Oh Ieoor, wat klote... Ik hoop dat nr 10 raak mag zijn en mag blijven... @hier: zucht.... bloedverlies... ik kan wel janken. Om 14.50 echo. Misschien ben ik snel weer online met goed nieuws, ik hoop het. Mogelijk neem ik even afstand, in het ergste geval. Marjah
Hoi allemaal, Ik mag mij hier geloof ik ook aanmelden... Al ben ik nog steeds en een rare shock toestand. Ik schijn een AMH waarde van 0,68 te hebben, ben 25 jaar en heb ik augustus/september een keer met 25 eenheden Puregon 6 rijpe eitjes gehad... Dus stiekem, heel stiekem hoop ik nog steeds dat dit nu gewoon een hele nare nachtmerrie is en dat straks met een tweede keer bloedprikken ik te horen krijg dat de de komma op de verkeerde plek hebben gezet en dat mijn AMH waarde 6,8 is of dat ze mijn bloed hebben verwisseld met die van iemand anders, maar tsja, hoe groot is die kans???? We zijn bezig sinds 2006 en sinds 2008 in de MMM gestapt en sinds januari 2010 nu in Dusseldorf bezig. Verder schijn ik volgens hetzelfde bloedonderzoek van die AMH waarde ook nog allerlei schildklierproblemen te hebben, waardoor het een zware dobber schijnt te gaan worden. Kortom, ik ben wel in voor wat steun hier bij elkaar. Groetjes, Maartje84
Marjah; wat erg! Heel veel succes. Laat je wel even weten hoe het gegaan is? Sikki; succes vandaag? Laat je effe weten of ze goed ontdooid zijn? Ik duim voor jullie. Maartje; welkom hier. Tjee, wat een ellende ook bij jullie. En wat zijn jullie al lang bezig. Mijn schildklier is ook een tijdje niet helemaal goed geweest. Ze hebben mij/ons verteld dat: * de TSH 1 of 2 moet zijn * en de T4 minimaal 16 moet zijn. Vorige week heb ik toevallig mijn laatste bloeduitslag gehad, 1,5 + 14. Ik ga er vanuit dat het dan goed is. Wij lopen nu bij het Geertgen. Maar ik hoor steeds dat ze in Belgie en/of Duitsland meer en betere onderzoeken doen. Heel veel succes. En kom gezellig met ons meekletsen. Hier wat buikpijn, en ik heb een hele berg chocola en roze tulpjes voor mezelf gekocht.....
Ieoor: wat ongelooflijk jammer dat dez poging is mislukt. Dikke knuffel! Wil je eerst een extra behandeling met acupuntuur afwachten voor je verder gaat? Wat wordt er dan gedaan? TSH moet inderdaal idealiter tussen 1 en 2 zijn. De T4 waarde zegt dan iets minder. Het wisselt per lab (afhankelijk van de soort test die ze gebruiken), maar boven 10 is ook al heel goed! Marjah: O nee wat een schrik!! Ik ga heel hard voor je duimen dat het niks is. Zou fijn zijn als je het ons kunt laten weten vanmiddag! We leven heel erg met je mee! Sikki: ik duim ook heel hard voor jou! hopelijk zat er een goeie emmy bij! Maartje; ik ben hier ook nog maar net. Bij mij vooral gek verhoogde FSH waarden met AMH dat daar weer niet bij past. Ik herken dat gevoel wel, dat je hoopt dat je bloed verwisseld is met dat van iemand anders. Maar bij de volgende meting was mijn FSH nog hoger. Ik lees dat jullie ook al een heel lange weg achter de rug hebben! Is IVF voor jullie de volgende stap?? Hier afgelopen week geprobeerd een temperatuurscurve bij te houden, maar door koorts bij buikgriep kon ik er niet veel van maken Maar deze week zit ik wel een half graadje hoger dan vorige week, ik ga er dus maar optimistisch van uit dat ik nog wel ovuleer. Volgende week progesteron prikken en de resultaten maar weer afwachten. Ik kom vanmiddag nog even kijken hoe het met je is Marjah!
