter niet meer over. Ze is 3,5 en luisterd niet. Alles wat we zeggen haar te doen is nee. Zij wil bepalen wat er gebeurt of wat er gegeten wordt. Eten is geen ramp, maar als we haar vervolgens 20 keer moeten vragen of ze door wil eten krijgen we een diepe zucht en een zuur gezicht. Als haar broertje iets doet wat niet mag zeg ik dat tegen hem. Vervolgens doet zuslief het nog even over. Als ze haar zin niet krijgt is het ook al een groot drama. Oke dat laatste doen alle kinderen hahaha. Niks helpt meer. We hebben alles geprobeerd. Betrekken bij dingen, positief belonen, strafplekje. Ze zegt iedere keer weer te gaan luisteren, maar ze doet het gewoon echt niet. Als er mensen in de huiskamer zijn en ze heeft boven gespeelt of geslapen doet ze haar handen voor haar ogen begint hysterisch te huilen nog voor ze beneden is. Ook gebeurt het dat ze de huiskamer niet in wil. Of het nu iemand is die ze twee keer er week ziet of nooit dat maakt niet uit. Ze is ook niet van plan gewoon te doen. Pas als de persoon de deur uit is of in een andere ruimte kan ze weer gewoon doen. Ik weet soms echt niet meer wat ik er moet doen. Straf, beloning,concequent blijven. De wc gebruikt ze om ons uit te proberen. Ze wil sommige dagen elk kwartier plassen. Ik vind dit niet echt nodig en ze mag dan ook niet elke keer. Andere dagen plast ze elke drie uur ongeveer. Wie oh wie herkent zit en weet wat ik ermee moet. Ze gaat twee dagen naar de psz en sinds die tijd is het begonnen
En haar gedrag negeren? Helpt hier goed. Als ze goed boos is wil ze niet luisteren laat haar dan gewoon liggen op de grond. Als ze niet wil eten zeur ik er totaal niet over. Probeer het op een spelende manier van niet stiekem een hapje nemen als ik niet kijk. Ze doet het dan juist wel een hapje en dan stimuleren op positieve manier. Wil ze echt niet eten haal ik het weg maar dan krijgt ze ook geen toetje. Als ze zo doet bij bezoek zet ik haar op de trap en ga zelf weer in de woonkamer zitten en schenk er totaal geen aandacht aan. Ga dan vragen of ze normaal kan doen zo ja mag ze terug zo niet blijft ze gewoon zitten. Geen aandacht aanschenken snelst weer over. En blijven uit leggen waarom juist niet mag.
Probleem is dat als ze niet eet ze diezelfde avond steeds huilend in der bedje ligt omdat ze honger heeft en dat gaat me te ver. Het gedrag negeren hebben we ook geprobeerd en werkt niet. Twee uur op de gang kan ook de bedoeling niet zijn. Wil wel dat ze gewoon drinkt en dat ga ik haar op de gang niet geven. Ik vind het echt heel erg lastig af en toe. Ik weet dat ze op deze leeftijd nog moeten leren luisteren en je heel vaak alles moet herhalen, maar ze lijkt niks op te pakken terwijl ze een geheugen als een olifant heeft.
Nou misshien ben ik echt gemeen.. Maar ik zou haar dus wel 2 uur laten zitten hoe zielig ik t ook zou vinden... Ze weet nu toch wel dat je zo weer terug komt En na een paar keer vind ze het echt niet leuk meer om daar 2 uur te zitten hoor... En 2 uurtjes niet drinken overleeft ze ook wel Kies een aanpak.. En hou je daar heeeel consequent aan
Herhalen en consequente zijn. Negeren of weinig aandacht aangeven.mhoe meer aandacht je geeft hoe slecht ze eet denk ik,dat ook niet bevorderlijk voor de sfeer. Boekjes geven om door te bladeren zodat jij hapjes kan geven. Of iets Andes om af te lijden. En huilen doorbreken bij visite door ook iets anders met haar te doen ook met visite erbij te betrekken
tja ik zou ook proberen te negeren.. kan je echt niet normaal doen als er visite is dan blijf je maar op de gang/ in je bed of waar dan ook.. als je normaal kan doen mag je komen. Zo gaat het hier regelmatig. Kom Sanne we gaan uit de auto... " ik wil niet uit de auto" OK prima.. blijf jij zitten. Ik ga dan ook daadwerkelijk naar binnen. Deuren dicht. Na een minuutje ofzo ga ik natuurlijk wel kijken.. nou dan wil madam heus wel mee... zo niet dik het nog wat aan.. nou zal mama dan vannacht wel een dekentje brengen, want het gaat vriezen.. en als je dorst kijk moet je maar naar de buurvrouw roepen die langs komt... heel gemeen misschien maar het werkt prima..
