Tja en ik vind als ik dit lees dat mensen 'tegenwoordig' wel heel veel van anderen vragen. Jij hebt andere verwachtingen dan je broer. En dat is wel degelijk een etiquette-probleem, want jouw idee over 'hoe het hoort' verschilt van het zijne. En bij die verwachtingen spelen regio en sociale klasse wel degelijk een rol. Pak 'm beet in Brabant of Limburg doen ze andere dingen en verwachten ze andere dingen dan in pak 'm beet Wassenaar of Bloemendaal. En in de Schilderswijk zijn de verwachtingen anders dan aan de Lange Poten. Jij bent teleurgesteld in je broer, en dat is voor jou gewoon realiteit. Daar moet je iets mee doen. Maar laat dat geen reden zijn om je relatie met je broer te verpesten. Laat hem, als je wat afgekoeld bent, weten dat je teleurgesteld bent. Als je zo'n hechte band hebt dan heeft hij recht te weten hoe je er over denkt. Maar ga er geen ruzie over maken. Zeg gewoon 'ik vind het jammer dat je me niet steunde toen ik dat nodig had'. Bij rouw is het gewoon moeilijk...de een verwerkt het het liefst met veel mensen en veel aandacht, de ander trekt zich liever terug of verwerkt het door het eerst te 'negeren'. De ene manier is niet beter of slechter dan de ander.
Ik kan me voorstellen dat je een beetje teleurgesteld bent, zeker aangezien hij wel goed genoeg was om allerlei klussen bij hun te doen, er bestaat ook nog zoiets als een stukje medeleven voor je eigen zus en zwager.
Zoals ik al zei...wat jij vindt wordt bepaald door waar je vandaan komt of waar je je bevindt of met wie je omgaat. In jouw kringen is een kaartje blijkbaar niet acceptabel, in andere kringen wel. In andere kringen zou men het juist ongepast vinden als mensen zich zouden 'opdringen'. Pislink worden lijkt me dan niet de verstandigste reactie...gewoon proberen uit te vinden wat er van je verwacht wordt lijkt me slimmer. Ik doe bij schoonfamilie of vrienden ook andere dingen dan bij familie of andere vrienden. Gewoon omdat ik weet dat ze andere ideeën en verwachtingen hebben. Bij de een moet je bellen, bij weer een ander moet je knuffelen, bij nog een ander moet je huilen, bij weer een ander willen ze een discreet kaartje. En je kunt niet altijd van anderen verwachten dat ze kunnen ruiken wat jij belangrijk vindt.
Kijk gewoon hier eens rond op het forum... Nee, je belt ze omdat je daar behoefte aan hebt. Ik snap serieus niet waarom er wel tijd zou zijn als broer belt maar niet als ze zelf belt.
Je denkt toch niet dat dit forum een doorsnede van de Nederlandse samenleving is, hè? Dan moet ik teleurstellen. En met tijd heeft het niets te maken, wel met aandacht. Met regionale of cultuurverschillen heeft dat weinig van doen. TS en broer komen uit hetzelfde gezin, nietwaar?
Maar dit vind ik niet zo raar. Als 1 van mijn ouders komt te overlijden, gaan mijn schoonouders daar wel naar toe en andersom, maar mijn zwager en mijn broers echt niet. Ik vind het een beetje vreemd dat er verwacht wordt dat je als broer + schoonzus naar de begrafenis van de schoonouders van je zus zou MOETEN. Je kunt toch kwalijk met de hele schoonfamilie van de schoonfamilie op de stoep staan? Vind ik zelf nogal overdreven. Bovendien hebben ze een kaart gestuurd, de weduwe is gecondoleerd. Dat je broer/schoonzus even belt en vraagt hoe het gaat, prima, vind ook dat dat best gedaan kan worden, maar om nou te verwachten dat ze alles aan de kant gooien om jullie te steunen vind ik best ver gaan hoor.
