Ahh had zo op goed bericht gehoopt voor je.. Tel eerst maar op naar de 28 weken. Hoop dat je kleine meid in ieder geval nog tot de 30ste week blijft zitten. Ja natuurlijk is 34 weken mooi als je het kunt rekken! Maar als ik kijk naar de geboortes van dochter (34w) en zoon (36w) had hij het zwaarder en viel alleen maar 2+ weken af. Met dochter ging gelijk goed 1 dag afvallen en daarna groeien als een speer.. Kun je zien wat voor vechters meisjes zijn! Vertrouwen houden in je meisje he. Ik duim voor je. Gek hoe het kan verschillen ik kreeg juist meer aanhoudende harde buiken als ik op visite ging.
Volgende week is mijn eigen gyn er weer en zie ik hem 2x, daarna is hij een maand op vakantie en heb ik een vaste vervanger... Wel belangrijk dat we komende week de 'wat als...' van een aantal dingen bespreken, zodat zijn beleid wel doorgevoerd wordt. Als ik het toch eens zou redden om ná zijn vakantie bij hem te bevallen...pfoe. Dan ben ik bijna 34 weken! Vind het wel lastig dat er zoveel verschillende dingen over premature kindjes worden gezegd. Mensen die zeggen dat het kindje vanaf 28 weken echt een mooie kans heeft, een arts die zegt dat dit vanaf 30 weken het geval is, weer een andere arts die over 32 weken spreekt...en als ik dan op internet ga kijken in onderzoeken, ervaringen, etc. wordt toch eigenlijk wel duidelijk dat 28 weken nog 'niks' is gezien de grote grote grote kans op complicaties en problemen later in het leven, met 30 weken worden de fysieke kansen wat beter, maar blijf je de zeer verhoogde kans op allerlei stoornissen/ziektes houden. Kindjes ouder dan 32 weken worden ook nog 1 op de 4 opgenomen op de NICU en ook na 34 weken blijf je zitten met die verhoogde kans op stoornissen en dergelijke. Ja, het kindje overleeft...maar hoe? En eigenlijk is dan steeds de conclusie dat iedere dag winst is en dat je de 37 weken echt moet zien te redden. Iets wat ik nooit ga halen vrees ik :'( Ik word hier zo pessimistisch van! Voel me vandaag ook weer ontzetten rot, geen behoefte om van bed naar bank te verplaatsen, geen behoefte om te eten/drinken, geen zin om een woord te zeggen tegen mijn vriend of om iemand een berichtje terug te sturen... Ik ben gewoon zo moedeloos en zie de toekomst zo verdomd somber in. Ondanks alles wat ik al gedaan heb en de honderden uren die ik al plat lig ben ik nog steeds maar 27 weken zwanger. Nog steeds niet in de buurt van die 28! En wat is 28 weken nou? He-le-maal niks. Pas vanaf 34 wordt het een klein klein klein beetje een 'eerlijke start'. Dat is nog 45 dagen. Dat ga ik nooit halen
Probeer vertrouwen te houden!! En ook zeker in je meisje!! Kijk ook naar de weken die ze nu wel in je buik blijft. Denk maar zo elke dag is er 1 en eerst maar op naar die 28 weken. Echt bij kleine beetjes optellen anders maak je jezelf gek net zoals je nu schrijft .. Probeer echt je gedachten te veranderen.. Vind het verschrikkelijk voor je dat je het op deze manier moet doorgaan. Heb zelf geteld van 26w naar 28w naar 32w naar 34w.. Echt er zijn goede kansen hoor, tegenwoordig kunnen ze veel goed doen voor je babytje. En het kan ook anders, mijn dochter lag niet op een premature afdeling ("klein" ZH) maar gewoon op de kinderafdeling waar al die couveuses staan. En heb daar ook een volgroeide baby zien liggen waar het niet goed mee ging. Een kindje blijft altijd een wonder en zo kan er ook altijd iets anders aan de hand zijn.. Hoop dat jij ook die knop gauw kunt omzetten!! Maar het is goed dat je het van je af schrijft.
