En dat kunnen ze af en toe zijn.... Ik zit vanaf januari achter de geraniums ivm bloedverlies en premature weeën, verveel me een ongeluk en wiléindelijk, nu het van de gyn mag, eens een keer weg. Vandaag leek me een leuke kans, maar: Die van mij trok gister weer een grap uit de kast: Er is hier in de buurt een motorcrosswedstrijd waar hij aan mee wilde doen. Prima, vent overdag weg en ik met mijn zoontje van 2 naar mijn ouders, om daar de dag door te brengen. Tegen 20u was ik thuis en vriendlief (toen nog wel) ook. Hij heel lief en aardig: goh, zal ik Piet zo even op bed leggen, blablabla? Ik verbaasd, maar ok, prima doe maar. En daarna kwam de aap uit de mouw, want hij wilde nog terug om daar even aan de zuip te gaan. Terwijl ik al maanden niet het huis meer uit kom, nergens meer heen mag, omdat dat slecht voor de beeb zou zijn. En ik had gehoopt dat hij ook eens een avond bij mij zou zijn, want hij werkt door de weeks al zoveel. Maar goed, hij onvermurwbaar en trok zijn eigen plan: hij dus pleite... Om 2 uur! vannacht kwam hij weer thuis aankakken (kon dus mooi op de bank slapen) en vanochtend was meneer beroerd... Goh, wat raar! Terwijl ik ééindelijk eens een keer ergens heen wilde met Piet en hem, kopje koffie doen bij een speeltuin oid, gewoon iets kleins, maar wel van huis weg. Nee, meneer was beroerd, ziek, ochochzomisselijk en kon nergens heen. Ik mag niet tillen e.d. maar hij gaat gewoon naar bed en laat mij met een onwillende dreumes van 2 zitten. Toen trok ik het dus niet meer en heb onze zoon bij hem op bed geplant, heb mijn tas gepakt, autosleutels en ben aangereden... En nu? Nu weet ik het even niet meer... heb het zoooo gehad met al die zooi van het thuiszitten, maar mag van hem de deur niet uit omdat hij bang is dat beeb eruit valt. Ik ben nu 35 wk en mijn gyn zegt dat het een wonder is dat beeb er nog zit en dat het nu geen probleem meer zou zijn als beeb tevoorschijn komt. Maar hij (vent) begint gelijk: en ik ga je niet wegbrengen vannacht als je weeën krijgt bladibladibla enzovoorts, terwijl hij vannacht de halve nacht weg was en de andere helft van de nacht zijn roes uit aan het slapen was. Hoe was ik dán in het ZH gekomen? Iig niet met een vent die straalbezopen was, want dan had ik hem thuisgelaten. Gatverdegatver, wat een gedoe zeg! Hij is verder (normaal gesproken dus) wel lief en we zijn nu ruim 10 jaar bij elkaar, maar op dit soort momenten dan kan ik hem wel zijn nek omdraaien.... Sorry voor het hele verhaal, maar ik merk iig dat dit me een heel eind oplucht en dat doet een hoop goed. Nu alleen nog bedenken wat ik straks ga doen, want ik heb geen zin om met hangende pootjes terug te gaan...
Nou nou... Ik vind niet dat hij dat maken kan hoor! Kom op zeg, jij had misschien vannacht wel naar het ziekenhuis gemoeten en dan komt hij stomdronken thuis...Sorry maar ik heb er geen goed woord voor over,had mijn vent me niet moeten flikken hoor! Hij wat plezier hebben en jij moet je maar redden en nog eens op een peuter letten,nou ik vind het knap dat je dat volhoudt..Ik zou er toch wat van zeggen meid! Jullie verwachten samen een kind toch? Dan moet hij er ook voor jou zijn! Nou meid sterkte ermee! En ik hoop dat je baby nog even lekker blijft zitten...
Ik vind het supervervelend voor je, maar ik denk niet dat weglopen dé manier is. Ik kan het natuurlijk niet inschatten, want ik ken jullie niet, maar ik zou ook flink de balen hebben. Ik hoop dat jullie het uit kunnen praten en dat je het nog even vol kunt houden, kop op hoor!
Weglopen is idd niet dé manier, maar ik werd echt strontziek van zijn zielige gedoe. Ik zit al maanden thuis en hij kan gaan en staan waar hij wil. Op een gegeven moment breekt dat gewoon heel erg op en dan kun je wel eens een (hormonale) uitbarsting krijgen. Misschien dat ik dadelijk eens zal smsen of hij weer normaal kan doen...
Kan me heel goed voorstellen dat je weg bent gegaan, had ik ook gedaan. Zo laat je tenminste merken dat je niet met je laat sollen. Kom op zeg, wat denkt ie wel niet! Ik heb nu al met mijn vriend afgesproken dat hij sowieso de laatste anderhalf maand van mijn zwangerschap niet gaat drinken en dat wil hij niet eens. Ik wil geen dronken droppie aan mn bed als ik lig te puffen te persen. Ik zou hem niet eens sms-en, laat hem maar de eerste stap zetten. Kop op meid, komt wel weer goed dit. Niet te druk maken, is niet goed voor je beeb
Ik bedoel trouwens met 'dat wil ie niet eens' met mijn vriend die niet gaat drinken dat hij niet eens wil drinken. Niet andersom zeg maar..
ik was ook weg gegaan, even de rust opzoeken. mannen! hoop dat jullie het nog even volhouden! straks is die kleine er en mag jij weer wt meer doen. dan kun je ook weer wat meer dingen voor jezelf doen, daar ben je denk ik hard aan toe. en mss dat hij nu wel even flink geschrokken is van je 'verdwijning'. soms moeten ze gewoon even wakker geschud worden. succes meis
ik sluit me aan bij de rest. geef je groot gelijk. 's avonds een vent 's ochtends een vent. dat hij op stap gaat oke maar dan dronken thuiskomen terwijl je ieder moment kan bevallen en dan ook nog durven zeggen dat hij je niet naar het zh brengt....w8 maar tot het echt zover is dan vliegt hij wel suc6 meid ik hoop dat jullie er uit komen.
