Hoi, ik ben er afgelopen week achter gekomen dat ik (ongepland) zwanger ben geraakt. Ik ben 19 jaar en mijn vriend is 20. We wonen (nog) niet samen maar dat gaat wel gebeuren in augustus. Ik ga 1 sept. beginnen aan een Rechten studie en mijn vriend is profvoetballer maar zit op dit moment nog zonder club (maar wel een goed vooruitzicht). Nu hebben we het vandaag aan mijn ouders verteld nadat we eigenlijk vanochtend voorzichtig hadden besloten het ondanks alle twijfels toch te houden (vooral mijn vriend wist niet of hij er aan toe was e.d. maar zei vanochtend na lang praten toch dat we er voor gingen..) Zo zaten we dus op de bank bij mijn ouders, ik vertelde het en meteen begon het: ze vinden absoluut dat het niet kan, dat ik het niet kan, dat het niet kan met de studie, dat ik het weg moet laten halen (zo snel mogelijk) en tot mijn grote schrik stemt mijn vriend in met ALLES wat ze zeggen ik was helemaal van de kaart en na 20 minuten hameren dat het echt het beste was dat ik het weg zou halen stemde ik dan maar in. Ik moest het volgens hen doen voor mijn vriend, voor ons, voor hen en natuurlijk voor mijzelf. Ik antwoordde daarop dat ik het daarmee eens wat alleen niet met het feit dat ik het voor mijzelf doe want dat is niet zo! Ik wil dit kindje Maar nu mijn vriend mij zo heeft laten vallen, wil ik (als ik ervoor kies het te houden) het eigenlijk niet samen met hem doen en als ik het weg laat halen, doe ik dat voor hem en mn ouders.. Ze zijn ervan overtuigd dat het beter is, dat rechten studeren en zwanger zijn/moeder zijn niet samen gaat én bovendien dat IK het niet kan Ik ben er helemaal stuk van, ik wil mn vriend niet aankijken, voel me zo verdrietig, weet niet meer wat ik nu moet Mijn moeder wil maandag persoonlijk wel mee naar de huisarts Ook kwam mijn vader met het argument dat een abortus bij zo'n korte zwangerschap eigenlijk net als een voorbehoedsmiddel is, dat het nog geen kindje is enz en dat vind ik zo'n onzin! Voor mij voelt het als een kindje in mijn buik
Jee meis wat een verhaal Wordt er verdrietig van, het is JOUW keuze, en je ouders kunnen hoog en laag springen, maar het is jouw lichaam! Vind je vriend ook niet helemaal eerlijk, eerst met jou eens zijn en dan je ouders na praten. Snap wel dat ze het beste met je voor hebben, maar toch. Moeilijke sitiatie jij moet het zelf beslissen, maar zo te lezen wil je het erg graag houden.... En het is indd al een echt kindje, volgende week gaat het hardje al kloppen! Dus wat je vader zegt klopt echt niet! Heel veel sterkte met je besluit! jessica
ik weet niet of je iets aan mijn reactie gaat hebben maar ik moet het ff kwijt. ik ben fel tegen abortus. als jij het graag wil houden moet je dat vooral doen, het is JOU lichaam en JOU kindje. en dat je vader zegt dat het nog geen kindje is vind ik onzin. tuurlijk is het nu nog te klein om een kindje te kunnen noemen, maar dat gaat het wel worden. en wat je studie betreft. dat komt ook wel goed. waar een wil is is een weg. en mijn motto is altijd dat alles op de een of andere manier goed komt. en het klinkt hard, maar als je ervoor gaat (ik bedoel dat je gewoon lekker zwanger blijft) moet je goed nadenken over of je het samen met je vriend wil of dat je het alleen gaat doen. ik wil je alleen wel waarschuwen. als je het alleen doet gaat het heel zwaar worden, gezien de reactie van je ouders. nou meis heel veel sterkte en wat je ook besluit te doen en ondanks dat ik tegen abortus ben zal ik je altijd steunen. nogmaals het is jou lichaam en het is jou kindje. liefs doris
He bah.. dat is niet leuk van je vriend. Je moet doen wat JIJ wilt. En je niet laten over halen door je ouders of je vriend. Want straks krijg je er mega spijt van dat je het heb weg laten halen. Heel veel suc6 en sterkte
wat als je het kindje weg laat halen en over een paar maanden besluit hij alsnog bij je weg te gaan omdat hij de relatie gewoon niet zitten, dan heb je dus je kindje weg laten halen voor hem omdat het zogenaamd beter is en dan vertrekt hij nog. ik denk zowiezo dat het moeilijk wordt een relatie voort te zetten op deze manier, hij zal jou altijd verwijten dat je het hebt gehouden of anders jij hem omdat je het weg hebt laten halen door hem. denk er goed over na meid want het is niet niks,. het is een klein mensje en het hartje kan elke moment gaan kloppen. er zijn genoeg meiden je voor geweest die een kindje prima hebben opgevoed, er zijn tegenwoordig zoveel instellingen die je kunnen helpen met een nieuwe start. welke keus je ook maakt ik wil je sterkte wensen. zolang je twijfelt moet je het niet doen want ik denk dat je er dan spijt van gaat krijgen.