Lieverd ik schrok me naar toen ik je kwijt was.. Gelukkig weer gevonden. Ik wil je even laten weten dat ik aan je denk, ook al kan ik niks voor je doen. Heel veel sterkte !! Onwijs dikke knuffel!!
Ik ga mijn verhaal even vertellen omdat k het zo herken! Ik had overigens een super afloop! Geboren met 39.3! Dus het kan zeker! Ik ben 21 weken zwanger als ik verga van de pijn....blijkt nierstuwing te zijn met als gevolg dat ik weeen kreeg en zelfs een 'tuutje' opening. Ze konden niks doen met dit termijn behalve bedrust. Was vreselijk bang haar kwijt te raken. Na 1 week iekenhuis weer thuis en bedrust. Controle was goed en cervix was acceptabel. Mocht na 25 weken weer halve dagen werken. Dit heb ik 2 weken kunnen doen toen ik weer ben opgnomen nu met weeen (27 weken) kreeg weeenremmers en longrijping. Na 1 week zikenhuis weer thuis en bij week 29 weer weeën en een zeer korte cervix 1,3 ofzo. Na weer een week ziekenhuis weer naar huis. Kreeg toen elke week proluton om de boel rustig te houden. Thuis bedrust. Vanaf week 35 stopte de proluton en mocht ik weer dingen gaan doen. Was echt overtuigd dat ze toen ging komen. Heb me rotgezocht over alles wat met prematuur te mken had op google. Uiteindelijk ben ik met 39,3 ingeleid! Ik herken erg wat je schrijft. Ik dacht soms dat ik gek werd....al die maanden op de bank. De tv had ik ook wel gezien en mn omgeving werkt allemaal. Ik heb veel online voor de baby gekocht...geboortekaartje uitgezocht enz. Ik leefde echt naar week 24 ( ondernemen ze wel actie mocht er iets gebeuren), week 26, 28, 30, 32 ( mocht ik in eigen ziekenhuis bevallen en dat wou ik o graag) en vanaf week 32 kreeg ik een soort rust over mij heen.. De beste tip die ik kan geven ; luister naar je lichaam. Het ziekenhuis heeft mij zovaak gezien als ik t niet vertrouwde dat ze volgens mij gek van mij werden. En laat je cervix metingen door dezelfde persoon doen. Het verschilt namelijk per arts hoe ze meten. En probeert te genieten van elk schopje en beweging...want echt achteraf gezien zijn de weken voorbij gevlogen! (Achteraf ja ) Sterkte ! Geloof erin en vertrouw op je lichaam!
LadyS, wat fijn dat het bij jou zo goed is afgelopen. Ik krijg geen Prolutoninjecties, weet dat dat de boel rustig zou kunnen houden en de baarmoeder kan ondersteunen maar mijn gyn is er een felle tegenstander van ivm onbekende effecten op de lange termijn voor de baby. Hij wil deze injecties dus echt enkel geven als er geen andere optie meer is, en denk dat ik ze zelfs dan niet zal krijgen omdat de baby er al is dan... En ik weet niet meer wanneer nu wel/niet naar het zkh te gaan. Heb sowieso elke week 2 controles en tussendoor ga ik liever niet extra. Mijn vriend belt wel regelmatig en dan gaan we wel, maar steeds is het weer 'we kunnen niks, er is NU niks nodig' en dat maakt dat ik liever niet extra ga, is alleen maar extra belasting ivm 2x een dik half uur rijden, een uur daar zijn...allemaal onnodig. Ook nu weer het hele weekend in twijfel over extra bellen of niet. Heb weer steeds veel pijn en voel allerlei andere dingen die ik eerder niet had: de baby beweegt wel héél laag, veel last van mijn blaas (en vaak lassen), baby'tje lijkt erg laag te zijn gaan liggen en heb veel druk op de onderkant zeg maar. Maar goed...dan ga ik naar het ziekenhuis en dan? Die doen toch niks, leggen me hooguit daar in een bed en dan lig ik liever thuis. Ik heb nu morgenmiddag weer een controle en ben echt oprecht doodsbang voor wat we dan te horen krijgen...alles in mij roept dat het hartstikke mis is, dat het écht foute boel is. Weet het zo zeker, dit loopt fout af
sorry dat ik even inbreek, maar als je nu bevalt, heeft die kleine echt wel een goede kans hoor! (ken ze ook uit mijn omgeving) Natuurlijk is dat niet wat je wilt, maar de meeste babys die op deze termijn geboren worden overleven het gewoon, zónder ernstige handicaps (en een beetje gehandicapt zijn we allemaal wel niet waar ) Je meisjes heeft het nodig dat je nú sterk bent, en vecht voor haar en positief blijft, en dat het liefst uiteraard bij jou veilig, maar desnoods in een couveuse. Echt je kan dit, kijk wat je al gedaan hebt, je hebt het al ruim 7 weken kunnen rekken!! Dat is geen teken van falen, maar een teken van sterkte!!! ben heel benieuwd hoe je controle van vandaag is gegaan!
