Voor 1,5 week terug met 14+1 week een hevige bloeding gehad s' avonds laat. Ik wist niet wat mij overkwam en was er behoorlijk van geschrokken! De verloskundige maar gebeld en daarvan kreeg ik het advies volledige bedrust nemen en de volgende ochtend terug bellen. (was in het weekend) Zo gezegt zo gedaan..... De volgende ochtend was het hevige bloeden gestopt maar nog wel een hoop oud bloed en wat stolseltjes. Die middag mocht ik gelukkig langs komen voor een echo en daarop was een springlevend kindje te zien, lekker druk aan het bewegen en goed kloppend hartje. Geen verschijnselen zichtbaar van de bloeding. De dagen die daarop volgde verloor ik nog steeds iedere keer oud bloed enz maar dit was normaal zolang dit maar minder werd, dit werd het ook. Ik was een dag of 2/3 volledig er vanaf en heb eind van die week weer gewerkt waarna ik zaterdag ochtend wederom bij de verloskundige terecht kwam. Dit keer geen hevige bloeding maar wel een soort slijm sliert met vers bloed erin vermengd. Wederom op de echo geen bijzonderheden te vinden en een mooi actief kindje. Echter blijf ik nu iedere keer wat oud bloed verliezen en het lijkt alsof het zich van binnen op hoopt tot een stolsel zeg maar. Dinsdag een verwijzing gekregen voor de gynaecoloog om het verder te onderzoeken en gelukkig weer een kloppend hartje gehoord. Jeetje wat kan dit een mens onzeker maken zeg terwijl ik toch helemaal niet onzeker aangelegd ben van mezelf Ieder pijntje, steekje of schopje voel ik nu heel anders dan voorheen. Kan op dit moment niet echt zeggen dat ik kan genieten van de zwangerschap terwijl ik verder toch geen kwaaltjes heb. Zijn er meer vrouwen die een soortgelijk iets hebben mee gemaakt of die tips o.i.d. hebben?
Ja eerste zwangerschap vanaf tien weken in het ziekenhuis met bloedverlies krampen. Met een week of 15 begon het weer nu hevig alsof ik stond te plassen inclusief stolsels en weeen na een dag of drie werd het minder. Heeft tot ongeveer week 26 geduurd. En hoe vaak ze aan mijn bed hebben gestaan met ze gaat het niet redden, ze hebben het gelukkige mis gehad. Zaten flinke hematomen aan de placenta. Deze ging daardoor ook minder werken en uiteindelijk is dochter met 38 weken dysmatuur geboren. Nu een gezonde kleuter van vier en met alles groei ontwikkeling boven gemiddeld. Ik kreeg toen echt het advies niet tillen sjouwen en ruuuuuuust. Met tweede zwangerschap begon ik vanaf week 30 te bloeden en dat is tot de bevalling gebleven. Oorzaak niet gevonden. Twee weken platte rust in het ziekenhuis gehad. Ook op 38 weken. Dochter is nu ruim anderhalf en had een normaal gewicht 3000gr 47 cm. Nu zwanger van de derde en tot nu toe gaat het redelijk. Bloedverlies is altijd schrikken maar hoeft niet altijd te betekenen dat het mis is. Ik begrijp je onzekerheid maar probeer rustig te blijven en ervanuit gaan dat het goed komt. Veel sterkte. x
Gelukkig geen ervaring mee. Maar zoals ik het lees, kun je beter rustig aan doen. Wat voor werk doe je? Als dat zwaar is zou ik stoppen of minder gaan werken. Denk aan jezelf en aan je kleintje Succes.
Ow bah mamavjulia dat lijkt me dan helemaal eng vanaf 10 weken al. Gelukkig dat het verder wel 'goed' is gegaan en dat je gezonde dochters hebt! Ik ben ook reuze benieuwd of ze hier wel een oorzaak voor kunnen vinden.. Ik werk zelf in de ouderenzorg dus lichamelijk niet het meest lichte beroep. Ik zit nu al ruim 1,5 week in de ziektewet hierdoor en wacht af wat de gynaecoloog evt kan vinden. De afspraak met mijn eigen verloskundige is ook zolang er ook maar een druppel bloed uit komt mag je niet werken.