Ik zou oprecht willen dat het stigma verdwijnt op de abortus... Ik spreek me uit, ik schaam me er niet voor. Maar het is eigenlijk inderdaad raar dat je hierin het gevoel hebt jezelf te moeten verdedigen. In mijn kennissen- en familiekring ken ik meerdere vrouwen die abortus hebben laten uitvoeren. Zij durfden hier pas openlijk met mij over te spreken omdat ik er heel open over ben. Juist die openheid heeft me enorm geholpen bij het verwerken.
dat klopt maar mijn reactie was op iemand die zei dat lang niet alle vrouwen die een kliniek binnen stappen er goed over nagedacht hebben. Ik denk dat dat overigens wel mee valt en dat mocht de vrouw er niet goed over nagedacht hebben dat een arts haar daarin nog wel goed begeleidt want daar zijn ze voor opgeleid. Ongeacht wat de keuze van de vrouw daarna is en ongeacht hoe lang ze daar over na denkt. Dat is hoe ik het bedoelde.
Ik vind het altijd opmerkelijk dat wanneer iemand een miskraam heeft gehad, je niet mag zeggen dat het toch nog “niks” of “een klompje cellen” was. Maar in het abortus debat vliegen dit soort uitspraken je om je oren.
omdat het aan de vrouw ligt. De ene zal zeggen bij een miskraam dat het een kindje was, de ander heeft het over gewoon een late menstruatie of verlies van zwangerschap. Als een vrouw een zwangerschap laat afbreken dan is dat wat het is; een zwangerschap. Respectloos om het dan over baby's of kindjes te hebben. Andersom dus ook; een vrouw die veel verdriet heeft over haar miskraam spreek je ook niet over een klompje cellen maar over hoezijhetnoemt; kindje, baby, sterretje.
Ik vind de verhalen over wat vrouwen wel niet denken als ze een abortus laten uitvoeren nogal zwart/wit wat ik hierboven lees.... Als ik vanuit mijn eigen situatie even mag reageren? Juist omdat ik dondersgoed wist wat ik weg heb laten halen heb ik het heel erg moeilijk gehad met de abortus. Ik had mijn 2 kids al. Heel eerlijk: juist omdat het een bewust afgebroken zwangerschap was, heb ik het er psychisch vele malen moeilijker mee gehad dan bij mijn miskramen. Je kunt niet bij een ander in het hoofd kijken wat ze wel of niet voelen.... Misschien zeggen ze juist "het was maar een klompje cellen" om het leed wat te verzachten? Ik heb echter nooit zo gedacht. Ook het kindje dat ik heb weg laten halen blijft een sterretje dat ik mis. Ik koester nog steeds de echo-foto die ik heb meegevraagd (en daarbij werd ik toch raar aangekeken!) want het heeft me wel geholpen afscheid te nemen.
Ik heb ook een abortus gehad, en had het daar ook moeilijk mee. Maar vooral vanwege het stigma. Het zijn toch de aangeleerde concepten in m’n hoofd geweest die maakten dat ik er superego bij had. Of dat ik me in eerste instantie ging hechten aan een kind to be, een plaatje in de toekomst die er nog niet was. Nu heb ik het er helemaal niet moeilijk meer mee. De hechting is losgelaten, en de zelfverwijten ook. Ik was er trouwens in dat proces heel open over maar kreeg toch behoorlijk wat vervelende reacties uit onverwachte hoeken. Daardoor ben ik er daarna bewust veel minder open over geweest. Het onderwerp ligt nog steeds heel gevoelig. De abortus heeft trouwens plaatsgevonden na de geboorte van mijn twee oudsten. Dat schijnt het vaakst voor te komen. Ik heb later ook een vroege miskraam gehad en vond dat ook niet zo emotioneel. Vooral even schakelen, maar ik zag dat niet als een leven wat verloren ging. Net zoals bij m’n abortus (die ook vroeg, voor de 6 weken, is uitgevoerd).
Misschien heb ik het er juist zo moeilijk mee gehad omdat er in de aanloop naar de ingreep zo geklungeld werd bij mij? Uiteindelijk was ik al ruim 10 weken.... Terwijl de ingreep bij een kundige echoscopist dus met 6,5 week al gedaan had kunnen worden.
ik ben van mening dat het mínstens verkort moet worden naar 48 uur of 72 uur. 2 of 3 dagen. Genoeg om het gesprek te laten bezinken inderdaad.
Alleen is de abortus arts niet de eerste die je spreekt, maar de huisarts en pas na de bedenktermijn wordt je naar de kliniek verwezen (als dat niet veranderd is). En mijn ervaring is dat de huisarts er snel vanuit gaat dat je komt omdat je het niet wilt houden ipv te beseffen dat sommige mensen komen omdat ze gewoon denken dat je altijd eerst de dokter belt als je denkt zwanger te zijn. En ze dus soms door de korte afspraken niet heel erg stilstaan bij de mogelijke dwang of te willen horen dat houden in de specifieke situatie ook haalbaar is en waar ze de nodige info daarvoor kunnen vinden. Ik ben op zich niet tegen een bedenk termijn, maar wel voor die te geven na een gesprek met een gespecialiseerd persoon die duidelijker beeld van de ins en oits kan geven. Want als je nu in de kliniek komt en je hebt dan nog t gesprekje of je erachter staat wordt je gelijk geholpen. (Althans dat was bij mij het geval, dus ga ik daar van uit.) En in het geval van dwang en als de dwingende mee is, zal er ook ongewild toch nog iets gebeuren omdat je dan snel verleid ben te liegen als je met diegene terug moet ofzo. Maar betere info over wat het met je doet en hoe pijnlijk bv ook een abortuspil kan zijn zou wel een aanrader zijn en dan idd de vrouw zeker ook alleen spreken zonder ander erbij l.(zelfs als ze vraagt of iemand erbij mag zijn, zou dit kunnen zijn om haar te controleren dat ze verraad zelf niet erachter te staan) En dan dus de bedenk termijn na die afspraak, korter vind ik wel ok. 5 dagen duurt zo ook lang als je die moeilijke beslissing niet kan afronden.
