Hallo forumleden, ik ben inmiddels de 38 weken gepasseerd en nog geen spoortje van een naderende bevalling te bespeuren. Anyway sinds mijn verlof met36 weken begint het wel een beetje te kriebelen. Het is mijn eerste kindje en ik zit mezelf een beetje gek te maken. Ik weet wel dat iedereen het kan endat je het VAst allemaal weer vergeten bent daarna enz enz maar ik vind het gewoon een beetje eng, vooral omdat ik niet weet wat ik kan verwachten. Bovendien lijkt het me zo ontzettend niet passen! Ik weet dat het totaal geen zin heeft om me druk te maken aangezien adrenaline alleen maar zal tegenwerken dus vandaar dit topic, ik zou graag met anderen de onzekerheden van me afkletsen! Dus mammas ( in spe) wie kletst er even mee.?
Hallo, Ik ben nu 39 weken. En ik heb precies hetzelfde gevoel. Als ik stil zit en er over na ga denken dan wordt ik echt 'n beetje zenuwachtig. Aan de ene kant ook niet gek natuurlijk want het is natuurlijk ook allemaal superspannend. Ik vindt het vooral erg spannend wanneer het gaat beginnen. Breken eerst je vliezen, krijg je eerst pijn, waar ben je op dat moment, ....etc.... Maar het gaat helemaal goedkomen. We laten het maar gewoon over ons heen komen....Makkelijker gezegd dan gedaan
He gelukkig! kunnen we elkaar een beetje op de hoogte houden.. manlief werkt namelijk 5dagen per week en die zegt (lekker makkelijk) ja iedereen kan het toch je hoeft je echt geen zorgen te maken! maar volgens mij is het ook vrouweigen om ons overal druk over te maken! Jij ook nog niks geen krampje gehad? liefs
Tja, het is ook gewoon wel eng als je tegen aan zit te hikken. En helaas: het doet ook gewoon echt heel veel pijn. Maar volgens mij is het bang zijn voor de pijn eigenlijk erger, dan de pijn zelf. Als het zover is, dan is het gewoon even niet anders en moet je er doorheen, je hebt helemaal geen tijd om er over na te denken dat het pijn doet. Een paar dingen die je misschien wat steun kunnen geven: - bevallen doet pijn, maar t grootste deel vond ik wel goed te handelen. Op het moment dat ik begon te denken dat ik het niet meer aankon had ik volledige ontsluiting! Dit heb ik van meerdere mensen gehoord, als je denkt nu ga ik dood, dan is het zover! - het persen na de ontsluitingsfase is heerlijk, ik vond het zo'n opluchting om wat te mogen doen! - cliché, maar waar: tijdens de bevalling denk je misschien "dit nooit meer", maar zodra je kindje er is is ook gelijk duidelijk dat het de pijn absoluut waard is. Ik kijk echt terug op mijn bevalling als een van de mooiste er ervaringen uit mijn leven, ondanks de pijn. - je bent supertrots op jezelf als alles achter de rug is! Je hebt toch maar mooi een perfect kindje op de wereld gezet. Doet wel wat met je zelfvertrouwen hoor. - maak je niet druk om scheuren of knippen: ik geloofde het ook nooit, maar dat voel je dus echt niet! - een nieuw, warm, glibberig kindje op je buik is het mooiste gevoel dat er is. Dat moment alleen al is me 10 bevallingen waard. Succes, en sta er gewoon niet te veel bij stil, even doodbijten en dan heb je iets zo ontzettend moois, daar doe je het voor!
Mooi gezegd EdN! Ik ben nu zwanger van de 2e en ik ga nu dus minder blanco die bevalling in. Dat maakt dat ik eigenlijk minstens zo zenuwachtig ben als de vorige keer. Ik weet nu nog steeds niet hoe het gaat lopen en kan alleen maar hopen op een betere bevalling. Maar wat ik wel weet is dat de pijn maar tijdelijk is! Er komt weer een einde aan en het eindigt veel eerder dan alle kwaaltjes en zware buik die je 9 maanden bij je draagt. Verder is bevallingspijn de enige pijn die nut heeft!! Je kindje komt eraan! Dat is de pijn hoe dan ook waard!!
