Pfoeh, heb lang getwijfeld of ik hier mijn verhaal zou doen, maar hoop toch dat iemand hier wat advies heeft voor me. Zal proberen het kort te houden. Mijn relatie is nooit goed geweest, te snel zwanger geraakt, er zijn een hoop psychische problemen van zijn kant, leugens, bedrog, vreemdgaan, verslaving, geen respect, geen liefde, emotionele mishandeling.. Ik ben diep ongelukkig, en alles wat we hebben meegemaakt samen is er totaal geen liefde meer voor hem. Al zo vaak heb ik gezegd dat ik er mee wil stoppen, maar na al die tijd is hij er nog steeds, mooie beloftes, of hij doet gewoon alsof er niks aan de hand is en gaat door met het leven. Nu is er afgelopen weekend heel veel gebeurd, weer een hele hoop leugens waar ik achter ben gekomen, en de maat is vol voor mij. Hij moet weg! Financieel gaat het lastig worden, maar ik moet het kunnen redden. Het huis is van mij, alle spullen zijn van mij, hij heeft geen ouderlijk gezag, en ik heb heel veel bewijzen tegen hem waardoor het heel lastig word voor hem om iets bij mij weg te halen. Op papier is er dus geen reden om het niet door te zetten nu. Nu het probleem, ik ben bang. Bang om alleen te zijn, bang voor het onbekende. Ik loop al een tijdje bij een psycholoog, maar ik heb het gevoel dat ik vast zit. Ik heb bijna geen familie of vrienden in de buurt wonen, niemand die ooit een keer voor de kinderen kan zorgen dat ik iets kan doen (huisarts, psycholoog, etc..). Overdag zit ik thuis met de kinderen, maar hoe zeer ik hem ook haat, ik kijk er naar uit dat hij thuis komt, simpelweg dat er even iemand is, ook al is het iedere dag ruzie. Dat ik even kan douchen sávonds, even op mijn gemak kan koken, even iemand om mijn dag tegen te vertellen. Ik heb zo veel shit meegemaakt met hem, ik ben de laatste jaren alleen maar bezig geweest met overleven, ik heb mijn gevoelens moeten uitschakelen om niet gekwetst te worden, en ik ben bang dat als hij eenmaal weg is, ik compleet instort, en er niemand is om me op te vangen. Ik wil zo graag dat hij gaat, ik kan niet meer verder met hem, ik wil niet dat de kinderen opgroeien in een gezin met zo'n enorm negatieve sfeer en ik weet ook dat als ik sterk genoeg ben om de afgelopen jaren met hem te hebben overleeft, ik in principe alles aan moet kunnen. Ik wil geen mooie beloftes meer, ik wil niet dat hij nu weer doet alsof er niks aan de hand is, ik wil dit doorzetten, en eindelijk bevrijd zijn van hem. Maar waarom ben ik dan zo bang, en hoe kom ik daar over heen?
allereerst, wat een kl*tetijd moet je hebben gehad. Wat je angst betreft, het onbekende is altijd eng. Maar zoals ik dit nu zo lees ben je veel beter af zonder hem. Als je dit hebt moeten doormaken moet je een verschrikkelijk sterk mens zijn en ga het zeker redden met je kindje. De energie die je nu steekt in iets wat je eigelijk niet meer ziet zitten kun je beter steken in je nieuwe leven. Je gaat het vast redden! ik duim voor je en wens je heel veel sterkte.
dank je voor je berichtje!! Ik weet dat ik inderdaad zo veel beter af ben zonder hem, ik heb het gevoel dat ik gewoon gevangen zit door hem, en ik wil gewoon weer vrij zijn. Maar als hij dan al een keer zegt dat hij weg gaat, raak ik helemaal in paniek, en verzin ik excuses waarom hij moet blijven (stomme dingen als maar het is jouw beurt om de afwas te doen oid..) en ik weet niet waarom ik dat doe, want ik wil helemaal niet dat hij blijft! Ik ben zo in de war, ik begrijp echt niet waarom ik dat blijf doen..
