Mee eens. Hoe moeilijk het ook voor jou mag zijn, zij hebben niks met die kant van de familie. Een kaart is in zo'n situatie ook een prima manier om je te condoleren en jullie sterkte te wensen. Toch kwam hij nog naar je schoonmoeder om haar persoonlijk te condoleren. Dat is toch netjes? Ik was niet naar de uitvaart gegaan, al helemaal niet als ik geen vrij zou krijgen en er een vrije dag voor zou moeten opnemen. Nog gecondoleerd ts
Wat tjilpje zegt daar ben ik het mee eens. En ook hier, schoonouders van broers/ zussen kennen wij niet goed dus bij begravenissen e.d. zouden wij niet aanwezig zijn. Een belletje is wel zo normaal, maar elke dag bellen of langskomen zou van mij niet hoeven. In mijn ogen is het dus niet standaard gebruikelijk dat je elke dag belt of langsgaat, als jij die behoefte had dat hun naar de begravenis meegingen, dan had je dit vantevoren kunnen aangeven. Zij kunnen ook niet weten dat die behoefte naar hun er is, omdat je misschien ook meer mensen hebt voor de steun om mee te gaan. Als je het vaker zien op prijs stelt voor de steun dan zou je dit kunnen aangeven.
Vervelend dat je je niet gesteund voelt. Denk namelijk dat ze er op vele andere manieren dan naar de begrafenis te komen hadden kunnen steunen. Zelf probeer ik in zo'n situatie wel naar de begrafenis te gaan maar als dat met werk niet zou lukken houdt het op natuurlijk
Als er morgen iets met mijn schoonouders gebeurt, verwacht ik echt niet dat mijn zus er is. Het zijn mijn schoonouders, niet die van haar en ze kent ze totaal niet. Heeft ze nog nooit gezien. Mijn zus haar schoonouders ken ik toevallig vaag (ze al es een paar keer op een feestje van mijn zus gezien), maar wederom ... als er ooit iets met hen gebeurt, zou ik niet weten wat ik op die begrafenis te zoeken heb. Ik ben "niks" van hen. Ze hebben kinderen, ze hebben een schoondochter en een schoonzoon ... Volk genoeg dus. Mijn zus zou het overigens zelfs vervelend vinden moest ik ineens opduiken dan. Juist omdat ik er niks mee heb en ik hen nauwelijks ken(de).
Mij gaat het er in zulke situaties niet zo zeer om of ik de overledene kende maar wel de naaste familie om hen te steunen dus. net als bij aszz..als vriendin kende ik die buurman waarschijnlijk helemaal niet, maar was dus wel iemand waar zij om gaf en zeker mer het traumatische wat ze meegemaakt heeft zou ik daar dus voor haar zijn, niet voor de buurman.
En dit bedoel ik dus. Dat ze niet op de begrafenis waren is tot daar aan toe. Maar ze hebben ons niet eens even gebeld of een berichtje gestuurd. Daarbij kenden ze mijn schoonvader best goed...
Ts, misschien kun je wat duidelijker zijn hoe goed jouw broer je schoonvader kenden... Ik denk dat hier veel van af hangt... Ik zie bijv de schoonvader van mijn zus al jaren lang bij de verjaardagen van mijn nichtjes etc. Daarbij snap ik wel dat je het prettig had gevonden als ze wat meer medeleven hadden getoond.
Als je zou kennen wel misschien. Maar als je ze hooguit een keertje op een bruiloft of verjaardag gezien hebt toch niet? Ik zou niet eens weten wie de schoonfamilie van mijn schoonfamilie is hoor. Dat vind ik wel heel ver weg.
Ik ken van al mijn vriendinnen de ouders en schoonouders, ik ken alle schoonouders van mijn zussen. Ik zie ze niet regelmatig, maar toch wel eens op verjaardagen/bruiloften/geboortes enz. Ik vind het vrij normaal om dan wel even te gaan condoleren, of gewoon naar de uitvaart te gaan. Je gaat over het algemeen niet voor de dode, die heeft er niks meer aan. Maar je gaat voor de nabestaanden. Het lijkt misschien ver weg, haar schoonvader. Maar dat is simpelweg de vader van je zwager. Je kent de dode dan wel niet, maar je eigen zwager wel. Die hebben gewoon verdriet en dat moet een plekje krijgen. Ik vind het dus raar dat ze bijna niks van zich hebben laten horen, richting TS en haar man. Ik bedoel; waarom wel de weduwe condoleren en niet je eigen zus en zwager? TS, ik hoop dat je het een plekje kunt geven en veel sterkte toegewenst!
Ik snap je wel een beetje. Mijn schoonzusje draait al 15 jaar mee in onze familie. Ik kende haar vader alleen van gezicht maar ik ben toch naar de uitvaart gegaan net als mijn zussen en andere broer. Dat vonden wij het minste wat we konden doen. Maar misschien ligt het bij ons anders doordat de moeder van mijn broers en zussen op jonge leeftijd is overleden. We hebben het van huis uit meegekregen dat je er dan gewoon voor elkaar moet zijn.