Aub ga altijd naar het ziekenhuis als je het niet vertrouwd! Longrijping kan nu wel heel veel uitmaken als je kindje komt! Liever extra controles dan en ' onnodig' is het niet. Ik zou ook eens e gevoelens neer leggen want je klinkt een beetje depressief...sterkte! En ik hoop dat je controle wel goed is en dat je wat meer vertrouwn hebt!
Jeetje meis, ik snap dat je het zwaar hebt, maar echt het heeft geen enkele zin om het zo negatief te bekijken! Sterker nog, het heeft alleen maar negatieve invloed op je zwangerschap. 28 weken is echt een prachtige termijn als je al weken met weeen rondloopt. Het is inderdaad een van de eerste mijlpalen, natuurlijk heb je dan geen kindje wat net als een voldragen kindje functioneert. Maar ik sprong een gat in de lucht toen ik aan de 28 weken zat. De kans op overleven is dan al zo groot, en de kans op significante complicaties zoveel kleiner dan bij 26 weken. Over 2 weken is de kans dat je kindje het (gezond en wel) overleeft al bijna net zo groot als bij een voldragen kindje. En met 32 weken hoef je al niet eens meer in een academisch ziekenhuis te bevallen! Dat betekent dat intensieve zorg waarschijnlijk al niet meer nodig is. Vanaf 34 weken wordt bij niemand een beginnende bevalling meer geremd, omdat het kindje op die termijn gewoon in elk ziekenhuis geboren kan worden zonder complicaties. Dat is toch allemaal hartstikke mooi nieuws? Je bent de ergste termijn al voorbij, leef van dag tot dag en elke dag is meegenomen, maar mocht onverhoopt je kindje toch vroeger komen, dan is de kans dat het goed afloopt vele malen groter dan de kans dat het niet goed afloopt. Ik snap wel dat je denkt van eigenlijk moet ik gewoon de 37 weken halen, maar je moet even uit die mindset komen van een 'normale' zwangerschap. Jouw zwangerschap is niet normaal en kun je dus niet vergelijken met de termijnen die over het algemeen aan worden gehouden. Je zit net even in een andere categorie, waar andere (vroegere) termijnen al hele mijlpalen zijn. Dat zijn de mijlpalen waar jij je nu aan vast moet houden, niet de gebruikelijke. Overigens, zeg nooit nooit want er zijn genoeg gevallen van dames die dachten nooooit de 37 weken te halen en die uiteindelijk zelfs nog ver na de 37 weken doorliepen Mijn ervaring met artsen is dat ze ook vaak uitspraken doen gebaseerd op de situatie van een persoon. Toen ik bijvoorbeeld bij mijn eerste al weeen had en de 30 weken had gehaald vond mijn gyn het helemaal goed, en was ze zo blij dat ik die grens haalde (achteraf hoorde ik dat dat was omdat ze niet had gedacht dat ik dat uberhaupt zou halen). Bij 32 weken mocht ik wat hen betreft wel bevallen, ik hoefde immers niet meer naar een academisch ziekenhuis dus was het dan gebeurd, had mijn gyn het heel acceptabel gevonden. Dit keer ging alles wel goed en toen ik bij 37 weken liet vallen dat ik nu wel wilde bevallen, kreeg ik over me heen dat het kindje nog niet 'klaar' was. Overigens hoor ik dat nu nog steeds, ondanks mijn