Mijn moeder heeft hier ook veel last van gehad en steeds gaf ze hem (mijn vader) weer een kans... in 2001 had ze het gehad en heeft ze scheiding aangevraagd, toen beloofde hij te veranderen mijn moeder geloofde hem en heeft de scheiding niet doorgezet. tot 2006.. en de situatie thuis werd alleen maar erger en erger. Ook mijn moeder stelde het steeds uit, uit angst dat ze het niet zou redden in haar eentje. Maar gelukkig is hij vertrokken in 2006 en ja eerst was ze bang dat ze e huur niet kon betalen omdat deze vrij hoog is per maand plus alle andere lasten. Maar, wat een bevrijding. Geen ellende meer en dat is waar je naar verlangd. Uiteindelijk telt dat ipv het onbekende. Het leven is nou eenmaal onbekend, je weet niet wat er in de toekomst gaat gebeuren. Als je gelukkig wil worden dan moet je afstand nemen van hem en gewoon je hart volgen. ik begrijp dat je je misschien dan alleen voelt.. maar ja, als het met je man/ vriend toch niet meer gaat en je eigenlijk niets meer voor hem voelt kies gewoon een keer voor jezelf. hoe moeilijk dit misschien in het begin zal zijn.... Gun jezelf gewoon datgene waar je naar verlangt en laat de rest maar op je afkomen. De meeste vrouwen die zich zo voelen als jij komen juist veel sterker uit dan ze eigenlijk verwachten. Je moet alleen de wilskracht hebben. liefs Damiana
Ik kan alleen maar zeggen...Dit is je leven en hier moet je het mee doen dus dan is het wel fijn als je het zo leuk mogelijk maakt. Als je dus ongelukkig bent met hem...stoppen!! Er is iemand die je wel heel gelukkig kan maken en die zul je vast en zeker tegenkomen maar dan moet je eerst dit loslaten. Als je het gaat doen is het misschien verstandig iemand in de buurt te hebben die je een beetje in de gaten kan houden? Voor het geval hij doorslaat? Kan echt gebeuren, spreek uit ervaring. succes!!
Gatsie wat een vervelende situatie. Wel goed dat je nu wel voor jezelf de knoop hebt doorgehakt en besloten hebt dat je alleen verder wil met je kindjes. Ik herken je angst. Ik werd alleen gelaten bij 12 wk zwangerschap, hele onzekere periode gehad, 3 maanden met mijn zoontje bij mijn ouders gewoond tot mijn eigen huis echt klaar was. Ik moest weer op mezelf en ik ben nu nog steeds bang. Bang voor mijn toekomst. Idd het onbekende wat nu allemaal weer gaat komen. Ik ga ook hulp zoeken bij een professional omdat ik geestelijk van mijn ex af wil. Helemaal zal ik nooit van hem af zijn, want we willen dat de kindjes bij beide ouders kunnen verblijven zonder problemen. Ik vind het echt heel naar voor je, en ik snap dat je het fijn vind dat hij thuis komt, idd om de verkeerde redenen, maar ik herken die redenen maar al te goed. Ik zou nu nog in staat zijn, om mijn eigen geluk opzij te zetten en weer samen te komen met mijn ex, om maar een "gezinnetje" te kunnen zijn. Gewoon dat er iemand is en dat je idd soms even tijd voor jezelf hebt. T badritueel voor mijn 2 kids duurt al een uur en dan moet ik zelf nog, dus ik ga s'avonds maar terwijl ik liever s'morgens ga. Ik wil je veel sterkte wensen, kies voor jezelf en de kids en echt waar je zult uiteindelijk gelukkiger zijn dan je ooit bent geweest tijdens deze relatie met hem. ( in het begin niet, duurt ff)
Allereerst wat rot voor je zeg maar ik wil wel meegeven... logisch dat je bang bent maar hak de knoop door en je zult zien dat het achteraf niet nodig is. tuurlijk is het eng om het allemaal alleen te doen, maar dat lukt heus. Niet altijd makkelijk om alleenstaand moeder te zijn maar ook wel iets om trots op te zijn. Bovendien vind je er ook vanzelf uiteindelijk wel een weg in. ik heb inmiddels een lekker ritme samen met mijn zoontje en wij redden ons saampjes prima. Een heerlijke structuur die goed bij ons aansluit. Ja is even zoeken hoe je dingen het beste kan doen maar alleen lukken dingen ook hoor. Ik ga vaak samen met zoontje in bad bijvoorbeeld 's avonds voor hij naar bed gaat. bespaart tijd en energie enz. Met koken mag hij een eigen pan en lepel of even tv kijken, in het huishouden helpt hij inmiddels op zijn manier en toen hij jonger was legde ik hem even in de box of deed ik dingen terwijl hij sliep (erg jong slapen ze immers nog veel natuurlijk) Zo is overal uiteindelijk wel wat op te verzinnen hoor.
