Ik vind het heel erg jammer dat ik zo weinig vrienden om me heen heb. Ik heb bijna nooit eens een uitje, of zomaar ff wat drinken. De vrienden van vroeger toen we nog geen kinderen hadden spreek ik nu ook niet meer. Ik heb zelf nog geprobeerd om contact te houden, maar van hun kant is het gewoon voorbij. En het is me de eer te na om er nu weer achteraan te gaan. Het is graag of niet. Maar goed, daardoor heb ik eigenlijk nog maar 1 goede vriendin over, maar die woont hier bijna 2 uur vandaan. Dus die zie ik heel af en toe... Ik heb door de kinderen wel contact met wat andere moeders, maar het gaat niet zoals ik het graag wil. Het lijkt me zo leuk om gewoon eens uit eten te gaan of wat te drinken, of filmpje ofzo... Hoeveel vrienden hebben jullie en hoe vaak zie je ze?
Eigenlijk helemaal geen, maar ik mis het ook niet. Heb genoeg aan mijn gezin en de contacten op mijn werk.
Ik heb 3 goede vriendinnen. Twee daarvan zie en spreek ik wekelijks. De derde spreek ik veel, maar zie ik minder.
Ik heb ook zo goed als geen vrienden. Ja m'n zusje is ook een vriendin. En haar vriend is ook een vriend van mij en mijn man. Maar verder niet. Zou het wel erg leuk vinden om meer vrienden te hebben maarja..
heb ook maar 2 vriendinnen eens per week contact mee... en dan me zusje nog, maar dat is me beste vriendin. heb er ook geen behoefte aan. heb het druk zat met me gezin.
Maar zouden jullie het dan niet leuk vinden om wekelijks of in ieder geval een paar keer per maand even wat te drinken in de stad? Gewoon ff gek doen met je vriendinnen? Ik deed dat dus altijd, maar sinds mijn gezin niet meer. En het is echt niet mijn schuld dat die vriendschap over is. Mijn vriendinnen reageren zelf niet meer op me, zijn veel te druk met vriendinnen die geen kids hebben... Het zal wel van beide kanten komen, maar ik ben degene die het steeds probeerde. En nu heb ik voorgenomen om het eens van hun kant te laten komen. Nou heb dit jaar nog niks van ze gehoord!! Das dus geen vriendschap. Het is gewoon heel moeilijk om nieuwe vrienden te maken. De meeste vriendschappen ontstaan toch in je jeugd.. Ik mis het gewoon, als ik doordeweeks alleen maar werk en met de kinderen ben. En in het weekend altijd dingen met het gezin doe. Ik wil ook weleens even weg.... Kan echt jaloers zijn op vrouwen met leuke vrienden waar ze ook echt leuke dingen mee doen!
Ik heb 2 goede vriendinnen, alhoewel ik 1 daarvan eigenlijk niet meer zo vaak zie sinds ze van haar man is gescheiden en een nieuwe relatie heeft. Erg jammer, want we kennen elkaar al meer dan 10 jaar. De andere vriendin woont hier 3 kwartier rijden vandaan. Dan heb ik nog wel 2 hele lieve ex-collega's waar ik eens in de zoveel tijd een hapje mee ga eten. En ik heb redelijk goed contact met 1 van mijn nichtjes, die samenwoont en een zoontje van Ayla's leeftijd heeft met een goede vriend van mijn man. Soms zou ik ook wel graag zo'n vriendinnengroepje hebben waarmee je lekker eens op stap gaat of gaat lunchen ofzo. Maar ja, dat heb ik nou eenmaal niet...
ik heb 1 vriend.. en die zie ik maar 1 keer in de zoveel jaar.. verder heb ik niemand meer... toen ik kinderen kreeg werd ik nooit meer gevraagd of ik mee ging iets drinken, want zij bepaalden dat het te omslachtig was met oppas etc. Toen ik mijn huidige man leerde kennen, bleven ook de laatste weg.. (komt niet door man, want ze hebben niet eens de moeite genomen hem te ontmoeten) Mis ik het? soms..
Waarom vraag je dit dan niet gewoon aan die mama's? Of begin eens met een bezoekje, en misschien met een paar bij elkaar. En dan zou je het er eens over kunnen hebben.
ik heb helemaal geen vrienden/ Toen ik zwanger raakte van de 1e op me 18e waren ze ineens allemaal verdwenen. Aan de ene kant ben ik er wel blij om nou weet ik tenminste wie me echte vrienden waren. Aan de andere kant mis ik het enorm. Ik heb me kinderen daar ben ik super gelukkig mee, maar ik zou ook weleens wat anders willen doen dan alleen mama zijn. Lekker met een paar meiden erop uit, of gezellig thee drinken thuis. Of bellen maar ja dat zit er voor mij helaas ook allemaal niet in....
Hier ook nog maar heel weinig *vriendinnen* over.... Op de middelbare school hoorde ik er al niet echt bij, was mentaal een stuk ouder als de rest. Na school heb ik mijn manlief leren kennen, en die woonde een half uur weg van waar ik woonde, en daar was ik heel veel, en bij vrienden van hem. Ondertussen zijn we ook verhuist naar een heel ander dorp, en de meeste contacten verwateren toch wel dan...iedereen krijgt een relatie kindjes trouwen enz....inetereses liggen op andere vlakken... Maar manlief heeft er geen moeite mee, die werkt heel veel, en is blij als hij is bij zn gezin kan zijn. Maar ja ik mis toch wel bepaalde vriendinnen hoor, spreek ze wel via msn,fb,hyves. Maar is toch anders als in het echt!
