Onze dochter wil met helemaal niets meer geholpen worden bij het eten, dus we laten haar maar gaan. Nadeel is dat ze nu nog maar slechts een fractie binnenkrijgt van de warme maaltijd die ze normaal at (en dat was best veel). Ook dat hebben we tot nu toe zo gelaten. Gewoon toetje en in het extreme geval wat pap bij haar melk-fles voor het slapen gaan. Hoe doen jullie dat? Compenseer je middels ander eten, of vertrouw je erop dat het kind snel genoeg doorheeft hoe het werkt en dus niets tekort komt?
Ik lees even mee want bij mijn zoontje doet dit dus ook. Zelf willen eten maar vervolgens veel minder eten dan als wij hem hielpen.
Dat is een fase en gaat echt over, is mijn ervaring. Gewoon laten begaan, want als je haar wel gaat helpen werk je haar tegen en wordt het een machtsstrijd, veel lastiger op te lossen dan deze fase. Als ze honger heeft, eet ze echt wel.
Merk je dat ze honger heeft nadien? Hier gaven we tussendoor een hapje van onze vork en ons bord, dat was dan interessant genoeg om toch even te happen...
Gebeurt hier ook wel eens en geef geen vervanging, wel altijd een toetje en voor het slapen gaan krijgt ie nog een bekertje melk. Ik geef tussen het zelf eten door ook wel eens een volle lepel/vork aan of leg deze bij 'm neer. Het is hier heel wisselend, zo wil ie gevoerd worden en dan wil ie dat we de lepel/vork aangeven en dan eet ie met z'n handjes en soms dus helemaal niet. Groente en aardappels in stukken eet ie niet meer maar geprakt wel, met z'n handjes....probeer soms maar wat uit. Het niet eten heeft hier ook geen invloed op de nacht, slaapt gewoon zoals anders en heeft de volgende ochtend ook niet meer honger ofzo...
Wil ze echt helemaal geen hulp meer? Hier mag ik wel aanprikken met de vork of opscheppen met de lepel, vervolgens wil ze die zelf naar haar mond brengen. En inderdaad ook ondertussen van mijn eigen bord wat geven, altijd interessant. Ooit krijgt ze daarna wat meer yoghurt als ze echt weinig heeft gegeten. Mijn dochter krijgt overigens geen melk meer 's avonds en slaapt toch door ook al eet ze een keer wat minder. Vaak komt ze dan in de ochtend wel iets vroeger voor haar boterham.
Mijn zoontje heeft het ook een tijd gehad, op een gegeven moment werd er meer gegooid en geklierd dan gegeten. Toen ben ik hem toch weer gaan helpen. Ik leg wat stukken op het blad van z'n kinder stoel waar hij zelf mee mag proberen en verder probeer ik met de nidige afleiding de rest naar binnen te lepelen De ene keer gaat het beter dan de andere keer. Succes
Niet druk om maken. Er zijn avonden dat mijn dochter niet meer eet dan 2 stukjes tomaat. Prima, blijkbaar niet meer nodig. Gewoon toetje geven en niet teveel aandacht aan besteden. Zou zeker niet bijvoeden, maar haar leren zelf te kunnen bepalen wat ze nodig heeft.
Hier hetzelfde. Het verschilt echt per dag. Soms eet hij echt helemaal niks, speelt een beetje met het eten en word heel boos als we willen helpen. Soms eet hij in een keer wel, heel netjes met een lepeltje. De andere keer met de handen. Net of hij zelf ook aan het experimenteren is Maar helpen: ho maar!!! Van een keer geen eten wordt hij echt niet anders. Hij slaapt er ook niet minder om. Overdag eet hij gewoon brood en drinkt melk daarbij. Een crackertje en yoghurt als toetjes gaat er ook altijd in. Als je dreumes er geen last van heeft minder te eten: prima toch. Merk aan mijn zoon dat hij nu wat minder mollig eruit ziet, gelukkig heeft hij genoeg reserves nog. En ik zou niet bijvoeden hoor. Als ze meer wil eten doet ze dan heus wel.
Hier ook hoor! Bij mijn oudste heb ik me hier heel erg druk om gemaakt maar ook hij is er niet slechter van geworden. Hij was en is nog steeds een slechte avondeter, dan kan ik helaas niks aan veranderen. Nu bij mijn jongste zet ik hem een bordje eten voor en hij eet wat hij ervan wil eten, maak me er nu helemaal niet meer druk om. Gelukkig lust mijn jongste tot nu toe alles en eet hij met smaak. Wat een verademing na alle problemen met de oudste.
Dank voor alle reacties! Toch een bevestiging dat we niet verkeerd bezig zijn. Elke vorm van hulp is hier idd uit den boze. Ook het eten aanprikken en de vork weer neerleggen voor haar geeft een luid protest van zwaaiende armen en een luid 'nee, nee, nee!'. We willen eten vooral gezellig houden en er geen gefrustreerde activiteit van maken, dus lukt het niet, wil ze niet, of lust ze het niet: prima. Maar goed, was dus wel een beetje bang haar toch te kort te doen...
Vond het in het begin ook best frustrerend maar door de herkenning hier heb ik het wat los kunnen laten. En hier gaat het ook gepaard met een 'nee nee' en een wegdraaiend hoofd maar als ik 'm dan met rust laat en zelf verder ga eten pakt ie vaak toch het vorkje op...maak ook regelmatig een goed gevulde groentesoep, is ie gek op en dat mag ik wel altijd voeren
Hier eet mijn zoon wel goed maar wel elke dag anders: Hij eet met zijn handen. Hij eet van zijn vork,aangegeven met iets erop geprikt door ons. Hij eet met vork en klooit er zelf mee aan. Hij eet met de lepel. Hij laat zich 'voeren' door ons. Hij eet van mijn bord en bestek. En het mooie is hij wisseld tijdens de maaltijd van tactiek
Sluit ik mij bij aan! Hier precies het zelfde, al enkele maanden. Op de warme maaltijd na eet hij overdag meer dan genoeg, dus maak me er niet druk om.
Hmm, ik denk er dan net iets anders over, zelf dingen doen,prima, maar als het nodig,is helpen papa en mama...klaar! Dreumesen mogen best leren dat het $oms niet,helemaal gaat zoals zij,willen. Hier,ook zo'n fase gehad en,hier was het duidelijk, zij een,hapje zelf en dan geeft mama een,hapje. Maar veel ouders zijn denk ik bang om grenzen te stellen. Ik niet, ik geef de grenzen aan en daarbinnen mogen mijn kinderen de wereld ontdekken.
Er zit wel wat in wat je zegt... Maaaaar, als je baby/dreumes stijf de kaken op elkaar houd dan zal je haar toch moeten dwingen. En daar zou ik persoonlijk niet voor kiezen. Een peuter echter kan je uitleggen van hoe of wat en dat is dan misschien anders (nog gen ervaring mee)
Hier hebben wij deze fase nu ook. Mijn oplossing: hij een lepel en ik ook. Ik laat hem wat aanklooien en stop stiekem af en toe een lepel met voldoende eten in zijn mond. Hij blij, wij blij
Kaken stijf op elkaar betekend bij mij dat ze het dan helemaal niet meer zelf mag. Dat bedoel ik met grenzen stellen. En dat hoeft helemaal geen drama te zijn, als dreumesen weten hoever ze kunnen gaan, accepteren ze dat.