Mijn zoon was donderdag jarig. We hebben toen helemaal niks van mijn zus gehoord we vieren het aankomende zondag ( ze komt overigens niet) maar meeste mensen hebben toch even gebeld of een sms gestuurd om op de dag zelf te feliciteren. Prima kan dat ze het vergeten is. Nu waren we gisteren op de verjaardag van mijn vader en mijn ouders me alsnog ons en onze zoon feliciteren en de andere gasten deden het ook. Nu feliciteerde ze ons of onze zoon nog steeds niet. Ze bleef met een enorm ontevreden gezicht en groette ons niet eens. Nu is mijn band met mijn zus ontzettend slecht, ze voert altijd een "ik ben beter dan jou" strijd met me...die ik niet mee speel waardoor ze me meestal helemaal negeert. Ik weet niet echt wat ik ermee moet, vind het namelijk vervelend voor mijn zoon die heeft het namelijk ook opgemerkt.
Wat zielig zeg. Ik houd verder mijn mond, want ik denk dat mijn tips niet de goede zijn op dit moment . Ik handel altijd nogal rigoreus bij dit soort mensen.
Nee ik zou er zeker wel iets van zeggen. Niet om jou en je zus maar om je zoon. Een kind negeren vind ik echt heel laag...dat kunnen kinderen zichzelf echt aantrekken en verdrietig over worden. Misschien niet nu van de eerste keer maar als je zus dit vaker doet kan hij dat echt vervelend vinden ( hoeft niet maar kan wel) Kinderachtig gedrag trouwens van je zus.
Ik zou er ook wat van zeggen. Erg laag om een onschuldig kind zo te negeren. Je zoon kan er tenslotte niets aan doen.
Kinderachtig van je zus. Persoonlijk was ik waarschijnlijk zo kwaad geweest dat ik haar had gefeliciteerd met de verjaardag van haar neefje.
Dat ze mij negeert moet ik meestal gewoon om lachen ( wat haar volgens mij vaak nog bozer maakt :d). Maar ik vind dit inderdaad erg laag, ze probeert mij via onze zoon pijn te doen. Daarom heb ik aan de ene kant zoiets, laat het gaan ze wil namelijk dolgraag dat ik er iets van zeg zodat zij een drama kan schoppen. Maar aan de andere kant mag ze haar grens ook wel weten.
als dat mijn zus was had ik er zeker wat van gezegd. ik had gewoon gezegd '' waarom feliciteer je mijn zoon niet? heeft hij je soms wat gedaan??'' en haar gezegd dat als ze wat tegen jou heeft dat prima is, maar ze dat niet op jou zoon uit moet laten, die kan er immers niks aan doen
Ik zou er in eerste instantie ook niks van zeggen denk ik. Zoals ik het hoor zijn jullie niet echt close. Om nog even de lieve vrede te bewaren zou ik het maar laten gaan. Maar als het vaker gebeurd, de volgende keer, dan zou ik er wel iets van zeggen. Want als ze het via je kind speelt is dat wel laag.. Waarom is ze er zondag niet? Misschien laat ze dan nog iets van zich horen, weinig hoop denk ik? Ik zou het vooral lastig vinden om nu tegen haar te zeggen dat het je zoontje pijn heeft gedaan. Want dan heeft ze je zwakke plek gevonden, en kan het ook uit de hand lopen? Weet niet hoe erg ze is.. Zou het dan tactisch proberen te formuleren..
Ik denk dat ik er in jouw situatie ook niks van zou zeggen. Het lijkt me wel duidelijk dat het echt diep zit en ik krijg dus ook een idee dat ze zich er wel degelijk van bewust is. Ja, het is laag om een kind er de dupe van te laten zijn, maar aan de andere kant... zou ze ooit veranderen? Zou het niet beter zijn als je zoontje meteen al leert dat die mevrouw gewoon niet aardig is? Dan kan hij het zelf ook beter plaatsen en accepteren. Dan trekt hij het zich ook niet aan. Je kindje zal zelf ook wel door gaan krijgen dat zijn tante zo is. Dus waarom moeite doen om haar aardig tegen hem te laten zijn? Lekker in haar eigen sop gaar laten koken, zou ik zeggen. Ze zal er zelf het meest last van hebben, omdat het de omgeving ook heus wel opvalt dat ze zo doet...
bij mij was het zo bij de geboorte van mijn 3 broers dat de oudste belde met gefeliciteerd we komen snel langs..... nooit geweest, ze zagen na 2 weken onze dochter bij mijn ouders en vonden het daarna ook niet meer nodig om om kraambezoek te komen de middelste heeft nooit gefeliciteerd en ook niet op kraambezoek geweest en na een paar weken toen hij het zich besefte vond hij het al "te laat" en de jongste van de 3.... heeft mijn dochter nog nooit gezien, hij wil niet meer bij mijn ouders komen en vind het blijkbaar nodig om dan mij ook maar niet meer te zien, en mijn kinderen dus ook niet. ik heb er nooit wat van gezegd, ik had geen zin in ruzie, maar jou zoon (hoe oud is hij?) is misschien wel oud genoeg om te begrijpen dat hij jarig is geweest, en dat hij cadeautjes krijgt e.d. maar van jou zus niet.... ik zou dus voor jou zoontje er wel wat van zeggen, het is niet leuk als hij genegeerd word !!
