Hoi, Tijdens mijn zwangerschap begon ik ontzettend snel te snotteren om de stomste dingen. Als ik bevallingen zag op televisie kon ik beter de doos tissues naast me neer zetten. Ik had dan ook verwacht dat ik zou gaan huilen zodra ik mijn kindje voor het eerst te zien zou krijgen. Dat is ook wat ik zie dat moeders altijd doen dus dat beeld had ik van mezelf ook. Maar dus niet Toen ik mijn kindje in mijn armen kreeg was ik helemaal emotieloos. Het leek wel alsof ik een kindje van een ander in mijn armen had. Het deed op dat moment nog niet veel met me. Dat kwam pas later toen ik haar leerde kennen. Misschien komt dat doordat de bevalling 54 uur heeft geduurd vanaf de eerste goede weeen. Ik had al 3 nachten niet geslapen daardoor. Misschien dat ik daarom weinig emotie had? Zijn er meer mensen die dit hadden of herkennen?
Ik dacht ook te moeten huilen maar huilde pas een week later! Door de hormonen die vrij komen ben je denk ook soort emotieloos hoor. Ik had de laatste 2 cm echt wel ikgadoodpijn maar kon er niet van huilen Voel je je nu wel meer moeder?
Herkenbaar. Mijn eerste bevalling duurde ook heel lang. En ik was uitgeput daarna. Ik kan me de eerste dagen ook niet zo goed meer herinneren Bij de tweede was het heel anders. Vlotte bevalling en heel bewust meegmaakt. En een vloed van emoties toen ik haar op mijn buik kreeg
Ik heb er geen verstand van en ik ben (nog) geen ervaringsdeskundige, maar zou dat ook niet iets natuurlijks zijn? Dat het vanuit de natuur niet handig is als moeders ineenstort na de bevalling. Ze moet op dat moment juist extra op haar hoede zijn en het kindje beschermen. Ik zie dat bij dieren wel gebeuren. Dus het lijkt me niet heel gek als wij mensen ook zo'n mechanisme zouden hebben. Maar zoals ik zeg, puur theoretisch
Hier hetzelfde! Een week geleden bevallen. Heb een zware bevalling gehad: na 16 uur zware weeen kwamen ze erachter dat mijn zoontje niet door mijn bekken zou passen. Ik moest toen een keizersnede.. Helaas kwam er net een spoedkeizersnede tussendoor, waardoor ik nog langer moest wachten. Na een bevalling van 24 uur hield ik mijn zoontje voor het eerst in mijn armen. Maar totaal geen tranen! Nu trouwens tranen in overvloed.. word er echt gek van! Ik huil de hele avobd en ik heb geen idee waarom precies..
Ik heb het ook gehad bij mijn tweede, de bevalling duurde maar 3 uur, maar wel laat (h)erkende complicaties waardoor veel pijn gehad heb en lang heb moeten herstellen. Ik weet ook niet of dit er mee te maken heeft gehad. Ik heb me hier echt even rot om gevoelt vooral omdat ik me bij de eerste bij een keizersnede (nota bene?) me wel meteen helemaal verliefd en gelukkig voelde. Gelukkig kan ik het nu van mezelf accepteren en geniet ik enorm van mijn twee schatten.
Bij de eerste ook niet gehuild hoor , bij de 2e ook niet.. Maar bij de 3e tranen met tuiten omdat er spanning van 9 maanden uit kwam.....
Heb nooit gehuild vlak na de bevalling, wel in de kraamdagen. Bij de laatste duurde het ook ff voordat er gevoel bij kwam, volgens mij kwam dat omdat ik binnen 1,5 uur was bevallen en meneertje na de 1e perswee al bij me lag. Ik was helemaal overdonderend.
Hier ook niet gehuild hoor direct na de geboorte.. Meer verbaasd/verwonderd.. Tranen kwamen pas veel later, en mijn bevalling was super dus dat was het niet. Moest wel 2,5uur persen dus ik was doodmoe,en zag m'n knulletje voor het eerst was zeker blij maar nee geen tranen..
