Zo onwerkelijk dat het zo snel al gaat gebeuren, ik ben pas net een week klaar met werken en mijn huishouden staat op zen kop, alles moest nog last minute gedaan worden. Nu ik er in die zin eindelijk klaar voor ben heb ik het besef nog steeds niet dat ik straks mijn kleine frummel in mijn armen kan houden. Ik ben onzeker, gelukkig en vreselijk eenzaam tegelijkertijd, omdat niemand weet hoe ik me voel, ik zou willen dat ik zelf weer heel even kind mocht zijn om me onder mijn moeders armen te verstoppen om even te horen van de grote mensen "het komt allemaal goed lieverd wees maar niet bang". Nu moet ik straks die woorden zeggen en mijn kleine mannetje troosten, ik voel me heel erg bijzonder dat het ons is overkomen, maar ik ben bang, bang dat ik alles verkeerd doe, bang dat ik misschien tog niet goed genoeg ben, bang dat ik ineens heel sterk moet zijn, terwijl ik zelf mijn moeder nog zo vreselijk hard nodig heb. Moest het even kwijt meiden, zo dicht bij de bevalling, misschien snappen jullie me wel , thnx for listening
Ik ben oook BANG.... hihi nu begint ook echt het besef dat ik straks ook een kleintje krijg over mischien wel 3 weeken BEN IK DAAR WEL KLAAR VOOR? Ik heb het geluk dta mijn schoon zusje 6 weeken geleden bevalen is en al een boel kan afkijken maar ik ben nog steeds bang of ik het wel allemaal kan .....
Ik was ook bang hoor. Wat een verantwoordelijkheid! Vindt ie me wel leuk? Wat moet ik doen als hij huilt? Wat als ik het zelf even niet meer weet? Maar toen hij er eenmaal was wist ik meteen: hij hoort bij mij, voor nu en voor altijd. En het ging, na verloop van tijd, allemaal vanzelf. Je moet elkaar echt leren kennen, elkaar aftasten. Wat vindt hij prettig en wat helemaal niet? Lees dit even, is echt prachtig! http://www.borstvoeding.com/aanverwant/ ... boren.html Ik hou me eraan, dus lekker bij me houden, voeden op verzoek etc. En een heerlijker en makkelijker ventje kun je je niet indenken.
Meid, wat let je om eens lekker met je moeder te gaan knuffelen? En ook al heb je een dikke buik en wordt je dalijk zelf moeder, je blijft het kind van je ouders! En je kan dit misschien wel met je moeder bespreken (oke, ik weet natuurlijk niet wat voor band je met je moeder hebt), die heeft dit tenslotte zelf ook meegemaakt.
*slik* ik krijg een brok in mijn keel, want ik herken je verhaal heel erg goed... Je beschrijft het mooi!
Ook hier een brok in mijn keel, want ook ik ben af en toe zo ontzettend bang. Heb precies dezelfde gevoelens als jou..! Ik ga ervan uit dat het wel goed komt allemaal, maar wat is het soms moeilijk om dat te blijven denken...!
ik heb een onverwoestbaar goede band met mijn moeder, en ik krijg mijn knuffel dagelijks, maar die knuffel is niet meer hetzelfde, het onbezorgde gevoel dat ik er vroeger van kreeg geld nu niet meer. Ik zal het het per slot van rekening toch zelf moeten gaan doen .