Sluit me aan bij LadyXochi: je zoon uitleggen dat zij nu eenmaal vaak nogal bozig en verbitterd is en dat het niets met hem te maken heeft. En haar lekker in d'r sop gaar laten koken, want wat zij doet, lijkt me nogal manipulatief en het laatste wat je dan moet doen, is daarop reageren Zeker omdat ik niet de indruk krijg dat ze zich er wat van aan zou gaan trekken als je er WEL wat van zou zeggen...
verder kun je ook nog 2 andere dingen doen... er niets van zeggen en het zelfde terug doen..... dit had ik in overweging toen mijn nichtje 5 maanden na mijn dochter geboren werd.... maar ik heb gekozen voor niets zeggen.... en JUIST op kraambezoek gaan en laten zien hoe fijn het is als mensen komen bij je kindje, punt 2 is dan dus ook doen alsof je neus bloed en er niets van zeggen en doen alsof je er helemaal niet mee zit en gewoon wel naar haar verjaardagen gaan en die van haar kinderen(als ze die heeft)
Ik zou er zeker wat van zeggen (maar ik kan sowieso niet zo goed mijn mond houden als ik vind dat er iemand onrecht aan gedaan wordt). Maar vooral omdat je zoontje het ook gemerkt heeft zou ik het ook zeker zeggen! Ik zou het even laten bekoelen en dan toch vragen waarom je zus je zoontje niet gefeliciteerd heeft. En ik zou ook benoemen dat je zoontje dit ook heeft gemerkt, en als dit hem ook heeft gekwets zou ik dit ook zeker benoemen. Ik vind het persoonlijk erg laag om je zoontje niet te feliciteren, dat ze jullie dan overslaat oké maar je zoontje dat kun je echt niet maken! Hij heeft haar toch niets verkeerd gedaan en hij kan er niets aan doen dat jullie band niet zo goed is. Maar goed, of het ook echt zin heeft weet ik niet want ik denk dat ze het bewust doet om jullie te kwetsen ofzo.
oh had trouwens nog niet gelezen dat ze altijd zo doet tegen jou, dan zou ik haar lekker in haar sop laten gaar koken zoals rozemarijke al zegt.
Ik zou het zelf heel moeilijk vinden om niks te zeggen, maar ik denk dat Rozemarijke en LadyXochi echt gelijk hebben, in deze situatie. Zoals jij het vertelt, doet je zus dit bewust. (Ze feliciteerde zelfs niet toen ze zag dat anderen het wel deden, dan kun je niet zeggen dat ze het 'vergat'.) Ik denk dat als je haar laat zien dat je dit wel degelijk merkt en het vervelend vindt, dat ze dan in haar vuistje zit te lachen. Want dan heeft ze jou precies waar ze je hebben wil! Wel vervelend hoor! Maar ik denk dat je er inderdaad goed aan doet om de eer aan jezelf te houden.
Ik heb ook zo'n zus. Het is bij haar geen strijd maar ze spoort wat dat betreft gewoon niet dus ik trek me er ook niets van aan. Ik zie haar niet zo vaak (woont bij mij om de hoek) maar als ik r zie doe ik normaal omdat ik r zielig vind. Vorig jaar werd mijn dochter 18, big party natuurlijk, maar ze kon niet komen. Ze kon niet eens even champagne komen drinken die 5 minuten want ze moest douchen enzo Mijn zoon is 19 februari 15 geworden en ze heeft nix van zich laten horen terwijl ze om de hoek woont, staat in dr facebook dus ze had hem makkelijk even kunnen feliciteren toch? Mijn dochter is maandag jarig maar denk dat we niets horen. Maar ik laat op haar verjaardag ook niets horen. Alleen als bijvoorbeeld mijn vader jarig is en we gaan uit eten en hij betaald is ze er als de kippen bij. Daarom vind ik het haar verlies, vind het supertriest en ik vind het het niet eens waard om me er druk over te maken.
Denk dat het inderdaad het beste is om het maar zo te laten, schiet er toch niks mee op om er iets van te zeggen. Dat zij zo doet zegt genoeg over haar,en ik zeg ook altijd dat ik me niet tot dat niveau wil verlagen. Dus moet ik dat ook niet doen.
ik ben het met bosi eens, juist omdat het om je zoon gaat zou ik er wel wat van zeggen. Als ze irritaties heeft is het ontzettend laag om dat over de rug van een kind te spelen. Voor mijzelf had ik er niks van gezegd.