vandaag 39(!) weken. Dan denk ik vaak "besef je wel tegen wie je het hebt", maarja zolang een zwangerschap normaal verloopt klopt het natuurlijk ook wel dat je kindje pas echt helemaal klaar is vanaf de uitgerekende datum. Alleen hebben wij daar inmiddels niet echt meer een boodschap aan Wat betreft het bellen en langsgaan in het ziekenhuis: zou je eventueel niet kunnen vragen naar de mogelijkheid om ctg aan huis te krijgen? Ik weet niet precies hoe dit zit in nederland, maar ik kreeg dit na mijn opname in het ziekenhuis 2x per week voorgeschreven. Hoefde me dus niet te verplaatsen (want te belastend) en je hebt toch een fijn een-op-een contact met een vk die jou en je situatie kent. Deze zwangerschap heb ik ook preventief 1x pw ctg's aan huis gehad en heb dit als heel prettig ervaren. Mijn vk kent mijn geschiedenis en het scheelt tig onnodige tripjes naar het ziekenhuis, waar je bovendien steeds iemand anders aan je bed hebt staan die niet bekend is met jouw specifieke situatie. Dankzij haar ben ik deze zwangerschap nog geen een keer naar het ziekenhuis geweest. Als ik me zorgen maak om iets bel ik haar en ze stelt me gerust, komt extra op controle als ik dat vraag, allemaal geen probleem. Vind zij het nodig dat ik me extra laat controleren, belt zij het ziekenhuis dat ik eraan kom en dan word je ook meteen een stuk serieuzer genomen heb ik gemerkt. En de drempel om te bellen is veel lager. Ik had ook dat ik me steeds bezwaard voelde om weer naar het ziekenhuis te bellen, vooral als je een paar keer weggestuurd word met de mededeling 'we kunnen niks voor je doen'. Maar die ene keer dat je niet belt zal maar net de keer zijn dat je wel echt hulp nodig hebt. Je zou de mogelijkheid evt met je gyn kunnen bekijken, ik weet niet of en hoe ze dat doen in nederland. Een andere tip waar je evt iets aan kunt hebben is extra magnesium te slikken. Zou ik ook wel eerst even met de gyn overleggen, maar magnesium kalmeert spiersamentrekkingen en dus ook die in je baarmoeder. Mij heeft het deze zwangerschap heel goed geholpen bij harde buiken. Ik kwam er zelf achter en toen ik het aan mijn vk voorlegde was ze er heel enthousiast over. Wel even kijken of je het niet ook al in je zwangerschapsvitaminen hebt zitten, want er zit wel een maximale hoeveelheid per dag aan. Dus zou het gewoon even met de gyn bespreken ook. Verder wil ik je op het hart drukken niet te somber te zijn, want de dagen duren alleen maar langer en het helpt je allemaal niet met rustig blijven. Wat je baarmoeder nu juist nodig heeft! Zoek, hoe moeilijk het ook is, afleiding. Heel veel sterkte en succes bij de controle!
Hier bij mijn eerste zwangerschap al vanaf 22 weken elke dag 60 harde buiken en toen ook volledige bedrust gehouden. Ook mijn bmh was te kort. Het zegt natuurlijk niks over jouw situatie, maar ik ben uiteindelijk met 36+4 ingeleid vanwege zwangerschapsvergiftiging en dat inleiden ging ook niet vanzelf. Pas na 3 pogingen kwamen de weeen op gang.
