Lieve dames, Ik ben doodsbang voor de bevalling, en het komt steeds sneller dichterbij. Ik loop al bij de POP poli in het ziekenhuis, heb een gesprek gehad met de gyn en met een psych, en morgen weer, maar heb nog niet echt het idee dat me dat nou zo helpt. Ik heb ook een afspraak bij de verpleegkundige in het ziekenhuis morgen, waarbij me alle pijnbestrijding uitgebreid word uitgelegd, de gang van zaken, alle voor en nadelen enz. Een beetje in de hoop dat informatie me zekerder zal maken omdat ik weet wat ik op dat gebied kan verwachten. Dat is natuurlijk geweldig bij mijn angst voor pijn, die echt enorm is. Maar het neemt nog steeds niet mijn angst weg dat er iets misgaat en dat mij wat overkomt weg... En die is zo mogelijk nog groter... Ik ben zo vreselijk bang voor bloed, bang dat ik teveel bloed zal verliezen, bang dat er iets anders misgaat, waardoor ik eh... Nja dat me wat overkomt. Het blijft me steeds maar door het hoofd schieten.. Ik kan en durf hier niet goed over te praten met mensen om me heen... Ik zal het morgen bij de psych en gyn nog een keer duidelijk aankaarten. Maar ik zou hier zo graag met andere over willen praten... Had ook al een groepje geopend hier op het forum, voor bevallingsangst, maar helaas ben ik een van de weinigen denk ik want er is nog niemand die mee wil praten. Ik weet dus even niet waar ik terecht kan met mijn gedachten en mijn angsten.... Iemand een idee om me te helpen? Mag ook via pb natuurlijk!
Ha Woezel, Iedereen is wel wat angstig op enig moment voor de bevalling, het is ook niet niks. De een alleen wat meer dan de ander, dus echt niets ook om je voor te schamen. Wat denk ik goed is om te weten is dat ik bij mezelf echt letterlijk geen druppel bloed heb gezien. Dat scheelt misschien een beetje. En ja, een bevalling doet pijn. Ik kan het niet mooier maken! MAAR! We leven in Nederland waar allerlei soorten pijnstilling voor handen zijn. Maak daar ook gewoon gebruik van! Wat bij mij hielp om nuchter de bevalling in te gaan was dat ik mezelf goed geïnformeerd had en dat ik veel vertrouwen had/heb in mijn verloskundige. Overigens was ik de laatste weken van mijn zwangerschap absoluut niet angstig meer, ik keek er juist naar uit! Ik denk dat je hormonen hier ook wat mee te maken hebben want dit hoor ik heel veel om me heen. Op een gegeven moment ben je er gewoon klaar voor om je kleintje te gaan ontmoeten en dan js die bevalling niets meer dan een drempel in de weg om eindelijk je kleintje in je armen te houden
Klinkt misschien raar maar als je bevalling begind ben je echt niet bezig met je angsten haha, het overkomt je gewoon... Ik was ook super bang ben zelfs ingeleid dus dan weet jezelfs wanneer je moet... Maar er is er nog nooit 1 blijven zitten
Wat ontzettend vervelend dat je je zo voelt zeg Ik had het bij mij 1e kindje ook, hetzij misschien in mindere mate. Mijn ervaring: toen het eenmaal zover was was ik ECHT niet bezig met mijn angst. Het was alsof ik gewoon op de automatische stand sprong, je gaat erin mee. Ik ben altijd ontzettend bang voor infusen geweest (geen idee waarom) maar toen het tijdens de bevalling moest, heb ik er geen traan om gelaten. Ik heb overigens geen bloed gezien Ik zou niet willen beweren dat het een pretje is hoor, het doet pijn, maar vergeet niet dat er inderdaad allerlei soorten pijnbestrijding zijn. Ik heb het zonder gedaan (ik had geen keuze want toen ik eenmaal in het zkh was zat ik al op bijna volledige ontsluiting) en zelfs dat viel me echt reuze mee. Liefs
Woezel, Ik zie ook erg op tegen de bevalling. Verhalen over bevallingen skip ik ook, want ik vind die op dit moment echt vreselijk. Ik moet over een kleine 20 weken er zelf weer aan geloven. Ik heb er al 6 achter de rug en vond ze allemaal pittig. Ik heb bij 1 bevalling best veel bloed verloren, maar daar heb ik zelf echt geen druppel van gezien. Wat ik wel gemerkt heb is dat je op het laatst zo klaar bent met zwanger zijn dat je de bevalling voor lief neemt. Je gaat er dan minder tegenop zien. Hopelijk is dat bij jou ook zo. Echte tips heb ik niet. Ik steek nu gewoon mijn kop in het zand. Het is 6 keer goed gegaan, dus gaan we er maar van uit dat dat weer zo is. Ik beval in het ziekenhuis dus is alle hulp aanwezig. Ik denk dat jij nu al veel doet om aan je angst te werken. Laat het over je heen komen. Je staat meestal achteraf te kijken van je eigen kracht.
