Ik heb niet heel je topic gelezen, maar hier nog een verhaal dat moed inspreekt! Na een rot zwangerschap en een spoedkeizersnede bij 31 weken (waar uiteindelijk een kerngezond jongetje uitkwam) durfde we het in 2010 toch aan en ik raakte weer zwanger. Vanaf 15 weken regelmatig harde buiken (zo'n 8 a 10 per dag). Met 20 weken voor het eerst naar het zkh omdat ze zo'n pijn deden. Daar konden ze uiteraard nog niets doen (geen blaasontsteking oid), dus ik moest me een paar dagen rustig houden. De harde buiken werden weer minder, maar bleven niet helemaal weg. Met 27 weken kwam ik voor controle en ik had wederom harde buiken, zoals ik al weken af en toe had. Maar tijdens het wachten kwamen ze regelmatiger en gingen ze pijn doen. Ik ben die middag nog opgenomen met weeënremmers/longrijping/ctg en de hele mikmak. Toen ik na een week naar huis mocht, moest ik bedrust houden. Vrijwel onmogelijk met een peutertje van bijna 2. Mijn vader is jaren geleden al afgekeurd en is sinds dien thuis. Ik heb gelukkig de 13 weken tot de bevalling bij mijn ouders op de bank kunnen liggen terwijl zij voor de oudste zorgden. Daar ben ik ze ontzettend dankbaar voor! Met 27 weken had ik nooit verwacht ook maar in de buurt te komen van de 40 weken. En die garantie is er ook niet. Maar als ik lees dat jij inmiddels al 8 weken verder bent.. wat een topprestatie meid! En ik snap je gevoel. Je lichaam dreigt te falen en dat komt hard aan. Je voelt je af en toe zo machteloos en bij ieder steekje of krampje ben je bang dat het toch gaat doorzetten. Ik hoop dat je kracht put uit alle goede aflopen hier! 2 jaar geleden leken de zorgen en weken niet voorbij te gaan. En inmiddels wordt onze kerngezonde dame in augustus al weer 2!
't Komt gewoon goed!! Vanaf nu genieten gun jezelf en je kindje alles 't komt goed!! Jou lichaam doet het goed jullie meisje groeit super 1200-1250 gram is super mooi!
Super, alweer een goede meting! Groeiecho is ook mm werk (en ligt ook weer aan de echoscopiste), dus dat kan prima een paar dagen schelen. Goed dat je aan het shoppen bent, probeer van die dingen te genieten!!
Afgelopen dagen ben ik weer alle kanten op geslingerd: van een beetje hoop naar erge angst en van vertrouwen in dat het hoe dan ook goed komt naar overtuiging van een afschuwelijke afloop... Het is en blijft heel zwaar. Vandaag was een zware dag omdat ik echt elke 5 minuten een harde buik had. Gisteren ook al, en volgens mij ook donderdag...het geeft me zoveel zorgen als ik er zoveel heb, en afleiding zoeken is dan extra moeilijk vanwege die 'constant reminder' Ik weet dat harde buiken niet schadelijk zijn voor het ukje of voor mij, en ik weet ook dat ik ze al weken heb en dat ze tot dusver geen invloed op mijn cervix hebben gehad. Maar...ik denk dat iedereen gek zou worden van deze frequentie? Want het gaat er dus om minimaal 12 per uur (in rust, als ik beweeg worden het er nl nog meer), wat gelijk staat aan 288(!!!) per dag. Ik slaap er slecht door, word ervan wakker...it just sucks en er is niets aan te doen... Enige wat ik kan is blijven rusten en duimen/hopen/smeken dat het geen effect gaat hebben. Afgelopen week hebben we veel gekocht en gedaan rondom de zwangerschap en de kleine. Zelfs de kleertjes zijn gewassen! Op wat kleine dingen zoals verlichting na hebben we zo'n beetje alles. Ik blijf het eng vinden, maar hou mezelf maar voor dat veel mensen met 28 weken zwangerschap dat soort dingen allemaal al gekocht/geregeld hebben. Mijn eigen gyn is nu op vakantie en de komende 4 weken hebben we een vervanger. Mijn doel is natuurlijk nog zwanger te zijn als mijn gyn terugkomt (33 weken dan!). Ik vind het wel eng, zijn vervanger meet toch anders en wat als hij op een korter iets uitkomt? En weet die vervanger wel goed wat te doen als het misgaat? Ik ga steeds af op wat de gyn me vertelt, of anderen na overleg met hem...en nu is hij er een maand niet Nu wil ik nóg liever tijdreizen! Was ik maar vast bij die 34.... *zucht heel diep*
