Ik weet niet goed onder welke pijler dit zou vallen, daarom maar hier neer gezet. Ik ben 23 weken zwanger. Lichamelijk mag ik niet klagen. Het gaat eigenlijk tot nu toe heel goed. Er is wel iets waar ik heel erg tegenaan loop. Ik heb helaas geen ouders om op terug te vallen. Een broer of zus heb ik ook niet. Ik merk dat ik er toch moeite mee heb. Ik was ook op zw cursus en dan de vraag hoe de familiesituatie is. Ik heb niets gezegd, dus die vrouw denkt nu dat mijn ouders 1e kleinkind krijgen. Ik dacht dat het met 1 keer wel klaar zou zijn, maar ik zag in papieren dat het later weer over familie en steun vanuit omgeving gaat. ik heb heel erg het gevoel alleen te zijn. Ook heb ik niet veel ervaring met kinderen dusweet niet veel. Vind het moeilijk dat ik dan bv geen moeder heb om op terug te vallen. Ik word er eigenlijk steeds somberder door. Ik weet niet zo goed of ik dit ergens moet aangeven en bij wie dan. Er valt ook niet echt iets aan te veranderen.
wees open erover , je moest eens weten hoeveel vrouwen het zelfde mee maken en voelen maar ook niet durven over te praten. stap de volgende keer even op haar af en vraag even of je haar apart mag spreken , vind ze niet raar en je hoeft je echt wereklijk waar nergens voor de schamen of iets anders ze zijn er juist voor jou om je te ondersteunen in die moeilijke momenten dus niet meer treuren en vraag om hulp
Ja geef het aan! Je hoeft je toch nergens voor te schamen? Het is je eerste begrijp ik? Er zijn veel moeders die je kunnen helpen hoor! Ik zou het gewoon zeggen tegen je Verloskundige. Die kan je helpen! Doen! Je staat er niet alleen voor!
Zou het sowieso melden bij je verloskundige. Zij is er voor je, en ook in dit soort dingen kan ze je advies geven!
Vk weet er wel van. Ik kom dit vooral tegen bij andere dingen zoals bv zw cursus, maar ook mensen die hier op bezoek komen en dingen zien/vragen waar ik niets van weet.
Begrijp me niet verkeerd, ik bedoel dit goed: Als je het mij vraagt heb je geen ouders of broer en/of zus nodig hoor! De eerste week krijg je hulp in de vorm van kraamzorg en daar leer je zo veel van! Ook zul je merken dat je veel meer weet dan je zelf had durven dromen, je moederinstinct brengt je echt ver! Verder zie ik het zo: als jij straks bevallen bent begin jij een nieuw gezin en ben jij de mama die er wel is. En begint de familie weer helemaal opnieuw op te bouwen, door jou en je kleintje Neemt niet weg dat je ze mist natuurlijk, maar om jouw leven met je kleintje te kúnnen leiden heb je alleen jezelf nodig
Ben het hier wel helemaal mee eens! Ik begrijp dat het vooral nu missen is dat je niemand hebt om op terug te vallen, maar weet dat je sowieso altijd op dit forum terecht kunt! Wil je veel sterkte wensen met deze uitdaging! x
Mijn ouders en rest van de familie zijn erg begaan... Helaas woon ik in Venlo en de rest in Alkmaar. Ook al zullen mijn ouders alles doen voor ons, ze wonen wel even 250km hier vandaan. Mijn schoonouders wonen nog verder, in noord duitsland en tja... Tonen niet al teveel interesse dus ik ken dat gevoel wel een beetje hoor. Tijdens de cursus gewoon aangegeven en kreeg veel begrip. Ik zou het proberen een beetje los te laten want de situatie is wat het is.... En wat er al gezegd werd; het is jouw gezin nu.
Ik snap helemaal wat je bedoelt, ook hier geen familie (van beide kanten) aanwezig dus ook geen ouders of broers/zussen. Tijdens de zwangerschap had ik er niet zo heel veel moeite mee, maar sinds de bevalling soms wel. Vooral op dagen dat ik me niet goed voel of als ik er niet aan uitkom met ons kleintje dan zou ik graag ouders hebben om even te bellen. Helaas is de situatie niet anders maar ik weet ondertussen wel dat je zelf meer kunt en weet dan dat je vooraf denkt. Ik heb in de kraamweek veel aan de kraamhulp gevraagd, en ik raadpleeg internet soms voor adviezen of tips. Ook heb je na de bevalling het consultatiebureau die je ook kunt mailen of bellen met vragen, dat heeft mij op sommige momenten ook enorm geholpen. Geloof me, het komt allemaal goed en in principe heb je niemand anders nodig dan jezelf (en partner). Tuurlijk is het soms zwaar, vind ik in ieder geval wel (ben ook zwanger op dit moment dat scheelt ook) maar of je nu ouders hebt of niet jij bent de mama van je kindje en dat jij er bent is voor hem/haar het belangrijkste! En wat anderen ervan zeggen/denken dat moet je naast je neerleggen, ik heb een paar keer de opmerking gekregen: oh wat zielig dat je kleintje geen opa en oma heeft. Maar ja ze weet niet beter, en of het zielig is? Ik vind van niet! Natuurlijk had ik het liever anders gezien, het is nu eenmaal zo en zielig is het absoluut niet!
