Ik denk niet raar hoor meiske wel heel vervelend die gevoelens. Het is een enorme stap die je weer gaat maken, je hebt t allemaal weer op de dit alles loopt lekker en dan word het straks weer allemaal anders. Ik denk dat die twijfels normaal zijn. Je leven gaat weer enorm veranderen en nu weet je ook hoe enorm die verandering is. Ik had deze twijfels zeker ook en als ik naar mijn vriendinnen kijk kwam het ook regelmatig voorbij. Zelfs nu ik zwanger ben kan ik soms in eens in paniek raken waar zijn we aan begonnen.....
Die twijfels heb ik ook hoor Meiske. Ik werk niet, mijn vriend heeft geen overdreven goed inkomen maar we redden het. Maar ja... Zo'n 2e hummel om voor te zorgen, het gevoel van nog een keer zwanger mogen zijn. Ach we zien wel. Lukt het dan lukt het, lukt het niet dan is het heel verdrietig maar geen wereldramp
Gelukkig herkennen jullie het wel. Is inderdaad niet niks maar ppff had dit even niet verwacht. Hoe gaat het met jou Lasas?
Indd normaal, twijfels horen vaak wel een beetje bij 'grote' beslissingen denk ik. Toont alleen maar aan dat je er goed over nadenkt.. ik vindt het idee van een tweede erbij straks best benauwend maar alleen vanuit praktisch oogpunt. Emotioneel ben ik er helemaal klaar voor, liefde genoeg, en 2 is helemaal mijn idee bij een compleet gezinnetje. maar de druk van alles goed willen doen, alle ballen in de lucht houden en alles en iedereen aandacht blijven geven is best aanwezig. ik weet nog goed hoe intens in de eerste maanden heb beleefd met ons draakje. Maar ook dat gaat vlug over in een periode waarbij je steeds meer kan doen in huis etc. En met spullen aanschaffen is het duurder bij de eerste dsn bij de tweede denk ik, qua meubels etc.
Een beetje minder denken zou soms wel fijner zijn haha Maar qua financiën is het meer voor als ze wat ouder zijn. Kleding/speelgoed/school. Als ik denk aan schoolgeld
Hier ook weinig te melden, wachtbankje... De twee vervelendste weken van de cyclus Ook geen zorgen over een tweede want wij hebben nog geen eerste. Wat me op zich al een heel ding lijkt! Hier twee ruime inkomens, vrijheid blijheid, vakanties, auto's, motoren, uit eten enz enz Soms doe ik het in mijn broek wat een baby allemaal teweeg gaat brengen in ons luxe leventje... Maar ja willen ook beide graag een kind dus
Haha dat is hier al weer eventjes geleden. Kon bij ons voorheen ook niet op maar ik heb er bewust voor gekozen om niet te gaan werken toen V geboren is. Als er dan een inkomen wegvalt dan lever je best wat in. En ik heb er nooit spijt van gehad! Heerlijke tijd was dat. Nu nog steeds hoor Gaat hier overigens financieel nog steeds prima. Gaan nog steeds 1 a 2 keer per maand uit eten. Regelmatig weekendje weg. Onlangs ook nog onze achtertuin volledig opgeknapt incl nieuwe meubels. Wat een bedrag was dat zeg Maar hebben ook een grote tuin haha. Moet wel erbij zeggen dat we van 2 auto's naar 1 auto zijn gegaan. Maar wel een stuk jonger. Je gaat ineens wel een heel ander leven krijgen ja Lastigste vond ik dat het spontane weg gaan niet meer zo spontaan is hahaha. Je moet wel echt plannen met een ukkie. En ineens moet je alles leren over Nijntje, Woezel en Pip en Paw Patrol enzo haha. De gesprekken die je hebt zijn dan ineens niet zo intelligent meer
Toen ik in ronde 1 meteen zwanger was, kreeg ik het ook even benauwd. We willen dolgraag een tweede, maar het gaat je leven toch weer op z'n kop zetten.. dochterlief wordt nu steeds zelfstandiger, ik heb weer wat meer tijd voor mezelf en een goede nachtrust. Daarnaast hebben we zo'n lief, makkelijk kind, we kunnen haar overal mee naar toe nemen. Met twee kindjes wordt het toch wat meer gepuzzel, denk ik. Maar o wat was dit kindje gewenst! En toen het een miskraam werd voelde ik heel intens hoe welkom een tweede was geweest, en leken al die twijfels ineens zo onbelangrijk. En toch.. vraag ik het me nu ook wel eens af.. of ik na 2 miskramen en een dochtertje die haar leven ook niet cadeau kreeg niet gewoon mijn zegeningen moet tellen. Maar ik kan me ook niet voorstellen dat het maar bij 1 kindje blijft.. Ach, die twijfels zijn denk ik gezond. Het is ook niet zomaar een keuze die je maakt natuurlijk. Bij mijn dochtertje had ik het ook.. en uiteindelijk ging die verandering zo natuurlijk. De eerste weken waren behoorlijk heftig met operaties enzo.. maar toch was het alsof ze er altijd al was geweest.
Wij zijn ook van januari al bezig voor ons 2de wondertje Tot nu toe nog niet gelukt.. Maar normaal zou ik komende zaterdag mn maandstonden moeten krijgen, maar ik heb er een vreemd gevoel bij nu Normaal elke maand enorm pijnlijke borsten, opgezette buik,.. alles dat je zou denken "ja! Nu is het zo ver!" Maar nu helemaal niks.. Ik maak me er eigenlijk wel wat zorgen in het is misschien wel belachelijk he, maar ik kan het gevoel niet van me afschudden dat het gewoon stil ligt in mn buik nu..
Misschien is het juist wel een goed teken? Dat je nu niet voelt wat je anders voelt, kan ook wijzen op een zwangerschap toch?
@Robijn89 heb je gelijk in hoor! Geloof ook wel dat het gezond is. Is een flinke keuze die je moet maken. Maar ik was eerst zo zeker van de beslissing en nu ineens dit. Vond het zo raar. Lijkt me ook ze heftig en verdrietig een miskraam hopelijk hoef je dat niet meer mee te maken! @Eva5221 apart he wat je lichaam je kan laten denken. Je hoeft je geen zorgen te maken. Kan van alles betekenen dat je nu ineens andere symptomen hebt. Hopelijk betekend het in jouw geval dat je zwanger ben
Hoi allemaal, Graag sluit ik me bij jullie aan . In juni 2015 mama geworden van een meisje na een heftige bevalling. Nu sinds een tijdje toch de grote wens voor een broertje of zusje. Moet over een paar dagen ongesteld worden en daarna gaan we er echt weer voor . Zal me morgen eens even 'inlezen'. Slaap lekker!
Dat heb ik dus ook soms. De geboorte van mijn dochter ging ook niet vanzelf. En soms denk ik wel eens: moet ik mezelf wel aan het risico blootstellen? Maar ja, de wens is zo groot. Ik kreeg geen meldingen meer Welkom Simoonn
Jup. Idd veel meisjes. Strakjes lekker met mijn meisje naar artis. Ex gaat ook gezellig mee. Dat wilde dochterlief graag, nou dan doen we dat toch?