Dat roept mijn schoonmoeder constant:"blijf nog maar even oefenen hoor, ik ben nog veel te jong om oma te worden." Ik denk dan altijd maar: tja dan had je zelf maar geen jonge moeder moeten worden Ik ben ook wel benieuwd hoe mijn ouders reageren. Ze zien het in ieder geval niet aankomen. Al zijn ze nu wel hun huis aan het verbouwen waarbij ze rekening houden met kleinkinderen en (echt waar) heeft mijn moeder een 5-deurs auto gekocht (en de 3-deurs die ze had weggedaan) want dat is wel praktisch met kleintjes. (en haha ze zien het écht niet aankomen, verwachten dat we eerst willen trouwen) Ergens weet ik wel dat ze het geweldig leuk zouden vinden maar het blijft spannend: wij zijn beide hoog opgeleid, werken hard, reizen de wereld rond, en doen wat mijn ouders nooit hebben kunnen doen. Maar weet je, ik word er niet gelukkig van (ook niet ongelukkig hoor). We hebben hier goed over nagedacht en ik weet zeker dat mijn ouders al lang blij zijn als ik maar blij ben! Succes met vertellen Moppie, mijn moeder krijgt het deze vrijdag te horen dus dat verhaal hoor je dan wel
Ik herken het wel een beetje hoor. Ik vond het verschrikkelijk moeilijk om mijn ouders te vertellen dat ik zwanger was, ook al was het bewust gepland, stonden we op het punt te gaan trouwenen had ik een goede baan direct na mijn opleiding. Nu was ik wel een stuk jonger, maar ook bij de tweede vond ik het weer enorm moeilijk. Terwijl mijn ouders hartstikke leuk gereageerd hebben beide keren. Ik merkte heel erg dat ik het allemaal ontzettend graag goed wilde doen, dus ik kreeg een kind, werkte fulltime, runde mijn huishouden, probeerde een sociaal leven te onderhouden etc. Uiteindelijk merkte ik dat ik er gewoon niet gelukkig van werd, en heb ik er voor gekozen om 2 dagen pw te gaan werken in een leuke, maar minder zware baan, en om daarnaast te doen wat ik echt leuk vond (politiek) Wat een verschil. Oftewel TS, Je volgt je hart, doet waar jij je gelukkig bij voelt en dat is belangrijk. Dat zullen je ouders ook snappen.
Nou, het is bijna zo ver, a.s. zaterdag gaan we het aan de (schoon)ouders vertellen! Afgelopen maandag mijn zussie al aan het huilen gemaakt toen ik haar de echo foto liet zien, en zij dus door had dat ik zwanger ben. Daarnet mijn broer gebeld (woont aan de andere kant van het land) en die was er ook helemaal stil van... Zaterdag ochtend dus naar mijn ouders, en daarna door naar de schoonouders... Pfffttt super spannend allemaal! Maar mn zus heeft me al heel erg gerust gesteld. Die is er van overtuigd dat mams het super leuk gaat vinden!!
Ik was ook erg bang voor de reacties in mijn familie. Dit vooral omdat ik nog jonger ben (22). En ik momenteel aan het afstuderen ben... Of ik het allemaal ga redden voor de baby er is? Ik ga het zeker proberen. Ook wij hebben een prima leven zo en er kan best een kleintje bij! De kleine is ook gepland Mijn moeder las de brief die we gegeven hadden en het eerste wat ze zei was: Dat meen je niet! Nou toen schrok ik helemaal Maar daarna kwam ze naar ons toe en zag ik de tranen in haar ogen. Ze was er heel blij mee. En de rest van de familie ook! Ik weet dus eigenlijk wel zeker dat het bij jou ook goed komt! Jullie hebben alles goed voor elkaar! Heb je verder wel een goede band met je moeder?
spannend succes ik denk dat het wel goed zal gaan en dat je moeder helemaal door het dolle heen gaat. Ben benieuwd naar haar reactie zaterdag. Gefeliciteerd nog met je zwangerschap.
