omdat het andere topic over nieuwetijdskinderen ging en we daar off topic zijn geraakt over HS (hoog sensitiviteit) en de mogelijke overeenkomsten met autisme. Het ging vooral over of HS een karaktereigenschap is...of de term hs eigenlijk verkeerd gekozen is omdat het geen officiele diagnose is en of hs mogelijk een vorm van autisme of een onderdeel van het autistisch spectrum kan zijn. Lijkt mij interessant om hier verder over te kletsen en meningen en ervaringen van andere mama's te horen.
Ik denk dat het allemaal mogelijk is. Ik denk dat het hs zijn op zich wel een karakter eigenschap is..de ene mens is nu eenmaal gevoeliger/meer oplettend dan anderen. Maar bij sommige mensen/kinderen gaat het best ver en dan kan ik mij ook voorstellen dat de scheidingslijn met autisme heel dun wordt..dat er zoveel overeenkomsten zijn waardoor het misschien idd een onderdeel van het autistisch spectrum kan zijn. Ik vraag mij af...is het voor kinderen die hs zijn...een meerwaarde als later blijkt dat dit idd een (lichte) vorm van autisme is..kunnen zij hiermee beter functioneren/geholpen worden of maakt dat niet uit.
Volgens mij is Elaine Aron de bedenker van de naam HSP. Zij vertelt in haar boeken dat het geen aandoening is, maar een karaktereigenschap.
Ze heeft een aantal boeken geschreven, ook over hoogsensitieve kinderen. Ik weet niet of je het label op een kind moet plakken, maar ik heb zeker wat aan de tips (gehad) voor mijn zoon! Het beestje moet een naam hebben, denk ik dan maar!
Ik vind deze link ook heel helder. Zou ik zeker even lezen. De kenmerken die ze beiden hebben komen toch vaak op een héle andere manier naar buiten. http://www.de-praktijk.org/frontpage/Autisme.pdf
heb het gelezen, idd duidelijke verschillen...bv in het stukje over emoties kwam dat goed naar voren.
Ja, ik herken mij ook helemaal niet in een autist, in hsp des te meer. Dat stukje over het oppikken van emoties van anderen en dan denken dat het je eigen emoties zijn.. dat vind ik nog steeds heel lastig soms. Al begin ik het wel steeds beter te beseffen, dát dat dus heel vaak gebeurd, en wanneer dat gebeurd. Ik had een buurmeisje, waar ik lang mee om ben gegaan en die erg op mij leunde. Toen was er nog geen diagnose bij haar gesteld, later bleek dat ze asperger had. Ik vond inderdaad overeenkomsten, met name die overprikkeling. Maar de manier waarop het tot uiting kwam, was zó anders bij haar. Hoe langer ik met haar omging, hoe duidelijker dat ook voor mij werd.