Hoi dames, Ik herken wat in jullie verhaal, maar ik ben niet bang voor de reactie van mijn moeder, maar van mijn schoonouders mochten we gaan vertellen dat ik zwanger ben (we zijn nog aan het proberen). Mijn vriend (aanstaande man, in oktober gaan we trouwen) heeft al twee kindjes, mijn stiefkindjes dus. In juli zijn we twee jaar samen, en we wonen al sinds februari 2009 samen. Na zijn scheiding (en die van mij) hebben we elkaar leren kennen, en het was eigenlijk direct goed raak. We zijn verschrikkelijk blij met elkaar, genieten elke dag van het leven dat we delen met elkaar en met de kinderen. Ik hou heel erg veel van mijn twee lieve stiefkindjes, en dat heeft bij mij ook de kinderwens losgemaakt, hoewel ik nog vrij jong ben (25). De kinderen zijn nog jong, 3 en 5, en daarom wilden we niet te lang wachten met het maken van een broertje of zusje, dan sluit het nog wat beter op elkaar aan... Dat, én omdat de babykriebels wel heel erg duidelijk worden bij mij. Mijn vriend is succesvol zelfstandig ondernemer en ik ben zelf jurist. We hebben een mooi huis, en een hele gelukkige relatie. Mijn vriend heeft al bewezen een SUPERpapa te zijn, en ik ben al zeg ik het zelf een hele lieve stiefmoeder (in co-ouderschap, dus niet slechts een weekend per twee weken). Alle basisingrediënten zijn aanwezig. Waarom dan bang voor de reactie? Dat kan ik niet goed uitleggen. Mijn schoonouders zijn heel erg lief, maar ook vreselijk stug en niet goed in het uiten van hun emoties. Toen we een paar maanden geleden vertelden dat we gingen trouwen werden we helemaal niet gefeliciteerd!!! Pas een paar dagen later kregen we alsnog een bos bloemen en werden we heel formeel 'gefeliciteerd met het voorgenomen huwelijk'. Dat deed me zo'n pijn, omdat het verder écht lieve mensen zijn... Ik begrijp niet waarom ze niet gewoon enthousiast kunnen reageren, vooral omdat ik zelf met communicatie helemaal geen moeite heb en vooraan sta als het erom gaat blij te zijn voor iemand... Ze zullen er wel blij mee zijn, neem ik aan, maar denken dan van 'jullie zijn allebei al een keer getrouwd, maak er nu maar niet veel poespas om heen', echte nuchtere Veluwenaren... Voor mijn gevoel doet zo'n houding afbreuk aan de liefde die wij delen en die we willen vieren ten overstaan van onze familieleden en vrienden. Nu ben ik zo bang dat ook bij het nieuws over een baby zo'n lauwwarme reactie zal volgen. Ik weet wel dat het óns leven is, maar de reactie van degenen die je na staan is wel heel belangrijk.. Ik ben bang dat ik op zó'n flauwe reactie geprikkeld zou kunnen reageren... Heel verhaal geworden, maar fijn dat ik het even van me af kon schrijven... Liefs, Mrs Hair