Je kan het! Ga open je bevalling in, voel wat je lijf doet en doe mee, vecht er niet tegen. Dat is de beste tip die ik je kan geven. Oh en geniet! Het is zo'n overweldigende, bijzondere ervaring. Ik kan oprecht zeggen dat mijn 2 bevallingen, ondanks de pijn, de mooiste dagen uit mijn leven zijn.
Laat t over je heen komen en geniet ervan Voor je het weet is het zover en is je kraamweek alweer voorbij. Iedere bevalling is anders dus probeer gewoon je rust te bewaren. Alvast een goede bevalling gewenst!!
Helemaal mee eens! Ook hier de mooiste dag van ons leven. We hopen dit toch gauw weer mee te mogen maken. Kijk er al naar uit
Mijn verloskundige gaf me erg goede tips mbt tot de ademhaling, heb echt veel steun aan haar en haar tips gehad!! Verder een vlotte bevalling! Mijn verloskundige gaf me echt het gevoel dat ik het kon! erg fijn
Ik heb net alles gelezen en heb ook wel iets aan de tips die jullie geven. Thanx dames!! En ts ook succes met de bevalling!
Ik was voor beide bevallingen ook bang. Ook omdat ik zelf maar klein (1.59) en tenger ben en toch de angst dat het niet zou passen ofzo. Maar echt, het komt goed! Mijn ervaring is dat de weeën het ergste pijn deden. De uitdrijving viel bij mij heel erg mee. Natuurlijk doet het pijn, maar ik vond het goed te doen. Heb uiteindelijk wel een knip gehad, omdat ik dreigde uit te scheuren. Maar dat ging met een verdoving en dat voel je dus niet. Als je echt heel veel pijn hebt kun je altijd vragen om pijnmedicatie. Ik vond het zelf trouwens heerlijk om nog even onder de douche te staan. O ja, en bij haptonomie kreeg ik de tip om de pijn te accepteren. Je kunt er niet voor weglopen, maar je probeert in gedachten naar de pijn toe te gaan. Ga in gedachten maar naar de pijnlijke weeën en probeer het te accepteren. In paniek raken werkt averechts. En het klinkt cliché, maar de pijn ben je na die tijd snel vergeten en je krijgt er iets heel moois voor terug! Heel veel succes!
Mijn 1e bevalling was niet leuk; Na een lange inleiding moest mn dochter met een keizersnee gehaald worden. Ik wou bij mn 2e zo graag vaginaal bevallen maar vond het zo ontzettend eng! Maar, ondanks dat ik in het ziekenhuis bevallen ben, het "eng" was en ik een knip had: Het was echt het gaafste, stoerste en mooiste wat mijn lichaam ooit gedaan heeft! Nouja, beide zwangerschappen natuurlijk ook! Mn bevalling begon met gebroken vliezen waar heel veel bloed in zat, we vonden dit heel eng en de gyn, verloskundige en verpleegkundige waren me al aan het voorbereiden op spoed KS toen eigenlijk bleek dat de baby het heel goed deed, dus we konden het goed aankijken en afwachten. Mn bevalling zette snel door; om 3u 's nachts braken mn vliezen, om 5u was alles in 't ziekenhuis op orde en was besloten dat 't vaginaal kon. Ik had flinke weeen en had een prikje in mn been gekregen wat ik erg fijn vond. Om 7 uur kreeg ik soort persweeen dus voelen en ik was dr al bijna! Om 7.45 mocht ik echt gaan persen, ooh wat fijn hij komt bijna! De hartslag van mn zoon dipte enorm, even stress, gyn erbij, toeters en bellen en toen riepen ze; we doen een KNIP en je kindje is bij de volgende wee geboren! Knip voelde ik niets van, en daar was hij! Hardstikke blauw dus we zagen wel dat hij snel moest komen. Maar hij was dr! Ik voelde me zo goed! Ondanks de knip en het grote bloedverlies knapte ik snel op. In de kraamweek had ik wat moeite met zitten, vooral door een grote aambei door 't persen. En ik was duizelig door 't bloedverlies maar ik kon zelf opstaan, mocht direct na het douchen/bijkomen naar huis, mn kindje tillen, op mn buik slapen... Kon ik na mn keizersnee niet allemaal. Genieten hoor! Ik zei laatst tegen een collega die ook zwanger is; als ik het elk jaar op zijn verjaardag opnieuw zou moeten doen, zou ik het zo doen!
Pffff nou dames, wat een aanmoedigingen en verhalen. Ik moet dus rustig blijven en goed naar de vk luisteren begrijp ik al. Ik zal het over me heen moeten laten komen en hopen op een voorspoedige bevalling!!