Super geschreven Luca! Precies zoals het is. Blij te horen dat jou 2e zwangerschap ook een stuk positiever verlopen is, hier idem. Geeft de TS wellicht ook een stukje vertrouwen voor een eventuele 2e Het valt me op dat je heel erg pessimistisch denkt. Ik was ook doods bang en herken bijna alles wat je schrijft maar ik probeerde wél de positiviteit uit de termijnen te halen. En daarvan was 28 weken zéker de belangrijkste!! Zo zwart als jij het beschrijft is het echt-echt-echt niet! En hoe rotter en pessimistischer jij je voelt, hoe meer het uitwerkt op je gemoedsrust... Kun je niet een rondleiding krijgen op de NICU met iemand die er verstand van heeft en je juist de rieele kansen verteld? Zo weet ik van een kennis dat ze in MMC Veldhoven ze niet eens meer remmen na de 28 weken, omdat de kansen zo goed zijn en de remming ook niets waard is voor het kindje. Wellicht kan zo iemand je een rieeeler beeld geven over hoe het er uit zou zien áls? Overigens wel echt bellen bij veranderingen, die longrijping is gewoon super belangrijk en hoe eerder die gegeven wordt als het nodig blijkt, hoe meer kansen. Ik kan me niet voorstellen dat ze je niet serieus nemen, ik heb me nóóit onserieus genomen gevoeld en ben er váák geweest in mijn eerste zwangerschap!!
Dank jullie wel weer voor alle reacties, het helpt me wel als mensen tegen alle negativiteit in mijn hoofd ingaan gek genoeg! lyso, de gyn bevestigde vandaag dat kindjes die nu geboren worden een zware start hebben, maar er vrijwel altijd goed uitkomen. Wat jij dus ook al zegt! Wat vreemd dat er zoveel andere dingen te lezen zijn? Maar dat ga kindjes écht niet meer doe: dingen Googelen of op een andere manier lezen. Daarvan raak ik enkel meer ontmoedigd. En klopt,wat je zegt: ik moet sterk en positief zijn - hoe moeilijk ik dat ook vind. Ladys, ik voel me zo bezwaard moment zkh 'lastig te vallen', zeker als het achteraf onnodig blijkt... Niet dat er artsen zijnde zeggen dat ik me aanstel ofzo hoor, juist eerder het tegenovergestelde. Maar dan nog denk ik dat wel snel. Maar als het echt nodig is, sleept vriendlief me altijd wel mee...dan ben ik wel 'over te halen'. Momenteel is het vooral nog heel lastig om bij mezelf te herkennen wanneer het écht een signaal is uit mijn lijf of wanneer iets angst is. Angst vind ik onzin om te gaan...daar wil ik juist niet teveel in meegaan en wil dat zelf op kunnen vangen en kunnen verminderen. If that makes any sense? Luca, thnx voor de peptalk! En je hebt gelijk dat ik moet stoppen mezelf te vergelijken met een reguliere zwangerschap. Want inderdaad...voor mijn lijf is iedere dag een prestatie, dus als ik de 34 haal is dat bijna zoals een gewone zwangere de 40 haalt. Vandaag hebben we het met de gyn ook goed gehad over termijnen, kansen en inschattingen en hij zegt dat het zelfs nú al goed zal komen met de kleine, en vanaf de 30 weken zeker. Als ik de 34 weken haal is het top, maar tegelijkertijd zegt hij ervan uit te gaan dat ik met 37-38wkn beval omdat het nu al een tijd stabiel blijft. Oh wat hóóp ik dat!! Hier zouden thuiscontroles weinig extra toevoegen omdat bij mij vooral de cervix steeds inwendig gemeten moet worden met een echo, en dat kan niet helaas. Zou wel handig zijn, al kijk in anderzijds wel steeds een soort van uit naar mijn autoritje omdat ik dan tenminste even thuis weg ben Ctg's heb ik sowieso niet vaak; mijn harde buiken zijn vervelend en veel te frequent, maar hebben tot dusver geen invloed. Dus ja...wat een ctg dan toevoegt? Al zou ik het wel leuk vinden ze vaker te krijgen, hahaha. Extra magnesium slik ik inderdaad al, al een week of 5 nu! Vriendlief heeft met de apotheker (niet eens de assistente zelf ) overlegt welke mochten en in welke dosering, dus ik heb er vertrouwen in dat die twee pillen per dag geen kwaad kunnen. Al moet ik misschien wel eens gaan stoppen met de zwangerschapsvitaminen? Kan dat zo van de ene op de andere dag eigenlijk? Bonnan, daar ga ik ook voor! Al wil ik dan geen zwangerschapsvergiftiging en liever ook geen inleiding Wat knap dat je het zo lang hebt volgehouden! Loki, ik lijk gek genoeg wel bang voor positiviteit, alsof als ik nú vertrouwen heb dat sowieso onderuit gehaald zal worden en ik dat nu maar beter niet kan hebben dus? Prepare for the worst? Mocht de situatie ten nadele gaan veranderen (cervix onder de cruciale lengte) zal ik inderdaad eens het MMC bellen met de vraag om meer info. Wij komen dan ook in dat zkh uit nl Wat opmerkelijk dat zij na 28 weken niet meer remmen trouwens? Dat biedt de zwangere moed!