Ik snap dat je helemaal kriegel word van die harde buiken, dat had ik ook. Bij mij kwamen ze elke 2-3 min. Ze hielden ook vaak ongeveer 40 sec. aan dus vaak als de ene voorbij was stond de ander alweer te wachten. Het deed net als bij jou verder niks met de baarmoederhals maar het is wel om gek van te worden. Helaas kun je er niets aan doen. Ik merkte wel dat bij mij die periode van rond de 28 weken bij beide zwangerschappen de meest 'actieve' periode was, ook omdat je buik op dit moment zo hard aan het groeien is. De komende weken gaat je kindje veel in gewicht toenemen en dat heeft zijn effect op je baarmoeder. Over een paar weekjes kan het zijn dat je buik weer wat rustiger wordt. En die vervanger weet echt wel wat er te doen staat, die hebben ze heus niet zomaar van straat geplukt en in de functie van gyn gezet Voorlopig ben je nog niet eens op de grens om opgenomen te worden, dat is alleen maar goed nieuws. En als je wel op die grens komt is er ook geen nood aan de man want dan krijg je gewoon de remmers en longrijpers en kun je met gemak nog een hele tijd doorlopen! Zowel gyns al ziekenhuizen nemen geen enkel onnodig risico met dit soort situaties, dus echt het komt allemaal goed! Positief blijven! En die 33 weken haal je makkelijk, daar ben ik van overtuigd En wat ik er nog even aan toe wil voegen: Men lijdt het meest van het lijden dat men vreest Kortom, ontspan! Je zult zien dat dat ook zijn weerslag heeft op je fysieke gesteldheid. Van paniek is nog nooit iemand beter geworden.
Lieve meid, dat soort dingen kun je beter niet gaan omrekenen! Als ik 't verloop van je zwangerschap zo lees, is het ondanks de zorgen eigenlijk best postitief aan het verlopen. Daarmee wil ik echt de zaken niet bagatelliseren, het is ontzettend zwaar en zo rot dat je dit op deze manier moet meemaken, maar je kindje zit er nog en de controles zijn allemaal positief. Probeer je daar ook wat aan vast te houden. Natuurlijk er kan van alles mis gaan, maar dat kan met elke zwangerschap... ook wanneer het probleemloos lijkt te verlopen. Heb zelf zoveel harde buiken en voorweeën gehad, dat ik nu waarschijnlijk gek zou worden van de eindscore. Mijn buik is al wekenlang non stop zo verschrikkelijk hard dat ze bij de controles niet eens de ligging van de bib kunnen checken. En geloof me, 't doet zeer, die spanning 24 uur per dag en ja, ik ben er verschrikkelijk klaar mee. Maarrrrr het goede nieuws is, ik ben bijna 39 wk zwanger en de bib zit nog keurig binnen. Het kan dus echt wel! (begrijp je mijn punt, focus je niet te veel op de details, maar probeer ook het hele plaatje een beetje te bekijken) En jouw meisje heeft prima kansen hoor, als 't nu geboren word. Een beetje positive thinking wil soms ook wat doen. Kijk niet alleen naar wat er voor je ligt, maar ook naar de lange tijd die achter je ligt (je bent bijna op 3/4!!!) en dat klinkt al heel veel beter Probeer echt een beetje plezier te vinden in de voorbereidingen en de babyspulletjes. Want hoeveel zorgen jij je ook maakt, hoe veel of hoe weinig je ook geniet.... de baby zit toch nog maar mooi binnen! En dat is ook dankzij jouw inspanning!
Thnx weer dames! Doet eigenlijk wel 'goed' te weten dat jullie ook zoveel harde buiken hebben (gehad) zonder dat dit effect had...al had ik het voor jullie natuurlijk graag anders gezien Vandaag heb ik een vrij ontspannen dag achter de rug. Net even wat minder harde buiken (helaas wel ongikrampen-achtig-gevoel) en dat scheelt toch veel. Heb in het zonnetje kunnen liggen en verder...uh..tv gekeken? Echt schandalig hoeveel uren in daarmee doorbreng nu, maar verder wil (en kán) ik weinig. Nog dik 5 weken, dan mag ik hopelijk kleine stukjes lopen en even met de rolstoel op pad. Ik hoop zo dat mijn cervix dan nog zo is dat dit nog mag! Want ben het zo beu om niks te kunnen, en mijn lijf begint zeer te doen van het liggen. Morgen alweer 8 weken. 8 weken!! Absurd eigenlijk! Ben ik iig al over de helft
Haha heel herkenbaar. Wij vroegen ons wel eens af waarom we een tv + abonnement hadden, maar sinds ik zwanger ben, wordt het allemaal heeeeeeeeeel goed benut. Ik wist niet dat er zoveel idiote en onzinnige programma's op tv waren. Kijk ook heel veel MTV, 13street en 24kitchen.... Belachelijk eigenlijk, vooral de dingen die ik soms voorbij zie komen, maar aan de andere kant is er een wereld voor me open gegaan
Gefeliciteerd met je 29 weken . Vervelend om te lezen dat je harde buiken om de zoveel minuten hebt gehad. Het kan ook zijn dat jullie meisje aan het indalen is? Mijn baarmoeder reageerde daar wel heftig op toen van ons zoontje. Ik blijf je volgen hoop dat jullie meisje nog lang in je buik mag blijven zitten. Het komt goed nu op naar week 30 en die ga je ook halen!