Mijn bevalling was echt een drama, en ik zei op dat moment: nooit meer! Had ons zoontje 2 sec op mn borst en zei. Ja wil toch wel een 2e! En nu zwanger... Ja bevallen is echt niet fijn, maar dubbel dwars waard Bang hoef je echt niet te zijn, het gaat allemaal zoals het gaat. En je doet er weinig aan, genoeg pijnstilling om te helpen *ahum, zeg ik heel stoer*
Geen zorgen maken! Makkelijker gezegd dan gedaan dat weet ik, want ook ik heb me druk gemaakt. Zoals andere meiden al zeggen dat he klein en tenger bent wil niets zeggen over inscheuren, evenals je niets kan zeggen over jou bevalling. Ik was ook bang voor de bevalling en ben naar de yoga gegaan, daar hebben ze me goede ademhalingstechnieken geleerd en heb daar super veel aan gehad tijdens de bevalling. Het ging heel snel bij was net 37+3 dagen zwanger toen het opeens begon, niks geen voortekenen, ik begon al met 6 cm daarvoor niets gemerkt, toen natuurlijk wel, en tja kan er wel om liegen maar het doet pijn! Maar een vrouwenlijf is gemaakt om een kind te dragen en te bevallen, luister goed naar de vk en ik vond het erg fijn dat er iemand met me nee pufte. Laat het gebeuren, alleen bij ontspanning krijg je ontsluiting dus probeer rustig te blijven. En als het echt niet meer gaat kan je nog altijd om pijnstillings vragen. Al had ik daar geen tijd meer voor want alles was in 2,5uur gebeurd van de eerste wee (die ik voelde) tot de geboorte van mijn dochter. En wat betreft het inknipping of scheuren....luister goed naar je vk dat kan heel veel schelen. Mijn dochter was 2920 gram een klein smal fijn poppetje, en toch ben ik ingeknipt, ze doen dat tijdens een perswee, je voelt het wel maar niet pijnlijk! Daarna ben je zo blij en moe en opgelucht dat je niks van het hechten merkt. (Ik was wel wat verdoofd tijdens het hechten moet je gewoon vragen) Succes! En idd als barbie het kan.....Hahaha!
Bevallen is vooral ook erg LEUK! Ok, niet op dat moment, maar als je erop terugkijkt vaak wel! Uitscheuren voel je niet, en daar moet je ook gewoon niet over nadenken. Dat zie je dan wel. Ik heb er niks van gemerkt in ieder geval, was ook verbaasd na afloop dat er toch wat hechtingen in moesten! Het allerbelangrijkste is ONTSPANNEN. Ga er gewoon in mee. Denk niet na, niet over de tijd, niet over de omgeving, niet over de pijn... Het is bij uitstek het moment waarop je gewoon bestaat, op die ene seconde van dat moment, en dan de volgende seconde, en al die seconden rijgen zich aaneen, en ondertussen ga je van wee naar wee. Het is heeeeeel bijzonder om mee te maken! En uiteindelijk heb je dan dat prachtige kleintje bij je liggen, dat is zo gaaf. En, het is al gezegd, maar luisteren naar de vk scheelt heel veel! Pers als zij dat aangeeft, puf als zij dat aangeeft... Neem pauze wanneer ze dit zegt...
Pluutje ik herken het. Mijn grootste angst was bevallen. Ik wilde er zelfs heel lang geen kindjes door... Afijn, ik had een dreigende vroeggeboorte en lag ter observatie in het zh. Mijn baarmoederhals was verkort en er zou na 2 dagen beoordeeld worden of dit stabiel bleef (had geen weeën) en dan mocht ik naar huis. Zover kwam het niet. Midden in de nacht braken mijn vliezen. En een acute weeënstorm volgde. Zo erg, dat ik in afwezigheid van mijn man in een half uur bevallen ben. De paniek overviel me. Niks geen pijnopbouw. Maar guess what, het gebeurde en ik moest wel! In eerste instantie lag ik in paniek geklampt aan het bed. Maar nadat de vk me snel naar de verloskamer reed en me herinnerde te puffen, kon ik eindelijk wat ontspannen. Omdat mijn zoontje door de storm een hersenbloeding dreigde te krijgen met zijn premature hoofdje, moest er onverdoofd voor het hoofdje stond geknipt worden. Waar je dit normaal dus niet voelt, kon het in mijn situatie niet anders. Ik, de paniekvogel. En ook dat was zo voorbij.... De volgende wee had ik een kind. Pats boem. Je kon er eigenlijk niet eens over nadenken. Mijn bevalling ging leuk verder. Mijn placenta kwam niet. Eerst een katheter wat niet mocht baten, uiteindelijk naar ok na bijna 3 liter bloed te zijn verloren voor een manuele placenta verwijdering. Ik was ook bang voor de narcose. Ik heb ze gezegd doe het snel haha. Wat ik hiermee wil zeggen. De grootste angsthaas. Zonder partner, zonder pijnstilling, en nog naar ok ook. Weet je wat ik een paar uur later toen ik mijn roes uitgeslapen had zei? Dit doe ik zo morgen nog een keer!!! En nu ben ik weer zwanger.... En weer net zo bang! Maar geloof me, op het moment zelf ga je, doe je, en kun je niet anders. Het is echt de angst vooraf. Omdat je niet weet wat je te wachten staat. Ik kon het, ik ga het weer doen, en jij kan het ook!!! Zet hem op!
Wow! Wat een mooie verhalen hier en geruststellende woorden van al deze lieve mama's! Bedankt dat jullie dit allemaal delen! Naast mij, zullen er zoveel andere meiden zijn die gerustgesteld zullen zijn door jullie ervaringen! BEDANKT!
Heel eerlijk gezegd? Je weet nooit hoe het bij jou zal verlopen. Misschien valt het allemaal reuze mee maar misschien ook niet. Ik zal nooit zeggen 'ik zou het zo overdoen!' of 'bevallen is leuk' zou ik ook echt nooit zeggen want het deed bij mij heel veel pijn. Ik ga niet zitten liegen. Wat ik wel kan zeggen is: je kindje op je buik krijgen, hem/haar voor het eerst kunnen zien en mogen vast houden is het allermooiste dat ik ook heb meegemaakt!!! Zo'n klein warm lijfje tegen je aan...echt super! Het is het dubbel en dwars waard wat je er voor terug krijgt. Uitscheuren of knippen voel je op het moment zelf echt niet trouwens!
Ik ben trouwens ook tenger en vond het zwaar om te bevallen, maar mijn nicht die echt mager is, en ook niet zo groot, is al 2x bevallen, echt heel snel en bijna zonder pijn! Kan alle kanten op dus