Ik voel me zo rot op moment. Twee weken terug had onze dochter dus een longontsteking. Daar kreeg ze AB voor en het leek wel op te knappen. Maar ruim een week na haar AB kuur kreeg ze dunne ontlasting. We dachten iets incidenteels afgelopen woensdag. Zaterdag was het weer in alle hevigheid terug en zat er soms wat slijm bij. Verder wel willen eten, niet veel, maar goed. Zondag ging het eigenlijk wel redelijk. Tot afgelopen nacht. Ze moest er steeds uit om te poepen en weer dun. Vanochtend was het echt heel slijmerig met bloed erbij en de ontlasting daarna heb ik opgeschept. Smerig misschien, maar toch. Huisarts gebeld en die wilde haar zien. Die heeft haar verder nagekeken, longen nog geluisterd en ons doorgestuurd naar het ziekenhuis. Weer bloed laten prikken en de ontlasting op kweek laten zetten. ook meteen weer een longfoto laten maken om te zien of dat allemaal goed gaat. Heel eerlijk gezegd zit ik er even helemaal doorheen. Ik ben zelf ook niet fit en kan wel janken. Ik hou haar deze week thuis en dan is het vakantie. Maar wat een zorgen kun je toch hebben en nu helemaal. Wat is dit nu weer? Wat heeft ze? We dachten dat het door de AB kwam en dat kan ook heel goed, maar met dat slijm en bloed vind ik het wel eng om eerlijk te zijn.
He wat naar! Is ze wel thuis nu dus? Wanneer verwachten ze uitslagen? En wat sneu, steeds maar diarree daar voel je je ook niet fijn bij. Sterkte en beterschap!
Ze is gelukkig wel thuis. Buiten de enorme vermoeidheid is ze redelijk in orde gelukkig. De uitslagen verwachten ze binnen enkele dagen. Echt ik vind het helemaal niks hoor. Ik baal enorm en ik voel me falen als moeder. Ik weet niet waarom eigenlijk. Pfff
Tja, soms sta je gewoon machteloos en moeten ze het hebben van medicijnen en lang uitzieken! Als je haar er wel "goed" bij vindt zitten zal je gevoel wel kloppen. Anders gewoon aan de bel trekken! Kun je haar ook wel genoeg drinken geven? Ors ofzo? Of eet en drinkt ze gewoon. Ieg heel fijn dat ze thuis is. En de longen waren schoon neem ik aan! Anders hadden ze wel gelijk een kuur bijgegeven neem ik aan.
Sterkte meid. Als je kinderen ziek zijn dan voel je je zo machteloos en wat je verteld ja dan lijkt het mij logisch dat je het echt even zwaar hebt. Hoop dat het niks ernstigs is of iets. En wens je veel sterkte toe. En beterschap met je meisje.
Er was nog wel wat hoorbaar bij de longen, vandaar ook nog een extra bloedbeeld ook voor ontstekingswaarden. Hoewel ik verwacht op de foto een kleinere waas te treffen. Ik vind haar gewoon niet zichzelf, dat zeker niet. Het voelt ook inderdaad alsof het nog niet klopt. Ze eet tussendoor wel en ze drinkt gelukkig bij voorkeur water en dat krijg ik er redelijk in. Niet zoveel als anders, maar wel genoeg. De andere kant is ook; zolang ze nog kan mopperen, dan gaat het nog. Bedankt voor jullie lieve berichtjes. Het is fijn om even van me af te schrijven en een woordje terug te lezen. Zelf lig ik inmiddels ook gevloerd op de bank. Koud, moe, wat kramperig. Heb net maar even een kop gemberthee gezet, even warm worden van binnen en wachten op mijn man. Als hij thuiskomt dan kan ik heel even loslaten om alert te zijn. En ik denk dat ik maar even op die bank blijf hangen vannacht. Soms vind ik het fijn om even alleen te zijn met mezelf en mijn gedachten. Resetten zeg maar.