...in een psychiatrisch ziekenhuis!! Mijn psychologe zegt dat dit de beste oplossing is en dat dat alleen kan helpen om mijn leven weer op de rails te krijgen en om even tot rust te komen, want ik zorg 24/7 voor mijn zoon zonder dat oma wil oppassen of iemand anders. Ik ben echt kapot en mijn geestelijke gezondheid is echt slecht. Psychologe weet dat ik met zelfmoordgedachten zit en dat als ik niet professioneel geholpen word er binnenkort geen ik meer zal zijn (ik voel dat zelf ook, ik kan echt niet meer en zie ook geen uitweg) Ik ben alles zo beu en heb wel elke dag paniekaanvallen, ook met min medicatie. Ik zit wel met een groot probleem, mijn opname is een minimum van 2 weken en maximum 8 weken, waar moet ik met mijn kindje naartoe? Ik denk niet dat mijn moeder gaat willen oppassen op mijn zoon zoals beschreven in mijn topic bij peuters en kleuters waar ik jullie mening vroeg. Ze wil nog geen namiddag opletten omdat hij weent om mij, ik ben dat zo zat. Dat is ook 1 van de redenen waarom mijn psychologe mij naar dat ziekenhuis stuurt, ik heb haar verteld hoe moeilijk mijn moeder doet en ik mag het van haar nog niet vertellen aan mijn moeder, anders gaat ze toch allerlei uitvluchten zoeken (mijn moeder werkt trouwens niet). Ik weet echt niet wat ik nu moet doen, het gaat zo slecht met me, maar ik heb geen opvang, mijn vriend kan moeilijk verlof krijgen en al zeker geen 2 tot 8 weken. Ik wil en moet geholpen worden, maar... gaat het wel lukken? Ik zit hier enorm mee. Ik wou het even van me afschrijven.
Jeetje wat vervelend Heb je geen andere lieven vriendinnen, buren ect. in de omgeving die allemaal een oppasdag op zich kunnen/willen nemen ?
Jeetje meis wat een vervelende situatie. Opname is voor jou het beste, maar als je al zo´n stress hebt ivm opvang.... Ze mogen jouw vriend geen verlof weigeren. Hij kan kortdurig zorgverlof opnemen om voor jullie zoontje te zorgen. Je moeder kan dit ook doen, maar moet ook willen. Maar sorry wat voor een ´n moeder ben je als je je eigen dochter niet steunt en helpt. Heb je geen broers of zussen? Ik zou alles aan de kant zetten om mijn broers hierbij te helpen. Is er geen instantie die hierbij kan helpen?
jezus wat heftig meid! ik weet helaas ook geen oplossing, maar wil je wel heel veel sterkte wensen! dikke knuffel
Jeetje wat een verhaal zeg. Vind het wel goed dat je opgenomen word zodat je echt tot rust kan komen. Heb je niet een soort gezin ( pleeggezin) voor tijdelijk? Zodat je kindje daar die tijd zit. Vervelend dat je moeder niet wilt oppassen die periode. Je weet dat ze het niet wilt dus ik zou daar ook niet teveel zorgen om maken. Maar proberen om iets anders te regelen. Kan je psychologe daar niet mee helpen. Misschien behandeld ze ook wel alleenstaande ouders die ook in zo'n situatie zit. Ik hoop dat het je allemaal gaat lukken. Sterkte meid met alles!
Hoi hoi, vervelende situatie dit. Ik probeer even mee te denken, is er geen mogelijkheid tot dagopname en dan je zoontje naar een opvang voor korte duur? Ik weet niet hoe makkelijk je zoontje is en hoe dit natuurlijk op hem zal uitpakken maar als dit een mogelijkheid is.............? Maar wat ik trouwens niet begrijp, stel je had een lichamelijke probleem waardoor je in het ziekenhuis terecht zou komen hoe zou dit dan opgelost worden? Mensen verwarren vaak het lichamelijke en geestelijke met elkaar en dat lichamelijk dus 'erger' zou zijn en daar wel alle hulp bij komt kijken. Heel veel sterkte en hoop dat er spoedig een oplossing is.
Ik vind eerlijk gezegt dat je vriend maar eens goed met zijn baas moet gaan praten. Hij is de vader van jullie kindje en jij bent zijn vriendin. Als hij maar iets om jullie geeft zorgt hij voor zijn kind als jij moet worden opgenomen.
