Ik herken dit wel. Zou het niet als ware angst beschrijven (voor mezelf) maar meer als echt heel onprettig. Ik vind clowns ook echt helemaal niks, net als mensen die verkleed op stelten lopen. Heb ook een keer een CliniClown uit m'n kamer gestuurd, verschrikkelijk vond ik dat. Je moet je er echt niet voor schamen, zoals je leest ben je echt niet de enige. Helpt het je als je de theorie achter jouw angst begrijpt? Wellicht kan je hier zelf wat onderzoek naar doen. Vaak is het gebrek aan het kunnen zien/lezen van het gezicht wat maakt dat de situatie/persoon onvoorspelbaar voelt en dat voor angst zorgt.
Wat betreft de dames die hun honden ervaringen delen. Precies ons verhaal en echt ik heb een gruwelijke hekel aan hondeneigenaren gekregen (sorry voor het generaliseren!) maar het eerste dat ze roepen is ‘hij doet niks’. Nee hij gooit je kind gewoon omver. Hier dus ook een kind dat doodsangsten uitstaat bij het zien van een hond. Strand- en boswandelingen zijn gewoon niet leuk meer en op straat is het echt een gevaar. @to lijkt me naar maar niets om je te schamen. Angsten zijn vaak irreëel en kun je gewoon niet voor jezelf rationaliseren. Het is gewoon een angst en dat praat je niet even makkelijk weg.