Ik heb beide keren niet gehuild na de bevalling. Ik was zo gefocust op de bevalling zelf dat het grote plaatje "ik ben (weer) mama geworden van een prachtig kindje" gewoon niet belangrijk was. Ik zat helemaal in het moment. Pas 's avonds toen we in bed lagen en ons kindje tussen ons in lag kwam dat besef pas en kwamen ook de emoties.
Ik heb ook niet gehuild. Als je één van de foto's ziet van waar ik net bevallen ben. Kijk ik niet blij, ik huil niet.....Ineens die baby op je borst...Ik wist even niet zo goed wat me overkwam leek het wel. Voelde me ook niet gelijk mama. Had ik later pas.
Hier ook geen emoties. Ik heb tijdens mijn 5 bevallingen en net er na geen traan gelaten. Voel me soms echt een koele kikker.... In m'n kraamtijd ook geen tranen gehad. Nu (4 mnd later) kan ik om de simpelste dingen janken... 'k Zit vreemd in elkaar..
tijdens de zwangerschap kan ik ook overal om janken maar bij allebei de geboortes geen traan gelaten toen ze op mijn bort lagen.. natuurlijk wel blijschap en trots maar geen tranen van geluk.. ook nooit geen kraamtranen gehad. maar elke keer kan anders zijn dus wie weet bij deze dat er opeens wel een kraan open gaat haha.
Hier idem het was gewoon heel raar gevoel "huh dat zat in mijn buik?!" Wel blij maar niet euforisch, geen tranen (ook geen kraamtranen) oid. Inmiddels ben ik overigens wel emotioneler dan voor mijn zwangerschap haha.... Edit: ik vond het overigens ook echt een proces van elkaar leren kennen... Die band werd met de dag/week/maand sterker. Zo mooi!!!
het is iets heel natuurlijks. en er kunnen verschillende rede voor het niet huilen zijn. 9 maanden leef je naar de bevalling toe. tijdens de bevalling gebeuren er zoveel dingen geesterlijk en lichaamelijk en dan heb je in 1 keer je kind in je armen... dat moet even verwerkt worden. je hebt ook nog eens een heel leger aan hormonen in je lichaam 1 van die hormonen is adrenaline die ook nog eens gek doet met je emoties. kan dus zijn dat die emoties er echt wel zijn maar je ze gewoon niet voelt. maak je dus geen zorgen niet huilen na de bevalling is helemaal niet slecht ofzo het is echt heel een normale reactie groetjes
Zo voelde het inderdaad! Natuurlijk was ik blij dat ze op mijn buik lag maar we moesten elkaar nog leren kennen en die band word indd nu steeds sterker. In de eerste week gaf ik mijn dochtertje ook heel makkelijk af aan iemand.. Ze ging van arm naar arm. Maar dat is nu ook wel anders haha.. Wel fijn om te weten dat ik niet de enige ben. Vond het wel raar omdat ik normaal gesproken best snel emotioneel ben
Ik ging pas huilen toen alle herrie voorbij was (verloor veel bloed en bloeddruk was veel te hoog). Dat was zo'n uur, anderhalf uur na de bevalling. Overigens was ik toen ook niet meer te stoppen, hahaha!
Ik heb bij de oudste ook een zware bevalling gehad en toen onze dochter op mijn buik werd gelegd was ik ook vrij emotieloos (weet ik van de film, want zelf kan ik me er niks van herinneren). De jongste had ik er in een vloek en een zucht uit, geen centje pijn (vergeleken bij de oudste). Maar ook bij haar voelde ik vrij weinig emoties.. Tjah, ik ben misschien een muts, maar ik vind bevallen best heftig en moet dan gewoon weer even tot mezelf komen hoor. Maar ach, in de maanden na de bevalling heb ik genoeg emoties getoond voor een compleet mensenleven inclusief bevallingen..