Ik was ook bang voor de reactie van mijn moeder vorig jaar. Was en ben nog niet afgestudeerd (doe er al wel lang over... maar mij hoor je niet klagen). Mijn moeder heeft zelfs een hele tijd gezegd dat ze nog lang geen oma hoefde te worden... dat in gedachten en de positieve test maakte het voor mij niet makkelijker. Ik heb het met angst verteld en ze werd helemaal blij! Ze vindt het echt geweldig en als oma zijnde, ze is niet bij de kleine weg te trekken! Mijn latere gedachte is eigenlijk ook: Het is gewoon je moeder en als jij blij bent is zij dat als het goed is ook. Of is de verhouding tussen je moeder en jou niet goed, dan is het waarschijnlijk een ander verhaal. Succes! Ook met het verdere verloop van je zwangerschap!
ik was zowel bij de 1e als de 2e bang voor de reactie van mn moeder..maar tuurlijk waren ze verrast maar erg blij! dus ik denk dat je gewoon moet doen zoals je hart je ingeeft..en die koffie mokken is echt een leuk idee!! ze zal echt niet met de mok gaan gooien...
Ik was bij de eerste ook wel een beetje bang om het te vertellen ik was pas 19 en het was gepland alleen niet in de gate dat het zo snel zou gaan was in 1x zwanger had me op minimaal 6maand in gesteld . Ze vond het geweldig en wilde heel graag weer oma worden. 2de keer was net zo´n verrassig voor ze en waren net zo blij. Nu ben ik niet bang voor mijn moeder die vind het geweldig is weer een rede om nog vaker langs te komen (afstand is ruim 200km) Nee ik ben bang voor mijn schoonmoeder die een 2de al teveel vond voor ons nu komt er een 3de zal ze wel stijl achterover slaan... Ach ik maak me er niet druk om wij wilden graag nog 1 kindje dus nu komt ie en genieten we er zo veel mogelijk van en oma die ziet maar als ze het niet wil dan komt ze maar niet toch?
Ik kan je goed begrijpen, ik was er ook bang voor. Mijn moeder geeft altijd heel duidelijk haar mening, en ik trek me dat dan toch altijd aan wat ze vindt. Ik ben 26, en was 7 maanden samen met mijn vriend toen ik zwanger raakte. Ik heb haar gewoon gelijk gebeld, en het viel me alles mee, ze was heel blij Succes met het vertellen xxx
Moppie, laat ajb je angst de blijdschap voor je zwangerschap niet overschaduwen! Het zou zo jammer zijn moest je hierdoor die eerste mooie momenten missen. Zelfs zou de eerste reactie niet 100% positief zijn - laat ze gewoon wennen aan het idee. M'n broer meldde vorig jaar ook met een klein hartje aan m'n moeder dat hij en z'n vriendin zwanger waren. Klein hartje want nog niet zo lang samen en ze was 20jaar... Idd m'n moeder was in eerste instantie niet "over the moon" en eerder bezorgd, maar je zou ze nu moeten zien met haar kleinzoon! Gewoon even de tijd nodig gehad om te wennen aan het idee dat ze grootmoeder werd. En 2 keer want een maandje later hadden wij de blijde boodschap bij Echt, haal je nog geen doemscenario's in het hoofd! Wacht het moment gewoon af en dan nog is niets definitiefs!
Het eerste wat mn moeder zei toen ze de mok met 'oma' kreeg was, oh nee he! Maar daarna een grote grijns Ze had het totaal niet verwacht! paps was voor het eerst sprakeloos haha... Schoonouders vonden de opa en oma mokken leuk. Schoonzus met pasgeboren kleine zat er ook bij dus de link werd pas gelegd toen we de echo lieten zien hihi... en toen ook niet direct Zo opgelucht nu!
Meid, je bent 29 jaar logisch dat je toe bent aan het gezinsleven. En het is jouw leven en niet dat van je moeder, jij maakt zelf je eigen keuzes en of ze daar nou wel of niet achter staat dat is dan toch echt het probleem van je moeder. Geniet lekker van je zwangerschap en laat ook zien bij het vertellen dat jullie er ontzettend blij mee zijn. Las pas later dat je je ouders inmiddels al gesproken hebt, gelukkig dat ze leuk reageerde. Nu lekker genieten!!! Het is te bijzonder en gaat te snel voorbij.
Aaah begin het nu eigenlijk pas echt door te krijgen! Voel me ook zwanger, hormonaal etc. *pinkt een traantje weg* Ben echt opgelucht.. Mams stuurde me net al fotootjes van mijn wiegje en wat kleertjes die ze had bewaard Binnenkort stof gaan shoppen voor de bekleding van de wieg, en voor wat kleertjes!
Leuk!! dat je moeder er toch zo mee bezig is!! Gelukkig heb je je voor niks druk gemaakt!! meid geniet lekker van de zwangerschap en de dingen erom heen!!