Superstring: mijn partner is ook gewoon lekker aan het werk dus die is de hele dag met iets anders bezig. En ik zit hier maar.... Zo erg is het nu ook weer niet maar je hebt toch 'n paar keer per dag dat je er aan moet denken. Ik heb nog geen krampjes of iets gevoeld. Wel al een gedeelte van de slijmprop verloren, maar ik lees op het forum dat het dan nog wel 's 2 weken kan gaan duren.. En jij, heb jij al iets gevoeld? Edn: bedankt voor je mooie woorden. Geeft weer wat vertrouwen. Het gaat helemaal goed komen. Ik heb 9 maanden geroepen dat de bevalling me minder erg lijkt dan 9 maanden zwanger zijn dus daar moet ik me maar bij houden. Niet dat de 9 maanden erg waren maar meer qua tijdsbestek. 9 maanden of 24 uur. Is toch 'n verschil...
Ik heb nog niks verloren, alkeen sinds vannacht zon ontzertend drukkend gevoel in mijn vagina, alsof hij eruit wil. Dat had in na het indalen eerst alleen met lopen en actief bezig zijn, nu heb ik het zelfs al ik lig. Pff. Het engste van t stuk vind ik het feit dat ik geen grip op de situatie heb en alleen maar kan afwachten. Hoever ben jij? Edn, hoe was dit voor jou, de dagen voor de bevalling? En achteraf, doet de scheur nu.ook geen pijn enzo. Lijkt me zo naar
Ik herken het ook hoor! Ik ben nu 40,2 zwanger van de eerste en ben zo nieuwsgierig. Wat staat me allemaal te wachten... Natuurlijk ben je al weken op de hoogte van de feiten, maar ja... hoe gaat het straks bij mij blijft de grote vraag. Vanavond moet ik weer op controle bij de VK. Ik ben benieuwd wat ze te zeggen heeft. En ik ben super benieuwd of we een jongen of meisje krijgen! Er zit niks anders op dan wachten, wachten en nog meer wachten... en de tips van de cursus nog maar eens doorlezen. En die nesteldrang.... nooit gedacht daar last van te krijgen!
Superstring: ik heb niet echt voortekenen gehad voor de bevalling. Ik was wel al een paar dagen doodmoe en had een beetje rommelende darmen, maar ik weet niet of dat te maken had met de naderende bevalling, of dat ik nu verbanden leg die er helemaal niet waren. ik kreeg gewoon opeens lichte weeën 's nachts, hier geen vliezen of slijmproppen oid. Het herstel na de bevalling is mij best meegevallen. Mijn kindje is met de vacuümpomp geboren, dus ik had een flinke knip en dat voel je natuurlijk wel nog een tijdje, maar ik kan het geen helse pijn noemen of zo. Alles voelde een beetje beurs en de eerste dagen kon ik niet zo goed op rechte of harde stoelen zitten (alles moest een beetje onderuitgezakt, zodat je niet rechtstreeks op de hechtingen zit), of al te lang staan enzo. Maar ik heb me gewoon goed rustig gehouden, lekker veel op bed blijven zitten en het werk over gelaten aan de kraamverzorgster en mijn man. Het naar beneden gaan en andere activiteiten heb ik langzaam een beetje opgebouwd en in de loop van mijn kraamweek was ik weer aardig mobiel. De hechtingen heb ik nog wel een goede 2, 2 en een halve week gevoeld, maar nu (4 weken later) heb ik daar geen last meer van, ze zijn opgelost. Al met al is de napijn mij dus wel meegevallen. Yoghurt: ik vind trouwens de zwangerschap ook veel zwaarder dan de bevalling hoor, zal per persoon verschillen, maar ik heb dat echt zo ervaren (had overigens wel pittige zwangerschap, 9 maanden kotsmisselijk geweest).
Ik vind het ook elke dag spannender worden Je zit maar thuis (te wachten tot manlief thuis komt inderdaad ) en je gaat er zo over nadenken! Fijn om wat ervaringsverhalen te lezen hier! En om te lezen dat er meer meiden zijn die een beetje bang en onzeker zijn.
