Onze bijna 6-jarige is weer eens ziek. Eigenlijk altijd tussen december en februari is ze ziek. De rest van het jaar is er niets aan de hand. Nu ligt ze al weer bijna een week plat met koorts, hoofdpijn en keelpijn. Gisteren hebben we de huisartsenpost bezocht en heeft ze een kuur gekregen vanwege hoge koorts en keelontsteking. Nu wil het geval dat ze doodsbang is voor alles wat met dokters/tandartsen/medische handelingen te maken heeft. Dit heeft een verleden: ze heeft bij haar geboorte en op driejarige leeftijd een tijd in het ziekenhuis gelegen en medische behandelingen ondergaan. Ze is dan ook echt panisch: gieren, krijsen, zich ontzettend verweren bij alles (zelfs als Ze dood en doodziek is) en dit is ontzettend lastig. Voor haar en voor ons. Je ziet de angst in haar ogen en tegenwoordig kan ze ook goed verwoorden waar ze bang voor is. Vrijwel niets is mogelijk: temperaturen niet, pijnstilling niet, kuur geven niet. Sommige dingen moeten gewoon (kuur innemen bijv) maar voordat we dit bereikt hebben, zijn we per keer een kwartier verder voor 5 ml drankje opdrinken. Wie heeft tips voor het omgaan met de angst en het gemakkelijker maken van omgaan met medische dingen? Bovenstaande geldt bijv ook bij tandartsbezoek, huisartsbezoek etc.
Hoi Mol81, Wat lastig dat je dochter zo ontzettend bang is en wat lijkt me dat voor jullie als ouders ook een uitdaging. Is het een idee om op de momenten dat ze niet ziek is te oefenen als in een soort van rollenspel? met zo'n dokterskoffertje of juist met spullen uit de medicijnkast. Mogelijk helpt dit haar. Zelf ook alles meedoen, dus in het begin als zij medicijnen moest dan nam mama ook ' medicijnen'. Zodat ze kan zien dat het niet eng is. Wat ik bij mijn dochter ook altijd doe is alles uitleggen wat we gaan doen bv oren kijken bij de dokter. Hier wel eerlijk in zijn dus als het even pijn kan doen dit ook benoemen omdat jullie als ouders te vertrouwen moeten zijn. Mijn dochter is wel een stuk jonger dus ik weet niet of dit nog wil werken voor jou dochter.
Dank je wel voor je tip. Ik denk inderdaad dat het goed is om dingen te 'oefenen' als ze niet ziek is. Nu doe ik vaak dingen als ze al ziek is en omdat het moet. We leggen altijd alles heel goed uit maar dan nog is ze bang en wellicht kan dit beter worden als we oefenen als ze niet ziek is. De angst uit zich ook op andere fronten: De kerstboomlichtjes moeten uit als we de kamer uit gaan want anders gaat het huis in de brand (gaan we niet in mee, we leggen uit dat de lampjes aan kunnen blijven), een tand die los zit is een drama waarbij ze het liefst niet meer eet totdat de tand eruit is. Mijn moeder zegt wel eens dat ze in haar vorige leven een trauma Opgelopen heeft... Wellicht....
Je geeft aan dat ze zelf aangeeft waar ze bang voor is. Dat is iets waar je dan heel gericht mee aan de slag kunt. Wellicht ligt er een onderliggende angst aan ten grondslag. Bijv. Bang om alleen gelaten te worden door jullie. Zijn jullie destijds bij alle onderzoeken lijfelijk aanwezig geweest? Of is ze een paar keer alleen f onderzocht?
Als ze zo panisch is zou je ook kunnen informeren of bv EMDR. Zou kunnen helpen bij de verwerking van deze angsten. Dan kan t eventueel 'opgelost'. Worden. Hier werkt bv ook een zorgenvriendje goed als onze jongste van zes spannende dingen moet doen. Daar schrijft hij zijn zorgen op een briefje en t zorgenvriendje eet de zorgen op. Het is zijn. Maatje bij spannende momenten en houdt hem dan ook stevig vast als hij iets niet fijns moet doen...
Onze dochter is nooit ziek en komt zelden bij de dokter en toch is zij ook panisch om alles wat met ziek zijn te maken heeft. Ze begint zelfs te brullen als een ander kindje doktertje wil spelen. Temperaturen heb ik in geen jaren meer gedaan en zelfs hoestdrank of een paracetamoldrankje innemen is niet te doen. Wij hebben gepraat als brugman, alles uitgelegd. Maar dat helpt niks. Gelukkig is ze zelden ziek (oorontsteking in het voorjaar was de laatste keer, ook toen hebben we ze moeten dwingen om paracetamol in te nemen). Maar het wordt natuurlijk lastiger als je kindje wel regelmatig iets heeft..
We zijn nu een paar dagen verder en het gaat redelijk. Ik heb een dappere damekaart gemaakt en bij drie keer het drankje drinken mag ze een klein cadeautje uitzoeken. Dit gaat redelijk. Wel ben ik benieuwd of de angsten die ze heeft normaal zijn. Ik lees er over dat op deze leeftijd angst weer opkomt omdat kinderen zich bewust worden van het leven en de gevaren van het leven (dood gaan, scheidingen etc). Onze dochter heeft niets bijzonders meegemaakt behalve de ziekenhuisopnames en het hardhandig inbrengen van een sonde. Hebben jullie ook angstige kinderen??