Zo herkenbaar. Maar ik weet ook waar het aan ligt. Steeds als ik denk dat ik vrienden heb dan hoor ik er ineens niks meer van. Als ik dan bel, sms of weet ik het dan zeggen ze o moeten snel wat afspreken om er daarna niks meer van te horen dus mijn vertrouwen is gewoon weg. Heb ook niet echt vrienden maar kan het gelukkig wel goed vinden met de moeders hier in de buurt en dat is ook heel gezellig.
Ik heb sinds een tijdje contact met een oude vriendin van vroeger. Zij heeft nu ook een kindje. We zijn al vaak bij elkaar op visite geweest en het klikt eigenlijk wel weer heel goed. We hebben het er wel over gehad om eens zonder de kids af te spreken. Alleen blijft het tot nu toe nog alleen bij het idee... Maar misschien moet ik gewoon heel concreet zijn en een datum voorstellen!
Yep hier ook zo..Ik heb nooit veel vriendinnen gehad en degene waarvan ik altijd dacht dat het vriendinnen waren, wilde dat alleen zijn als het hen goed uit kwam. Ben dus erg veel gekwetst daarmee en ging ik uiteindelijk vaker en liever met jongens om. Heb op het mbo een vriendin leren kennen en daar ben ik nu nog steeds vrienden mee! Alleen zien we elkaar niet zo vaak, maar we spreken elkaar wel veel via msn. Vrienden komen en gaan en soms verwateren vriendschappen omdat je allebei andere intresses krijgt, gaat verhuizen,trouwen, kinderen enz. Je zou idd met die andere moeders af kunnen spreken en het daar eens mee bespreken? Hoewel ik snap dat het anders is, omdat je ze niet vanaf je jeugd kent, het gevoel is toch anders.
Ik heb niet veel vriendinnen, maar wel goede. 2 meiden waarmee ik vroeger altijd ging stappen, zijn nog steeds goede vriendinnen. Wel anders, want vroeger was het alleen gek doen (wat zij nog steeds doen ) en nu kan ik natuurlijk niet meer zo vaak mee. Wel ga ik nog regelmatig wat met ze eten, en komen we bij elkaar over de vloer. Meestal ga ik nog 1 keer per maand mee stappen, wel fijn, want zij zijn altijd in de stad te vinden. En dan nog 2 vriendinnentjes met kindjes van mijn dochters leeftijd. Wij drinken vaak thee overdag of gaan naar de kinderboerderij Ik zie een vriendschap toch een beetje als een relatie: je moet er echt tijd in stoppen. En dan niet van 1 kant, maar wederzijdse interesse is heel belangrijk. Vroeger had ik veel meer vrienden, maar dat is verwaterd. Vind ik ook niet erg, met trouwen en kinderen krijgen zie je meteen wie je echte vrienden zijn. Toch maak ik nog wel nieuwe vrienden, dus dat je alleen vrienden in je jeugd maakt, ben ik het niet mee eens. Heb pas geleden een hele leuke meid bij de peutergym leren kennen. Hartstikke gezellig en we zijn vorige week naar de kinderboerderij geweest met de kids. Ik denk dat het een kwestie is van openstellen, er zijn een hoop meiden die het leuk vinden om iets te ondernemen. En natuurlijk op pad gaan, thuis kom je ze niet tegen denk ik altijd maar.
Ik heb 1 hele goede online vriendin en woond helaas in amerika, ze komt regelmatig in italie en was dan d ebedoeling dat ze hier ook een keertje zou komen =3 verder heb ik hier 1 vriendin, maar die zie ik niet zo vaak, en de rest van de mensen waar ik mee om ging spreek ik online, dus verder ook geen contact =( ik ga veel met me neef en nicht om, maar verder... nee ben niet echt popie haha
En collega's, zitten daar geen leuke bij om eens mee af te spreken? Idd, je moet gewoon met een paar data aankomen en dan gewoon definitief maken!
Ik heb ook bijna geen vrienden. Onze overbuurvrouw is wel een vriendin van me geworden (alleen is zij 16 jaar ouder en is het toch anders als met iemand van je eigen leeftijd) Ik HAD een beste vriendin (van vroeger) en die zag ik toch nog regelmatig. Ook al waren onze levens totaal verschillend (ik getrouwd en kind) en zij (alleen en nog nooit iemand gehad op haar 27ste en samenwonen met haar zus). En hiervoor staat echt HAD, want in mijn zwangerschap van de jongste hebben we elkaar nog wel een paar keer gezien en gemaild, maar toen Stijn geboren is heb ik alleen een kaartje gehad. Ze is niet eens op kraamvisite geweest. Terwiljl ze bij Bas al met 2 weken er was om te kijken. Ik ben daar behoorlijk teleurgesteld over. Ik neem nu ook niet meer de moeite om contact te zoeken met haar. Als zij die moeite ook niet voor mij wil doen om naar ons kindje te komen kijken. In februari was ze jarig. Ik heb haar maar een kaartje gestuurd. Ik ben volgende week jarig dus ben benieuwd of dat ik een kaartje terug krijg.