Sinds mijn bevalling mis ik ineens mijn ex, iets dat ik nooit gehad heb ik al die maanden dat het uit is. Mijn ex is echt geen lieverdje, ook zeker tegen mij niet geweest. Toch vind ik het moeilijk om alle ellende die hij mij aangedaan heeft te overdenken, nu hij mij ook het mooiste heeft geschonken dat ik ooit gehad heb in mijn leven: mijn zoontje. Ik zie echt veel gelijkenis in hem, en dat vind ik niet eens erg. Mijn zoontje heeft al echt de oogjes van mijn ex, qua vorm enzo (misschien trekt dat nog bij hoor ) En ik vind het niet eens vervelend om te zien, het herinnert me juist aan de mooie momenten die ik ook heb gehad met mijn ex, de liefde die hij me ook gegeven heeft... Als ik daar aan denk moet ik zelfs huilen Hebben meer hier ervaring mee?
Oja als ik nu voor de keuze zou staan, hem terug nemen of niet, zou ik het nog steeds niet doen hoor! Nooit meer wil ik dat! Hij heeft mij zoveel pijn gedaan, continu liegen over echt alles, van de kleinste dingen tot belangrijke dingen. Drugs gebruiken en daar over liegen, vreemdgaan en blijven volhouden dat hij aan mij genoeg had, overmatig veel drinken, agressief gedrag...nee ik wil hem niet terug. Maar sinds mijn bevalling droom ik bijna elke nacht van hem, en die dromen gaan dan over de mooie momenten samen. Dan droom ik dat we samen wandelen met de baby enzo En dat hij hem zijn flesje geeft... echt bizar. Ik wil niet eens dat hij iets te maken krijgt met de baby!
Gefeliciteerd met je zoontje; hij heeft een mooie naam. Helaas kan ik je niet helpen, aangezien ik niet hetzelfde heb meegemaakt. Ik zou die mooie herinneringen aan je ex koesteren, en denken aan de toekomst van je zoontje. Dat is wat telt. Het enige wat ik je kan vertellen is dat ik na mijn zwangerschap emotioneler (gevoeliger) ben geworden; een vriendin vertelde me dat ze dat ook had. Ik weet niet of het door het moederschap komt of door de hormonen. Ik ken je ex niet, en heb het recht niet om te oordelen, aangezien ik hem niet ken. Ik wil alleen zeggen dat ik je begrijp, maar dat je ook met beide benen op de grond moet blijven staan. Hij is geen lieverdje als ik het zo lees, en hij is ook niet echt een voorbeeld voor je zoontje. Geniet van het moederschap; het zal in het begin wel zwaar zijn; het wordt wel gemakkelijker.
thunderangel, misschien kan je er nog eens over na denken (even teruggelinkt naar eerder topics) om je ex toe te staan af en toe Jesse eens te mogen bezoeken?
Die kans heeft hij inmiddels gehad en ruim verspeeld :x Kijk maar ff in mijn postgeschiedenis, staat in het topic prematuurmama's
ik heb het wel een klein beetje gevolgd toen ja. voel je nog steeds iets van 'gemis' of vandaag niet waar ligt Jesse nu in het ziekenhuis? liefs
Moe, 2x per dag op en neer, tussendoor nog de laatste dingetjes van de baby-uitzet aanschaffen. Gisteren heb ik de kinderwagen opgehaald en war daarna bekaf...Daarna toch nog even (en dat even wordt altijd langer ) HC geweest, waar J.D nu ligt, en was daarna echt doodop...ging pas om half 1 slapen en half 5 was ik weer klaarwakker