Hallo allemaal, Gedurende de hele zwangerschap heeft onze ukkepuk in een stuit gelegen. Hierdoor had ik (en mijn partner) zich er helemaal op voorbereid dat er wederom een keizersnede zou plaatsvinden. Dit was met de eerste ook het geval. Totdat in week 36 na controle bij de gynaecoloog bleek dat ukkepuk toch gedraaid is en vast in bekken ligt. Yippie ik mag me voorbereiden op een 'normale' bevalling. Echter ook meteen de angst: hier heb ik me niet op voorbereid, kan ik dat wel en kan ik de pijn wel aan? Daar ben ik nu redelijk van bekomen en kijk echt uit naar de bevalling. Tot vanmorgen. ivm gevoel van minder leven in buik toch naar zwangerenpoli voor CTG en groeiecho. Hier bleek dat kindje achterblijft in de groei (volgens echo zit ukkepuk nu op 36 weken ipv 38 weken). Met als gevolg dat ik per direct ben opgenomen in het ziekenhuis. Eerst wilden ze het kindje morgen al gaan halen (via wee-opwekkers), dit is gelukkig uitgesteld naar donderdag (sorry moet nog echt aan het idee wennen). maar lig nog totaal ongelovig in bed. eerst de schrik dat het geen ks wordt maar gewoon bevallen. daarna de schrik dat ik niet meer thuis zal komen zonder dat bevalling heeft plaatsgevonden. zit niet met echte vragen, maar het helpt wel om het even kort op papier te zetten. Begrijp me niet verkeerd, ben erg blij dat het kindje gedraaid is en dat ik een normale bevalling kan doen (zonder dat ik iets tegen een ks heb), maar de schrik is er niet minder om. De voorbereiding verloopt ook anders. ook het feit dat ik nu plots in het ziekenhuis lig is natuurlijk uit voorzorg, maar ja, was liever nog thuis geweest. Erg verwarrend allemaal en moet dit nu in 2 dagen een plek geven en alles erom heen regelen (thuis was nog niet alles in orde, en de geboortekaartjes nog niet geheel klaar, omdat er een ander gedichtje moest komen omdat we eerst aan ks dachten). vraag me af wat er nu meer vermoeiend is: thuis zijn en alles zelf regelen of hier vanuit het ziekenhuis mensen in beweging zetten en coördineren...Rust in mijn hoofd is er nu in elk geval nog niet, maar morgen hopelijk al wat meer.
Verdorie, das even schrikken meid! Ik hoop dat het geholpen heeft het even op te schrijven en dat je snel je hoofd leeg krijgt! Richt je maar op jezelf en je kindje, jullie zijn het belangrijkste! Heel veel succes/sterkte!
Kan me voorstellen dat dat indd ff een hele omschakeling is, je hebt je hier niet op voorbereid. Goed dat je het van je aftypt. De bevalling zal vast goed gaan, zie het zo, straks heb je beiden meegemaakt en kun je over alletwee meepraten. Het is toch een hele ervaring. Wat ik van een vriendin weet is dat het emotioneel gezien zoveel mooier is om gewoon te bevallen.. ik wens je veel succes en hoop dat je je snel wat meer rust in je hoofd krijgt.
Ja, ik begrijp je gevoel. Het is een hele omschakeling als het anders loopt dan je verwacht had. Wellicht helpt het te denken dat dit het beste voor het kindje is en dat je je daarbij neer moet leggen. Ik was zelf erg bang voor de wee opwekker, maar in mijn geval is het me reuze meegevallen. Er werd goed naar me geluisterd. De pijn heb ik over me heen laten komen. Bij beide bevalling begonnen de artsen zelf over pijnstilling (ruggeprik) waar ik ook beide keren mee ingestemd heb. Ik wil je heel veel succes wensen!! En laat wat van je horen!!
Een vriendin van mij heeft dit een paar weken geleden bijna net zo meegemaakt. Ook zij moest erg wennen aan het feit dat zij 'normaal' ging bevallen...
Mee eens! Hier ook eerst een gewone bevalling (ingeleid) en tweede een KS. Allebei prachtige ervaringen! Succes morgen