Ik voel me soms een beetje schuldig. ons meisje is er nu een week en ik ben zo blij dat ze eruit is. Heb ik wel genoeg genoten van de zwangerschap? Lichamelijk vond ik het een eitje. Geen kwaaltjes gehad. Mijn buik zat niet in de weg. Ik ging de deur makkelijk uit, deed alles tot ze geboren werd. Heb wel genoten van de voetjes die zo lekker uitstaken, maar heb het verder eng gevonden om zwanger te zijn. Geen invloed erop. En op het eind had ik een paar keer weinig gevoeld van ons meisje. De dag van de bevalling (onverwachts ingeleid) voelde ik zelf helemaal niets! Ik dacht dat ze dood was.. Ik mis mijn buik niet. De bewegingen niet. niets. Het geeft me een angstig gevoel bij het idee nog zwanger te zijn. Herkenbaar? Ik hoop dat het over gaat en dat in de toekomst dit niet in de weg gaat staan om nog eens zwanger te zijn.
Oh ik mis het helemaal niet! Dit komt met name omdat ik net 57 kilo afgevallen was en toen ik ineens 3 maanden zwanger bleek. Dus die buik weer flink groeien natuurlijk... Heerlijk om nu weer mijn relatief platte buik weer voor de spiegel te zien. De dag na de bevalling liep ik al te stuiteren dat het klaar was, heerlijk weer die lege buik Meteen ook weer jurkjes aangetrokken die ik niet aan kon toen ik zwanger was .
Zwanger zijn was ook niet bepaald mijn hobby.... Week 8-12 vreselijk misselijk, vanaf week 16 bekkeninstabiliteit en als klap op de vuurpijl vanaf week 34 zh in en uit met zwangerschapsvergiftiging, ja ik heb genoten (lees sarcastisch...) Ik vond wel mijn buik heel mooi! En hoe cliche... Als ik nu naar mijn mopje kijk was het het zoooo waard!
Ik miste het de eerste keer ook helemaal niet, weer heerlijk op mn buik liggen! En nu ben ik ook druk in afwachting van de bevalling!
nee hoor, beide keren was ik blij toen het achter de rug was. Oké, dat gewiebel van dat kontje mis ik af en toe, maar de rest? nee niet echt eigenlijk (ondanks dat ik dit keer een heel makkelijke zwangerschap had)
Ik mis het heel erg, meteen vanaf de bevalling al. En dan heb ik eigenlijk ook een "dubbele" zwangerschap naar mijn gevoel -eerst t/m de 13 week ongerust ivm eerder vmk'en en bbz -daarna het maagzuur elke nacht vanaf 28 weken -groeiachterstand met vele ctg's en echo's en gyn bezoeken dus ook veel ongerustheid. Maar tóch had ik een super zwangerschap... zou het zo nog 10 x willen doen als het kon.... helaas...
Bij de laatste had ik dat geen gemis het zwanger zijn. Maar het klinkt heel raar. Nu is ze bijna drie jaar en heb ik toch nog wel eens de kriebels van zwanger zijn kindje krijgen( niet dat dat gebeurt haha) maar het kan ook veranderen. Na een tijdje je bent net bevallen. Kan me best voorstellen dat je er over een maand anders over denkt.
Pffieuw, de bevalling zou ik zo over doen, maar die zwangerschap... :x Ik ben vanaf week 6 t/m 3 dagen voor mijn bevalling misselijk geweest, heb met 28 wk in het ziekenhuis gelegen vanwege harde buiken, heb ruim 15 weken met onverklaarbare pijnlijke krampen gelopen, had een hoge bloeddruk en hield enorm veel vocht vast. De twee redenen dat ik me er doorheen heb weten te slepen waren mijn kleine kereltje dat ik bij me droeg en de gedachte dat het altijd nog erger kon Het enige wat ik mis is het gevoel je kleintje te kunnen beschermen. Nu is ie in de grote boze wereld en dat vind ik soms wel een eng idee.