Hoi, Ik zit even met een gewetenskwestie en zou graag jullie mening horen. Ik zit op dit moment in een periode van onbetaald verlof om uit te zoeken of dit iets oplevert in de werk-prive balans. Zoals het er nu voor staat zegt mijn gevoel dat ik straks wil stoppen met werken en fulltime voor onze kinderen ga zorgen. Ik zou half september weer moeten beginnen met werken, maar had nu van de week onverwachts een positieve zwangerschapstest in handen. Ik twijfel nu dus tussen twee situaties: óf ik ga van september tot januari weer werken, dan met zwangerschapsverlof en zeg hierna mijn baan op. Hiermee profiteer ik dan dus van alle financiële voordelen van het verlof en (ik hoop niet nodig, maar je weet het nooit) de ziektewet. Dit voelt echter niet helemaal fair naar mijn werkgever. De andere optie is dat ik in september gewoon stop met werken. Wat zouden jullie doen? En zijn er nog zaken die ik over het hoofd zie? Dit bericht liever niet quoten, dan kan ik het eventueel nog aanpassen (gevoelige informatie). Alvast bedankt!
Iedere situatie is natuurlijk anders maar ik zou toch wel weer gaan werken van september tot januari.. het zwangerschapsverlof betaalt het uwv, eventueel ziekteverlof ook. Wellicht zou je wel als je het echt 100% zeker weet voor je verlof kunnen aangeven dat je daarna niet meer verwacht terug te komen zodat je werkgever op zoek kan naar een permanente vervanger ipv tijdelijk. Je zou zelfs nog betaald ouderschapsverlof erachteraan kunnen plakken ook, heb je ook nog een periode met 70% vergoeding na je verlof.. Ja ik zou hierin toch wel voor jezelf kiezen..
Ik zou ook voor jezelf kiezen. Dus wel weer gaan werken, zwangerschapsverlof en 70% betaald ouderschapsverlof opnemen. Voor je werkgever is dat qua bezetting misschien vervelend, maar financieel krijgen ze beide verlofperiodes vergoed dus daar zou ik me niet bezwaard over voelen. Mocht er onverhoopt toch iets gebeuren waardoor je na het bevallingsverlof nog ziek bent dan wordt dat ziekteverlof ook nog vergoed door het uwv aan de werkgever en start het ouderschapsverlof later. Ik vraag me wel af wanneer meldt je dat je zwanger bent? Wanneer geef je aan achter je zwangerschapsverlof ook ouderschapsverlof te willen opnemen? Zeggen dat je niet meer terugkomt zou ik pas later doen. Als je dat bijv 3 maanden voor je beoogde einddatum doet hebben ze nog steeds tijd om voor de tijdelijke vervanging van jouw functie een definitieve oplossing te zoeken. Je zou overigens na het betaalde ouderschapsverlof ook nog onbetaald ouderschapsverlof kunnen opnemen, stel dat je toch nog weer aan het werk zou willen daarna dan blijf je wel je contract houden.
Het zijn natuurlijk niet alleen de financiële voordelen waar je dan van profiteert. Je profiteert ook van de tijd die je op deze manier krijgt om van een 'ik-overweeg' situatie naar een 'ik-wil-dit' situatie te gaan. En daarbij, je werkgever profiteert hier ook van. Hij heeft nog een klein half jaar een goed ingewerkte medewerker in dienst. Dat zwangerschapsverlof wordt betaald door het uwv, dus daar doe je je werkgever echt geen kwaad mee.
@Nectarine, kijk wel goed naar de voorwaarden voor het ouderschapsverlof. Bij mijn man stond er in dat als je binnen een jaar na het opnemen van het ouderschapsverlof ontslag neemt, hij moest terugbetalen. Zou natuurlijk jammer zijn. Ik zou in jouw geval denk ik nog profiteren van het zwangerschapsverlof (en dus werken tussen september-december).
Het lijkt dat ik de enige ben. Maar ik zou denken... je had eigenlijk net al de keuze gemaakt dat je wilde stoppen. Ik neem aan dat je hierin alle voors en tegens al had afgewogen en dat het financieel kan. Waarom zou je dan toch weer gaan werken, alleen omdat dat je dan nog een jaar uitbetaald krijgt? Het geeft je namelijk wel weer een paar maanden de druk van werken en de onzekerheid wanneer je dan het beste opzegt enzovoorts. Iets waarvan je eigenlijk had gekozen dat je het niet meer zo wilde. Je kunt ook nu stoppen, genieten van de rust en je gezin.
Ik ben het wel eens met @spruitje80 al begrijp ik de andere keuze zeker (financieel gezien waarschijnlijk ook de meest verstandige) Ik heb zelf namelijk met de vierde een vergelijkbare keuze gemaakt. Ik ben gestopt toen ik 10 weken zwanger was. Geen zwangerschapsuitkering etc. Maar ook gewoon rust en genieten van mijn laatste zwangerschap. Omdat ik in mijn hoofd al de keuze had gemaakt mochten we zwanger worden van de vierde dan stop ik met werken was dit voor mij de meest logische keuze. Het scheelt uiteraard dat we het prima op 1 salaris konden redden natuurlijk. Maar de rust van het stoppen was en is mij elke gemiste euro waard geweest .
Eigenlijk exact zo zou ik er ook in staan, snap de financiële kwestie wel maar het zou mij zelf ergens toch niet lekker zitten en de rust zou mij veel waard zijn.
Ligt eraan hoe de werksituatie was. Als je het echt verschrikkelijk vond, zou ik stoppen. Als dat niet zo is en je vind het gewoon lekker om fulltime met de kinderen te kunnen zijn dan zou ik nog even die paar maanden uitzitten en 'profiteren' van het financiële stuk...
Ik zou het eerlijk gezegd ook wel doen. Mits het lukt om van september tot januari te werken. Ik heb ook zo gedacht als jij, dat ik vond dat ik het niet kon maken naar mijn werkgever financieel te profiteren in een bijna vergelijkbare situatie. En ik was toen dus coulant naar mijn werkgever. Merkte ik daar wat van op wat voor manier dan ook? Ja financieel..op een negatieve manier.