Waaaaaaa BabyD, onze kleine blijkt inderdaad ingedaald ineens! Wat sterk joh, dus dát is er aan de hand geweest? Mijn buik is nu nog steeds rustiger, al heb ik nog wel krampen. Maar ze zit dus al met haar hoofdje onder mijn schaambot bleek. Ongelofelijk...wel heel vroeg hoor! Het zal ook eens gewoon normaal gaan Uiteraard maak ik me dan meteen weer zorgen, maar de arts verzekerde me ervan dat dit niets doet met de cervix en dat het ook niets zegt over vroeggeboorte. Nu zelf nog even vertrouwen daarin gaan krijgen... Wel is de kans groot dat de kleine er een punthoofd door krijgt, maar die kreeg ik zelf ook al van deze zwangerschap dus dat is wel solidair :') Hopelijk gaat dat wel een beetje meevallen, ook zo sneu anders... En hopelijk worden de krampen nu ook snel minder en blijven de harde buiken bij zo'n 5 per uur+iedere beweging. Dat is al netjes
Gek he hoe erg je die indaling kunt voelen. Maar het hoort er helemaal bij! Idd vertrouwen gaan krijgen, maar ik weet hoe moeilijk dat is. De angst blijft er altijd wel iets. Probeer alleen ook te kijken naar hoe ver jij en je kleine meid nu al zijn gekomen gaat helemaal goed komen!
Ik merk dat ik dat vroege indalen toch wel heel eng vind... Hebben de harde buiken dan toch effect en 'duwen' ze de kleine naar beneden? Zorgt de druk van het hoofdje echt niet voor een verdere verkorting van de cervix? En die extreem lage bewegingen die ik voel (handjes vermoed ik?)...wat doen die? Hoop zo dat ik iig lang genoeg zwanger ga blijven om ook daarin wat vertrouwen te krijgen...momenteel is dat er nl totaal niet en ben ik weer alleen maar gestrest. Ik weet dat ik de 29 'al' heb gehaald, maar geboren worden met 29 weken is veel veel veel te vroeg Moet echt nog minimaal 5 weken duren, en ik ben zo ontzettend bang dat ze al snel zal komen. Dat dit indalen in mijn geval tóch een voorteken is :'(
Mijn dochter was ook zo vroeg al ingedaald. Zegt niks uitindelijk! Voelt alleen zo raar... Ik had overigens film 1 besteld en een rolstoel gehuurd...manlief heeft me overal naar toe geduwd hihi heeeerlijk! Er even uit deed mij toen goed! Op naar de 30 weken!
De harde buiken hebben volgens mij geen effect op het indalen, indalen is een natuurlijk iets! Toen onze tweede ging indalen heb ik dat zo erg gevoeld. Ik had ook dezelfde gevoelens die jij omschrijft. Maar kon hem ook nog zien indalen, die bobbel in mijn buik ging echt naar beneden en kwam weer een stukje omhoog.. Vond ik toen ook heel eng, maar was kwa gevoel wel weer iets anders dan die harde buiken, duurde langer en met rugpijn.. Toen ik met 32w delen van de slijmprop verloor las ik op internet dat het dan nog zo'n 4 weken kon duren en dat klopte bij mij precies omdat hij met 36w geboren werd. Maar geloof nog altijd dat dat kwam omdat ik die dag een stuk ben wezen lopen wat ik al heel lang niet meer deed. En dat mijn lichaam dat gewoon niet aan kon. Dus houd vertrouwen!! En spreek je zorgen uit tegenover je gyn. Het indalen hoort er echt bij, maak je eigen niet teveel zorgen. De zorgen zullen niet helemaal weggaan, maar probeer wel te genieten.. Je moet er in geloven dat het goed komt. En zodra je daar in gelooft kun je ook pas echt genieten. Krijg ook vertrouwen in jullie meisje, ze is zoiezo een vechter! Sorry voor mijn hele verhaal maar hoop dat je een beetje steun krijgt op deze manier. Weet hoe het voelt.
