Over 5 maanden gaat mijn meisje naar de kleuterschool, dus dat is pas over een poosje. Maar als ik er aan denk, moet ik al huilen. Waarom? Geen idee. Zelf is ze er wel aan toe, en heeft het er al veel over. Beter kan niet. Ik werk ook 3 dagen in de week, dus ga haar ook niet echt veel minder zien? Maar iedere keer als ik nu boos op haar ben, of haar even negeer, denk ik steeds, moet ik niet doen. Want straks zit ze op school en kan ik het niet meer over doen.... Hopelijk blijf ik dit niet nog 5 maanden, want dat is niet goed voor me Is dit voor sommigen herkenbaar, of ben ik zo extreem? En gaat dit weer over?
Die vetgedrukte zin klopt niet hoor.. als begrijp dat jij je nu voelt alsof je je dochter dadelijk kwijtraakt aan school? Ik herken het eerlijk gezegd niet. Onze kinderen zijn ook nu al helemaal klaar voor 'de grote school' en staan te popelen totdat ze eindelijk 'groot zijn' en mogen gaan. En ik ook , ik ben dan zo trots als een pauw op de schoolplein denk ik. Ik werk zelf op ma, di, do en die dagen zitten zij volle dagen op school, dus op die 3 dagen ga ik ze evenveel zien als nu. Op wo en vr is het dan maar een ochtendje, tussen 9 en 12 dat ze weg zijn. Dat vliegt zo om.
Mijn dochter moet ook over 5 maanden naar school en ik moet er ook nog niet aan denken... Ze zit nu in een periode van heftig stotteren, dus ik ben vooral bang dat het dan nog niet over is en ze gepest gaat worden ofzo. Ben je bang dat ze het niet leuk gaat vinden of kan je haar gewoon niet missen? Want dat laatste heb ik ook hoor, 3 dagen zou genoeg zijn haha.
Met mijn jongste heb ik het tot nu toe nog niet dat gevoel. Maar met mijn oudste toen wel. Het is toch een stukje je kind los laten in deze grote boze wereld. Geniet er nu nog van dat ze thuis is. Niet omdat je ze dan minder ziet. Maar meer van het fijt deze tijd komt niet meer terug. En nu. Nu mijn oudste voor de verandering staat om naar het vmbo te gaan na de grote vakantie beleef ik weer die gevoelens van pfff. ( nog een stap verder in deze grote boze wereld) Dus eigenlijk heb je niks aan mij.
Flutterby, dat was hier precies hetzelfde! Ik was ook bang dat mijn zoontje gepest zou worden, hij stotterde een jaar geleden echt ernstig en een half jaar geleden al een stuk minder maar we zijn naar logopedie gegaan omdat ik hem niet in de spannendste tijd (naar school gaan) ook nog naar logopedie wou brengen. We kregen goede handvatten en mijn zoon heeft een enorme sprong gemaakt. Nu is hij al twee weken naar school (*trots*) en toen ik deze week zijn juf sprak ga ze aan dat hij zo helder en accuraat vertelt. Toen ik zei hoe erg hij gestotterd heeft, was ze verbaasd! Dat was de reactie waar ik op gehoopt had... Dus mocht je nog geen logopedie hebben... doen! en even terug on topic. TS, het is helemaal niet raar. Het is voor jou persoonlijk ook nogal een verandering en het vergt aanpassing, vooral emotioneel. Je zult je vast over van alles zorgen maken maar ik durf echt te zeggen dat het goed komt en dat het allemaal heel erg meevalt. Vandaag zag ik foto`s van mijn zoontje (paaslunch in de klas) en ik was ZO trots om hem in die groep kinderen te zien... mijn lieve mannetje... Maar weet je, wat ik ook zeg, je hebt recht op deze gevoelens en je moet ze ook doormaken. Maar geloof me, het gaat ook minder worden, jij went echt wel... Succes!!!