Ik was wel bang en zenuwachtig.. Niet zo als jij maar idd.. De laatste weken veranderd er iets in je denken hoor.. Dat heeft de natuur zo geregeld.. Je zult heus nog bang zijn of het spannend vinden maar je kijkt er ook enorm naar uit om je kleintje te zien en om van die buik af te zijn Je wilt gaan praten met mensen die ook zo.bang zijn? Dit lijkt me juist niet zo fijn.. Zou je mekaar niet nog banger maken met dingen waar je zelf misschien nog niet eens aan had gedacht? Ik heb niet een hele fijne bevalling gehad maar ik was totaal in mezelf gekeerd en liet ALLES over me heen komen.. Je geeft je over aan je lichaam..
Bedankt allemaal voor jullie reacties! Het doet me goed dat ik in ieder geval niet alleen sta in m'n angsten.... Vooral bij een eerste (of een slechter ervaring bij de eerste) is het denk ik ook wel normaal om het eng te vinden. Je weet natuurlijk totaal niet wat je te wachten staat. Maar ik ben zo bang dat ik mezelf niet onder controle kan houden als het eenmaal begint. Ik ben nu vaak al zo bang, en dan is het nog best ver weg en van een afstand nog goed te overzien nu... Het idee achter praten met mensen met dezelfde angsten is niet om elkaar banger te maken. Ik vind het best moeilijk om over deze dingen te praten met mensen om me heen en ik kan me voorstellen dat anderen dat ook hebben. Dan kan het heel fijn zijn denk ik om met 'vreemden' op een forum of wat dan ook prive te praten, helemaal als deze vreemden een beetje hetzelfde hebben en het dus kunnen begrijpen..
Ik ben ook wel bang en angstig. De hele zwangerschap gaat niet soepel . Allemaal extra onderzoeken , dan is dit te klein, dat te weinig. Hoop ongein wat je onzeker maakt. Nu maak ik me vooral druk om keizersnede. (kind ligt in stuit en heb te weinig vruchtwater) Ben nog nooit geopereerd geweest. En dat maakt het extra spannend. Ook hou ik enorme blauwe plekken van injecties en bloedprikken over . Mijn hemel wat doet een ok dan wel niet met me. Tegen bloed kan ik dan wel weer goed, maar me overgeven aan dokter vindt ik moeilijk . Ik wil alles kunnen volgen en checken of ze het wel goed doen. En weten waarom iets gebeurt . Mijn tactiek is het maar over mij heen te laten komen . ze komt wanneer ze komt, zie wel hoe het gaat . Kan er toch niets aan veranderen .
Hoi Woezel, Wat vervelend dat je zo bang bent voor de bevalling. Ik heb zelf een cursus hypnobirthing gevolgd waardoor ik echt ontzettend positief naar de bevalling heb leren kijken en mede daardoor ook een hele goede bevallingservaring heb! Het draait daarbij allemaal om het positieve denken. Jezelf vullen met allerlei positieve geboorteverhalen en filmpjes en tijdens de bevalling gefocust en ontspannen blijven. Dit ontspannen en positieve denken oefen je in de weken voor de bevalling. Voor mij was het uiteindelijk een bevalling uit het boekje waarbij ik nagenoeg geen pijn heb ervaren...alleen heel veel druk rondom mijn buik en van onder. Het was een oerkracht, maar ik vond het persoonlijk geweldig om mee te maken en ik was achteraf zoó trots op mezelf Je kunt je eens in hypnobirthing verdiepen (klinkt vager en zweverig dan het is ). Als het al een gedeelte van de angst wegneemt heb je mijns inziens al heel veel gewonnen. Ik vind het echt heel vervelend voor je dat je zo'n angst hebt en hoop dat je de laatste weken toch kunt genieten en dat de bevalling goed mag gaan! Voor meer info mag je me gerust pb-en!