WannaBmum; bedankt voor je reactie. Volgens mij had ik jou hier nog niet welkom geheten (sorry...). Jij hebt dus ook schildklierproblemen? Ik zie geen onderschrift bij jou. Wat hebben jullie inmiddels al achter de rug in de MMM? Ik heb al sinds feb 2009 zo'n beetje acupunctuur. De afspraak stond al sinds nov/dec 2008, maar ik schijn een erg goede acupuncturist te hebben, en die had een wacht tijd van zo'n 4 maanden. Maar goed. In jan 2009 ben ik gevallen (hersenkneuzing). Ik kwam om zwanger te worden. Maar volgens de acupunctuur moest ik eerst herstellen van mijn letsel. Mijn lichaam was nog niet klaar voor een zwangerschap. Hij heeft het dan over bepaalde banen. Maar het is erg ingewikkelde materie. Dus ik kan je er niet veel over vertellen. Hij heeft tot nu toe wel gelijk gekregen, want na 9 behandelingen ben ik nog niet zwanger. Precies zoals hij zegt. Ik ga ongeveer om de 2/4 weken naar hem toe. Hij voelt aan mijn pols en doet wat onderzoekjes. En vervolgens prikt hij, daar waar nodig diverse naaldjes. Vervolgens moet ik blijven liggen totdat hij ze er weer uit haalt. Het gaat steeds beter volgens hem. Hoeveel behandelingen ik nog exact nodig heb, kan hij niet zeggen. Maar nu de twijfel: wachten tot acupunctuur groen licht geeft? Of doorgaan omdat we weten dat de eitjes op aan het raken zijn? Maar doorgaan tegen beter weten in (omdat mijn lichaam er niet klaar voor is) is ook zo zonde van de 3e IVF/ICSI poging........ Pieker, pieker, pieker.
boem boem boem boem.... we hebben het gezien! Het was alleen te klein, dus er is geen garantie dat het goed zit. Dat het te klein is kan komen doordat het maar een 4 of 5 cellige was of omdat er een miskraam aankomt. Ik hoop op het eerste! Dinsdag blijft dus nog steeds de belangrijke dag. Straks schrijf ik meer, uit pure ellende (buikpijn, stress, grieperig gevoel) zit ik nu in bad en dat tikt zo moeilijk. Marjah
Ohhh Marjah wat ontzettend spannend. Kunnen ze dinsdag met zekerheid zeggen of het goed zit? (of niet, maar daar gaan we niet van uit) Succes met wachten tot dinsdag.
@Yeti's, ze zijn binnen hoor! Gelukkig zijn er maar 2 ontdooit, dus er zitten er nog 2 in de vriezer. Helaas niet beide helemaal ongeschonden uit de strijd gekomen. Eentje is goed, de andere matig. Afwachten dus maar. Vind het toch wel weer spannend hoor! @Marjah, nog steeds een beetje onzeker dus. Wel fijn dat jullie een kloppend hartje hebben gezien, maar blijft spannend dus. We duimen door!!! @Ieoor, moeilijk he, wat te doen. Ik denk dat voorop moet staan dat jullie je er goed bij voelen. Als je denkt dat je lichaam er nog niet klaar voor is, dan vooral niet doen! @WannaB, dus binnenkort bloedprikken op wel/geen ovulatie. Spannend! Hier van de week getest op een TSH van 2,81. Ik ga me er maar niet druk om maken. Volgens mij valt het allemaal nog wel mee. Misschien iets verhoogt, maar moet ik daar dan voor naar een internist?!?! @Maartje, volgens mij hoor ik alweer strijdlust! Goed so meid! Niet opgeven voordat de strijd helemaal over is! @Acupunctuur, ik ben er mee gestopt. Nog weer meer afspraken rondom het hele babygedoe. Ik kreeg er eigenlijk alleen maar meer stress van.
