Wat ik nooit achter deze kat had gezocht is toch gebeurd. Kat ( van mijn profiel foto) enorm lief beestje doet ( deed ) geen vlieg kwaad ,dachten wij. Helaas is dochter nu 2 keer gekrabd in haar gezicht. Eerste keer was het te verwachten, ze had hem in een hoek gedreven en ik was er te laat bij. Maar nu net, zat hij op een stoel kon alle kanten op en dochter kwam bij hem kijken en hup daar haalde hij weer uit. Hij zoekt het dus ook gewoon op nu. Als hij langs loopt kruipt dochter er heel snel achter aan maar hij gaat dan gewoon in de buurt zitten. Dit kan goed mis gaan. Dit gedrag kennen wij wel naar onze andere kat, daar is hij nogal vals/achterbaks tegen maar nooit tegen mensen. Iemand nog tips? Is dit jaloezie van hem? Hij kan niet tegen de drukte van haar dat hebben wij wel gemerkt, ze is nogal vocaal aanwezig
je kind gewoon aanleren niet naar de kat te gaan. onze poes was heel lief naar alle kinderen tot er eentje minder lief was voor haar toen heeft het nog lang geduurd voordat de poes wat terug deed. bij onze oudste kon ze nog minder hebben. nu bij de jongste nog minder maar na 2 krabben snapt ze ook wel dat ze de poes gewoon met rust moet laten.
Uit jouw voorbeelden haal ik uit dat jouw dochter juist steeds de kat opzoekt. Leer je dochter uit de buurt te blijven is denk ik de beste optie.
Zal dat al kunnen met deze leeftijd? Wij halen haar er ook steeds weg. De katten hebben de achterkamer voor zichzelf daar kan dochter niet komen, kat kan wel in het gedeelte komen waar dochter is en dat zoekt hij dus wel op. Hij gaat expres naar haar toe en blijft om haar heen hangen. Als ze achter hem aan gaat loopt hij weg maar gaat vervolgens weer voor haar zitten. Nu kon hij weg en dochter keek alleen en hij haalde uit. Ze deed helemaal niks.
Soms kan een kat zo jaloers zijn dat hij je kindje echt als concurrentie kan zien. Ik zou het heel even aankijken, wellicht je dierenarts om advies vragen? Als het aanhoudt zul je voor jezelf wel een beslissing moeten nemen, je wilt tenslotte niet dat je kind de dupe wordt van je kat hoewel ik heel goed begrijp dat je kat ook je kindje is. Ik ken helaas het verhaal van een collega waarbij de kat letterlijk in het wiegje sprong om de baby aan te vallen. Die kat is ook zonder pardon naar het asiel gegaan. Just saying, laat vooral je kind op nr 1 staan!
Mijn dochter ging met die leeftijd ook al achter de katten aan. En op een gegevenmoment ook in het mandje dat aan de radiator hing kijken..toen heeft ze een tik gehad en nog wel vaker toen ze zich met dekatten bemoeide en ik er niet snel genoeg bij was. Hou je kind uit de buurt van de katten of ga samen kijken bij de katten als dat voor jou gevoel op dat moment kan. Je kat moet ook wennen aan het feit sat je kindje ineens meer kan dan alleenmaar stilliggen.. Een van mijn katten dacht dat zn wereld verging toen ze ging tijgeren
en in plaats van te zorgen dat de kat niet bij het wiegje kan komen doen ze gewoon de kat weg. vind ik geen oplossing. als het echt erg word gewoon gescheiden houden tot je kindje goed snapt dat ze weg moet blijven bij de kat
Ja het is zeker al aan te leren, maar eerlijk: zolang kat en kind in dezelfde kamer zijn, hou ik ze echt continu in de gaten. En toch heeft ze wel eens een paar tikken gehad
Dat is ook niet altijd een optie. Wij hebben dat ruim vier jaar gedaan met een van onze katten (na diverse dierenartsbezoeken en van alles geprobeerd te hebben), maar ik vond het uiteindelijk zieliger voor de kat om zo te leven dan in een asiel (waar hij mogelijk nog een ander thuis zou vinden - wat we natuurlijk ook eerst geprobeerd hebben!), hij zou nooit bij de kinderen (en dus overdag bij ons) kunnen zijn, omdat hij gewoon niet te vertrouwen was. Hij vloog zo nu en dan alles wat bewoog aan, echt alsof er een knopje om ging en hij gek werd, zeg maar. (Een half jaar nadat we de keus hebben moeten maken hem toch naar het asiel te brengen overleed overigens de kat van mijn ouders en nog diezelfde week hebben we onze kat weer opgehaald. Helaas bleek ze een maand later ernstig ziek te zijn... ) Maar goed, zo ver is het hier nog lang niet. Twee keer krabbelen vind ik niet extreem veel, al vind ik een gezicht wel risicovol, maar dat snapt een kat natuurlijk niet. Ik zou ze niet alleen laten en bijvoorkeur ook niet bij elkaar laten tot ze beter begrijpt dat ze niet naar hem toe moet gaan/niet met haar gezicht op zijn hoogte. Misschien snapt de kat niet dat ze 'boven hem' staat omdat haar gezicht gelijk/lager is dan het zijne?
Katten houden er ook niet van om aangekeken te worden dus misschien lokt je dochter onbuewust een reactie uit. Zorg dat zij uit de buurt blijft van de kat en zorg dat de kat voldoende hoge ligplekjes heeft waar zij niet bij kan.
Ik zou voor het moment je kat en dochter proberen enigzins uit elkaar te halen. Ik denk dat je kat zich bedreigd voelt door je dochter en daarom heeft uitgehaald. Zelfs als je dochter op dat moment niks deed, kan het beestje nog hebben gedacht aan die ene keer. Naarmate er meer tijd verstrekt en je dochter niet of heel voorzichtig met hem omgaat, kan zijn aggressiviteit naar haar nog best zakken. Onze kater is ook niet zo van baby's en peuters en beet de oudste af en toe toen ze nog kleiner was, ook op momenten dat ze gewoon lief deed of niks deed, maar altijd nadat ze een paar dagen of weken daarvoor wel wat had gedaan. Dit werd vanzelf minder en minder en inmiddels slaapt hij bij haar in bed en zijn ze beste maatjes. Hij is nu nog steeds een beetje schrikachtig en soms verdedigend naar kleine zus toe (krijgt ook wel eens een haal of bijt), maar ik heb hoop dat ook dat vanzelf goed komt. Het is voor zo'n beetsje natuurlijk ook best eng, zo'n onvoorspelbaar, handtastelijk minimensje. Vooralsnog zou ik in ieder geval zorgen dat je kat genoeg escape plekjes heeft; het liefst hoge plekjes waar hij zich veilig kan voelen en zij niet bij kan. Verder moet je haar misschien een beetje uit zn buurt houden. Ik zou in ieder geval niet van het ergste uitgaan en gewoon hopen dat het vanzelf beter gaat!
Wij halen ze nu ook zo veel mogelijk uit elkaar. Hij heeft genoeg hoge plekjes, juist. Er is laatst ook een hardruisje geconstateerd, waarschijnlijk door de stress want hij had nooit wat. Blij om te horen dat het bij jullie goed is gekomen humty dumpty!
schrijf ik dat? Nee die kat racede gelijk de kamer van de kleine in zodra de deur maar een millimeter open ging om vervolgens in het wiegje het kindje te gaan slaan. Niet oordelen zonder het hele verhaal te kennen lieve schat