Het probleem is dat als ik haar laat zitten of naar der kamer stuur ze er ook echt pas af komt als de persoon weg is. Van de week de visite haar van boven laten halen en toen was het goed. Maar het is niet alleen huilen, ze weigert haar ogen te openen en krijst het uit. Als iemand later binnenkomt is er niks aan de hand, maar ja ga niet mijn visite weer naar buiten sturen om ze vervolgens weer binnen te laten voor een 3 jarige. Met eten negeren we het meestal wel. Ik ga haar niet helpen dat is juist wat ze wil.
Heel herkenbaar! Ik probeer altijd positief te blijven, want ik merk dat als ik negatief reageer (ik heb ook wel eens een baaldag/kort lontje) ze nog baldadiger wordt. Praat rustig tegen je meisje, liefst op ooghoogte. Ik herhaal vaak twee keer op een rustige toon wat ik verwacht. Daarna vraag ik of ze me begrepen heeft. Met eten zou ik het ook luchtig houden. Mag ze zelf opscheppen of aangeven hoeveel ze wil? Hier zijn drie hapjes verplicht (3 hapjes aardappel, drie hapjes groente, drie hapjes vlees), omdat ze drie jaar oud is. Als er hier niet goed gegeten wordt, geef ik een groter schaaltje yoghurt en een stukje fruit bij de thee, voordat ze naar bed gaat. Misschien helpt het als ze mee mag 'koken'? Wat betreft de visite als ze op bed ligt. Ik zou zeggen: "Er is visite beneden en je mag kiezen: boven blijven of mee naar beneden. Maar als je huilt, ga je maar even op de gang huilen."
Ja, dit is duidelijk aandacht vragen op een negatieve manier. Ik zou nu echt voor een andere aanpak kiezen en consequent blijven. En DOEN wat je zegt, dus b.v niet 10 keer zeggen nog 1 keer en je gaat naar de gang. Nee, hup en doen. En geen medelijden hebben omdat ze honger heeft. Hier is het gewoon aan tafel eten punt, willen ze niets prima en gaan we daar verder niet op in en dwingen niet. Soms zegt mijn zoontje daarna, mama ik heb honger! Dat is dan pech, je had net kunnen eten. En als ze zo raar doet als er bezoek komt dan laat ze maar lekker in de gang zitten. Misschien een optie: Als je je nu netjes gedraagd en bij ons en het bezoek komt zitten krijg je straks ......., anders niet. Ik bedoel misschien een koekje of snoepje wat ze lekker vind of iets anders wat ze heel graag wil. Positief belonen dus, werkt dit niet dan laat haar maar, maar geef vooral geen aandacht dan. En zeker ook niet het bezoek haar van haar kamertje laten halen, dan heeft ze haar zin weer..