En dan vandaag...officieel zelfs al gisteren Het einde van de aftelslinger komt in zicht....bijna 28 weken zwanger! Aangezien het 00u geweest is ben ikdat nú zelfs! Het voelt nog steeds als 'niks', al noemen anderen steeds dat het een onwijze mijlpaal is. Ik weet niet precies wat er nu zo anders is dan? Maar vermoed dat dat bij mij ligt Vanmiddag had ik dus weer een controle en mijn baarmoederhals was gewoon 2,6cm! 2,6!! Wat een mooi getal! Al die harde buiken, dat rare, drukkende, krampende gevoel onderin mijn buik, alle angsten en voorgevoelens...het zegt dus allemaal niks. Baby'tje is ook nog niet ingedaald, dus dat lage bewegen is heel normaal. Verder heb ik de gynaecoloog veel vragen gesteld over 'wat als...' en ik weet nu dat áls ik nu onder de 1,5 à 2cm kom ik opgenomen word en weeënremmers en longrijpingsspuiten krijg. Datzelfde gebeurt bij spontane weeën of harde buiken die invloed hebben op mijn baarmoedermond. Opnames zijn in principe in mijn eigen ziekenhuis, zij zouden zelfs nu al het baby'tje goed kunnen begeleiden. Echter, het protocol schrijft overplaatsing naar een gespecialiseerd ziekenhuis voor en dat is het beste als de kleine nog in de baarmoeder zit. Daarom zou ik bij eventuele weeën die niet stoppen of andere meer acute situaties naar het gespecialiseerde ziekenhuis in gebracht worden. Maar...de gynaecoloog denkt dat dit allemaal niet nodig gaat zijn, omdat ik de 37-38 weken absoluut zal gaan halen... Oh, wat hoop ik dat! Kon iemand me dat toch maar garanderen! Maar er is geen zekerheid en ik moet er meer vertrouwen in zien te gaan krijgen. Ik ben geneigd meteen weer naar het negatieve af te zakken. Denk dan 'het is nú misschien wel goed, maar dan zal het over x dagen wel helemaal mis gaan' - of iets in die trant. Heel vervelend, want het maakt me verdrietig en pessimistisch Dus om naar het positieve te blijven kijken: - de baarmoederhals is weer stabiel gebleven! 2,6cm nu, dat is al zo'n 5 weken ongeveer gelijk en weer een stijging na vorige week! Geen reden dus om aan te nemen dat het nu ineens dramatisch verandert. - waar de harde buiken ook zitten (boven/onder), het doet niets met de baarmoederhals. - ik heb niet zomaar ontsluiting; als de baarmoederhals verder verkort zullen we dit opmerken tijdens de controles en kunnen we ingrijpen, en als ik ineens weeën heb kunnen we ook ingrijpen. - als de ukkepuk nu komt, kunnen ze zelfs in ons ziekenhuis haar helpen (protocol stuurt echter door naar specialistisch ziekenhuis) en zijn haar kansen echt wel goed aldus de arts. Maar hij heeft echt niet het idee dat dit gaat gebeuren, hij