Ik heb bijna alle topics hier gelezen, maar heb zelf nog twijfels, vragen enz. En vind het prettig om even mijn verhaal te doen, dus komt ie: Afgelopen vrijdag was ik 5wk + 1dg zwanger, we wisten het bijna een week en waren dolgelukkig, ons hele leventje was in die week overhoop gegooid! En een toekoms plannen die we gemaakt hadden. 's middags zou ik mijn neefje van 4 van school halen en lekker saampies boterhammetje eten, vlak voor ik weg ging had ik wat bruin bloed in mijn onderbroek, geschrokken natuurlijk, maar het schijnt te kunnen. Later nog wat maar daarna was het weer weg. 's Avonds op visite bij vrienden werd het weer meer en op mijn papiertje zat nu ook wat roze bloed. Toen we thuis waren was het echt helder rood. 's Nachts kreeg ik ook echt menstruatie krampen en dacht nu is het afgelopen. De volgende ochtend werd het bloed verlies alleen maar meer. Dus heb ik voor de zekerheid de verloskundige gebeld. Die kwam gelukkig gelijk kijken. Ze heeft even gevoeld en zij dat de baarmoeder mond nog wel gesloten was, maar als ze mij hoorde, dat ik me niet meer zwanger voelde, alle symptomen verdwenen en daarbij het bloedverlies en de krampen moest ik er toch vanuit gaan dat het een miskraam was/ ging worden. Het wachten zou zijn op het vruchtje dat los zou laten. Het is nu inmiddels ruim 24 uur later en heb nog steeds veel bloedverlies (is nu donkerrood en iets dikker?), voel me aardig slapjes nu. Ik ben zo bang voor wat er komen gaat, morgen ochtend mag ik weer bellen hoe het gaat en of er evt. een inwendige echo gemaakt moet worden. Alleen als ik er alleen al aan denk dat ik het vruchtje nog moet verliezen word ik al helemaal naar. Ik weet niet of ik dat wel aan kan. Pfff een heel verhaal maar voel me zo naar en verdrietig, ik moet het even kwijt. Er is zelfs in mijn achterhoofd een stemmetje wat af en toe zegt, het is toch nog wel goed.....
Hoi Anneliesje, Vreselijk wat jij nu doormaakt. Oneerlijk is dat he, eerst maak je allerlei toekomstplannen en van het een op het andere moment kan alles er anders uitzien. Lieverd ik hoop echt voor je dat alles nog goed zit, maar als dat niet zo is, dan wens ik je heel veel sterkte met alles. LIefs en een knuffel van Hope
Anneliesje, ik kan niet meteen een antword geven op je verhaal, ik had geen spontane miskraam en voordien nooit bloedverlies gehad. Ik zou toch zeker een inwendige echo vragen, dan weet je zeker of het nu al of niet een miskraam is geworden, en indien wel, of vruchtje wel volledig is meegekomen. Ik hoop voor je dat het toch nog positief mag uitdraaien, ik las hier al meer van bloedverlies maar toch nog positieve echo. succes! ik duim voor je groetjes flyke
hoi ik hoop dat je snel meer zekerheid hebt en krijgt. ik zelf heb met mijn eerste zwangerschap ook bloedverlies gehad met 11 weken toen direct een inwendige echo gehad alles was goed het kindje was wild joh ech fantastische om te zien. en toen zeiden ze dat de kans op miskraam afgenomen was tot nog ongeveer 3 procent dus ik dacht ach niks aan t handje. toch met 13 weken een miskraam gehad en het kindje had ook de groote van 13 weken dus had het een niet met het ander te maken is mij verteld (weet niet of ik dat moet geloven) maar ja alles kan nog en mocht het foute boel zijn dan wens ik jou en je vriend/man heel veel sterkte toe niemand weet hoe jullie je voelen ook ik niet iedereen is daar anders in. het enige wat ik je wel kan meegeven is dat je er voor moet zorgen dat jullie er allebei een plekje moeten geven dan aan de miskraam het is niet niks. hopend toch op goed nieuws voor je en ik ga voor je duimen en brand een kaarsje. ps, vergeten doe je niet maar je moet wel verder proberen te gaan met je leven ik ben ook nog bezig het te verwerken allemaal en heb er veel tijd voor nodig die neem ik ook liefs miriam