Nee hoor volgens mij is dat gewoon een wetenschappelijk feit, als het niet leefde zou het ook niet groeien en hoefde je het überhaupt niet weg te halen. Misschien geef je er een andere waarde aan. Een klein zaadje in de grond leeft ook gewoon ook al is het nog geen plant.
In deze werd volgens mij leven als in een ziel, een persoon, bedoelt. En niet iets dat groeit zoals een plantje.
Ja ik kan me dat wel voorstellen. Juist daarom ben ik tegen een bedenktermijn die per definitie geldt.
Inderdaad. In overleg kan bedenktijd best geadviseerd worden en ik denk dat vrouwen die twijfelen dat advies wel aan zullen nemen. Voor vrouwen die het gewoon al weten is het onzinnig en moeten gewoon direct geholpen worden. Ik vind alleen wel dat artsen zich echt super neutraal moeten opstellen.. Mijn eigen ervaring is dat de arts soms een beetje richting overtijdsbehandeling stuurt. Ik had het gevoel me een beetje te moeten verdedigen toen ik zei dat ik het wou houden.
Ik vind dat de bedenktijd eraf moet. Sowieso vanaf het moment dat je de huisarts hebt gesproken, die staat er in dit proces m.i. los van. Vaak bellen mensen die als eerste, omdat ze denken dat ze de huisarts nodig hebben voor bijvoorbeeld een verwijzing. Je zou als vrouw bij een abortuskliniek direct een afspraak moeten kunnen maken, zonder eerst 5 dagen af te moeten wachten voor je terecht mag. Bij de kliniek zelf kunnen ze met de vrouw in gesprek en als er twijfels worden gesignaleerd daarop inhaken. Alsof je voor de lol een zwangerschap laat afbreken. Ik heb de aflevering deels gezien van Jinek waar die SGP leider aan tafel zat. Als het aan hem zou liggen zou er helemaal geen abortus mogelijk zijn kreeg ik het idee. Dit soort onderwerpen moeten we helemaal niet door mannen laten bepalen.
Inderdaad, mannen zouden niet de wetgevers moeten zijn in deze. Natuurlijk zijn er ook vrouwelijke tegenstanders van abortus. Maar weer teruggaan naar de tijd van achteraf steegjes en diy lijkt me ook niet wenselijk en ook gevaarlijk bovendien. Een bedenktijd van ten hoogste 3 dagen lijkt me lang genoeg, maar dan wel vanaf het moment dat je contact hebt gehad met de kliniek c.q. de eerste afspraak hebt gehad. Natuurlijk moet door de kliniek de zwangerschap nog worden vastgesteld, maar dat kan ook vlak voor de ingreep ter bevestiging. Niet dat je nog 5 dagen na de echo moet wachten op de ingreep.
Die bedenktermijn ging bij mij pas in nadat ik de abortusarts had gesproken. Je krijgt ook echt een gesprek en dan pas plannen ze een eventueel vervolg. Voor mij was het verhelderend en heb mijn zoontje gehouden maar het was wel een heel prettig gesprek met iemand die heel doortastend was. Heb het als fijn ervaren in elk geval.
Ik haak even in op je laatste stukje. Ik geloof dat de politiek inmiddels divers genoeg is, dat er zowel mannen als vrouwen verantwoordelijk zijn voor wetgeving. Ik vind zeker niet dat een man de énige mag zijn die hier wetgeving over maakt, maar ik geloof wel dat zowel mannen als vrouwen hierover mogen meedenken en hun eigen visie erop mogen hebben. De vrucht is ook een product van zowel man als vrouw. Als je op de manier redeneert over mannen mogen alleen over mannenzaken beslissen en vrouwen alleen over vrouwenzaken, doe je voor mijn gevoel juist een stap terug in de tijd. De bedenktijd vind ik goed, alhoewel 48 tot 72 uur ook prima zou zijn wat mij betreft. Het is toch een keuze die psychisch veel met je doet, welke keuze je uiteindelijk ook maakt.
Ik ben het ermee eens dat zowel mannen als vrouwen wetten moeten bedenken etc, maar over dit specifieke onderwerp niet helemaal. Zaken die het lijf van de vrouw aangaan, heeft een man geen ene moer over te zeggen in mijn ogen. Dit klinkt heel kort door de bocht, maar dit is hoe ik erover denk. Die van de SGP kijkt er dan ook nog eens naar met een gereformeerde bril en dan ben je mij sowieso al kwijt. In een relatie is het inderdaad een product van man en vrouw, maar ook dat is lang niet altijd het geval wanneer een vrouw voor abortus kiest.
Je kan het wel respectloos vinden, dat is dus jouw mening. Maar het feit blijft gewoon dat het leven is wat je weghaalt. Dus geen mening zoals jij beweert.