vermoedt dat ik de 38 weken zal gaan halen. Wederom NU dus niets om me zorgen om te maken. Ik ben nu 28 weken zwanger en ga ik toeleven naar de 30 weken en dat is over 14 dagen... Dat de 32 weken pas over 28 dagen is en de 34 weken pas na 42 dagen, ga ik proberen niet meer bij stil te staan. Mijlpaal voor mijlpaal. Al weet ik eigenlijk ook niet wat er zo bijzonder is aan die 30? Ik weet dat 32 weken samenhangt met bevallen in het eigen ziekenhuis en dat 34 weken betekent dat er niet meer geremd wordt, geen longrijping meer nodig is en dat ze heel mooie kansen heeft...en 37 weken is top omdat het kindje dan 'af' is voor de buitenwereld. Maar 30 weken...? Jammer dat ik niet mag Googelen
Zie je wel! Beetje meer vertrouwen in je lichaam! Elke dag is er een! En leef week per week....28 weken is al super als je kijkt waar je vandaan komt. Ga je lekker richten op de komst van e kindje....shoppen dus Weet je wat mij steeds op de been heeft gehouden: ik zei steeds tegen mezelf ' je bent zwanger! Ook al gaat deze zwangerschap moeizaam ik ben zwanger! Miljoenen vrouwn waarbij het niet lukt zouden dolgraag 9 maanden plat willen liggen als ze uiteindelijk dat wondertje in hun armen hebben' want ik zag het soms ook zo somber in. Mijn gyn zei trouwens ook vanaf het begin dat ik de 38 weken prima ging halen....toen dacht ik jaja maar hij had wel gelijk Ik begrijp trouwens wat je bedoeld. Je kent je lichaam het beste dus op het moment dat je het niet vertrouwd bel he desnoods om te overleggen. Ik had zo' n app op mn telefoon dan kon ik elke dag zien hoe ' groot' ze nu was...vond ik toen leuk om elke dag te kijken. Maar echt 28 weken is natuurlijk te vroeg maar ze heeft zeker goede kansen.
Nou kei goed nieuws toch!! Vorige week gewoon iemand die anders gemeten heeft dus dit al heeft niets geen uitwerking gehad, meer kun je niet wensen! Ik herken het ergste scenario blijven bedenken maar je kleintje verdient vertrouwen! En zeker met het termijn nu mag je dat echt wel stukje bij beetje terug gaan krijgen! 30 weken heeft geen eigen noemer, maar het is gewoon zo dat iedere dag procentueel de kansen weer hoger worden! 28 weken is zo'n belangrijke grens omdat daar de kansen echt hard omhoog schoten tov 26 en 27 weken maar iedere dag telt, en zo moet jij ook tellen! Probeer je wat te fucussen op lekker shoppen voor je meisje. Geef daar aan toe en richt je op de leukere dingen die je kunt vanaf je bed! Ik speelde trouwens geestdodende spelletjes op mn mobiel of computer (hayday, happyharvest, candycrush, dat soort ellende ). Beetje bezig zijn en je gedachten verzetten kan geen kwaad!