Even om je gerust te stellen.. Mijn dochter heeft nog nooit zo vaak op d'r kop gehad als de eerste tijd dat ze naar school ging Overigens kon ik er zelf wel mee leven.. Ze ging al maanden naar de bso ipv kdv omdat ze het daar niet leuk meer vond. Ik bracht d'r 's ochtends naar kdv.. Dan ging ze daarna mee naar de bso en daarna de kinderen naar school brengen en op de terugweg weer naar het kdv.. Tot 's middags de kinderen weer uit school gehaald werden en ik d'r einde van de middag vaak bij de bso weer kon ophalen Dat was denk ik meer mijn loslaatmoment. Ik vond dat echt niks... Tot ik op woensdag rond lunchtijd binnen liep en ze lekker aan tafel zat te lunchen en te kletsen.. Helemaal in haar element. Toen was de basisschool eigenlijk alleen maar meer dan normaal.
Ik denk dat ze het heerlijk gaat vinden. Maar ik vind haar gewoon nog zo klein En besef ineens dat ze wel zonder me kan. (Op school dan he) Ach, het zal wel over gaan. Maar het spookt nu helaas vaak door mijn hoofd.
Mijn meisje wordt drie volgende maand en moet in september naar school, iedere dag. Vind het aan de ene kant leuk voor haar, omdat ze dan onder haar leeftijdsgenootjes is en meteen goed spaans kan leren. Maar heb er ook moeite mee.....vind het heel moeilijk om de zorg over te laten aan anderen. Letten ze wel goed op haar, zouden er geen nare kinderen zijn die haar pesten of één of andere pedo in de buurt? Moet er niet te veel over nadenken want dan maak ik mezelf gek.
Chloe gaat volgend jaar februari naar school maar ik herken het eerlijk gezegd niet, ze gaat het geweldig vinden denk ik en mama heeft weer lekker tijd voor haarzelf(positief bedoeld) Denk dat het heeft te maken met loslaten maar als je dochter het leuk vind is het toch helemaal goed?
Palmie: ik heb het ook nooit gehad, het overvalt me ineens sinds deze week. En weer tijd voor mezelf kijk ik nu juist helemaal niet naar uit , ik vind het heerlijk dat de kids nog thuis zijn?
Hoi meis, Herkenbaar hoor! Dit zegt meer over ons dan over onze kiddies denk ik. Heeft inderdaad met het bekende " loslaten" te maken. Ze hebben het er vast heel fijn en maken daar een flinke ontwikkeling door. Als lichtelijke controlfreak heb ik daar ook wat moeite mee. Gaat het allemaal goed? Vindt hij de juf leuk? Letten ze goed op m? etc. ook allemaal vragen die wel eens door mijn hoofd spoken als ik eraan denk. Quinn mag begin januari gaan. Het komt vast allemaal goed. Het is een proces waar wij als mama's ook doorheen gaan..ook wij groeien hier van en krijgen weer wat tijd voor onszelf. Weer even wennen maar uiteindelijk komt het allemaal goed! dikke knuffel
ik vond het ook niet zo heel erg leuk dat ze naar school moest (....), maar nu ruim een jaar later ben ik er wel aan gewend. En is het ook wel een hele gezellige tijd die kleutertijd. Regelmatig iets doen op school, ze hebben best vaak vakantie, dochter die met gezellige verhalen uit school komt.
Ik zat er ook mee en dat vooral het loslaten en zelfstandig worden. In eens mocht ik niet meer helpen met aan kleden De.wc deur moest dicht Al dat soort kleine dingen die een een.moeder buiten spel.zet.haha. Maar nu een aantal maanden verder en ik ben der aan gewent. Als ik de klas ookzie en de lol die ze hebben daar gaat het uit eindelijk om
Nee klopt, ik woon in Spanje en daar gaan alle kindjes die in 2010 geboren zijn dit jaar naar school. Mijn dochtertje is dan al ruim 3 maar de ook de kindjes die pas in december 3 worden beginnen in september al met school...
Pfff gelukkig heb ik nog een ruim jaar, moet er niet aan denken dat mijn mannetje ook al zou moeten....
Ik vind het ook erg jong. Er komt een schoolbus waarmee je kind dan naar school wordt gebracht.... Dat gaan wij dus niet doen, we brengen en halen haar zelf wel.