Ik doe wel even mee met zijn nek omdraaien. Hij zal normaliter best heel lief zijn, maar als jij uit moet kijken omdat je ieder moment kan bevallen hoort hij sowieso niet zoveel te drinken. Dat ten eerste. Daarbij mag hij best wat inlevingsvermogen in het feit dat jij maar tussen 4 muren zit. Weglopen helpt niet, maar het zal ongetwijfeld even opluchten. In ieder geval móest hi nu wel zijn bed (lees:bank) uit omdat een 2-jarige dáár wel voor zorgt! Meid, blijf op je strepen staan... Hij kan het af en toe ontvluchten, maar jij bent 24u per dag zwanger. Hij hoeft echt niet slaafs te worden, maar dit vind ik echt wel ver gaan.
Pfffffffffffff,...mee eens hoor, met wat hierboven staat. Soms dacht ik ook wel: ik heb er een kind bij. Ik weet het nog van mijn eerste huwelijk (van mijn twee dochters). Dat was dan nog wel erger hoor...(liet me s'nachts hoogzwanger met ander kind in de kinderwagen alleen naar huis lopen omdat hij zijn roes thuis lag uit te slapen terwijl hij me bij kenissen zou ophalen...die overgens ook niet meer konden rijden, en na de bevalling met de kraamverzorgster alleen omdat hij met vrienden een dagje naar het strand was, hij "moest" immers toch ook wat ontspanning hebben....grrrr)) Ik ben nu inmiddels zwanger van mijn tweede man en hij heeft beloofd in de laatste twee maanden nauwelijks tot geen alcohol te drinken zodat hij me ten alle tijden bij kan staan en naar het ziekenhuis kan brengen. Dat is best een prestatie want meneer is militair en houd doorgaan nog wel van een biertje en het is dan rond kersttijd.. Maarre..ik herken het verhaal dus wel een beetje hoor. Het zal best een lieverd kunnen zijn maar laat het hem maar eens flink voelen! Kun je niet eens met je schoonmoeder praten? Als je die aan je zijde hebt doet dat vaak wonderen! gr, Evalyn
We zijn er inmiddels wel uitgekomen en mijn punt is nu duidelijk gemaakt. Hij zal zich nu wat meer aanpassen. Het is tenslotte nog maar een paar weken en dat moet toch wel op te brengen zijn. Normaliter zijn we al geen vechters met elkaar, hooguit eens een discussie, maar nooit zo knallend.
inderdaad een botte zak zeg! gatver...... (sorry voor me woorden) Jij bent zijn vrouw , loopt hoogzwanger en moet al veel inleveren dus een klein beetje meer begrip van hem zou wel erg fijn zijn. kan me goed voorstellen dat het je hoogzit en het lijkt wel alsof hij last heeft van hormonene ....
Fijn dat het is uitgesproken. Je schrijft alleen dat het nog maar een paar weekjes is, ,maar ik vraag me dan wel af hoe het ná de bevalling gaat. Een kind is een grotere verantwoordelijkheid dan een zwangere vrouw toch? Vooral de eerste maandjes moet jij wel rustig aan doen. Maar goed, als het is uitgesproken ben ik blij voor jullie! Even rustig bijkomen van deze toestanden, want je hebt nog veel voor de boeg!
Pietje ik zou ook precies hetzlefde gedaan hebben even weg stoom uitblazen. Gelukkig is het uitgepraat en houd hij nu rekening met jouw situatie.
Whaaaaah heel herkenbaar ! Ik heb een schat van een man hoor, maar af en toe wil ik hem gewoon achter het behang plakken.... Het zit zo: mijn man is een fanatiek karpervisser, elk weekend is hij wel een nachtje weg om samen met een vriend te gaan vissen. Nu vind ik dat prima, dat is zijn hobbie en wil ik echt niet van hem wegnemen, maar nu ik zwanger ben en bijna op het einde loop, heb ik liever dat hij in de buurt is ! Maar nee, meneer heeft voor de komende 4 weken nog visweekendjes gepland staan ! Daar kan ik echt zo boos om worden, hallo, ik ben hoogzwanger ja, wat als het begint en jij zit aan de andere kant van Nederland ? We hebben hier dus al een aardig "gevecht" over gehad, en het is nog steeds niet uitgesproken, maar ik hoop echt dat we vandaag of morgen eens samen om de tafel gaan zitten en dat hij dan eindelijk begrijpt hoe ik me voel....
Ik denk dat het 2 kanten op gaat. Voor je man is het ook leuk, eindelijk weer iets leuks doen. Vergeet niet dat hij zich 'wel' goed voelt. Waarschijnlijk als je instelling anders was geweest dan was ie misschien niet dronken thuisgekomen en hadden jullie de dag erna nog wel wat leuks kunnen doen. Maar nu waren jullie allebei al niet in staat om rekening met de ander te houden. Blijft wel ellendig voor jou en vreselijk onverantwoordelijk van hem. Maar dat is gelukkig iets waar jullie samen al uitgekomen zijn.