Hallo dames! Ik lees hier ook even mee. Ik ben vandaag precies 38 weken en begin ook steeds zenuwachtiger te worden... Ik heb een cursus gevolgd en meer dan genoeg over de bevalling gelezen, maar je weet inderdaad nooit hoe het bij jou zal gaan verlopen... Het spannendste vind ik nog wel wanneer en hoe het zal beginnen. Ik heb de laatste dagen best veel krampen, maar die zijn heel onregelmatig en blijven lang aanhouden... Fijn in elk geval om weer wat goede ervaringen te lezen, en ik denk inderdaad ook dat het wel helpt om hier alles van je af te schrijven Superstring! We kunnen het allicht proberen...
Pff hou op, jk heb lichamelijk en fysiek een uitmuntende zwangerschao gehad. Dan zak de bevallind dus wel vies tegebvallen?o o
Superstring: Ik ben 39,3 weken zwanger. Ik heb ook dat drukkende gevoel, 'soort van vaginale steken. Volgens de VK heeft dat toch te maken met het indalen. Wat het voor mij nog extra spannend maakt dat we as vrijdag nog een bruiloft hebben van m'n schoonbroer en zus. Dalijk zit ik daar in het stadhuis breken m'n vliezen...aaaahhhh....That's me! de ergste rampscenarios bedenken . Maar ik zou het wel heel erg vinden als ik die dag ga bevallen. Maar goed niets aan te doen. Maar ik denk wel dat ik na vrijdag wat meer rust in m'n kont heb... EdN: Gelukkig ben ik niet de enigste die niet 9 maanden op die roze wolk heeft gezeten. Ik voelde me af en toe al schuldig om het uit te spreken. Wel vervelend zeg dat je 9 maanden misselijk bent geweest. Das niet fijn! Maar nu lekker genieten van die kleine!
oOOO spannend, hopen dat je de bruiloft nog haalt Hier sinds gister ontzettende pijn in mijn vagina. vadaag erover gebeld en het kan begonnen zijn, (kan ook niet) wat heb ik daar nou aan. Weet inmiddels niet meer goed hoe ik moet zitten/ liggen en een bad helpt ook niet meer, trekt helemaal door naar mijn rug. zie er tegen op dat mijn vriend morgen moet werken en ik weer de hele dag alleen ben. bah
oh, hou op, ik vind zwanger zijn echt een middel om een doel te bereiken hoor Maarrrr, die roze wolk is er nu dus absoluut wel, ik hoop dat jullie snel kunnen genieten van jullie kleine! Superstring: ik hoop voor je dat je vannacht lekker bent bevallen!
Dit wordt mijn tweede maar ben erg zenuwachtig hoor. Mijn eerste was niet zo prettig was snel weer mobiel maar een zieke baby. Nu al weken hardebuiken en voorweeen dat gebeurt vaker bij de tweede. Je vergeet het snel als je de baby vast heb.
Hier ook iemand die wel een beetje bang en onzeker is hoor! Aan de ene kant hoop ik zo dat het elk moment begint, aan de andere kant heb je ook weer die angst en onzekerheid van: 'kan ik de pijn wel aan, hoe zou alles gaan?' enz. Feit is gewoon dat onze kleine uk, als alles goed mag gaan, er nu over 2 weken is en dat vind ik soms zo'n apart, maar o zo mooi idee! Ik kan me nu alleen al druk maken om het feit dat ik 'al' 40+2 ben en nog geen voorteken heb, maar dat hoeft dus ook niet persé , als ik kijk naar EdN?! We wachten maar rustig af! (proberen dan! )
Bij mij duurt het nog wel een poos, maar begin me nu al heel druk te maken. Heb ik alles wel goed geregeld, kan ik de pijn wel aan (ik ben echt een mietje ) en wat als ik straks niet weet wat ik moet doen.... Ach ik heb nog bijna 14 weken om me voor te bereiden. Iedereen heel veel succes!!