Vind dat sommigen hier best heftig reageren. Alsof je niet even mag rouwen omdat een bepaald toekomstbeeld wat je had nooit gaat uitkomen. Ik kan me er wel wat bij voorstellen. Ik snap ook dat de woordkeuze voor degenen die hier zo heftig reageerden een beetje verkeerd binnenkwam. Zeker als je zelf een (of meerdere) kindjes hebt verloren. Ik kan er gelukkig niet over meepraten, maar ik kan me wel indenken dat het echt verschrikkelijk is. Maar omdat jij iets vreselijks hebt meegemaakt, mag de ander nergens meer een 'probleem' van maken? Ja, er is altijd wel iemand die het erger heeft meegemaakt dan jou. Maar laat de ander alsjeblieft in haar waarde.
Ik kan mij helemaal vinden in jouw woorden Vlinder84! Persoonlijk heb ik er heel veel moeite mee gehad nooit meer een kindje te zullen krijgen. Ja, dat zal in de ogen van iemand die dolgraag 1x een goede zwangerschap wil hebben en droomt van een gezond kindje, misschien belachelijk zijn en 'wees blij dat je er al 3 hebt'. Maar hey.. Dan mag ik nog wel een soort rouwproces doormaken wat dat betreft. Of van mijn droomstudie die ik helaas nooit ga kunnen volgen. Waarom zou ik daar niet om mogen rouwen/afscheid van mogen nemen? Dat valt niet te vergelijken en moet je ook helemaal niet willen vergelijken. Het is persoonlijk. Ik heb zelf bijvoorbeeld nooit hoeven rouwen of verdriet gehad van de miskraam die ik gehad heb. Dat een ander daar heel veel verdriet van heeft, kan ik mij prima voorstellen, maar het doet niets af aan de gevoelens van een ander over andere zaken/toekomstdromen/wensen etc. Nogmaals, je moet zulke persoonlijke emoties/gevoelens niet willen vergelijken. Ieder mens is anders en de gevoelens van iedereen mogen er gewoon zijn. Ik probeer daar verder geen waardeoordeel aan te hangen.
Laat ik heel de discussie maar even Negeren 😊 Goh ik kan me wel vinden in dit onderwerp! Zelf 2 fantastische zoontjes en nu zwanger van de 3de. Ik zou een meisje ook super vinden. Moest dit weer een kereltje zijn voel ik me natuurlijk super bevoorrecht hopelijk 3 gezonde knullen te hebben maar ga ook moeten wennen aan het idee dat er nooit geen meisje zou komen. het is toch afscheid nemen van een droom/toekomstbeeld. Ik zie vooral ook op tegen reacties van mensen. Je hoort nu al zo her en der, en nu voor een meisje? Ik hoop dat ze straks oprecht blij voor me gaan zijn (en ik ga dat zeker ook zijn) als het een mannetje blijkt! Laat het duidelijk zijn dat we hebben gekozen voor 3 kids en niet voor een geslacht 😊 O en ergens ben ik er ook nog van overtuigd dat wij enkel jongens kunnen maken haha! We gaan het zien binnen een paar weken!
Hier hetzelfde! Heb alleen wel al een dochter en zoon. Dus beide geslachten. Ben meer een meisjesmoeder. Toch komt er een zoon bij. Was weer teleurgesteld bij 20 weken echo. Ben inmiddels aan het idee gewend. Ik moet nog 4 a 5 weken. Maar je bent dadelijk verliefd op je kind, ondanks het geslacht. Toch kan ik nog steeds jaloers zijn op mede zwangeren die een meisje krijgen. Mijn droomgezin in mijn gedachte is altijd 3 meiden geweest. Helaas heb ik daar niks over te zeggen. Dus moet ik het met 2 mannen en een heerlijke dochter doen.
Daarom, als het kindje er is dan ben je zoo verliefd. Ik was bang bij mijn tweede zwangerschap (eerste kind) dat het me gevoel zou beïnvloeden. Maar toen wist ik nog niet hoe het was om je kindje in je armen te hebben. Het was voor mij heel abstract ondanks de echo's. Praten is toch een beetje taboe soms. Dus ik zat mezelf een beetje op te vreten van onzekerheid. Maar toen hij er eenmaal was was er totaal geen twijfel meer. Liefde op het eerste gezicht. Onderdeel van jezelf. En in de ogen van een moeder compleet en perfect. De droom die je hebt staat uiteindelijk behoorlijk los van je gevoelens omtrent de kleine in je buik/armen.