Dank voor de lieve reacties. Het is ook mooi dat wij straks een nieuw gezin beginnen. Ook fijn te lezen dat je meer kunt dan je zelf denkt. een tijdje geleden hebben we een keuze gemaakt vwb de meubeltjes, maar nog niet besteld. Er kwam een kennis van mijn ouders op bezoek en ik liet haar de meubeltjes zien op internet. Daar had zij opmerkingen over dat het niet praktisch zou zijn om die en die reden. Ja weet ik veel, ik weet dat niet. Dan ga ik heel erg twijfelen of we wel de goede keuze hebben gemaakt. Later ben ik dan helemaal over mijn toeren omdat ik denk, ja hoe moet ik dat dan weten, en ik heb ook geen ouders om advies aan te vragen. Dat soort dingen loop ik tegenaan.
Laat je niet teveel beïnvloeden wat een ander goed of handig vindt. Anderen hebben zo vaak commentaar. Ongetwijfeld niet alleen op baby meubelen maar ook als je een ander meubelstuk voor jezelf had willen kopen. Ga voor jezelf na of de meubels handig in gebruik zijn. Visualiseer waar je ze wilt plaatsen, bedenk of je overal makkelijk bijkomt etc. Jij moet de spullen gaan gebruiken, niet degene die het commentaar levert. En met de rest komt het vast ook helemaal goed. Je kunt terugvallen met vragen op de kraamzorg, huisarts, consultatiebureau, eventueel vriendinnen die met je mee kunnen denken en hier op het forum. Je zult groeien in je rol als moeder. Soms zal je denken, dat had ik beter anders kunnen doen. Maar dat hoort er denk ik bij. In veel gevallen zal je moederinstinct je de goede weg wijzen. Vertrouw daarop!
Och wat vervelend. Maar iedereen kan je afbranden om je keuzes, zolang jij niet kiest wat hun willen is het toch nooit goed. Kies voor je eigen stijl. Je leert door je eigen fouten, dus als het echt niet praktisch is dan ontdek je dat vanzelf. Fouten maken is echt niet erg. Wat ik wel een erge fout vind, is dat jij een keuze gaat maken omdat een ander iets voor jou bepaald. Niet doen! Luister naar je gevoel, maar kijk ook naar wat je mooi vind. Volgend jaar heb jij heel erg veel ervaring en dan weet je hoe je het had moeten doen. Dat gaat bij anderen echt niet anders. Want aan wie je ook advies vraagt, dat advies hoeft niet altijd met jouw wensen overeen te komen. Mocht je ergens over twijfelen, kun je op dit forum natuurlijk ook vragen stellen. Hier zitten heeeeeeel veel moeders en die hebben samen heeeeeeeeeeel veel ervaring p.s. Mijn moeder kan ik wel om advies vragen, maar die zegt overal op: "Dat weet ik niet meer hoor, dat is al zo lang geleden". Dus daar heb je ook niet aan
Eens met Madelie. Qua babykamer kun je het beste kijken naar wat je beschikbare ruimte is dus wat daar in past en wat je zelf handig lijkt. De 1 wil graag de kleertjes ophangen, een ander zal eerder kiezen voor een ladekast om ze in te leggen. De 1 wil een stoel om te voeden in de babykamer, een ander zal liever voeden op bed. Maar net wat je zelf makkelijk vindt! En daar moet je ook achter komen, iedereen is anders. Ook ik heb wat dingen gekocht wat achteraf niet handig bleek, maar misschien zijn er anderen die het juist wel hartstikke handig vinden. Ben er ondertussen achter dat ook mama zijn met vallen en opstaan gaat, soms denk je achteraf: goh da's niet handig of makkelijk maar ja al doende leer je ook veel. Probeer je eigen niet gek te laten maken door wat anderen zeggen, anders dan wordt het alleen maar moeilijker voor jezelf. Dat is ook iets wat ik geleerd heb, je pikt zelf de dingen eruit die je logisch lijken of waar je wat mee kan, de rest moet je laten gaan! Niet zomaar alles aannemen wat anderen zeggen, luister vooral ook naar jezelf wat jouw gevoel zegt.