Nog gecondoleerd Willes Ik begrijp je goed en zou er ook hevig teleurgesteld over zijn Naar mijn idee gaat het bij een begrafenis niet over hoe goed je de overledene kende maar om de nabestaanden te steunen. Als mijn broer er niet zou zijn zou ik me ook gekwetst voelen Toen mijn schoonmoeder overleed waren mijn moeder en broer er zeker bij aanwezig om ons te steunen ook al zagen zij haar alleen op een verjaardag max 2 keer per jaar Zelfs een oom en tante en neef met vriendin van mijn kant waren er Niet omdat zij mijn schoonmoeder ooit hadden gezien maar om mijn man en mij te steunen! Ik schrik echt van sommige reacties die ik hier lees Je bent er toch voor elkaar in dit soort verdrietige tijden?
Ik denk dat de gebruiken en verwachtingen rondom dood en begraven gewoonweg enorm kunnen verschillen van familie tot familie. De ene begrafenis is heel kleinschalig, met alleen directe familie en vrienden, de andere begrafenis is een openbaar gebeuren, waar iedereen welkom is. Daarom vind ik ook dat je, als je aandacht verwacht, je daar om moet vragen. Want veel mensen trekken zich juist liever terug omdat ze niet weten of hun aandacht wel welkom is. I.p.v. op een forum te posten, liever even je broer bellen!
Dirksmama ze wilt gewoon even haar verhaal kwijt.... Waarom zou ze haar verhaal niet kunnen plaatsen ipv haar broer te bellen.
Serieus, degene die rouwt moet aandacht vragen? En een broer of zus zoals in dit verhaal zou zelf niet weten of hun aandacht gewenst zou zijn? Hoe moeilijk kan het zijn om een arm om iemand heen te slaan of een troostend woord te zeggen. Je zus en zwager hebben verdriet, daar stap je toch niet overheen
Sorry, maar JA!!! Ik word van deze reacties boos en vooral verdrietig. Mijn moeder is drie jaar geleden verongelukt. Mijn schoonfamilie was er dus wél. Dus so, zwager, schoonzusje. En zelfs ooms en tantes van mijn vriend. Gelukkig wel zeg! Ze kwamen niet voor mijn vader of broer en zussen, maar voor óns! Omdat wij verdriet hadden. Dat is in veel gevallen een kleine moeite. Oke, als het qua werk niet lukt dan houdt het op. Maar iemand die niet in zo'n situatie heeft gezeten zal inderdaad zeggen dat het onzin is. Misschien moet ik mij dan " gelukkig" prijzen, dat ik op jonge leeftijd dit inzicht heb gekregen. Helaas geen moeder meer en dus geen oma voor onze eventuele kindjes, maar ik zal de rest van mijn leven wél iemand zijn die de moeite neemt om een ander te steunen op moeilijke momenten.
Blijkbaar hebben jullie geen goede band. (niet gemeen bedoeld, maar waarschijnlijk zien je broer en schoonzus het zo) Wij zijn ook niet naar de begrafenissen geweest van de schoonmoeder van mijn schoonzus en de schoonvader van mijn zwager, de familie van mijn man hangt als zand aan elkaar. (wel naar condoleren) Wij zijn wel naar de begrafenis geweest van de schoonmoeder van mijn broertje, mijn broertje en ik zijn heel close.
Er is toch aandacht geweest? Volgens de etiquette is in dit soort gevallen een condoleancekaart voldoende. Alleen, TO had behoefte aan meer. En zoals ik al schreef, iedereen gaat daar anders mee om! De een wil dagelijks bezoek, de ander juist niet. Dat vind ik niet 'over iemands verdriet stappen'. Zeker als het om de 'koude kant' gaat, kun je vind ik best wel een beetje aangeven dat je ergens behoefte aan hebt.
Wat is dat nou weer voor bullshit! Iemand die op een andere manier dan jij met rouw omgaat heeft volgens jou geen inzicht? Ga je schamen! Diep schamen!
Hoezo? Het is toch maar een kleine moeite om op een begrafenis te komen? Je hoeft dan toch niet de dienst bij te wonen. Hier is het condoleren altijd voor de dienst en dat vind ik dan een kleine moeite omdat bij de familie langs te lopen en het register te tekenen. Dat herinner je je toch langer omdat je dan ziet dat mensen met je meeleven en je steunen. Maar om dan te zeggen dat ik mij moet schamen... Ik wou voor al het geld in de wereld dat ik mijn moeder niet als een in elkaar gedrukt wezen heb moeten zien. Dat haar bloedeigen zus zegt dat ze in de verkeerde kamer staat omdat het haar zusje niet is!!! Ik ben alle mensen die ons op de dag zelf zijn komen steunen echt ontzettend dankbaar. En heb nadien gemerkt dat andere mensen dat ook erg waarderen. En nee, ik ga niet naar alle diensten, maar stuur een kaartje, bel een keer en kom op de dag van de begrafenis om te condoleren. Dat is een hele zware dag. De laatste keer dat je je geliefde nog kunt zien.