Wat rot joh dat je zo geen oppas weet. Misschien is er een lieve dame van zp die in die weken de zorg wil nemen op jouw zoontje? Misschien woont er en zp-er in jouw omgeving? Ik zou best op je zoontje willen passen. Ik weet alleen niet waar je woont? Ik woon zelf in provincie Groningen. Ik wil je veel sterkte wensen.
Of toch een fulltime opnamen en je zoontje naar een opvang en je vriend brengt en haalt jullie kindje bijtijds zodat hij niet geheel zijn werk hoef te laten vallen?
Wat lastig voor je. Het is het verstandigst om aan jezelf te denken en het te doen, ook voor je zoon natuurliijk Maar je wilt je zoon ook met een gerust hart achterlaten. (Ik ken het verhaal met je moeder natuurlijk niet, maar kan me indenken dat het niet zo rustig voelt om je zoon daar te laten als zij al niet eens wíl oppassen...) Waar woon je ergens? Een soort pleeggezin voor kote tijd idd, bestaat zoiets niet? PS als ik iets voor je kan doen of helpen uitzoeken hoor ik het graag van je! Liefs
zeker wel een idee en zou het zelf best willen doen! Maar goed ligt er natuurlijk aan hoe erg de situatie is! Je eigen kindje de hele dag bij de opvang brengen is ook niet leuk natuurlijk. Dan kan het beter voor paar weekjes naar een andere gezin.
Heel kort en bondig maar ik zou je vriend en jou moeder even goed onder druk zetten en gewoon ze voor de keuze stellen of ze letten op of hij gaat voor een paar weken naar een pleeggezin en als ze beiden niet op jou zoontje willen letten weet je ook wat je aan deze personen hebt , helemaal niets dus :x Denk wel dat je het echt moet doen en niet teveel over na moet denken , overal is wel een weg te vinden maar het is nu toch even erop of eronder ...
Lieve lieve dames, ik vind het echt hartverwarmend dat jullie willen oppassen op mijn zoontje, maar ik woon in België en hij is echt geen makkelijk kind, kan zich moeilijk aanpassen enzo en dan zou mijn moeder mijn bloed kunnen drinken moest ik hem naar "vreemden" brengen, ik weet, het klinkt raar, maar het is zo, ookal "kan" ze zelf "niet" oppassen.
Misschien een gek idee... Zijn er geen gastouders in de buurt zoals ik? Die kindjes voor korte periode opnemen in huis. Ik doe het bv als beide ouders op zakenreis moeten of beiden in 2 weken hele afwisselende diensten draaien. Natuurlijk ook de "lastige" kindjes. Dat is gewoon ons werk... Liefs, Sam
Ik weet niet hoe je financiele situatie is maar kan je niet voor deze periode een soort nanny nemen die in huis komt? Op die manier is hij wel in zijn eigen omgeving en is de aanpassing hopelijk minimaal. En anders denk ik dat je bij de instelling hulp moet vragen. Je zult vast niet de enige zijn met dit probleem. En al is hij moeilijk en gaat hij het niet leuk vinden, het is maar voor even! Wie weet komt hij er ook beter uit...en zonder moeder in de toekomst verder moeten is moeilijker dan nu een paar weken.
De opmerkingen van je moeder moet je nu maar even laten gaan. Zij wil jou blijkbaar niet helpen dus moet ze ook niet gaan zeuren over hoe jij het zelf gaat aanpakken. Jij bent op dit moment even de belangrijkste en je zoon natuurlijk ook. Ik zou toch echt eens kijken voor een soort pleeggezin. Ook omdat je aangeeft dat je kindje af en toe moeilijk is. Dit soort gezinnen zijn gespecialiseerd in het opvangen van 'moeilijke'kindjes. Als jou zoon daar is denk ik dat jij met een gerust hart aan je behandeling kan beginnen, ondanks dat je hem natuurlijk vreselijk gaat missen. In je vorige topcis heb je ook verteld hoe je relatie met je vriend is. Ik denk persoonlijk dat hij je niet gaat helpen. Hij is een egiost in mijn ogen. Denk nu aan jezelf meid, dat is echt even belangrijk. Laat alle opmerkingen die je krijgt links liggen en kom voor jezelf op.