Ik snap dat je hierover nadenkt, hebben wij in zekere zin ook gedaan, en de keuze gemaakt niet voor de nekplooi te gaan. We willen die keuze niet hoeven maken en ze kunnen nooit met zekerheid zeggen wordt het een kasplantje ect. (uitzonderingen als geen hersengroei enz daargelaten). Down is na mijn mening niet per definitie verschrikkelijk, maar ik heb makkelijk praten met 2 gezonde jongens. Mijn werkervaring ligt in de ontwikkelingsstoornissen/psychiatrie....en ik ben van mening (en deze stoornissen zijn natuurlijk niet te zien op de echo) dat dit misschien soms wel moeilijker kan zijn....
op 23 oktober ben ik bevallen van een kindje met down. Tijdens de zwangerschap hebben wij bewust gekozen om geen nekplooi meting te laten doen. Een keuze te moeten maken zouden wij veel moeilijker hebben gevonden dan een kindje krijgen met down. Wij zijn er wel eerlijk in dat uiteraard iedereen hoopt op een gezond kindje. Maar na in de mallemolen terecht te zijn gekomen, weten wij dat er zoveel dingen mis kunnen gaan, sommige levensbedreigend andere minder levensbedreigend. (waar je niet bij stil staat, en dat is maar goed ook!) Ons kindje is gelukkig fysiek erg sterk en wij zullen in de toekomst van elkaar gaan leren. Ik zou hem voor geen goud kunnen en willen missen! Hij is mijn grootste trots! Vertrouw alsjeblieft niet te veel op alle tests die gedaan kunnen worden, deze zijn maar een kansberekening! En wat wil je nou het liefst?! Een kind dat gelukkig is, toch?
Ik werk in de verstandelijk gehandicapten zorg en aan zwangere collega's merk ik wel dat ze er meer mee bezig zijn omdat ze er dagelijks mee werken. Ik denk dat je op dit moment niet kunt zeggen of je het kindje zou houden of niet omdat je niet voor die beslissing staat. Nu zou ik misschien heel makkelijk zeggen dat ik het kindje niet weg zou laten halen maar als het ineens jou beslissing is ga je denk ik toch twijfelen. Maar op het werk zie ik zulke gelukkige mensen met fantastische humor en mensenkennis en ze zijn al met de kleinste dingen super gelukkig zijn...dat is toch ook iets waard!!!!! Op dit moment zou ik dus niet kunnen zeggen wat ik zou doen. Ik zie je aan je onderschrift dat je een vmk hebt gehad...wat rot!
Hey Jillan. Ook ik zag aan je onderschrift dat je een MK hebt gehad... Jeetje joh... Herkende je naam van het wachtbankje! Sterkte en neem de tijd om het goed te verwerken! Groetjes Pasjuh.
Ik dacht er ook overna voor ik zwanger raakte, dat is zeker goed om te doen ook. Moet wel zeggen dat de manier waarop ik erover dacht voor ik zwanger was totaal anders was dan sinds ik echt zwanger ben. Voor ik zwanger was dacht ik best makkelijk over het weg laten halen enzo, maar dat komt ook omdat je er dan nog helemaal geen gevoel bij hebt, je bent immers ook nog helemaal niet zwanger. Uiteindelijk heb ik al voor ik zwanger was besloten dat het me niks uitmaakt als het down mocht hebben en ik het leven wou nemen zoals het komt! Toen ik eenmaal zwanger was wist ik dat ik het echt nooit over me hart kon krijgen om het weg te laten halen om wat voor reden dan ook. Ik heb wel respect voor vrouwen die dit wel hebben gedaan ivbm zware handicap etc. Ik had het nooit gekunt en dat vind ik stiekem ook wel een beetje egoistisch van mezelf.
Ik hoop dat als ik er mee te maken krijg ik zo sterk kan zijn dat ik voor het welzijn voor het kind kan kiezen. Kindje met Down heeft goede kans op een fijn, gelukkig leven, maar stel een kastplantje? Ik zou het heeeel moeilijk vinden om een zwangerschap te beëindigen, maar de vraag is dan toch waar je je kindje mee helpt!
Ik zou het zeker niet laten weghalen, of het moet zo ernstig gehandichapt zijn dat het een kasplantje is. Maar anders zou ik het niet willen weghalen. Tuurlijk wordt het dan zwaar maar om dan meteen het kindje geen kans op leven te geven zou ik echt niet doen, en vooral niet omdat ik het zelf zo zwaar zou vinden. Ik bedoel het leven loopt zoals het leeft en je moet niet alles in je hand proberen te houden, soms heb je er gewoon geen invloed op. @ Aaliyah: Ik vind het zelfs een beetje hard wat je zegt, als het down heeft willen we het niet. Ik vind dat een beetje kortzichtig. Zo'n kind kan hartstikke gelukkig worden! Daarnaast zouden er genoeg mensen zijn die wel graag een kind willen zelf met Down maar geen kinderen kunnen krijgen.
Heb daar zelf wel eens over nagedacht, maar ik denk dat als ik het weet het weg zou laten halen. Ik werk zelf met verstandelijk gehandicapten, mensen met het down syndroom zijn vaak wel hele vrolijke mensen, met veel humor en zijn vaak met kleine dingen gelukkig! Maar als ik dan naar de ouders kijk, hoeveel ze ook van hun kind houden het blijft toch heel moeilijk. De zorg voor zo'n kind stopt nooit en denk ook aan de toekomst als het kindje wat ouder is en jij kan de zorg niet meer leveren.. Je brengt je kind naar een instelling (hoeveel moeite en verdriet gaat dit wel niet kosten) en je "geeft" je kind aan begeleiders die je helemaal niet kent.. dit is toch iets heeeel anders dan als je kind op jezelf gaat wonen! Vaak zie je ook dat het niet alleen het down syndroom is dat het kind heeft, maar ook fysieke afwijkingen of bijkomen stoornissen zoals autisme. (werk zelf met mensen met een matige tot ernstige verstandelijke beperking, autisme en GOG: grens overschrijdend gedrag: agressie) Als ik zie aan de ouders hoeveel verdriet die wel niet hebben als je kind je voor de zoveelste keer heeft aangevallen.. nou sorry ik zou dit absoluut niet willen!! Je eigen kind fixeren is toch niet iets wat je wilt doen! niet dat iemand met een verstandelijke beperking altijd agressief is, autisme heeft of ook nog eens lichamelijk gehandicapt is, absoluut niet, maar het is wel iets wat je niet kan voorspellen en dus wel rekening mee moet houden!