Maar ze zijn allebei in een andere schoonfamilie getrouwd. Waar je dagelijks mee omgaat bepaalt toch voor een groot deel hoe je over dingen denkt.
Gelukkig heb ik niet met heel Nederland van doen . Ik zeg wat ik zie op dit forum, gelukkig word. Als ik graag steun wil van familie en/of vrienden en dat krijg ik niet op de manier dat ik wil, dan zorg ik dat ze dit weten zodat ze mij alsnog kunnen steunen. Ik ga dan niet klagen maar er verder niets aan doen! TS en broer komen uit hetzelfde gezin maar kennerlijk weet broer niet op welke manier zijn zus gesteund wil worden, een kaartje en naar de condoleance was kennerlijk niet genoeg.
Dit wilde ik ook typen! Het is heel moeilijk in te schatten waar iemand behoefte aan heeft in deze moeilijke, verdrietige situaties. Zelf je behoefte duidelijk maken kan dan heel handig zijn.
Nee, natuurlijk niet, het zou ook wel zo netjes zijn als broer of schoonzus haar hierover zou bellen. Maar dan komt daar vaak nog bij dat een broer dit niet zou doen (de mijne niet tenminste ) en misschien dat schoonzus het is ontschoten, of denkt dat het wel goed gaat. En in dat geval zou ik zeggen: bel ze wel zelf en leg uit dat je behoefte aan steun hebt.
Ik snap wel wat je bedoeld en misschien is dan dan ook het beste, maar ik zou dat zelf nooit kunnen...
nee, ik zou dat ook niet doen, maar naast me neerleggen. (het geval van ts dan, in mijn geval negeer ik mijn schoonzus, die mag wat mij betreft neervallen, maar dat is anders )
Ik vind wel dat broer even had kunnen bellen. Wij zijn als broer en twee zussen ook wel eens naar de begrafenis van vrienden van ouders geweest. Of bij het overlijden van ouders van onze vrienden Gewoon om ons pa te steunen en als we twijfelden of we welkom waren vroegen we het gewoon aan pap. Wel is het zo dat we vrij konden krijgen op het werk. Want er zijn natuurlijk banen en situaties op het werk waar het niet altijd mogelijk is. En dan voelt niemand zich minder gesteund en is daar ook begrip voor. Mijn advies dus gewoon open communiceren met je broer dan kan je tevens je ei op kwijt en kan hij je steunen. Wie het initiatief neemt maakt in onze kringen niets uit.
Als één van mijn ouders zou komen te overlijden, dan zou ik toch evht wel steun van mijn zwager en schoonzus verwachten. Jeetje, mijn ouders zijn misschien geen familie van hun, maar ze kennen elkaar wel. En al zouden ze mijn ouders niet kennen: ik ben wel hun ZUS. Dan mag je toch wat steun verwachten! Ik zou ook zeker belangstelling tonen als de ouders van één van mijn schoonzusjes zou overlijden. Al ken ik de ouders van de ene schoonzus nauwelijks en van de andere schoonzus vind ik ze niet bijzonder aardig ofzo. Maar het zijn wel hun ouders, de schoonouders van mijn (schoon-)broer en dis voor hun een belangrijk deel van hun leven. Daar zou ik me niet met een kaartje vanaf maken hoor! Dat je niet op de uitvaart kan komen, snap ik nog best. Maar ik zou dan in ieder geval die avond even bellen om te vragen hoe het geweest is. En de weken erna af en toe vragen hoe het gaat.
Dit vind ik toch echt raar ja. Natuurlijk had TS op basis van de band met haar broer/schoonzus bepaalde 'verwachtingen', maar dat heeft weinig te maken met hoe het 'hoort' maar wederom lijkt mij met hoe TS het 'gehoopt' had. En dat heeft weinig met sociale klasse of wat dan ook te maken. Wèl met je eigen normen en waarden, hoe je zelf in het leven staat. Ik zal alles maar dan ook alles doen en overhebben voor al (!!) mijn dierbaren, daar maak ik echt geen onderscheid in, zeker niet op basis van regio of cultuur waar(in) ik mij bevind.