Inderdaad meid, doen wat jij wilt! Niemand kan je hier een advies in geven....ik al helemaal niet. Ik wil je veel sterkte wensen! Elmo
Heb al een paar meiden meegemaakt die in een soort gelijke situatie zaten, en ook alles op z'n pootjes terecht is gekomen! En straks krijg je echt enorme spijt, want het is de keuze van je vriend en ouders! Alleen zal je het ook wel redden (klinkt misschien erg hard), maar hoe hij reageerd..... jessica
Dat is een mega tegenvaller zeg, als je vriend eerst positief met jouw meepraat en nu in ene omdraait als een blad aan een boom. Maar jij bent nog altijd het persoon die beslist wat er met jouw en je lichaam ( jouw kindje ) gebeurd. Ik wens jou/jullie heel veel sterkte toe met het besluit. Groetjes Lin
Je moet doen wat jij wil meissie Nu kijk je al heel anders tegen je relatie met je vriend aan dit zal altijd tussen jullie blijven staan wat je ook beslist. Jouw gevoel telt Royan en je moet doen wat jij wil. Niet wat je ma pa of vriend wil. Veel sterkte meissie met je keuze
Wat een pokkereactie van je ouders! Je zegt zelf dat je uiteindelijk ook hebt ingestemd met een abortus. Natuurlijk ben je in de war en kan je niet helemaal helder denken (lijkt mij), maar dat is je vriend ook. En sterker nog, ik denk je ouders ook. Jij moet doen wat jij wilt! Er zijn zat mensen die jong een kind hebben gekregen en daarnaast ook nog gestudeerd hebben. En ik heb nog nooit gehoord van een kind wat je leven verpest. Wel van een kind wat je leven verandert. En als het dan niet gepland is, dan komen er ineens wel heel veel dingen op je af, en zullen dingen niet gaan zoals je geplan had. Denk er nog even goed over na, je hoeft niet vandaag te beslissen, en laat het ook voor je ouders even bezinken. Veel sterkte ermee! Linda
Wat een moelijke situatie! Ik heb hetzelfde meegemaakt, alleen niet met de druk om het weg te laten halen. Ik was ook 19jaar en zat nog op school. Ik zou ook nog HBO gaan doen. Met de steun en hulp van mijn ouders en school heb ik in juni vorig jaar mijn diploma gehaald! Mijn vriend wilde eerst ook niet, maar ik heb tegen hem gezegd dat weghalen geen optie is voor mij. We zijn nu nog samen en zwanger van de tweede. Ik denk dat iedereen te emotioneel is om nu een goede beslissing te nemen. Een kindje en studie is natuurlijk wel zwaar, maar dat wil niet zeggen dat studeren niet mogelijk is. HEtis alleen erg zwaar, maar dat is werken en moeder zijn ook. Wat ik wel vreemd vindt is dat je ouders zeggen dat JIJ het niet kan? Wat is hun reden? (als je niet wil hoef je dat nauurlijk niet te vertellen) Ik zou er toch nog een keer met je vriend over praten en hem eerlijk zeggen wat je voelt en vindt van zijn verandering ineens. Veel sterkte ermee!Volg je hart!
Jemig wat een ellende terwijl het zo mooi kan zijn, maar de situatie waar je nu in zit lijkt me vreselijk. Ik hoop dat je er uit kunt komen....wel moeilijk als juist de mensen waar je hiermee het meest over zou willen hebben totaal wat anders voor jou zien als dat je het zelf ziet. Ga voor wat je zelf wilt....en als dat is dat je deze baby laat komen..zoek steun bij mensen en evt instanties die je verder kunnen helpen. Heel veel succes en sterkte!
Volg je gevoel! dat is het enige wat ik je mee wil geven. Als je het eenmaal laat weghalen, kun j het niet meer terugdraaien en jij bent degene die daar mee moet leven je hele leven lang!
lekkere ouders heb je dan die jou en je vriend zo omlullen. je moet geen dingen doen waar je spijt van krijgt. als jij het kind wil zou ik het als ik jou was niet weg laten halen.
