Even een vraagje voor ervaren Rapley dames. Op zich ben ik dat zelf eigenlijk ook, maar wil graag wat ervaringen horen. Mijn eerste twee kindjes zijn helemaal via die methode gevoed, en dat was een daverend succes. Nu ben ik sinds een paar dagen bezig met kindje nummer 3. Nu valt het mij op dat hij echt een extreme kokhals reactie krijgt bij al een klein krummeltje voedsel wat hij in zijn mond krijgt. Ik weet dat het waarschijnlijk een kwestie van wennen zal zijn, maar dit heb ik bij die andere twee nog nooit meegemaakt. Vandaar dat ik vanmiddag de peer maar even een beetje prakte, om het iets makkelijker voor hem te maken, maar zelfs bij gemoeste peer ging hij zwaar kokken zodra het in zijn mond kwam. En het heeft niet met de smaak te maken, want hij blijft er wel voor gaan.... Herkent iemand dit? En hoelang gaat hij dit nog houden...? Groetjes
Hoe oud is hij? Ik herken het heel erg. Oudste was een natuurtalent, jongste verslikt zich nog steeds regelmatig. Ik heb ook een keer geprobeerd met wat geprakte banaan, inderdaad totaal geen verbetering. We zijn toen gewoon bij elke maaltijd of eetmoment hem iets gaan aanbieden, maar echt niet gelet op wat er binnen ging. Hij vond het super leuk om mee te spelen, probeerde steeds vaker de smaak te proeven en na een paar weken zag ik wel wat terug in zijn ontlasting. Inmiddels eet hij goed, hoewel we nog steeds wel eens de tafel weer schoon moeten maken omdat alles wat er in ging er weer uit komt. Hij vindt eten wel heel erg leuk en vindt heel veel erg lekker. Uiteindelijk gaat het daar voorlopig om.
Rond zes maanden gaat die kokhalsreflex zich verplaatsen, bij sommige kinderen kan het iets later zijn. Blijf aanbieden, en geef vooral je kind de regie. Dus niet meteen voeren, maar kind zelf laten pakken.
Ik merk dat hij vooral last heeft als het op zijn tong ligt. Voedsel wat in zijn wang(zak) terecht komt, dat blijft nog wel wat rondzwerven in de mond, voordat het eruitfloept, maar wanneer er maar iets op zijn toch komt, spuugt ie zelfs de melk eruit.....
6 maanden is gemiddeld dat ze er klaar voor zijn. Het kan dus ook later zijn. Mijn oudste dochter bleef tot 7,5 maanden zelfs het fijnste gepureerde voedsel uitkokhalzen. En ook dat is goed gekomen .
Mijn dochter van 10.5 maand kokhalst nog steeds gemakkelijk, groenten krijgt ze dan ook fijn gemalen en alleen brood eet ze in stukjes... Maak me er niet zo druk om, ze stopt wel alles in haar mond en wat idd op haar tong beland kokhalst ze eruit..
Ja hoor! Daar zit alles in wat ze nodig hebben Je kindje het tempo laten bepalen en voor de rest onbeperkt borst. Dan komt ie niets tekort. Het gaat immers om BIJ voeding
Die van mij stopt nu dus nauwelijks meer wat in zijn mond. Vanavond nam hij een stukje broccoli, en ja hoor, spoog alle melk eruit. Ik weet diep van binnen dat het echt ooit wel goed komt en dat hij waarschijnlijk over een half jaar eet, maar toch word ik er een beetje gestressed van...
Stopt hij ook geen speelgoed e.d. In zijn mond? Want dat is wel belangrijk voor de spraakontwikkeling en mond/tong gebruik. Indien hij dat niet doet, dan zou ik eens een logopediste raadplegen! Een vriendin van mij heeft als baby zijnde nooit met haar mond 'ontdekt' een heeft dus met bepaalde klanken uitspreken moeite en ook haar tonggevoel is niet goed ontwikkelt... Maar ik zou wel zorgen dat hij iets van groenten binnen krijgt door het fijn te malen en naarmate hij ouder wordt kun je dan meer stukken toevoegen. Melk is nog het belangrijkste, maar bijvoeding wordt ook steeds belangrijker!
Het gaat er het komende half jaar om dat hij leert eten/proeven/smaken en structuren ontdekken etc. Dus niet om de hoeveelheid bijvoeding hij binnen krijgt! Zeker als hij gewoon nog (onbeperkt) BV kan en mag drinken... Geef hem de tijd en blijf aanbieden. Zou zeker niet fijn gaan pureren oid, zeker als dat niet je eerste 'standpunt' is mbt bijvoeding! Kan me voorstellen dat het wel frustratrie en stress oplevert.
Ik zou me geen zorgen maken. Bijvoeding is echt nog niet belangrijk, lekker klooien met eten wel. Ik moest ook heel erg wennen aan het moeilijke eten van de jongste, maar opeens eet hij meer bij het avondeten dan zijn grote broer. Afgelopen zondag wilde hij zelfs liever op zijn appel knagen dan bij mij drinken. Dat had ik nooit geloofd als je me dat een maand geleden had verteld.