Marjah; wat spannend! Wat lijkt het me moeilijk vol te houden tot dinsdag, dat duurt nog zo lang voor je een beetje zekerheid hebt! Veel sterkte! Ieoor; bedankt voor je welkom! Ik ben een geluksvogel hier op het forum, ik heb namelijk al een kindje. Doordat mijn menstruatie niet meer op gang kwam na de bevalling ben ik in de MMM terecht gekomen. Eerst hebben ze driekwart jaar aan verklevingen gedacht, omdat ik voor mijn zwangerschap een curettage heb gehad ivm een miskraam. Daardoor zat de placenta erg vast en moest ik na een keizersnede opnieuw gecuretteerd worden. Er zaten uiteiendlijk wel wat verklevingen, maar dat verklaarde niet alles. Uiteindelijk bleek ik dus een erg laag oestrogeen en te hoog FSH te hebben. Ik heb geen schildklierproblemen (voor zover ik weet), dat is bij mij nooit geprikt. Mijn achtergrond is medisch, vandaar dat ik vrij veel van schildklierziektes afweet. Wat een dilemma, wat betreft het al dan niet uitstellen van ICSI. Kan me ook voorstellen dat je niet te lang wilt wachten. Hoe lang denkt je acupuncturist dat je nog zou moeten wachten? Je zegt dat het volgens hem steeds beter gaat, maar heb jezelf ook dat gevoel? Sikki: TSH tot 3,5 a 4,0 is nog normaal hoor. We streven het liefst naar een TSH tussen 1 en 2 als je schildklierhormonen als tablet erbij moet gebruiken. Ik denk niet dat je daarvoor naar een internist hoeft. Maar het klopt inderdaad dat POF verband houdt met schildklier en bijnierproblemen.
Hoi meiden, Na een enorm heftige weg vol met tegenslagen heb ik mogen ondervinden hoe het is om zwanger te zijn. Ons was gezegd dat we ons voor bereiden op teleurstelling op teleurstelling, we moesten onze verwachtingen drastisch bijstellen en de adoptie papieren invullen. Het gevoel van zwanger te zijn is heel bijzonder, erg onwerkelijk en heel onzeker. Uitbundig vieren konden we nog niet, dat zouden we doen na de 7 weken echo. Vorige week tijdens een buikgriepje verloor ik wat bloed; paniek! Naar het ziekenhuis voor een echo. Het is zo mooi om het hartje te zien kloppen Helaas was het vruchtje kleiner dan normaal. I.p.v 6 weken 5 dagen, leek het op een vruchtje van 6 weken 0 dagen. Kleine domper, maar het kan misschien ook wel komen omdat het een 4-cellig embryo was. Toch? Stiekem blijf je daarop hopen, maar echt geloven doe je het niet. Vrijdag lag ik nog steeds met mijn buikgriepje op bed en voelde me echt slecht. Buikpijn, maar nu ook rugpijn. Dit voelt niet goed. Huilend mijn vriend opgebeld in de middag, ik zat er helmaal doorheen. Dit gaat mij toch niet overkomen? Dat mág niet! Dat kán niet! De nacht werd niet veel beter, zeg maar gerust slechter. Dus zaterdagochtend lag ik net weer even lekker in bad, toen mijn vriend besloot het ziekenhuis te bellen. Direct komen, zei de dienstdoende arts. Dus vriendlief eerst een weg scheppen richting auto, deze ontsneeuwen, ik mijn laarzen aan en op naar Alkmaar. Jemig, we reden 10km/uur Maar goed, we zijn heel aangekomen. Onze oude gynaecoloog was de dienstdoende arts. Aardige vrouw, maar echt goede ervaring hebben we er niet mee gehad. Ze had namelijk toch wel iets over het hoofd gezien. Dat ik POF heb, had ze misschien in al die tijd wel kunnen ontdekken. Maar ja, we moesten het er maar mee doen. Tijdens de echo zag ik het ook al gelijk. Wat donderdag