Volgens mij weet je eigenlijk al wat je wilt (als je naar je hart luistert) en in deze situaties moet je gewoon naar je hart luisteren. En naar niemand anders! Het is jouw kindje (en natuurlijk van je vriend) maar je moet beiden achter een eventuele abortus staan (zelf ben ik hier op tegen, maar dat ter zijde) Sta jij er niet achter: DAN OOK NOOIT DOEN!
hoi Royan ten eerste zou ik als ik jou was gewoon rustig nadenken je niet laten overhalen door je ouders en je vriend. als jij het wilt houden zou ik het houden.. waarom zou jij het niet kunnen ? met studie en moeder zijn? waarom jij niet en een ander wel . je moet er echt niet vanuit gaan wat andere zeggen dat het jou niet lukt zo halen ze je alleen maar omlaag je moet zelf zo denken ik kan het. dan lukt het je ook heus wel. wwat als jij het kindje weg laat halen voor je vriend en je ouders? wedde dat jij dan straks spijt krijg dan sis het niet meer terug te draaien dan leef je vooraltijd met spijt. ik zou er eerst echt goed over nadenken wat jij nu wilt en niet wat je ouders en je vriend willen. bedoel je bent niet expres zwanger geworden. sterkte
Lieve Royan, Wat een moeilijke situatie...! Maar zoals iedereen hier al heeft gezegd, moet je in de eerste plaats naar jezelf kijken en naar wat jij wilt en waar je voor wilt gaan! Het is echt niet onmogelijk om te studeren met een kindje, kijk hier maar. Wat je kunt doen is nog eens met je vriend praten en vragen dat hij eens kijkt naar de zwangerschap van week tot week, week 6. Dat is de groei en het uiterlijk van een foetus van 6 weken (want mocht je een abortus latendoen dan ben je ten vroegste 6 weken), misschien dat hij zich nu nog niets kan voorstellen bij die positieve zwangerschapstest, maar dat dit hem wat meer inzicht geeft en dat hij ook gaat beseffen dat het niet zomaar een hoopje cellen is, maar zelfs al een foetus ipv een embryo (misschien kun je het eens aan je ouders laten zien ook, die foto's laten hen misschien de realiteit beter beseffen. Zolang ze zichzelf voorhouden dat het toch geen kindje is, is het ook geen probleem het te laten weghalen, maar een embryo van 6 weken lijkt al erg op een kindje...) Veel sterkte in ieder geval, en het is echt niet onmogelijk! Liefs, Sandra
Wat een rottige situatie! Ik zou het zeker niet doen als je er zelf niet achter staat, al twijfel je maar een heel klein beetje. Het is jouw beslissing en je ouders hebben er echt niks over te zeggen. Je bent misschien nog best jong, maar je bent wel volwassen en als jij gelooft dat je dit aankan dan kan je dat ook! Veel sterkte bij deze moeilijke beslissing, ik hoop dat je echt voor jezelf kiest!
dwingen kan niemand je en als jij het echt niet wil dan zien ze dat in de kliniek ook wel en doen ze het niet eens voor je zolang twijfels hebt of je gedwongen voelt meid ik zou lekker mijn eigen weg kiezen en er lekker voor gaan desnoods alleen en waarom zou studeren en een kind niet samen gaan tuurlijk kan dat wel volgens mij zitten er hier een hele hoop studerende mama's ik vind het wel belachelijk van de ouders dat ze niet gewoon achter je staan en je steunen bij je eigen keuze je bent verdomme 19 geen 12 je bent gewoon een volwasse meid toch en je vriend is een volwassen kerel in elk geval oud genoeg om sex te hebben en een voorbehoedsmiddel te vergeten jou vriend hoort voor zijn verantwoordelijkheden op te komen doet ie dat niet dan is ie er idd niet klaar voor en heeft hij het volwassen status al helemaal niet bereikt maar goed dat gaat bij mannen vaker langzamer dan bij vrouwen 1 tip doe wat je hart je ingeeft niet instemmen als je er niet achter staat daar krijg je spijt van en vervolgens zoujehoe dan ook je ouders verwijten
Lieve Royan, Jeetje meisje...neem je tijd. Het is jouw lichaam en je bent meerderjarig. Het belangrijkste is dat je een beslissing neemt waar je geen spijt van krijgt. Leven met een kindje dat je eigenlijk niet wilde is niet goed, maar je leven lang verdriet van een verkeerde beslissing ook niet. Geef het vooral aan bij de kliniek of dokter dat je twijfelt. Praat ook eens alleen met je ouders. Kijk ook een keertje op www.studerendemoeders.nl. Misschien dat je daar wat aan hebt. Heel veel sterkte!