Misschien moeten we het gewoon omdraaien: Broer van TS had geen behoefte om zijn zus op te bellen terwijl haar schoonvader overleden was. Dat vindt ik gewoon vreemd. Wel of geen etiquette. Dan kunnen we eindeloos gaan discuseren over de behoefte die TS had tov haar broer en schoonzus. En dan kunnen we dat vreemd vinden. Maar ik vind eerder de broer vreemd. Van mijn zwagers en schoonzussen zijn al meerdere ouders overleden. Elke keer hebben wij contact gezocht met hen. Op zich niet om de ouders, want die kenden we niet altijd goed. Maar om het verdriet wat je eigen familieleden hebben. Als je als familie nog niet eens de moeite kan nemen om contact te zoeken met je familie als die verdriet hebben... Dan vraag ik me af wat je verstaat onder een familieband.
Ik zal hier overigens wel neergehaald worden, maar eerlijk ... als morgen mijn schoonmoeder bijvoorbeeld overlijdt, dan vind ik dat "jammer" en zal ik mijn partner steunen. Maar ik ben geen familie en mij zal het dus veel minder doen. Ik ken haar maar een aantal jaar. Mijn moeder had hetzelfde toen haar schoonouders stierven (mijn grootouders langs vaders kant). Ze heeft mijn vader gesteund, maar ze voelde eigenlijk zelf weinig, want het waren niet haar ouders. Niet dat ze het niet jammer vond dat ze er niet meer waren, maar toch ... een heel ander gevoel dan toen haar eigen vader stierf (haar moeder heeft ze nooit gekend - gestorven in 't kraambed - en dat vind ze meer dan 60 jaar later nog altijd jammer dat ze haar nooit gekend heeft en haar alleen maar kent van de verhalen van haar broer en zussen). The same met mijn ooms - de broers van mijn vader - die overleden. Uiteindelijk is het toch vooral je partner die verdriet heeft als zijn familie overlijdt. En jij als jouw familie overlijdt. En dan kan je elkaar dus wel steunen, maar wat je eigen zussen of schoonzussen (langs jouw kant dus) op zo'n moment zouden moeten doen ... geen idee. Mijn zus zou mij echt zien afkomen op zo'n moment (not). Ze zou zelfs kwaad zijn als ik op de begrafenis van haar schoonfamilie kom! En het totaal overbodig vinden. 't Is tenslotte haar schoonfamilie, niet die van mij. Hier ben ik trouwens echt wel "maar" een schoondochter en verwacht mijn partner zelfs die steun van mij niet als 't ooit zo ver is in zijn familie. Laat staan van mijn zus. Hij vindt het al vreemd dat ik - als mijn schoonvader voor de zoveelste keer in 't ziekenhuis ligt - ik wil meegaan op bezoek. 9 keer van de 10 gaat ie namelijk alleen. Of toen schoonpapa in een ziekenhuis lag vlakbij mijn werk en mijn vriend een week lang niet kon gaan door zijn eigen werkuren, vond mijn schoonpapa het echt wel vreemd, abnormaal en onnodig dat ik na mijn werk effe binnensprong bij hem (heb het dan ook maar 1 keer gedaan).
Kabouter, er zijn wel een paar verschillen: Schoonvader kwam bij broer en schoonzus van TS over de vloer en heeft er klusjes gedaan in huis. En het kan heel goed dat jij niet veel hebt met je schoonouders, zo zijn er velen, maar misschien heeft TS wel een warme band met haar schoonouders en heeft zij erg veel verdriet. Zo klinkt het wel. En het niet naar de plechtigheid was 1 ding, maar het niet even bellen om te vragen hoe het ging deed kennelijk pijn. En dan is het toch weer ietsje anders, nietwaar?