Zou idd ook negeren. Moet ze dan 2u op de gang, dan is dat haar ding. Volgende keer is dat geen 2u meer hoor. Met eten net hetzelfde, hier ook met zoontje, wil ie niet eten? Oke, als wij gedaan hebben met eten, dan gaat ook zijn bord weg en is ie te laat. Leg ik hem ook duidelijk uit. Komt ie toch nog? Pech dan, honger lijden is het dan! Dan moet ie wachten tot z'n avondfles en die krijgt ie echt niet vroeger dan normaal. Geef dan soms wel iets meer om te voorkomen dat ie 's nachts wakker zou worden van de honger. Maar je hebt wel je punt bereikt dan. Hij weet intussen wel dat als mama klaar is met eten, het voor hem ook ophoudt. Eender hoe hard hij weent. En met andere dingen/niet luisteren is het hier ook: 2x waarschuwing, op zijn hoogte, dat ie zeker begrepen heeft, 3e keer de hoek in tot ie stopt met wenen (meestal weent ie dan omdat hij beseft dat hij stout is geweest en omdat hij niet graag in de hoek staat) Stopt ie, dan moet hij naar mij komen, leg ik hem nogmaals op ooghoogte uit WAAROM hij in de hoek stond, en zeg ik opnieuw wat ik wèl van hem verlang. Dan een kus en dan gaat het weer gewoon verder. Herhaalt hij hetzelfde stoute gedrag, dan opnieuw dezelfde regel. Een kind mag ook best eens boos zijn hoor, maar je moet er dan niet op reageren. Zet haar apart zodat niemand anders er last van heeft, en geef aan dat ze mag terugkomen als ze bedaard is. Is dat niet? Dan gewoon terugsturen om weer verder af te koelen. Werkt héél goed, als je het èlke keer opnieuw toepast. Dat kan gerust enkele dagen duren hoor! Niet meteen opgeven!
Hier ook n dame van bijna 3 dat gewoon weigert te luisteren. We zijn heel consequent, maar het helpt gewoon niet. Alles hebben we geprobeerd. Idd op de gang (gaat ze gewoon op de trap zitten zingen, schoenen van papa en mama passen, met wc papier de gang decoreren etc), op dr kamertje (roept de hele tijd dat ze nu zal luisteren. Tot ze weer beneden is), in de hoek (gaat ze ons uit staan lachen) negeren (madam gaat rustig verder met klieren, of doet er nog n schepje bovenop). Streng toespreken (gaat ze tegen ons schreeuwen) en zo kan ik alles op noemen. Belonen heeft ook totaal geen zin. Vriend werkt thuis, en ik ben fulltime mama, dus aandacht heeft ze genoeg. Vannacht maakte ze het echt te bond door om 4u (!) te brullen. Eerst had ze pijn aan dr kont (niks te zien), toen had dr knuffel pijn aan an kont, toen moest ik voor de 2e keer smeren, toen moest ze drinken, toen wou ze op t potje plassen, toen had ze weer last van dr voet, daarna wou ze Dora kijken, toen kon ze dr knuffel niet meer vinden (had ze op de kast gegooid) toen moest de lamp weer aan, de gordijnen open, etc etc.. En dat icm non-stop brullen afgewisseld door zeurend huilen. Resultaat: papa, mama en zusje waren klaar wakker, papa is naar beneden gegaan en later dochter ook maar mee genomen. Zusje (4 weken oud) helemaal van slag, sliep niet meer, en heeft tot 8 uur half gedronken half getut, en mama kon daardoor dus ook niet meer slapen. Nou, bloed onder nagels uit.... Onze hele vingers hadden geen bloed meer!! Nu hebben we haar n nachtje naar opa en oma gebracht.. T is al 2 weken feest snachts!! Alleen was het altijd 1 keer n schone luier, en dan enige tijd later n keer dat ze dr knuffel kwijt was (naast t bed gevallen) en iedere keer zeuren dat we bij haar moeten liggen, dat ze niet moe is, en dat ze bij ons wil liggen. Als ze nou zou gaan slapen bij ons, oké.. Maar ze gaat dan gewoon klieren, dus daar gaan we niet aan beginnen.. Het is dan ook n heel gedoe dat ze tevreden weer gaat slapen. Maar afgelopen nacht was n hell!! Zit soms echt met mn handen in t haar, en tot 10 tellen word langzaamaan tot 50 tellen... Hoop dat deze fase snel over is. Overigens heeft t niks met de komst van zusje te maken, want daar is ze (op haar manier) wel super lief en zorgzaam voor. Ook hebben we iedere dag zeker 2 uur alleen voor de oudste aandacht, en doen we wat zij wil. dus t is niet dat ze jaloers is.