Ik kan de eerlijkheid van sommige mensen die dit zo voelen wel waarderen. Aan de ene kant mag het dan en taboe zijn, aan de andere kant vraagt iedereen me of mijn vriend niet teleurgesteld is dat we weer een meisje krijgen. En of we nu voor een derde gaan. Dus ondanks dat je alleen mag antwoorden "maakt me niet uit, zolang het maar gezond is" gaan mensen er toch een beetje van uit dat je als vrouw een dochter wil hebben, en als man een zoon. Volgens mij hebben meer mensen een voorkeur (gehad) dan ze willen toegeven. Wil niet zeggen dat je minder van het kind houdt dat je wel krijgt.
Moet eerlijk bekennen dat ik wel opgelucht was toen het een meisje bleek. Dat is toch bekend terreinw at betreft versorgen etc. Vriend was licht teleurgesteld. Hij wist niet goed hoe ie met haar om zou moeten gaan, met name de versorging dus. Maar hij had ook een beeld van een zoontje waar ie mee kon ravotten, samen klussen in de tuin, stoere mannendingen doen. Heb toen met hem er over gehad dat bij ons vroeger, ik juist degene was die mee hielp in de tuin, die meer een jongensmeisje was. Veiend had toch een beeld van meisjemeisje. Nu ze geboren is, is vriend onwijs verliefd op haar.
Ik ga met jou niet in discussie. Noem je mij arrogant en denigrerend, lees je eigen berichten eens terug! Je leest van mij wat je zelf wil zien. En waarom? Zodat je je kan af reageren? Succes met het oplossen van jouw knoop. Oh, veel wijsheid en kracht daarbij.
Laatste bericht in het algemeen. Het vergelijken van problemen was niet eerlijk. Zoals ik eigenlijk al zei, dat doe ik normaal nooit. Ik ben een zachtaardig persoon die zich in iedereen kan inleven. Dat je afscheid moet nemen van het gevoel geen groot gezin / meiden gezin / jongens gezin of wat dan ook snap ik. Ik had altijd het beeld van twee kindjes op de leeftijd die ik nu heb... Het woord rouw schoot me in het verkeerde keelgat. De reactie was misschien overdreven maar mijn mening veranderd niet.
Je weet nooit wat er speelt in het leven van iemand of de jeugd die iemand gehad heeft en dat kán zo'n enorme invloed hebben op de eventuele geslachtsvoorkeur van een zwangere vrouw (gooi er ook nog een flinke lading hormonen bij) dat ik mij de teleurstelling dus wel kan voorstellen. Ik wil daar dan ook niet over oordelen zolang het kindje maar enorm geliefd is ongeacht het geslacht. Zelf heb ik als jong kind mijn moeder verloren en wilde sindsdien altijd mama worden van een meisje zodat ik alles kon doen met haar wat met mijn moeder niet (meer) kon. Dat was gewoon een heel sterk gevoel, een sterke emotie. Ondanks heel veel ellende om eindelijk een levensvatbaar kindje te mogen dragen was ik tóch teleurgesteld toen ik zwanger bleek van een jongetje. Dat moest ik echt even verwerken, het droombeeld wat ik als sinds mijn 8e had en de 'angst' dat ik die droom voorgoed moest loslaten. Het is later helemaal goedgekomen met de dochters en mijn mannetje, ik kan niet eens beschrijven hoe veel hij voor mij betekent en hoeveel ik van hem houd. ❤️❤️
Wow en wat zijn er dames onder jullie die dingen/situaties mooi kunnen verwoorden zeg. Ik kan zelf vaak ook mijn gevoel niet onder woorden brengen en daardoor komt soms iets anders over dan dat ik eigenlijk bedoel. Wilde even complimenten geven!!
Dit dus.. Er worden hier reacties "getypt" , probeer er zo blanco mogelijk in te staan en niet alles zo zwaar op te pakken. Ik heb 2 meiden en ook voorkeur voor een jongen nu. Of ik teleurgesteld zou zijn als het weer een meid is? Ene kant NEE want 3 meiden zal ook super gaan zijn! Andere kant JA, omdat ik ook heel graag een zoontje had willen hebben. Of ik me hiervoor schaam? Nee. Ik hoop dat iedereen die zwanger is een gezond kindje mag krijgen en jongen of meid, er heel gelukkig mee gaat worden!
Dit! Precies en prachtig omschreven.....Ondanks mijn drie miskramen waarbij je dan inderdaad spreekt over een ander soort rouwen herken ik het wel een beetje. In mijn hoofd sprak ik al maanden tegen een jongen. Ik heb zelf een grote broer, het was meer dwaze fantasie dat ik ook een jongen zou krijgen. Ik wist en voelde gewoon voor 100% aan dat het een jongen was. Ik heb moet wennen aan het idee en na een dag of twee wist ik niet beter....en nu OMG! Ik ben zo blij dat ik een dochter krijg! En ben megatrots. Maar ik herken het dus wel een beetje. Ik vind het super goed dat je het lef ervoor hebt om dit toe te geven en hierbij steun zoekt op dit forum. Want hoewel je je zo voelt, zo voel je je toch ook schuldig dat je die gevoelens hebt. Maar meid.....je bent daardoor geen slechte moeder! Alles komt goed!
