Jemig, ik weet het echt niet meer. Mijn man en ik zijn momenteel water en vuur. Nou hebben we al eerder een periode gekend waarin het wat stroever verliep, maar nu loopt het gewoon helemaal niet meer. Punt is dat mijn man al enige tijd bij huis zit. Niet gepland, maar ja, het is nou eenmaal zo. Maar hij is weinig actief. Als ik 's morgens loop te rennen om de kids op tijd in de kleren te krijgen en aan het ontbijt, blijft hij rustig in bed liggen totdat ik hem roep dat ik weg moet en soms doe ik dat niet en neem ik ze alle drie mee om de oudste of tweede naar de psz te brengen. Als hij nou gewoon eens zou helpen 's morgens, dan zouden we de oudste misschien ook eens wat zelfstandiger krijgen met aankleden en brood smeren. Maar nee, da's niet belangrijk schijnbaar. En als de oudste nou zo'n interne drive had om de dingen op te pakken, maar dat is juist het tegenovergestelde. Die doet het liever niet. Omdat hij bij huis zit en ik de mogelijkheid had om meer te werken, ben ik dat gaan doen. Ondertussen heb ik het thuis nog net zo druk. Terwijl hij dus hele dagen bij huis is. Als ik een late dienst heb zorg ik dat het eten klaarstaat zodat er 's avonds niet meer gekookt hoeft te worden. Het is dat ik ook zelf eten mee moet nemen, anders deed ik het niet. Maar ook het huishouden komt nog steeds grotendeels voor mijn rekening. Een bezoek aan het CB, school, het plannen van afspraken, het komt allemaal op mijn bord. Nou moet ik ook eerlijk bekennen dat ik dat van de kinderen ook maar moeilijk los kan laten. Maar goed, zo zijn er 100.000 dingen (en zijn lijst over mij is ws niet kleiner). Twee weken terug is hij in een ruzie vertrokken. Hij zit nu bij zijn ouders. Als ik moet werken komt hij hier om 'op te passen' of zoals hij het gisteren zei, de makkelijke oppas uit te hangen. Toen hij vertrok 2 weken terug, ging er met hem een heleboel stress de deur uit en in plaats van in te storten (wat ik eigenlijk verwacht had) voelde ik me opgelucht. Elke poging om met hem in gesprek te komen eindigt in knallende ruzie, snerende opmerkingen en ongemakkelijke situaties. Eigenlijk ben ik er wel klaar mee. Ik red het prima in mijn eentje met drie kids. De rust is terug, ik begin zelf tot rust te komen en mijn oudste is weer acuut gestopt met broekplassen. Maar... Gisteren zei hij dat hij vanaf maandag weer hier zal zijn want "ik betaal geen hypotheek om bij mijn ouders te zitten. Desnoods met een matras bij de jongens op de kamer". Nee, ik begrijp ook wel dat het verre van ideaal is, maar ik kan vanwege mijn werk niet naar mijn ouders (te ver) en heb hier geen uitvalsbasis. Dus dat gaat lekker worden vanaf maandag. Ergens hou ik nog wel van mijn man, maar de ergernissen en irritaties zitten zo hoog, dat het gewoon niet leuk meer is. En als ik diep van binnen graaf, is het enige wat ik kan bedenken om niet bij hem weg te gaan, dat ik de kinderen dan zoveel dagen moet missen, want ik ga ervan uit dat het dan co-ouderschap zal worden. Hij is een prima vader hoor, hij is stapel met de kids. Maar ik mis een maatje. De communicatie is verdwenen. En als hij dan ook nog zo stellend gaat zeggen dat hij hier vanaf maandag weer zal zijn, 2 weken meer dan genoeg bedenktijd is geweest, dan kan ik niet anders dan concluderen dat het voorbij is. We hebben veel voor de kiezen gehad de laatste 2 jaar, maar erover praten lukt niet. Dan is het net of kunnen we elkaar niet meer verstaan. Hij zegt er nog voor te willen gaan, door met een relatietherapeut te gaan praten, maar ik ben er niet meer zo van overtuigd. Niet van zijn wil om nog verder te gaan, maar ook niet van die van mij. In mijn hoofd ben ik al vertrokken. Zal dit ooit nog weer goed komen?
Wat een rot situatie Maar zei hij nou echt dat ie er was om op te passen? Hij is een vader die hoort op te voeden niet op te passen. In ieder geval sterkte Deb goed na over wat jij wilt, een gelukkige mama is heel belangrijk voor de kids. En ja het is moeilijk om je kids een paar dagen niet te zien. In die dagen zou je uiteindelijk dingen voor jezelf kunnen doen. Mijn zoontje is om het weekend bij zijn papa. In die weekenden maak ik het huis van boven naar beneden helemaal schoon(grote schoonmaak) ga ik een keertje naar de kroeg, spreek af met vrienden dat soort dingen. Zijn echt de dingen waar je anders geen tijd voor hebt. Hoop dat je/jullie er uit komen