Hey meisjes Mijn vriend en ik hebben onlangs besloten dat we ouders wilden worden. I zei doodgraag kinderen en wil er ook graag... Het probleem is echter dat ik een grootse angst heb voor naalden en naaien. Ik schaam me er een beetje voor, maar toch is het zo. (Ooit moest ik 2 draadjes in mijn been, maar dat wilde ik niet. Heb toen heel de spreekkamer bij elkaar geroepen en uiteindelijk heeft de dokter de wonde dan maar geplakt. Ik kan zo nog enkele verhalen vertellen, maar dan ben ik nog even bezig!) Dat word dus een probleempje als ik moet bevallen. Omdat ik er zo bang van ben, kan ik wel eens gaan hyperventileren. (ook last van...) Uiteindelijk heb ik besloten dat deze angst onze kinderwens niet in de weg mag staan. Er is vast wel een oplossing... Nu was mijn vraag: wat doen jullie met zo'n gevallen als ik? Want ik moet er zo ie zo door... Plies?[/color]
hoi Jelly, geef aan je verloskundige of je arts door dat je dit moeilijk vind, maak het op tijd bespreekbaar. Dan kan er rekening mee gehouden worden. Wat er sowieso moet gebeuren is bloedonderzoek bij ongeveer 12 weken, dus daar ontkom je niet aan. Ook een vingerprikje bij 30 weken hoort erbij. Als verder alles meezit blijft het daarbij, maar die garantie kan niemand je geven. Weet je hoe het komt dat je zo bang bent? Heb je een nare ervaring in het verleden? Praat er zoals ik zei in elk geval over met je behandelend arts of verloskundige en misschien is het handig om bij een fysiotherapeut wat onstapnnings- en ademhalingsoefeningen te gaan leren zodat je het hyperventileren kunt voorkomen. Eventueel kun je een paar gesprekken met een psycholoog aangaan, maar bespreek maar met je arts/verloskundige of dat nodig is. Probeer het een beetje van je af te zetten, zwanger zijn en een kind krijgen is heel leuk en bijzonder, een wonder! Als jij dat mee mag maken wegen die paar ongemakken daar niet tegenop. Als je meer vragen hebt of je blijft angstig, mail me gerust! Mirjam