zo makkelijk te zien was, was nu helemaal niet meer te zien. Ja, het zakje en het vruchtje zag je nog, maar dat knipperlicht was verdwenen. Dat ziet er niet zo goed uit, zei ze. Ze vroeg of we direct een curettage wilde, maar zelf raadde ze aan om nog even af te wachten. Dit was ook ons idee. Dus zo gaan we nu alweer een paar dagen. Pijn, geen pijn, hele heftige pijn, iets mindere pijn, zeurderige pijn, continue rugpijn, schouderpijn en wat bloed. Ze hebben het over heftig bloedverlies, maar dat vind ik tot nu toe mee vallen. Ik ken heftigere menstruaties. Mijn geestelijke toestand verkeerd tussen wanhoop, teleurstelling, boosheid, verdriet en in ene weer hoop. Hoe stom kun je zijn Vriendlief heeft nu ook de buikgriep, maar het kon volgens hem ook de zenuwen zijn. Het gaat dus ook niet zo lekker met hem. Verder toont hij niet veel emotie, hij mij alleen heel veel aan het verwennen en knuffelen. Heeft hij misschien ook het idee dat hij me nog ergens mee kan helpen. Hij is lief! Morgen mogen we eindelijk naar het ziekenhuis, en ik hoop dus stiekem dat ze het allemaal fout gezien heeft. Maar ja, als ze het niet verkeerd gezien heeft hoop ik op dat alles snel over is. Ik ben het zat. Het rondlopen met een dood kindje kan ik nog wel aan. Ik heb pijn en ik ben het zat. Maar de vriendelijke dame vanochtend aan de telefoon, kon me niet geruststellen nee, áls er besloten wordt om een curettage te doen en het dus niet af te wachten, dan kom je op een lijst terecht. Lijst, lijst . Wat nou lijst. Nu! IK ga verdorie niet nog eens dagen wachten. Maar, het is een keer gelukt. Dus het kan!!!! Wat er ook gezegd is, maar met deze hoeveelheid puregon ben ik te stimuleren, er zijn embryos te maken en ze zijn terug te plaatsen. Plakken doen ze ook, nu de rest nog. Okee, behaalde resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst, maar ze geven je wel hoop. Ik heb in ieder geval al mogen ervaren hoe het voelt om zwanger te zijn en daar ben ik dankbaar voor. De weg is lang, zwaar en soms heel onrechtvaardig. We gaan ervoor, tot het ons emotioneel, lichamelijk of financieel uitput. Maar ik denk zomaar dat dat nog lang gaat duren. Wie heeft de langste adem. Wij natuurlijk.
Marjah; ik krijg kippenvel van je verhaaltje. Arme jullie; het lag in jullie handen, en nu zijn jullie het weer kwijt. Fijn te lezen dat jullie zo daadkrachtig zijn en al weer aan een volgende poging durven denken. En wat je schrijft klopt. Jullie kúnnen zwanger worden, dat is nu bewezen. Hopenlijk bied het jullie houvast voor de volgende poging. Heel veel sterkte samen.
Marjah, wat een vreselijk verhaal! Maar ik heb veel bewondering voor je. Je klinkt zo daadkrachtig en vastberaden! Heel veel sterkte voor nu. Ik hoop dat alles vanzelf goed loskomt en dat jullie dit dan samen een goed plekje kunnen geven. En voor daarna heel veel moed en kracht om die langste adem te laten zien!!! Ieoor POF is prematuur ovarieel falen, oftewel vervroegde overgang. Hier valt het me toch wel weer erg zwaar. Zodra je even uit de behandelingen stapt dan vind je wel energie om weer te beginnen. Maar zodra je er dan weer midden in zit komen alle gevoelens toch wel weer de kop op steken. De angst voor weer een teleurstelling is zo groot!!! Poeh, dit wachten wordt echt iedere keer zwaarder.