Bang zijn in deze situatie is normaal.Je staat er uiteindelijk toch "alleen"voor terwijl je normaal op hem kon terug vallen voor een gedeelte. Maar vaak sta je er niet geheel alleen voor.Vele subsidie's zijn er te vinden.Kortingen op opvang ed alleen is dat even zoeken en vragen hoe of wat. Misschien is er wel een lieve buurvrouw of iemand van het forum die soms even op je kids wil passen als je een afspraak hebt?! Gewoon brutaal zijn en even rond vragen. Door te vragen kom je er achter dat er meer is dan je relatie met je vent en dat je het echt niet allemaal alleen hoeft te doen. Als je zo sterk bent om uit een relatie te stappen waarin je niet je zelf bent of goed behandeld wordt dan ben je ook sterk genoeg om oplossingen te vinden omtrend je kinderen.Om te vragen,om antwoorden te zoeken enz. Je komt er echt wel en aangezien je volgens mij een persoon bent die alles uitzoekt tot op de bodem komt het helemaal goed want je stapt niet een blanco iets in,maar iets wat al beschreven staat Sterkte.
bedankt dames! Vandaag is hij toevallig laat thuis, dus hele dag alleen geweest, nou heb een rotdag gehad zeg, kinderen chagrijnig, niet willen slapen, niet willen eten, halve huis afbreken.. Nu ben ik gelukkig vaker dagen alleen geweest, en weet dat het niet altijd zo is, maar dagen als vandaag is het fijn om te weten dat er in ieder geval iemand nog thuis komt.. heb hem vanmiddag even via de mail gesproken dat ik echt niet verder wil zo, en hij ook niet, dus dat scheelt. morgen gaan we samen eens praten, over hoe en wat, dingen regelen etc, maar ja, wat er niet geregeld kan worden is die stomme angst. Ben ook gewoon over de zeik op mezelf omdat ik gewoon weet dat het zo niet langer kan!
Even een update hier, we hebben afgelopen weekend de knoop doorgehakt en we stoppen definitief. Hij heeft deze week wat dagen genomen om dingen te regelen en een huis te zoeken. Er moet heel veel geregeld worden, en zie door de bomen het bos even niet meer, dus dat is lastig. Ook ben ik aan de ene kant heel blij dat het eindelijk klaar is, maar aan de andere kant, hoe slecht onze relatie ook was, het was wel een relatie, dus er komen even veel emoties bij komen. Alles is verwarrend, het enige wat ik zeker weet is dat het echt over is voor mij.
sterkte... er komt nu idd een heleboel los, emoties, regelwerk, en daarnaast nog gewoon de zorg voor de kids enz. Maar je komt er wel hoor! uiteindelijk word je alleen maar sterker.
wat een sterke keus heb jij gemaakt! Ik weet hoe eng het is om alleen te zijn.. ik was nooit alleen had altijd een relatie of iemand om me heen, want ik kon dat niet alleen zijn.. tot ik weg ging bij de vader van mijn zoontje (die verdomd veel op jou "ex" lijkt qua gedrag) Ik moest wel.. hij loog, stal, manipuleerde.. gebruikte drugs.. Dat was niet wat ik wilde voor mijn kindje! Dus het ging mij niet eens om mij.. maar om mijn ventje! Inmiddels 2 jaar verder.. en heb genoten in mijn eentje! nooit gedacht dat ik dat zou zeggen.. ik vind het heerlijk alleen..
hallo.. lees dit toppic voor het eerst, net alsof ik mijn eigen verhaal lees van 3,5 jaar geleden! ik heb toen ook de knoop doorgehakt en de relatie verbroken, mijn ex loog ook, was verslaafd aan drugs, altijd ruzie ect ect. ik heb er toen voor gekozen om bij hem te vertrekken (stom achteraf had hem moeten zeggen te vertrekken) we moesten wel spullen delen ect. ik heb met mijn dochter (toen nog geen 1,5 jaar oud) een jaar bij mijn ouders gewoont tot ik een huis kreeg van de woningbouw. ik was eerst ook heel bang, mijn toekomst was 1 zwart gat! heb toen intensieve psychotherapie gevolgd, en ik moet zeggen ik ben er een heel sterker mens van geworden!!! die dingen die in die relatie gebeurde zullen me nu niet meer gebeuren (ik laat het niet meer zo ver komen) de angst verdween langzaam! maar uiteindelijk heb ik echt genoten met mijn dochter alleen!! wat heerlijk geen ruzie! geen achterdocht!! ect ect ect. mijn leven veranderde nogmaals nu ruim 2 jaar geleden, ik kwam mijn huidige vriend tegen!! we wonen imiddels samen en hebben een 2e dochtertje gekregen! (nu 6 weken oud) en hij accepteerd onze oudste als zijn echte dochter!!!! en zij accepteerd hem als papa!!! mijn ex heeft ook geen ouderlijk gezag over onze oudste, hij gebruikt drugs, hij heeft mijn dochter sexueel misbruikt in de weekende dat ze bij hem was... we hebben een rechtzaak gehad kinderbescherming is erbij geweest.. en nog heeft hij recht op omgang!!!! en dat terwijl mijn dochter niet naar hem toe wil maar ze moet!! ik moet een hoge boete betalen als ik haar niet breng en als het vaker voorkomt wordt IK uit de ouderlijke macht gezet!!! heb ook aangegeven WAT als MIJN dochter drugs opeet daar, dan is de kans dat ze het niet overleefd! ze is daar NIET veilig!!! maar daar kijken ze niet eens naar!!! hij is biologische vader dus hij heeft hoe dan ook recht op omgang (ook al lijdt mijn dochter daaronder!!!) dus op dat gebied is het K.. in nederland! we zijn zelfs onder behandeling van jeugdzorg, maar nog wordt er voor onze dochter niets gedaan! wat de financien betreft, als alleenstaande ouder heb je recht op een aantal zaken bij de gemeente of bij de belastingdienst, en je ex moet allimentatie betalen! al met al ben ik heeeeeeel blij met de keuze die ik toen gemaakt heb!! ik ben in het dagelijks leven heel erg gelukkig!!! (buiten de dingen die met mijn ex te maken hebben) en wat ik te horen kreeg 3,5 jaar geleden zeg ik nu ook tegen iedereen. ALLES KOMT GOED!!