Ik durf echt nog niet naar buiten in een rolstoel nu... Volledige bedrust aldus de gyn, vanaf 34 weken mag de rolstoel af en toe eventjes mits de situatie ongewijzigd. Ik zou het mezelf nooit vergeven als ik er nu op uit zou gaan waardoor de kleine extreem prematuur zou zijn Terwijl ik het echt helemaal gehad heb inmiddels. Het afwachten, de zorgen, ik ben er kláár mee. Met momenten denk ik zelfs dat ze maar gewoon moet komen, dan is het klaar. Onwijs egoïstisch en ik ben hartstikke boos als ik het denk, maar na bijna 9 weken ben ik er zó klaar mee... Niet eens zozeer met het niets kunnen/mogen an sich, maar de combi met zorgen erbij is killing voor me. Ik weet wel dat de kansen steeds wat beter worden, maar eigenlijk is 37 weken pas echt een beetje een eerlijke start (en zelfs dan nog niet altijd...), 30 weken is nog afschuwelijk vroeg met kans op veel problemen - zowel direct als op lange termijn. En dan moet je al longrijping gehad hebben, anders is het nog een stuk slechter. En hier nog geen longrijping... Elke controle blijft spannend, de harde buiken en krampen blijven en gerust ben ik gewoonweg niet. Ik vrees dat ik dat ook niet meer ga worden. Ik kijk nog steeds de uren weg, de minuten zelfs op rotdagen zoals vandaag... Bwuh. Wat nou roze wolk?
Sorry maar nu ga ik toch even niet zo aardig zijn..,.maar wel eerlijk: ik vind dat je zeurt. Bedoel het niet naar ofzo maar kom op meid je bent veelste negatief. Ik heb zoals ik schreef in de zelfde positie gezeten maar ik ben altijd positief gebleven. Kijk per week en op een gegeven moment mag je gewoon meer....Richt je op leuke dingen die gaan komen....en voor nu wees blij dat je zwanger bent ( genoeg vrouwen die zo zouden willen ruilen) en geniet van dat getrappel in je buik. Echttt het komt goed! Je eerste zwangerschap maak je maar een keer mee. Geniet van het wonder in je buik!
Dat mag je gewoon zeggen hoor, dat doe ik immers ook! (Vind ik iig ) Ik heb vandaag duidelijk een mopperdag/baaldag waarbij alles oneindig lijkt. Hopelijk komt dat optimisme hier ook snel, of gaat op z'n minste het extreme pessimisme snel voorbij...en kan ik indd gaan genieten.
Niet dat ik je niet snap hoor...dikke knuffel! Tip; vraag veel mensen op bezoek! Wat afleiding is zo fijn!
Jeetje meid, het is goed dat je van je af kunt praten hier maar vraag me toch af of het niet ook fijn is als je eens met een maatschappelijk werkster/psycholoog kan praten? Je ziet alles wel erg zwart en negatief, nu lijkt het me ook verschrikkelijk om al 9 weken op bed te liggen maar ook al had mijn dochter dus een slechte start, we zijn er doorheen gekomen en het is een fantastisch en vrolijk meisje. Probeer een beetje vertrouwen in je dochter te hebben, hoe moeilijk dat ook is. Als ze nu geboren wordt dan zal ze het inderdaad zwaar krijgen, maar ze zal ervoor vechten en dat moet jij/jullie ook doen voor haar! Elke dag is er 1, elke dag is weer een klein mijlpaaltje.. Sterkte en succes
Heb je topic vlug doorgelezen. Ik herken veel van wat je beschrijft. Ik kreeg met 11 weken erge Bekkenpijn, wat uiteindelijk BI werd, met 20 weken veel harde buiken en ik moest veeel rusten. Met 30 weken ene hoge vliesscheur en vroegtijdige weeen, veel ziekenhuis opnames en platte bedrust..zowel thuis en in het ziekenhuis alleen opstaan voor 'een was en een plas'.. (ik heb hier een heel lang topic lopen onder mijn andere accountnaam, daar kan ik niet meer in helaas..ben mijn gegevens kwijt).. DIe platte rust vond ik niet het ergste, maar de gedachte dat de kleine te vroeg zou komen, of complicaties maakte dat ik helemaal er doorheen zat. (samen met de pijn van mijn bekken, weeen vanaf week 30 tot aan de inleiding op week 38). Ik hield ook nog eens zoveel vocht vast dat ik was opgezwollen als een ballon en was 35 kg aangekomen totaal...... Ik had naast het ziekenhuis (ik kreeg erge zw diabetes dus moest weer terug naar het ziekenhuis) contact gehouden met mijn verloskundige en zij heeft me door de zw psygisch heen geloost. Heb jij een goede huisarts/verloskundige/oid met wie je kan praten om alles te relativeren? Dat kan wel eens een beetje opluchten. Mijn zoontje was met 30 weken ook al volledig ingedaald, hij zat toen al vast in het bekken.