Marjah: bedankt dat je je verhaal zo uitgebreid met ons gedeeld hebt! Wat een emotionele achtbaan hebben jullie de laatste weken gehad zeg! Ik vind het ongelooflijk knap dat je er zo'n positieve instelling bij houdt! Je verhaal bezorgd me weer de rillingen, omdat ik zelf twee jaar geleden een missed abortion heb gehad bij 3 maanden. (Controle-echo's, misoprostol-inductie, curettage... )Wachtlijsten zijn dan wel het laatste wat je wilt horen. Veel sterkte de komende dagen! Als je de puf ervoor hebt, dan hou ons op de hoogte, want we leven erg met je mee! Sikki: voor jou ook weer een spannende tijd. Hou vol meid!
Sikkie; veel succes met afwachten meid. WannaBmum; ben jij arts ofzo omdat je zoveel medische kennis hebt? Hier gaat het goed. Geen MMM nieuws. De komende maand moet ik 2 keer naar de acupunctuur. Als hij groen licht geeft kunnen we eind van deze maand weer van start. Op naar de 3e poging.....
Ieoor: yep (al hou ik dat meestal een beetje voor me hier op het forum ) Heb vanmiddag weer bloed laten prikken. Nu maar weer afwachten. Mijn tempkaartje ziet er in ieder geval wel uit alsof ik een eisprong heb gehad vind ik.
ff nog een ego berichtje voordat ik me weer even lekker op jullie verhalen ga storten. Ik zal ff mijn dag beschrijven in het zh! Zitten we in de auto naar het ziekenhuis (joepi voor de zoveelste keer ) kom ik erachter dat ik mijn portemonee ben vergeten. AAAAAAHHHHHH, wat nu? Ach, ik heb in een héél groot ziekenhuis gewerkt (in de randstad), waar ze niet zo moeilijk zijn over uitrijkaarten. Ik denk dus met mijn domme hoofd dat de gemiddelde provinciaal toch wel zo vriendlijk zo zijn om mij een uitrijkaart te geven. NOT! De beste man was zo arrogant aan het uitleggen dat mijn chaufeur wel even uit kon rijden en even een parkeerplaats 3 km verderop kon gaan zoeken en dan weer even terug kon komen lopen. WAT! Nou ik heb de beste man duidelijk gemaakt dat mijn chauffeur met MIJ mee gaat. Ik ga vandaag nog een klachtenbrief indienen.... Dat hij hem niet geeft, okee... maar leg me dan gewoon even vriendelijk uit dat ik het geld van iemand kan lenen, bij de afdeling kan vragen óf heb ik misschien nog tijd om even verderop te parkeren. Nee, meneer de arrogante kwast dacht daar héél anders over. Dat was deel 1, nu deel 2... De vriendelijke dames van de gyn waren me natuurlijk zeer goed van dienst. Dan leen je toch van mij! hè,hè... fijn. Daarna de echo, het vruchtje zat er nog met alles er nog op en aan. Ja je kunt het nog even afwachten.... waaaaah neeeeeehhhhhh ik wacht NIKS af. Ja dan zullen we je even op de wachtlijst zetten. WACHTLIJST? NIETS WACHTLIJST.... Donderdag middag is het volgende gaatje . Ik volledig van de rel (ik heb namelijk pijn, veel pijn, enorm veel pijn, met nog ergere pijnscheuten, ik heb al sinds vorige week dinsdag amper wat gegeten, ben dus 4 kg kwijt (bovenop de 3 die ik al kwijt was tijdens het spuiten), en na nachten van bijna niet slapen). Durft de andere arts vrolijk te zeggen: dat is al overmorgen. NEEEEEEE dat is over 52 uur!!! hcgdfgjhsdgjfbsjhcknbghv f*** f*** hdfhghghgvv Vervolgens hadden we het over het vervolg. We moeten 2 maanden wachten.... wat is dit nou voor gezeik. Ja je moet je lichaam rust gunnen en emotioneel bla bla bla... Ik heb deze IVF poging als zeer relaxt ervaren. Niks stress (alleen bij het terug bellen of er een terugplaatsing zou komen), ja wat gespannen omdat