Ik denk dat mensen van elkaar moeten accepteren dat andere andere dingen voelen, denken en doen. Natuurlijk mag je wat raar vinden en dat zeggen maar iets gemeens op een forum zetten en dan zeggen "dat je dat normaal nooit zegt" is gewoon jezelf proberen eruit te lullen. Nou goed, TS...ik snap je gevoel wel. Net zoals meerdere hier. No worries!
Teleurgesteld zou ik niet zijn maar hoop stiekem ook op een meisje dit keer. Manlief ook. Maar anderzijds zou ik net zo blij zijn met een jongentje. Na al die jaren MMM mag ik allang blij zijn met een zwangerschap en is mijn enige hoop dat beide kindertjes gezond mogen opgroeien en gelukkig mogen zijn. En als het goed is mocht dit ook een jongentje zijn,krijg ik/wij er vanzelf twee schone dochters bij
Ik vind het heel naar om te lezen dat er zoveel dames respectloos met iemands mening/verhaal omgaan door gelijk hun visie erop te geven. Als dit haar gevoel is, dan vind ik het bijzonder dapper om het hier op te schrijven. Zeker, omdat ze hoogstwaarschijnlijk wel weet wat ze hier bij anderen los kan maken. Dus ik heb respect dat je je gevoel zo onder woorden kunt brengen. Het is goed om je te uiten over wat je voelt. Ik kan me ook wel iets voorstellen bij jouw gevoel. Ik kon jarenlang niet spontaan zwanger worden en had me erbij neergelegd dat ik geen moeder zou kunnen worden. Tot opeens het wonder kwam en ik toch spontaan zwanger werd en het hartje van dit kleintje duidelijk liet zien dat het ging blijven. Toen kwam de dag van de geslachtsbepaling. En ik hoopte zo dat er nog een wens in vervulling kon gaan, namelijk een meid. En ja hoor, daar was de uitslag...het is een meid. Ik voelde opluchting. Het was mij gegund om moeder te worden en ook nog eens van een klein meisje. Ik denk dat ik ook teleurgesteld zou zijn geweest als het een jongen zou worden. Dat heb ik ook tegen mijn vriend gezegd. En dat neemt niet weg, dat als ik wel te horen had gekregen dat het een jongen werd, dat ik uiteindelijk ook zielsveel van hem zou houden. Het is toch een soort van verwerking, dat je erbij neer moet leggen dat je diepste wens niet is uitgekomen. Meis laat je niet gek maken en ik weet zeker dat je straks ook zielsveel van je kleine mannetje die nu in je groeit gaat houden.
Ik probeer me nergens 'uit te lullen'. Als je verder leest zie je dat ik zeg dat mijn mening niet veranderd, dat ik het alleen anders had moet verwoorden. Ik ga dit abonnement maar verwijderen, dit is niet goed voor mijn huneur.
Je kan lezen toch? Ik schrijf toch ook dat ik puur val over de woordkeus, en niet zozeer over het feit dat ik niet vind dat je een voorkeur voor geslacht hebt? Ook al herken ik dat gevoel niet. Maar blijkbaar mag ik daar niks over zeggen. Ieder z'n mening, jij bent niks beter als ik omdat jij ts wel begrijpt ondanks dat je ea meegemaakt hebt. Doe dan ook niet zo uit de hoogte, wat een arrogante toon sla jij aan zeg. Het is jammer dat dit soort dingen niet gewoon bespreekbaar zijn op een normale manier, maar er blijkbaar gelijk met modder gegooid moet worden.
Hallo, Ik snap het denk ik wel. Ik ben zwanger van mijn eerste en heb echt totaal geen voorkeur. Ik wil gewoon een blije, gezonde, dikke baby. Maar nu is het zo dat ik sterk het gevoel heb dat ik zwanger ben van een jongetje, 100 % overtuigd. Onzin natuurlijk, maar het zit zo in mijn hoofd. We hebben geen geslachtsbepaling laten doen, dus het is tot na de bevalling een verrassing! Toch denk ik dat als het een meisje is, ik vraag of het piemeltje nageleverd wordt. :') Het plaatje in mn hoofd is nu eenmaal een jongen. Maar dat betekend niet dat ik niet blij ben met een meisje, minder van haar hou of er verdrietig van zou zijn,,, Het babytje in mijn buik, daar ben ik gek op, of het nu een jongen of een meisje is.... Alleen zit er in mijn hoofd een jongetje in mijn buik! Ik kan me voorstellen dat je dat ook kan hebben met een voorkeur. TS houdt echt niet minder van het kindje nu ze weet dat t een jongetje is. Alleen is het even wennen. Ik geloof niet dat het later nog een probleem zal zijn voor haar, maar nu is het even gek!