Ze proberen jullie uit en als je dan idd 10x heen gaat omdat ze dit of dat doet.. Niet doen! Zet haar op een plek waar ze niet iets kan pakken of stukmaken, kom nou.. Je lijkt gekke jetje wel! Schreeuwen? Moven..
Nee, zo door gaan wel? Je hebt zo jezelf en je man en kleintje ermee. Als je niks doet, zal t ook niet over gaan. Ik bedoel daarmee niet dat je helemaal niet meer heen mag, maar na 1x is het basta!
Persoonlijk zou ik kiezen voor een 'zachte' en liefdevolle aanpak. Geduldig en rustig naar haar reageren. Als ze iets doet waarvan jij vindt dat het niet mag ga dan naar haar toe, kniel en praat met haar op ooghoogte. Vertel haar wat voor jou gewenst gedrag is. Op deze manier maak je contact met haar. Geef ook aan dat je haar begrijpt. Ze is 3,5 en jij mag haar leren dewereld te begrijpen. Probeer na te gaan wat haar gevoelens zijn. Je dochter heeft ook een wil en waarom is die minder belangrijk dan die van jou. Zoek soms naar compromissen, dan betrek je haar bij een oplossing. Handig is ook om na te gaan wat voor jou niet luisteren betekent. Misschien luistert ze wel, maar doet ze niet wat jij zegt. Leg haar uit waarom bepaalde dingen wel of niet mogen. Verder, onderneem met haar alleen activiteiten. Hoeft niet groot, voorlezen op een vast moment van de dag, samen knutselen, speeltuintje.
Minnieme: aan zulk gedrag heel duidelijke grenzen stellen. Je gaat toch niet op al haar verzoeken in hoop ik? Rustig terugleggen in haar bedje en zachtjes zeggen dat het nacht is en dat die ervoor is om te slapen. Dit herhalen voor zolang het nodig is.
sorry ik denk i.d. dat het wel-degelijk met de komst van het zusje te maken kan hebben ookal is ze er lief voor. ik zou in jullie geval ook echt NIET toegeven. Als je zeker weet dat er niets is.. geen vieze luier, geen koorts, geen dorst niet bang.. geen aandacht geven. .ok dan slaap je een nacht of wat niet want dat zal ze niet pikken, maar nu slaap je ook niet. Wel zeggen. Mama heeft gekeken of er echt wat is, volgens mij is er niets of je moet het nu zeggen. Ik wil dat je nu ophoudt en verwacht dat je gaat slapen tot morgenochtend. Mama komt niet meer terug als je roept. En dan dus ook echt niet meer gaan... Verder in het geval van schreeuwen bij de visite... en haar meenemen naar beneden en gewoon laten doen maar volledig negeren ? is maar een idee hoor.. ik zeg het nu wel zo makkelijk, maar zit ook regelmatig met mijn handen in het haar hoor. Het is gewoon een moeilijke leeftijd daarom wel des te belangrijker om consequent te zijn !
We gaan idd niet in op haar verzoekjes. Rustig terug leggen heeft normaal Idd zin, maar afgelopen nacht dus niet. Dit was dan ook echt het uiterste wat ze ooit heeft gedaan. Normaal ga ik naar haar toe, doe haar een schone luier aan of pak haar knuffel, zeg dat het nog donker is, en als het licht is dat ze dan bij ons mag komen liggen tv kijken. Dit gaat altijd prima. Zover de nacht. Overdag is het probleem eigenlijk altijd het eten. Weigeren te eten na n aantal happen, dr stoel van tafel schuiven, eten terug spugen etc. En dan lijken we op geen enkele mogelijkheid tot haar door te dringen. Wat betreft het wel of niet jaloers zijn weet ik zeker dat het geen jaloezie is, maar dat het meer het wennen aan de nieuwe situatie is. Ze helpt met alles als ze dat wil.