Ik weet het écht even niet meer.. Hij is zo vreselijk vervelend de laatste tijd.. Zodra hij z'n zin niet krijgt is het schreeuwen, slaan, duwen, huilen, en als ik hem dan op de gang zet of naar z'n kamer breng wordt het alleen maar erger. Gillen, krijsen, alsof we hem ik weet niet wat aandoen. Het lijkt wel alsof niets helpt! Naar bed gaan is een ramp, terwijl we toch elke keer hetzelfde ritueel aanhouden. Hij weet; Als de klok 'boven is' gaan we naar boven, tandjes poetsen, plassen, pyjama aantrekken, verhaaltje lezen en slapen. Het eerste stuk gaat goed, tot ik of m'n vriend naar beneden gaat, dan begint het drama weer. Uiteindelijk krijgen we hem dan toch wel rustig, maar vervolgens komt hij 's nachts meerdere keren uit bed, of is zo boos dat hij, midden in de nacht dus, ineens keihard tegen de zijkanten van z'n bed gaat liggen schoppen.. Waarom? Geen idee. Als we vragen wat er aan de hand is krijgen we alleen een boze snauw te horen.. Hij heeft natuurlijk veel meegemaakt de laatste tijd; 2 keer verhuisd in korte tijd, op de basisschool wezen kijken waar hij nu ontzettend mee bezig is, Sinterklaas komt binnenkort en hij pikt ongetwijfeld ook een hoop van onze stress op, hoewel we ons uiterste best doen om daar zo min mogelijk van te laten zien.. Het lijkt wel alsof niets helpt. Het negeren helpt niet, streng toespreken helpt niet, rustig met 'm (proberen te) praten en aangeven dat je het begrijpt helpt niet.. We doen regelmatig leuke dingen, hij krijgt aandacht genoeg, maar ik merk gewoon dat m'n ventje níét lekker in z'n vel zit, en ik heb geen idee wat ik nog kan doen om hem weer wat vrolijker te krijgen.. Hebben jullie enig idee? Ligt het aan de dingen die gebeurd zijn de afgelopen tijd? Is het een fase die bij de leeftijd hoort? Wat kan ik doen?
het is wel de leeftijd icm met de gebeurtenissen afgelopen tijd denk ik. Even helemaal opnieuw beginnen. Voor jullie zelf even het gedrag waar je ongetwijfeld gefrustreerd van wordt even proberen te vergeten. Elke nieuwe dag met een schone lei beginnen. Vanaf morgen...nog eens duidelijk de regels uitleggen: - er wordt niet geschreeuwd - als je het ergens niet mee eens bent mag dat, maar rustig op een normale manier vertellen anders snappen papa en mama je niet. - enz enz. Ook duidelijk uitleggen wat de consequentie is als hij de regels niet aanhoudt. Bij gillen bv...1 keer waarschuwen...volgende keer op de gang. Dan kun je terug komen als je niet meer boos bent. Zo in kleine stapjes weer even overnieuw beginnen. En nee dat zal niet meteen werken, maar als je beide precies hetzelfde doet dan zal hij dat opmerken. En heel consequent blijven, dus als hij de gang op moet terwijl er net visite is of je stond op het punt om weg te gaan, je er wel aanhouden. Zelf proberen zo rustig mogelijk te blijven (moeilijk!) want anders kom je samen in een soort cirkel terecht. De gang (of ergens anders) kan hij als plekje gebruiken als hij boos is (hij mag ook boos zijn) waarbij wel de huisregels gelden: we schoppen niet...niks kapot maken e.d.
Wat vervelend zeg. Het hoort wel een beetje bij de leeftijd, maar zal ook zeer zeker met alle spanningen te maken hebben. Heeft hij een kussen/ matje of iets waar hij nu zijn agressie op kwijt kan. Even alle agressie eruit springen en slaan, waarschijnlijk is hij dan sneller zijn frustratie kwijt. En wat vaak gezegd wordt, prijs hem om zijn positieve gedrag.
het is idd de leeftijd... vervelende leeftijd is het. ik had begin dit jaar een topic geopend en veelal de kinderen van mijn zoons leeftijd lieten dit gedrag zien toen... ik zat ook wel eens met mijn handen in het haar toen. Nu hij volledig op school zit gaat het veel beter, alleen is hij erg moe van school en daardoor nog wel eens dwars. school neemt veel van ze... maar zoals toen nee dat is hij niet meer nu geeft hoop hoop ik hahaha
Ben ontzettend blij dat het 'gewoon' daaraan ligt. Ik kon er op Google helemaal niets over vinden, maar als het aan de leeftijd ligt weten we in ieder geval dat het ook weer over gaat. Goed gedrag prijzen gebeurt hier absoluut, maar misschien moeten we dat nog wat meer doen en misschien met stickervellen gaan werken enzo, die tip kreeg ik op facebook En een instelling van 'Elke dag is een nieuwe dag', in plaats van bij iedere driftbui te denken van 'Daar gáán we weer' heeft misschien ook wel een positief effect. Het is natuurlijk ook wel erg veel voor zo'n klein mannetje.. Dat zal er óók wel mee te maken hebben. We moeten gewoon lekker rustig aandoen en er met z'n allen uitkomen. Dan hebben we het straks vast weer gewoon leuk samen Bedankt voor de tips meiden!
De oudste heeft ook zo'n periode gehad, dat het gewoon écht niet leuk meer was. Dan krijg je echt het idee van : Je doet als mama zó je best om het leuk te maken voor je kindje, zodat hij/zij zich wél fijn voelt en dan ineens páts, is het weer zoveer, brullen, schreeuwen, boosheid om (in mijn ogen) niets. Ik heb ook echt wel momenten gehad dat ik dacht: Nou bekíjk het maar.. ik ben d'r even klaar mee. En net wat jij zegt 'daar gaaaaaan we weer *zucht* . Maar het gaat over... het duurt even, maar écht... en iedere dag kan het zover zijn!
