Hey meiden Ik ben al 3 jaar samen en 1 maand geleden getrouwd. Ben onbewust zwanger geraakt. In het begin wou hij het echt niet, gelukkig bekeerde hij snel want had het nooit willen laten weghalen. Maar nu, in deze drie jaar heb ik al veel moeten meemaken, hij heeft me al meerdere malen bedrogen, achter men rug afgesproken enz enz. Ik heb hem iedere keer weer een nieuwe kans gegeven (wat heel dom is van mezelf, maar ja als je van iemand houdt) . En eigenlijk ging het nu het laatste anderhalf jaar goed. Ik voelde me goed, hij deed echt zijn best om mijn vertrouwen terug te winnen. Ik kon aan hem merken dat hij het liefst bij mij was. En als er vroeger iets niet klopte voelde ik het meteen, en had ik ook altijd gelijk. Vrouwelijke intuitie . Maar net na ons huwelijk is hij anders beginnen doen. Hij ontwijkt me. Gaat vaak weg. En niet uit hoor, maar gewoon naar zijn maat zegt hij dan. Of naar zijn moeder thuis. En ik merk gewoon dat er iets niet klopt. Hij verzorgt zijn eigen ineens weer heel goed, ja nu hebben we niet echt veel sex meer de laatste tijd, of zeg maar gerust helemaal niet . En toch moet hij het daarvanonder scheren . En dat vind ik toch zo vreemd. Hij scheert zijn baard bijna iedere dag. Ook hadden wij hier een gsm liggen waar geen SIM kaart inzat (beste en dure) die is ineens weg. Toen ik gisteren vroeg waar die gsm was, zei hij dat hij die aan een collega had gegeven. En al die dingen kloppen gewoon niet. En zie ik die dingen nu verkeerde door de hormonen, of moet ik echt men gevoel volgen? Het is gewoon zo ongelofelijk als hij me dit zou aandoen. Ik wil het gewoon bijna niet geloven. Wie heeft dit ook? Of wie weet er goede raad? Groetjes mich
ik zou gewoon je gevoel volgen je bent heus niet gek. als je het niet vertrouwd mischien hem duidelijk maken wat je denkt succes
Ik denk eerlijk gezegd ook niet dat het door de hormonen komt. Zou een heel goed gesprek met hem aangaan ! Sterkte ..
zo te lezen heeft jou gevoel je nog nooit in de steek gelaten. denk dus niet dat dat nu opeens wel zo zou zijn. zou dus gewoon weer op je gevoel afgaan. suc6 ermee meid.
Hem laten weten hoe je erover denkt zal waarschijnlijk niets afdoen, ik spreek uit ervaring! Hij zal onmiddellijk alles ontkennen, mss zelfs heel kwaad op jou worden omdat je nog maar DURFT te denken dat hij dit doet... Herken je dit? Heb dit allemaal al meegemaakt hoor meid! En ik kan je alleen maar zeggen dat hij NOOIT zal veranderen.. Sterkte!
Wat jij beschrijft heb ik meegemaakt en kan je vertellen..dat zijn niet je hormoontjes. Juist nu je zwanger bent zou ik naar je intuitie luisteren..bij mij was ie ook goed. En als je eerlijk durft te zijn tegenover jezelf dan weet je dat je ze echt niet ziet vliegen. Sterkte!
hmmm als jij op een onbewoond eiland zat, zou jij je netjes scheren iedere dag? Zoiets doe je volgens mij alleen als je 'bezoek' krijgt. Ik denk indd dat je vrouwelijke intuïtie je iets duidelijk probeert te maken.
als ik heeel eerlijk mag zijn...... zou ik dit dus ook niet vertrouwen.. en wat leen 1982 schrijft.... dat is echt waar... ik heb ook zon vent gehad vroeger en die werd ook altijd boos op mij als ik hem ergens van verdacht... hoe kon ik dat toch denken! Dat het niet lekker liep was mijn schuld omdat ik hem niet vertrouwde blblbablabla.... Allemaal B*llsh*t... want achteraf bleek hij me ook wel degelijk te belazeren... ik hoop voor je dat er niks van waar is natuurlijk, want zoiets doen als je vrouw zwanger is is het lafste van het lafste en dan is hij jou niet waard hoor! maarja.... ik denk dat je diep van binnen zelf je gevoel moet volgen.,... hoe pijnlijk het ook mag zijn.
nou als ik dit zo lees lijkt het me overduidelijk en zou ik zelf wel weten wat me te doen zou staan...
oei, bij mij beginnen alle alarmbellen te rinkelen bij je verhaal... klinkt niet best! ik weet niet hoe het de vorige keren (wat érg trouwens!) hebt gedaan; geconfronteerd, of hoe ben je erachter gekomen? zou nu op zelfde manier te werk gaan. als hij je nu, zwanger van zíjn kind en wel, wéér besodemietert, dan weet je dat hij een ontzettende l*l is, die noooooit gaat veranderen. da's heel taai, en heeeel verdrietig, maar mét zoiemand ga je heus niet gelukkig worden. sterkte meis, hoop dat we er allemaal naast zitten... knuf!
Idd; gaan hier veel alarmbellen rinkelen... zou je zijn moeder niet ook eens kunnen vragen of hij idd daar geweest is als hij zei dat hij dara heen was? Enneh, stom detail misschien, maar als jullie geen seks hebben, (en ik zie dat je al zo'n beetje op het einde zit), zou hij af en toe een natte droom moeten hebben: dat sperma moet er af en toe namelijk wel uit... Als hij daar geen last van heeft, dan zou ik ook wel weten hoe het nu zit...
hoi hoi op 1 ding na dat van dat scheren van onder deed hij dat niet altijd sommige mannen willen er gewoon verzorgt uitzien, mijn man doet het namelijk ook echter hebben wij toch ook al een tijd niets meer gedaan zijn het niet de zenuwen dat hij heeft dat hij je ontloopt of even stoom afblaast een eerste kind is voor een man ook vaak heel zenuwslopend kijk als jij absoluut weet of denkt dat hij vreemdgaat zou ik hem er gewoon mee confronteren en alles opsommen wat je weet dan merk je gauw genoeg of hij liegt of niet sorry maar bij mij gaan in elk geval niet gelijk alle alarmbellen rinkelen omdat ik het ook een beetje kijk vanuit zijn perspectief het kunnen ook gewoon de zenuwen zijn door het aankomende kindje wat niet lang meer op zich laat wachten praat met hem over je gevoel en ook waarom je je zo voelt en dan zul je gauw genoeg weten hoe de vork in de steel zit groetjes nathalie
Als hij zegt naar zijn moeder of naar zijn vriend te gaan, kun je hem dan daar niet bellen? Mocht hij daar toch echt blijken te zijn, kun je altijd zeggen dat zijn mobiel even niet bereikbaar was ofzo... Je kunt het hem ook recht op de man af vragen, maar of hij eerlijk zal zijn? Mijn ex heeft me ook meerdere malen bedrogen en ik nam hem ook steeds weer terug. En daardoor stopte het ook eigenlijk nooit... want waarom zou ie ook? Hij wist toch dat ik hem iedere keer weer terug nam. En ja, doordat hij mij steeds bedroog, ging ik ook wel heel erg aan mezelf twijfelen en bleef ik ook door gebrek aan zelfvertrouwen bij hem. Ik hoop voor jou en je baby dat het inderdaad hormonen zijn, maar mijn eigen ervaring is dat als je intuitie je vertelt dat het mis is, dat in de meeste gevallen ook daadwerkelijk zo is. Veel sterkte in ieder geval.