Hallo mamma's Ik ben 35 weken zwanger van m'n tweede maar heb het gevoel er nog niet klaar voor te zijn. Wie herkent dit??? Met dit gevoel bedoel ik dat ik het Spaans benauwd krijg als ik eraan denk dat ik over 5/6 weken ga bevallen en weer een baby heb. Bij m'n eerste kon ik niet wachten totdat het zover was en nu zou ik het liefst nog 3 maanden zwanger willen zijn (ondanks sommige ongemakken) Vind het zwanger zijn gewoon fijn en weet natuurlijk wat er allemaal komen gaat... Hopelijk dient de kleine zich niet eerder aan.. Heb overigens wel alles op orde: babykamer,geboortekaartjes, ziekenhuistas ect. Herkent iemand dit?? Ik hoor alleen maar van iedereen dat het wachten zo lang duurt en mensen kijken me gek aan als ik zeg dat ik het prima vind om over m'n uitgerekende datum te gaan. Groetjes Inge
Hihi nee ik herken het niet! Heb wel de wens dat ze nog even blijft zitten tot zeker 37 weken en liever nog tot 38 of zelfs 39 weken maar hoop zeker niet over tijd te gaan Was je kraamtijd bij je eerste erg hectisch? Of lastige bevalling gehad?
Jep heb ik ook! Het is mn derde. Ben met 34 weken met verlof gegaan. En heb anderhalve week thuis heel erg dat gevoel gehad. Heb het met verloskundige besproken die dat vrij normaal vond. En met mn vriend en er veel over nagedacht en nu heb ik de rust. Het komt ook omdat niet alles nog klaar was. Ik denk dat het ook geholpen heeft om over de bevalling bewust na te denken (bevallingsplan ingevuld ) en te bedenken hoe schattig het kindje wel weer niet zal zijn. Je bent vast niet de enige. Het is een gevoel wat je dan zomaar hebt.
Heb ik ook gehad. Bij mijn eerste vooral omdat ik het spaans benauwd kreeg, van kan ik het wel aan allemaal. Bij de tweede had ik vooral dat de zwangerschap zo snel voorbij gevlogen was. Ik heb tot de 36e week doorgewerkt en toen zaten we nog middenin een verbouwing. Toen die verbouwing in de 38e week klaar was, had ik zoiets dat ik nog eventjes wilde uitbuiken, zwanger zijn. Dus vooral geen haast om te bevallen. Ik wilde me nog even echt zwanger voelen die laatste 2 weken en lekker aantutten en vooral toeleven naar het leven met een kleintje erbij, want dat besef was door alle drukte gewoon nog niet doorgedrongen. Helaas beviel ik de dag nadat de verbouwing klaar was al.
Nee juist niet. Eerder andersom. Ben er zoveel mee klaar voor dan bij m'n eerste. Vooral omdat we weten wat we gaat komen. Bij m'n eerste had ik geen flauw idee wat me stond te wachten.
Herken het zeker hoor. De laatste weken had ik vaak de behoefte de tijd stil te zetten, ik voelde mij nog niet voldoende voorbereid om moeder te worden. En dat klopte ook wel. Maar hij kwam dus mooi een maandje te vroeg.. Accepteer het gerust van je zelf, bij een 2e kan ik het ook heel goed begrijpen. Misschien juist omdat je weet wat je kunt verwachten?
Ik heb eigenlijk een beetje van beide. Ik kan echt niet wachten tot ze er is, maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik binnen nu en zoveel weken ga bevallen. Ik ben denk ik meer klaar voor het kindje zelf dan voor de bevalling Voor mijn gevoel duurt het ook nog maaanden voor ze geboren zal worden.
Fijn dat er mamma's zijn die dit herkennen! Vind deze zwangerschap sowieso heeeel snel gaan, misschien ligt het daaraan. Bij m'n eerste wist ik niet wat ik kon verwachten van zowel bevalling als het hebben van een baby en nu weet ik dat wel.. En ja, ik zeg eerlijk: het was bij de eerste niet allemaal een roze wolk. Maar goed, wie weet valt het allemaal reuze mee dit keer Ik denk dat als de bevallig eenmaal begint dat je in een soort trance raakt en er sowieso klaar voor bent. Iemand tips hoe je ervoor kunt zorgen dat de kleine nog ff blijft zitten ipv opwekken ? Zijn onze zolder nog aan het verbouwen dus hopelijk komt de kleine pas als dat klaar is!