Wellicht heb je iets aan dit boek: bol.com | Huilen Boos Zijn Ruzie, H. Van Hasselt-Mooy & H. van Hasselt-Mooy | Boeken.... Kinderen moeten hun emotie kwijt kunnen. Kunnen/mogen ze dat niet, dan kropt alles op en wordt het alleen maar erger. Hoewel Damien pas 2 is, kunnen we door dit boek goed met emoties omgaan. Hij is nooit lang boos.
Heel vervelend je kindje zo met zichzelf in de knoei te zien af en toe, maar het hoort ook echt bij de leeftijd. Wij zitten ook in zo een fase ons zoontje is 3 jaar en 7mnd. Al gaat het de ene keer stukken beter dan de andere keer blijft het soms pittig alles positief te houden/zien. Hier kan soms alles een strijd zijn zoals naar het toilet gaan, aankleden, eten/drinken heel vermoeiend. Hier helpt duidelijkheid, consequentheid en negeren goed. En goed gedrag lekker overdreven belonen.
Blijkbaar zijn er emoties die hij moet uiten, alleen gaat dat nu niet op de gewenste manier. Als hij iets wil en hij wordt boos ga dan niet in op het inhoudelijke (nee, we gaan nu naar bed). Geef rustig aan dat je begrijpt dat hij teleurgesteld is want, spelen is ook het leukste wat je kan doen. Dan is het jammer als het bedtijd is. Dan ga je in op zijn gevoel en dat begrip geeft alleen al rust bij een kind. Boos zijnmag, verdrietig zijn mag alleen zit er wel een grens aan gedrag. Wat ook werkt ( tip uit het boek How to talk to kids): give it in fantasy. Dat houdt in dat je zegt, als je de hele avond opblijft dan..... En ik verzin dan altijd een grap. Werkt fantastisch!
Ja, herkenbaar Damiën is ook 3 jaar en 7 maanden, precies even oud dus. Hier ging het gisteravond wel okay. Kreeg op facebook de tip om hem voor het slapen eerst lekker lang te laten douchen. Heb ook Zwitsal Slaap Lekker massageolie gehaald, en 'm daarmee ingesmeerd voor het slapen. Is in principe voor baby's, maar goed, helpt het niet, dan kan het ook geen kwaad.. Goed, gedoucht dus, ingesmeerd, verhaaltje, kus.. En het was stil! Hij is gewoon gaan slapen! En vannacht niet één keer z'n bed uitgekomen! Vanmorgen werd hij wél weer heel boos wakker, lag weer tegen z'n bed te trappen en boze geluiden te maken.. En zonder enige aanleiding, want ik lag nog te slapen.. Ben naar 'm toe gegaan, gezegd dat hij best bij me mocht komen liggen want het was licht (als het nog donker is moet hij in z'n bedje blijven), maar hij trok de dekens over z'n hoofd en moest niets van me hebben Een kwartiertje later kwam hij wel heel blij naar m'n slaapkamer; 'Het is al licht mama! '. Eh, ja, dat zei ik net ook al lieve schat, maar toen wilde je me niet zien Maar goed, de eerste driftbui van vandaag is dus weer achter de rug, laten we hopen dat het daarbij blijft..
Hier een mannetje van 17 maart 2009.. en veel klinkt hetzelfde. Het vanuit niets drama worden... Colin word niet s nachts boos maar overdag wel zomaar .. ik heb ondertussen zoiets van het gaat vanzelf weer beter.. maar wel heel frustrerend.
Welk boek is dat precies? Klinkt als iets dat ik moet lezen! Hier een 3j2m kind die met periodes ook zo vervelend is en ook niet lekker in z'n vel lijkt te zitten. Nu gaat het weer beter gelukkig, maar ik lees vaak van lastige kinderen tegen de 4, dus er komt weer een nieuwe fase aan
Nou, wij hebben met 2,5 ook zo'n gruwelijke fase gehad die nog véél erger was dan het nu is.. Dat heeft ook een half jaar geduurd, leek wel alsof het nóóit erger ging.. IK dacht ook dat het daar wel bij zou blijven, je hoort zo ontzettend veel over die leeftijd, 'Ik ben 2 en ik zeg nee', 'Terrible 2's' en dergelijke, maar over 'bijna 4' hoor je nooit iets
Wij zijn die fase, gelukkig, net een paar maandjes voorbij. Het enige dat helpt is doorzetten, het is iets waar ze doorheen moeten, niet leuk maar ja. We hadden standaard elke dag 1 of meerdere driftbuien, om de meest simpele of rare dingen. Ik bleef consequent, en wat ook hielp: hoe harder ze ging brullen hoe zachter ik ging praten. Gewoon op zachte toon aangeven dat ze best boos mag zijn, maar dat mama niet mee gaat gillen, praten over wat we later die dag gingen doen, wat je maar kan bedenken. Echt, hele monologen gingen erdoorheen, maar het hielp wel (iets). Niet het voorkomen van een driftbui, maar het gillen en brullen werd wel wat minder, want stel je voor dat mama iets leuks wil gaan doen en ik hoor het niet door mijn gegil En, ineens na een tijdje, bedacht ik me dat er al een tijd geen driftbui was geweest! En als ze er nu een heeft is dat niet zo erg, ze zijn ook minder heftig met een paar uitschieters. Voordeel is wel dat ze bij ons in de straat met kinderen kan spelen, en naar de PSZ gaat (eindelijk) en we ook kunnen aftellen naar de kleuterschool.