muizz... verschrikkelijk te horen dat jouw kind ondanks alles toch naar haar "vader" (kan het haast niet typen, want zo erg als hij doet heeft hij geen recht op die titel) moet zeg... verschrikkelijk !! raar geregeld !
idd erg verschrikkelijk!! de dag dat ze bij hem is is voor haar niet fijn maar voor mama ook niet! we letten vooral goed op de signalen van mijn dochter, maar ja we kunnen weinig! we zorgen dat het leuk is als ze thuis is! en ze heeft mijn huidige partner als vaderfiguur, in haar ogen haar echte papa (ze benoemd het ook zo) wat iemand laatst tegen me zei is helemaal waar. bijna elke man kan papa WORDEN maar papa ZIJN is een hele kunst!
Muizz, wat vreselijk zeg.. Ik heb dus altijd gedacht dat je dus ouderelijk gezag moest hebben als vader, en dat heeft mijn ex niet, alleen erkend. Zie er ook vreselijk tegenop, Ik weet in principe dat hij een leuke vader is voor de kinderen, maar tegenover mij is hij zo vreselijk dat ik me echt zorgen maak dat het omslaat en de kinderen straks ook de dupe ervan worden.
Hee meid, We zullen elkaar de komende tijd nog wel meer gaan spreken... als ik me straks ook hier mag komen melden. 8) Ik heb je verhaal gelezen (je hebt iets meer details gedeeld dan ik aandurfde) en de herkenbaarheid is eng. Ook het gedeelte dat je dan toch weer dingen zegt om hem bij je te houden. Bij mij is het pure angst, ik ben/was gewoon te bang voor wat er zou gebeuren als ik iets anders zou zeggen. Toen ik mezelf erop betrapte dat ik elke keer als hij met de auto wegging dacht: 'kun je jezelf niet kapot rijden, da's wel zo makkelijk' wist ik dat dit zo niet langer door kon gaan... Er komt idd een lastige periode aan, met veel regelwerk. Als je gewoon ff wilt kletsen of vragen hebt, ik ben maatschappelijk werkster (ja ik weet het, voor een ander kan ik alles regelen... nu nog voor mezelf ) en ben behoorlijk handig met instanties, brieven en regelingen.. Take care en ik denk aan je!!
Wat?? :x En nog ben je verplicht om jouw meisje onbeschermd en alleen achter te laten bij hem???? Mijn god...dat kan toch niet. Je weet dat je haar naar de slachtbank brengt en dat ze iedere keer aan dat misbruik wordt blootgesteld..maar je MOET? Alles in mij zegt: voor geen goud. Dan maar boetes.... maar ik weet jouw situatie natuurlijk niet Wat een nachtmerrie!
Herkenbaar!! alleen heeft mijn ex (hoera!) geen auto, maar wel een mooi hoog balkon waar hij van mij best overheen mocht struikelen. Zoals het er nu naar uit ziet is hij maandag weg! Hij is de laatste weken sowieso amper thuis, en gaat vanavond dingen bespreken bij een vriend om daar tijdeljk in te trekken tot zijn nieuwe woning rond is. Het begint er weliswaar op te lijken dat het allemaal redelijk soepel gaat verlopen, in ieder geval meer dan ik had verwacht. Scheelt ook dat ik de laatste weken steeds meer gewend ben aan het alleen zijn, omdat hij er toch nooit is.. Die angst is ook bijna helemaal weg nu, ik voel me enorm sterk en kan de hele wereld aan! voel me gewoon bevrijd van hem, een enorme opluchting. Nu alleen nog steeds een hoop regelen, en hopen dat ik in mijn huis kan blijven wonen.. Hoe gaat het met jou nu? Zat een tijdje zonder internet dus heb je verhaal niet goed in de gaten kunnen houden.. Mag mij overigens ook altijd pb-en hoor!! sterkte, knuffel