Hey Pinklove! Ik zit al een tijdje mee te lezen maar ik heb nog niet gereageerd! Ik snap alles wat je hebt geschreven! Het is soms erg lastig om positief te blijven.. Maar ik zal je mijn verhaal vertellen! Hopelijk geeft dat je ook weer moed! Mijn eerste zoontje is geboren met 32 week. Spontaan, geen reden gevonden.. Ik vond het erg eng om weer zwanger te raken.. En achteraf was dat terecht, want alles zit/zat tegen! Ik zit namelijk al vanaf 18 weken thuis. Ik had bloedingen en toen al wat harde buiken.. En ook heb ik een aparte placenta. Met een extra vlies. Waardoor mijn baarmoeder extreem snel geprikkeld is.. In het begin was de gyn twijfelachtig.. en zei dat we maar hoopten eerst de 24 week te halen. Toen ik dat gehaald had, was ik erg blij.. Maar nog lang niet gerustgesteld.. met 29 weken ben ik opgenomen geweest, mijn baarmoedermond was in 4 dagen heel erg verkort. Longrijping gehad, en na een paar dagen mocht ik weer naar huis omdat hij niet korter werd.. Toen mocht ik eerst helemaal niks meer.. En dat is erg rot, met een peuter in huis. Voelde me echt schuldig.. en echt soms nog steeds, dat ik hem af en toe een middagje naar mn moeder doe zodat ik kan rusten. En ik gewoon niks met hem kan doen, geen grote dingen. Maargoed.. Ik ben aankomende zaterdag dus al 36 weken, en had dit nooit verwacht! Heb nu ook pas het gevoel dat ik weer kan adem halen.. En ik wordt weer wat positiever! Ik heb namelijk ook flinke dipjes gehad dat ik het even niet meer zag zitten. Ging toch echt afvragen waarom het mij telkens moet overkomen.. Ik heb altijd pech etc.. zulke gedachten. En ook ik kon er echt niet van genieten.. Ik zag alles wat fout kon gaan voor me..Heel rot gewoon Ik zie dat je vandaag 28 weken bent! En dat is inderdaad een mijlpaal! Maar ik snap ook dat je dat anders ziet.. Je wilt gewoon zover mogelijk komen! En ohja, ik heb dus per dag denk ik wel 30 a 40 harde buiken! Ja echt.. en dat dus al vanaf week 29.. En hij zit er nog steeds in! Ze doen bij mij nu geen metingen meer doordat ze bang zijn de baarmoeder te prikkelen.. Maar het kan dus ook goed gaan! Ik ga elke week als ik er weer een week bij heb kijken wat de ontwikkelingen zijn. Altijd leuk om te lezen! Zo kun je zien wat je kindje allemaal al kan! Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd! En ik hoop dat dat tijd voor je snel gaat! Probeer zo veel mogelijk afleiding te zoeken! (is moeilijk weet ik) Internetshoppen, puzzelen, series kijken etc. Succes!
Gefeliciteerd met je 28 weken! Je bent al een dag verder dan mijn zus toen ze beviel van haar dochter. Die pruts is nu anderhalf en er is niks meer te merkenvan haar vroeggeboorte!
Thnx weer voor alle reacties en het meedenken enzo, erg fijn! Gisteren heb ik mezelf gedwongen om wat dingen te kopen voor mezelf (zwangerschapskleding enzo), zelfs dat durf ik eigenlijk niet uit angst 'iets over mezelf af te roepen', dat er juist als ik iets koop iets gebeurt waardoor ik het niet meer nodig heb. Maar had met mezelf afgesproken met 28 weken dingen te gaan kopen, om te beginnen met dingen voor mezelf. Want het slaat natuurlijk nergens op; heel veel zwangeren hebben met 28 weken al van alles voor hun kleintje en voor zichzelf gekocht...dus dat kan bij mij ook gewoon. Vandaag staat het kopen van een belachelijk duur boxkleed op de planning De controle van vandaag was wederom 2,6cm, bijna 2,7 zelfs! Tuurlijk is de meting gefriemel en kan wat millimeters afwijken, maar dan nog zijn dit wel de leukere getallen. Al moet ik van 2,1 niet schrikken bij de volgende controle...dat weet ik. En toch zou ik dat wel doen vrees ik. Ook de groeiecho was goed, ze loopt met alles ongeveer gelijk met de termijn en de vorige keer was dat ongeveer hetzelfde (toen liep ze enkele dagen voor, maar lijkt me niet dat dat erg is?), ze kwam helemaal op P50 uit en weegt nu zo'n 1200-1250 gram. Top dus! Nu ga ik een boxkleed kopen En ja, dat is voor mij een enorme stap sneu genoeg :')
Ik lees alleen maar goede dingen! Goed zo meis, dit volhouden! Je komt er wel En gewoon doen dat belachelijk dure boxkleed