hallo lieve allemaal Ik heb 14 aug. mijn tweede miskraam gehad. Bij allebei verloor ik naar 6 wk het vruchtje. We zijn er kapot van. Wist niet dat de klap zo hard aan kon komen! Ben heel erg onzeker over mijn lichaam. Vandaag bij de gyn geweest. Inwendig onderzoek gehad en ik was helemaal schoon en mijn baarmoeder en eierstokken waren ook prima. De gyn vond dat we maar een paar maanden moesten afwachten en dan pas weer een afspraak bij haar maken. Het is natuurlijk fijn als een arts een postief gevoel heeft maar dat kan ik van mezelf niet zeggen jammer genoeg. Waar ik nog het meeste mee zit is mijn allerliefste vriendin en collega.......We waren allbei rond dezelfde tijd uitgerekend. hadden al van alles bedacht hoe we het op het werk gingen vertellen en wat we allemaal gingen doen als we zwangerschapsverlof hadden. Nu is daar abrubt een eind aan gekomen. En heb ik erg veel moeite om haar te zien. En dat vind ik echt verschrikkelijk want ik gun het haar echt! Kent iemand dit of heeft iemand tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan? Hartstikke bedank alvast. Verder wil ik iedereen heel veel sterkte maar vooral succes wensen. liefs esther
hoi meid heel herkenbaar ik heb ook mensen om me heen die rond dezelfde periode uitgerekend zijn ik weet ook niet goed hoe ik ermee om moet gaan op dit moment probeer ik er niet te veel bij stil te staan want het doet zo'n pijn ik wil je heel veel sterkte meid
Hoi Esther, wat naar voor je. Ja, dan gaat alles opeens heel anders he.. Wat mij heeft geholpen toen ik in mijn 11de week op een curettage zat te wachten en bezoek kreeg van een zwangere vriendin met beginnend buikje: haar vertellen dat ik verdriet had, maar dat het verdriet niet haar kindje betrof, maar het verlies van mijn kindje. Dat ik me wel degelijk 'geconfronteerd' voelde, maar dat het eigenlijk los stond van haar kind. Want voor haar was ik wel degelijk blij, ik was gewoon ontzettend verdrietig om ons verlies. Dit heeft ze heeel goed begrepen en het was heel goed om het even bespreekbaar te maken. Veel sterkte. Caruli, ik weet niet half hoe jij je moet voelen. Ik wens je zoveel goeds toe... Amber
Tjsa, ik heb dat nu ook. Veel zwangere in mijn omgeving en toen ik nu ruim een maand terug hoorde dat een vriendin van mij zwanger is, kwamen na een maand eindelijk de tranen! Ik zei wel tegen haar dat ik het haar echt gunde, maar dat het gewoon pijn doet om het verlies wat ik moet verwerken! Nog steeds vind ik het moeilijk, maar ook nog steeds vind ik het leuk voor haar en ik gun het haar echt! Heel veel sterkte!
Ook voor mij is dit heel herkenbaar! Mijn vriendin begrijpt het gelukkig, voel ik me minder schuldig. Ook haar gun ik het van harte! Zeker na alles wat zij heeft meegemaakt, maar het blijft gewoon erg moeilijk. Dat gevoel begint wel af te zwakken, maar is nog niet helemaal over. Liefs Knollie
Lieve meiden.... Thanks voor jullie reactie's. Heb nu echt goed gepraat met mijn lieve vriendinnetje en gelukkig begrijpt ze me..... Ik weet dat ik het nog best moeilijk ga krijgen maar het is wel fijn dat mijn vriendin me begrijpt. Ik wel Caruli nog even heel veel sterkte wensen. Heb net op de vlindersite van jullie zoontje gekeken. Wat een prachtig kereltje. Wil jullie echt heel veel sterkte wensen......! xxx esther
Hoi Esther Mijn vriendin en ik hadden het er al vaak over gehad dat het ons geweldig lijkt als we allebei tegelijk zwanger zouden zijn. Nou toch ons grote geluk was dat ook zo. Maar helaas kreeg ik bij de vk te horen en te zien dat het vruchtje niet is gaan ontwikkelen. Ik heb een curretage ondergaan. Mijn vriendin zou 2 dagen na mij zijn uitgerekend. Als ik haar spreek/zie heeft zij het over haar tweeling. Het is begrijpelijk dat zij het over haar baby's wilt hebben,maar voor mij is dat erg moeilijk. Gelukkig heeft zij er alle begrip voor. Als het mij teveel wordt zeg ik tegen haar dat ik het liever ergens anders over wilt hebben. Dus mijn advies voor jou is: geef gewoon aan bij je vriendin dat hetje teveel wordt en dat je het ergens anders wilt hebben. Echte vriendinnen hebben daar begrip voor. Hopelijk heb je wat aan mij advies. Heel veel sterkte. Liefs
Hoi essie Weet precies hoe je je voelt. Ik was samen zwanger met me nicht. Ik liep 9 voor op haar zwangerschap. Ik kreeg met bijna 8 weken een MK. Een aantal weken kon haar niet onder de ogen komen enniet spreken. IK vond het zo moelijk. Ze merkte ook dat het contact tussen ons minder was geworden. Van de week hebben me nicht en ik een goed gesprek gehad en dat heeft heel erg geholpen. We weten nu hoe we ons voelen tegen over elkaar... NU is alles gewoon weer goed. Mijn tip dus praat erover met je vriendin hoe jij je voelt enzo
ook ik was samen met mijn vriendin zwanger!Ik kreeg alleen een miskraam,en mijn vriendin heeft nu een wolk van een dochtertje!We hebben het heel moeilijk gehad,maar door aan te geven dat het af en toe pijn doet,en door veel te praten is onze vriendschap alleen maar hechter geworden!Ik snap dat het voor jou heel dubbel is nu,had ik ook!Ik heb met mijn vriendin toen afgesproken dat ik ff rust wilde,en langzaamaan naar een paar weken hebben we weer contact gekregen!Ik heb bepaald in welk tempo we het deden,en ik mag echt in me handjes knijpen met zon begrijpende vriendin!Ik hoop dat je je verlies langzaam aan een beetje kunt gaan verwerken.Heel veel sterkte daarbij,want het is een moeilijke weg! Moet eerlijk zeggen dat ik eigenlijk deze week uitgerekend zou zijn,maar als ik de kleine van me vriendin zie denk ik er niet eens over na!Tis ook een beetje mijn kindje(word al tante genoemd door me vriendin)en ben gewoon super trots op de kleine! probeer gewoon openhartig met je vriendin hierover te praten,en dan weet ik zeker dat als jullie een goeie vriendschap hebben jullie er samen wel uit komen! sterkte meis! Dikke knuffel
Het is niet iets om je voor te schamen hoor. Ik heb momenteel ook weer wat moeite met mijn zwangere (van haar vierde) schoonzus. En ik ken in mijn naaste omgeving meer zwangeren. Ik gun het ze allemaal best wel, maar ja, het drukt je wel met de neus op de feiten. Zij wel en jij niet. In ieder geval heel veel sterkte!