je niet weet hoe alles verloopt enzo. Ja en je bent zoveel afgevallen bla bla bla... Ja of jij niet afvalt als er dagenlang alleen nog maar water uit je komt. Wat een gezeur. Vooral de uitleg maakte me boos, dat we twee maanden moeten wachte daar baal ik alleen van, hoor. Dus gezellig, wij een rondje zh voor de curettage te regelen. PIJN! ohhhh wat deed alles weer zeer). Met mijn goede gedrag (veel binnenmonds gemopper) hadden we alles in 1.5 uur geregeld (PIJN, héél veel pijn). Eindelijk thuis gekomen denk ik voor de eerste keer in een week tijd aan eten... . Dus ik mijn prakkie van gisteren opgewarmt en lekker opgesmuld, vervolgens mijn compie aan gezet om jullie te verblijden met weer een van mijn asociaal lange berichtjes . Oe, nu moet ik persen: PLOP. Daar is dat klote ding wat me nu al dagen in de greep heeft, de veroorzaker van alle ellende. Helemaal intact. Wel bijzonder om te zien, hoor! Dat dat in zo'n korte tijd al is uitgegroeid tot al zoiets. Dus al die klote tijd vanochtend in het ziekenhuis was even voor niks geweest, maar blij toe. Morgen ochtend weer een echo en hopelijk ben ik schoon en hoeft de curettage echt niet door te gaan. Ahhh wat voel ik me lekker. Geen pijn! Ik ben weer happy... Liefs Marjah
Zo, he he... dat lucht op. En dan nu weer over op de orde van de dag. Wat is gebeurd in het leven van mijn vriendinnetjes.... Wanna: ik hoop dat de hormoontje precies doen wat ze moeten doen... Maar als je al aan je temp hebt gezien dat ze gesprongen zijn, dan moet dat toch wel goed zitten. Ieoor: ik ben ook een aantal keer naar de acupunctuur geweest, maar heb het opgegegevn omdat het ook voor mij te veel afspraken waren, waardoor ik er alleen maar onrustig van werd. Ik snap wel dat je het probeert, baat het niet, dan schaadt het vast ook niet en als je het gevoel hebt dat het de goede kant op blijft gaan, dan moet je zeker doorgaan. Ja zo'n hersenschudding hakt er flink in, en natuurlijk kan het er ook voor zorgen dat de rest wat uit balans is. Ikzelf loop nu bij een osteopaat/manueel therapeut die acupunctuur naalden IN mijn spieren prikt. Het is dus geen acupunctuur, maar door de naalden spannen mijn spieren zich korte tijd zo sterk aan dat ze daarna durven te ontspannen. Soms als hij prikt dan voel ik het tot in mijn baarmoeder. Dit is dus ook de reden dat ik al sinds begin december NIET bij hem ben geweest, want je moet dat ukkie in je baarmoeder natuurlijk niet gaan zitten treiteren met soort van electrische schokken (zo voelt het aan). Nou lul ik weer zoveel over mezelf.... sorry! Ik hoop voor je dat je aan het einde van de maand kunt beginnen. Zo spannend. Als je het gevoel hebt dat de tijd rijp is, dan moet je gaan! Sikki: waar is de strijdlustige Sikki? Meisje toch... Je kunt het gewoon. Je bent sterk, dat heb je al bewezen. Je hebt elke keer redelijke opbrengsten met mooie emmy's. Eens bedenkt er eentje dat ie maar eens moet blijven plakken, gewoon omdat het er wel prettig zit. Zo warm in je buikje. Joontje: je hebt je intake gesprek gehad! Hoe was het? Maartje: tijdje niets van je gehoord. Hoe gaat het met je? Ik zag laatst wel een topic van je staan over debiele opmerkingen van mensen. Ik vond je tekst briljant. Of was dat een andere maartje? @hier: zucht, nu heb ik een collega die me zit te bemoederen.... Is dat nodig dan? ehhhm... ja. Ik zou anders nu alweer lekker aan het werk zijn. Liefs Marjah