Hallo meiden, Afgelopen vrijdag de 24e ben ik bevallen van onze tweede dochter. De eerste dagen ging het prima maar ik slaap al niet sinds de geboorte, heel af en toe een uurtje heel licht. Maar daarna niks.... Hierdoor ben ik bang dat ik in een postnatale depressie terecht ben gekomen. Ik heb vreselijke paniekaanvallen waarin ik zelfs dood wil om van dit gevoel af te komen. Ik ben zo bang dat ik nooit meer zal slapen en dat dit gevoel nooit meer weg gaat. Ik kan mijn hoofd niet uitzetten, het blijft maar malen en malen. Soms heb ik momenten dat het wel goed gaat en ik gewoon voor mijn meisjes kan zorgen maar door pure uitputting gaat dit wel erg moeizaam. Voor vanavond krijg ik een middel om te slapen om eens te kijken of ik me dan wat beter voel. Maar jullie begrijpen het al ik maak me nu al zorgen dat ik toch niet slaap en .....nou zo gaat het maar door in mijn hoofd. Wie herkent dit? Het is een warrig verhaal denk ik maar momenteel zit ik midden in een paniekaanval en ben denk ik niet heel helder. Is dit een postnatale depressie of zit ik nog midden in mijn kraamtranen tijd??? HELP!!
Praat erover met je verloskundige. Ik denk dat zij heel goed weet wat een beginnende postnatale depressie is of kraamtranen. Voor nu een hele dikke knuffel!
Klinkt mij als een postnatale depressie.. Praat erover met de verloskundige, als ze weer op huisbezoek komt, en met de kraamverzorgster
ik weet niet of je zo vroeg al kan spreken van een postnatale depressie, maar zoek in ieder geval hulp en ondersteuning bij je verloskundige, kraamverzorgster en evt huisarts!! Kan je alleen maar goed doen! Ik hoop dat je vannacht met de medicatie even een nacht goed kan slapen!!
Wat vervelend zeg!! Praat er in elk geval over met de verloskundige en kraamverzorgende! Ik weet ook niet of je zo vroeg kunt spreken van een postnatale depressie. Misschien voel je je al veel beter als je weer even bij kunt slapen. Hopelijk helpt de medicatie daarbij. Slaap je normaal goed? En slaapt je kindje goed of is die 's nachts ook erg onrustig?
Hallo dames, Ik heb afgelopen nacht bij mijn moeder geslapen met een medicijn. Heerlijk geslapen! Gisteren dan ook een goede dag gehad maar ik merkte wel dat ik mijn hoofd niet stil kan zetten. Ik blijf maar malen. Als ik afgeleid ben door bv mijn meiden of omdat ik met het eten bezig ben of wat dan ook, dan gaat het wel maar dat onrustige gevoel in mijn onderbuik bleef. Vannacht, jullie zien het aan de tijd kan ik weer niet slapen. Althans ik heb 4,5 uur geslapen van een uur of 22.00 tot 2.30. Met een pilletje natuurlijk... Mijn vriend heeft tot die tijd de kindjes gedaan en ik heb er niks van gehoord, lekker dus. Maar nu lig ik alweer een tijd wakker. Aangezien ik er niet te gespannen mee om wil gaan ben ik maar naar beneden gegaan. De meiden slapen nu allebei dus da's fijn. Ze slapen beide opzich goed, Nikki de jongste is in het begin van de nacht steeds aan het spoken maar daar heb ik dus de afgelopen twee nachten weinig van meegekregen. Ik had zo gehoopt dat ik na een nacht goed slapen uit die visieuze cirkel zou zijn....maar helaas. En het gaat wel wat beter maar ik wou dat ik mijn hoofd uit kon zetten........ Pfff ben benieuwd hoelang dit gaat duren...... Overigens heb ik al hulp bij iedereen gezocht hoor. Verloskundige, wijkverpleegkundige, huisarts iedereen is inmiddels op de hoogte. Nu nog iemand vinden waarmee ik erover kan praten. Tja en natuurlijk uiteindelijk een manier vinden om te slapen.... Bah ik baal hier zo van, kan niet optimaal genieten van mijn meiden. STOM!
he aafke, ik denk dat er wel meiden hier op zwangerschapspagina die priveberichtjes met je willen wisselen om eff te kunnen praten zonder dat iedereen het leest. ook mij kan je gewoon een pb sturen hoor, om eff te klagen of gewoon eff je hart te luchten of zo. ik heb het al voor meerdere gedaan en die vinden het erg fijn. kussie wendy
Heb je wel eens bach bloesem geprobeerd? Moet je maar eens googlen. Sommige vk's geven dit ook als advies als kraamvrouwen de slaap niet kunnen pakken. Praat er in ieder geval over en zoek hulp.
Hoe gaat het nu met je? ik herken het wel van mijn eerste, paniek en onrust, slecht slapen en gewoon helemaal van de kook zijn. Het duurde bij mij een week of 3, toen kwam ik tot rust en ging het ineens veel beter.
Hallo dames, Het gaat wel iets beter, ik slaap op de medicatie goed maar ik kan niet stoppen met malen. Paniek en angstaanvallen zijn nog steeds aanwezig, helaas. Zit nu in de malemolen van psychische hulp. Vandaag gesprek gehad en conclusie is toch wel dat ik mijn balans en mijn ritme moet hervinden met twee kinderen. Ik krijg hulp van een psychiatrisch verpleegkundige aan huis om mij tips en trucs te geven hoe ik dit ritme erin kan krijgen. Verder zal ik in de gaten gehouden worden door een andere psych dmv wekelijkse gespreken. Er wordt dus aan gewerkt! Het zal allemaal wel goed komen, positief blijven denken!! Maar verhalen van mensen die het herkennen zijn natuurlijk altijd meer dan welkom! Bedankt voor alle reacties alvast en ik hoop nog meer herkenbare verhalen te lezen! Groetjes
Hoi allemaal, Ik wilde toch even laten weten dat het inmiddels allemaal weer prima gaat. Ik slaap goed en de angst en paniek aanvallen zijn weg. Gelukkig! Bedankt voor de steun. Groetjes, Aafke
Heel fijn Aafke! Ik heb in dezelfde situatie gezeten als jij en heb ook begeleiding thuis gehad. Dit heeft me heel veel goed gedaan en ik heb inmiddels ook weer alles op de rit. Maar wat een rollercoaster kan het zijn, he!!?
Idd een enorme rollercoaster! Pfff maar ben blij dat het weer goed gaat! Ik moet eerlijk zeggen dat ik de dames van die PIT hulp onverrichte zaken heb weggestuurd. Ik voelde me zo goed dat het eigenlijk niet echt meer nodig was. Nou ja liever teveel dan te weinig hulp zullen we maar zeggen!