Ik wil heel graag de tijd vooruit spoelen naar de 37weken. Ik heb een (op niks gebaseerd) gevoel dat ik te vroeg ga bevallen, dus ik zou blij zijn als ik 37weken ben en lekker thuis mag bevallen. Ook ben ik het door mn bi aardig zat. Ik had dit bij de andere 2ook. Bij mn dochter (de oudste) had ik ook het gevoel dat ze eerder zou komen en toen wilde ik na de 37weken de tijd ook stil zetten, was nog met zoveel dingen bezig. Ik herken het dus voor een deel.
Hihi.. Ik herken het wel.. Toen ik zwanger was van dl heb ik nooit het gevoel gehad erklaar voor te zijn, zelfs met 41 weken niet.. Vond het heerlijk die dikke buik en dat getrappel.. Maar op een gegeven moment moet ze er dan toch uit, en dan ben je er wel klaar voor.. Ik kan me wel herinneren dat het eerste wat ik dacht toen ze geboren werd was "Wow! Er zat een baby in mn buik!" Het verbaasde me echt...
Dat heb ik dus ook, maar ik ben er wel van overtuigd dat ik er wel klaar voor ben op het moment dat het zover is. Ik zou willen dat de bevalling achter de rug is. Zien jullie er tegenop? Bij de eerste bevalling zag ik er niet tegenop, maar nu ik weet wat mij te wachten staat wel. En ondanks dat wil ik weer geen pijnbestrijding.
Ik heb het ook hoor. Heb bijna doorlopend een "waar ben ik in vredesnaam aan begonnen" gevoel. Komt vanzelf goed als de kleine er eenmaal is. Hoop ik...
Ja, herken het ook! Ben nog niet zo ver als jij, maar ook ik wil graag nog langer zwanger zijn, haha! Het gaat inderdaad veel sneller dan de eerste en heb nog niet echt genoten eigenlijk. Van de week vertelde een vriendin dat ze nog heel pril zwanger is en ik was gewoon een soort van jaloers! Zo raar... Het kan mij eigenlijk niet lang genoeg duren, ook omdat dit ws de laatste keer is dat ik zwanger ben. Nog 12 weken...
Ik had dat toen ik zwanger was van de jongste ook heel erg! Bij de oudste erge zwangerschapsjeuk vanaf 37 weken, dus ik kon haar wel eruit kijken (helaas voor mij kwam ze pas met 41 weken ). Bij de jongste was ik er nog helemaal niet aan toe, maar goed, ik dacht tot 41 weken in ieder geval te hebben. Mooi niet dus . Met 40+4 begonnen de weeën! Gelukkig midden in de nacht en heel rustig aan, dus ik kon eraan wennen (dacht eerst wel dat het voorweeën waren ). Rond 7:30 had ik door dat het echt begonnen was en dacht heel even 'oh nee nou moet ik echt'. Heb de hele tijd de tijd in de gaten gehouden hopend dat het snel voorbij was. Niet omdat het zo'n pijn deed, juist niet, de bevalling was heel relaxed, maar had gewoon nog steeds niet zo'n zin . Maar goed het ging snel. Had dus om 7:30 door dat de bevalling echt begonnen was, om 9:00 was de verloskundige er en om 11:00 is Lisa geboren. En ik dacht: heb ik me daar nu druk over gemaakt???
Kijk er ook redelijk tegenop (het is de derde). Maar kom hopelijk in een soort van flow als het zo ver is.
Hier ook 1 die er met 35 weken nog lang niet klaar voor was hoor. Ik vond het nog wel even prima zo en genoot nog volop van een baby in de buik. Week voor de bevalling merkte ik dat ik het toch wat zat begon te worden. Steeds vaker en langer wakker 's nachts en niet lekker kunnen liggen in bed. Dag voor de bevalling nog als een idioot aan het poetsen geweest. Toen was alles netjes aan de kant, had zelfs geen was meer. Toen had ik zoiets van: oké, ik ben er klaar voor, baby mag nu echt komen. Baby heeft nog netjes gewacht tot de ochtend en toen begon de bevalling ook. Overigens hele tijd gevoel gehad dat ik een paar dagen na de uitgerekende datum zou bevallen, en dat klopte dus. Waar ik wel tegenop zag en niet klaar voor was, was de kraamtijd. Ik vond die heel, heel zwaar. Maar ook dat gaat over en nu geniet ik elke dag.
Ja herkenbaar. Bij de eerste met 42 wk bevallen. Bij de 2e bedacht ik ineens met 37 wk: wacht even, ze gaan het niet meer tegenhouden als ik nu begin 😱 'gelukkig' beviel ik van haar ook ruim overtijd , met 41+3. En ook bij deze hoop ik dat ik de 40 weken gewoon haal. ga ik zelfs een beetje vanuit