In september ben ik bevallen van een heel mooi manneke!! Waar ik heel gelukkig mee ben. Het is niet zo dat ik een super spectaculaire bevalling heb gehad. Ik heb er 17 uur over gedaan, maar vond het wel te doen. Toch moet ik zeggen dat ik dagelijks aan het moment terug denk dat ons mupke geboren werd. En hoe alles was gelopen tijdens de bevalling en krijg dan echt een brok in mijn keel! Ook denk ik vaak aan de kraamweek, wat ik overigens heftiger vond als de bevalling!! Vaak geloof ik nog niet dat ik dit gedaan heb, en dat ik ons manneke op de wereld heb gezet. Echt zoiets van "jee dat klusje heb ik gewoon geklaard". Ik dacht altijd dat ik zon watje was en dat ik niks kon. Nou blijkbaar wel....!! Ben stiekum toch wel een beetje trots op mezelf. groetjes rensje
haha klinkt bekend, denk dat vele vrouwen dat hebben wacht maar tot je mannetje (bijna) 1 jaar is, dan ga je weer over van alles nadenken. Het laatste deel van je zwangerschap, de bevalling en de (mooie) tijd daarna....
Is heel herkenbaar voor vele vrouwen, denk ik. Zelf denk ik ook nog regelmatig terug aan de zwangerschap, bevalling en alles erna, een kind krijgen is zoiets wonderlijks! De tijd gaat ook zo snel, dus is helemaal niet raar dat je er vaak aan terugdenkt! Liefs,
heel goed dat je zo trots op jezelf bent. dat mag ook een bevalling is niet niks ook al vond je het zelf meevallen! Ja zeker herkenbaar. heb dan wel een zware bevalling gehad maar denk er best vaak aan. Is natuurlijk een belangrijk iets geweest in je leven dus logisch dat je er nog aan denkt.Het zorgde voor het wondertje dat je nu hebt.
Ik denk er ook nog regelmatig aan hoor... En vooral dan aan de tijd erna, dat Kenji in de couveuse lag enzo. Maar ik ben dan ook gewoon een emotionele doos.
Ik kan me hier ook aansluiten..ik ben er ook nog heel veel mee bezig. Ik vind het de mooiste ervaring die ik ooit heb meegemaakt..de zwangerschap en de bevalling...Ondanks alle ongemakken en pijn. Ik mis het zwanger zijn ook.. En ik ben o zo trots op mijn kleine prins
@little hoop, tje heel raar maar ik heb dat ook!!! mis ook gewoon zwanger zijn. Klinkt heel raar maar als ik zwangere vrouwen zie denk ik echt, Oh ik wil ook weer... Maar eerst genieten van onze kleine frummel, en over een jaartje kijken we wel verder. Moet ook zeggen als ik alleen met ons manneke ben dat ik dan ook vol schiet. Dat ik zo gezegend ben met zon lief klein ventje! Wist niet dat ik zon gevoel voor iets of iemand kon hebben, en ook dan schiet ik weer vol. Tja zullen nog wel de hormonen zijn denk ik..... groetjes rensje
Van tijd tot tijd heb ik het er ook wel over met mijn vriend. Ik heb nl een aantal uren "gemist" door pethidine icm slaapmiddeltje. Op zich niet verkeerd natuurlijk, maar je wilt bepaalde dingen wel weten. Daarom ben ik er afgelopen week maar eens voor gaan zitten en heb mijn bevallingsverhaal opgeschreven. Waarom? 1/ om op terug te kunnen kijken bij een volgende zwangerschap. 2/ voor mn dochter als ze in de toekomst ook kindjes gaat krijgen. Mijn vriend vond het erg mooi geschreven en hij miste niets zie hij.
Ik ben ook ontzettend trots op mezelf dat ik die klus geklaard heb!! En ik denk ook nog vaak terug aan de bevalling.
Heel herkenbaar. Heb een zware bevalling gehad, tangverlossing na 20 uur. Heb daarna nog wat complicaties gehad. Vond het een zware tijd. Ik heb er heel veel over gedacht en gepraat, vond het best traumatisch allemaal. Maar toch, graag zou ik nog een tweede kindje willen. Ik merk dat ik nu al tegen de bevalling opzie (en ben niet eens bezig om zwanger te worden). Ik ben emotioneel nog niet toe aan een tweede. Toch ben ik wel trots dat ik mijn jongetje op de wereld heb gezet.Het is zo'n lekker ventje!
Ja ik denk er ook nog regelmatig aan. Heb het er ook nog regelmatig over met mijn man. Het ging zo snel dat ik het idee heb dat het aan me voorbij is gegaan. Als ik eraan denk bedenk ik me ook hoe ik het bij een volgende bevalling en kraamtijd anders zou doen..
Ik denk nog heel vaak terug aan de bevalling/kraamtijd. Zo'n mooie tijd was dat! Ben daar echt nog heel veel mee bezig. Denk niet vaak aan het moment dat Milan geboren werdt, maar meer aan "het gedoe" daar omheen. De weeën, in de auto naar het zkh, dat soort dingen. Ik heb er in totaal 31uur over gedaan. Maar toch zeg ik nu dat het goed te doen was (al weet ik nog goed dat ik tot weken na de bevalling wel anders piepte) Vinden jullie het ook jammer dat die tijd voorbij is? Zwanger/bevalling/kraamtijd van je eerste kindje? We kunnen dit nooit meer overdoen, en dit vind ik echt heel jammer, denk daar ook vaak aan.
Mijn dochter is zelfs al 11 jaar en ik dacht er vanmorgen nog aan hoe goed het eigenlijk van mezelf was dat ik het voor elkaar heb gekregen om gewoon te bevallen, terwijl ze in stuit lag. Het is wel al heel lang geleden aan één kant en aan de andere kant lijkt het nog als de dag van gisteren. Gelukkig krijg ik zeer binnenkort nog een herkansing voor de kraamtijd, heb er nog altijd wel een beetje heimwee naar, het gaat zo snel allemaal.....
Denk er ook nog vaak aan terug. Vooral ook veel ongeloof...kan mij echt niet meer voorstellen dat ze echt in mijn buik heeft gezeten en hoe ik haar toen in godsnaam eruit heb gekregen...haha... Heb wel dat ik mijn zwangerschap en hoe ik mij voelde niet meer zo goed voor de geest kan halen. Alsof het echt een totaal andere wereld was waarin ik toen leefde (is natuurlijk ook een beetje zo). Vind het zo onwijs bijzonder dat ik dit heb mogen meemaken en ben ook best trots op mijzelf hoe ik het tot nu toe allemaal heb gedaan. Je kan wel van te voren bedenken hoe het zal zijn om moeder te worden, maar dat het zo heftig en intens zou zijn had ik nooit kunnen bedenken.
Haai, Hier ook dat ik trots ben op mezelf dat ik die klus geklaard heb. Vooral toen achteraf bleek dat ik een aardig grote en lange dame eruit heb gekregen (terwijl ik zelf lichtgewicht ben en 1.62 kort!) met een bevalling die bestempeld werd als zwaar/heftig (vacuum en schouders blijven hangen met hoop duwwerk op buik en trekwerk aan beeb). Ja daar denk ik wel eens aan terug. Maar wat ben ik ontzettend blij met mijn dochter :-D
Dit herken ik ook, mijn bevalling ging zo supersnel, dat ik ook het idee heb dat het aan me voorbij is gegaan. Aan de andere kant, weet ik alles nog precies en ik praat er graag over. Eigenlijk heb ik een hele goede bevalling gehad. Ik ben een geweldige ervaring rijker en ik zou het zeker nog eens mee willen maken.
oh ik herken het precies!! ik denk er ook nog zo veel en vaak aan!! ik was eerder best een pittige tante maar val nu toch echt onder de catagorie softy! hahaha als ik lekker met men mannetje aan het knuffelen ben en er is een mooi nummer op ... nou dan gaan we weer tranen met tuiten hihihihi ben veeeeeel emotioneler geworden! ik heb wel een super bevalling gehad(6uurtjes) dus het is ook een super ervaring geweest! het gaat me ook allemaal veel te snel! ik weet nog dat ik zo uitkeek naar zijn geboorte en hij is nu al weer de 5 maanden gepasseerd!! ik zit gewoon nog steeds op die roze(eigenlijk blauwe) wolk!! en heb ook niet het idee dat ik er snel afkom!! 1 ding weet ik zeker... ik hoop dat we nog veeeeeel meer van deze schatten krijgen!
Hoi, ook ik herken me hier helemaal in! Het is bijna dagelijks dat er "flashbacks" zijn, zoals daarnet toen ik een koekje pakte waarvan we een gelijkaardige koekjesdoos presenteerden aan het kraambezoek in het ziekenhuis... Dan word ik helemaal emotioneel en vind ik het wel jammer dat ik het toch niet zo bewust heb meegemaakt als ik zou gewild hebben. Ik was zo compleet overdonderd door de komst van ons zoontje, heel mijn leven stond op zijn kop, de kraamtranen vloeiden meer dan rijkelijk, ik voelde me superonzeker, doodmoe, enzovoorts.... Dus ik hoop echt wel dat ik het nog een keertje mag meemaken, en dat ik er dan 200% van ga genieten!! Gelukkig geniet ik nu elke dag steeds meer en meer van ons prachtig schattig kereltje LIefs, Sunnyke
ook ik denk er bijna elke dag wel aan, maar dan met verdriet en angst, ik heb een traumatische bevalling gehad, al mijn bloed verloren, mijn vriend bijna mij en dochter kwijt. ik had een super zwangerschap, oke dochter lag in stuit, maar nergens last van gehad, heb zelfs nog tot de laatste dag gewerkt en uur met de honden in het bos gewandeld, voelde me goed, had geen zin in zwangerschaps verlof (wat nu helaas permanent wordt door ziekte van de bevalling) mijn kraamweek was ook prut, ik was te moe om mensen te ontvangen, ik was nog niet eens echt bij het besef dat ik moeder was, ja ze lag naast me en probeerde ook zoveel mogelijk te genieten, maar ik was gewoon te moe. ook de weken daarna totaal geen roze wolk gezien. nu geniet ik gelukkig wel veel van haar, ze is 1 jaar en 1 maand en besloot op haar verjaardag volledig los te gaan lopen (liep al met 8mnd langs meubels en blokken wagen) ben trots op haar, ze is ook eigenlijk altijd volijk, lekker kletsen, eigenlijk is mijn kraam tijd nu pas gekomen, nu pas kan ik volledig genieten en trots zijn op het mama zijn. een 2de zal er hier niet komen, al gun ik haar een broertje of zusje, maar ik durf gewoon niet meer, en vanwege mijn ziekte en pijnen zal het ook niet meer gaan. ik ben al heel blij en tevreden met diet wondertje
Heel herkenbaar!!! Denk er nog dagelijks aan en kan ook zo vol schieten weer!!! Mis het zwanger zijn enorm! Wil weer! haha het is ook zo iets moois